Επαναστατική Συμμαχία Εργασίας (Σερβία): Για την πολεμοκαπηλία και την «αποναζιστικοποίηση» στα Βαλκάνια

Στην Ελλάδα αποφεύγουμε να δώσουμε το λόγο σε αριστερές φωνές από χώρες που τα καθεστώτα τους είναι προσανατολισμένα πρωτίστως ή, έστω, ιστορικά στο ρωσικό ιμπεριαλισμό. Τις αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αυτές τις φωνές, γιατί είναι αντιπολιτευόμενες στα καθεστώτα εκεί, περίπου ως όργανα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, επηρεασμένοι από την αμερικανοκρατία στην Ελλάδα και, βεβαίως, την επί 6,5 δεκαετίες κυριαρχία του χρουσιωφικού ρεβιζιονισμού και της εξέλιξής του, του αναγεννημένου ρωσικού ιμπεριαλισμού (επί 2,5 δεκαετίες, σοσιαλιμπεριαλισμού) στις τάξεις της ελληνικής αριστεράς, μια κυριαρχία που κάνει και κάποιες παραδοσιακά αντιρεβιζιονιστικές δυνάμεις, στην καλύτερη, να «κεντρίζουν». Προς μεγάλη χαρά του ρωσικού ιμπεριαλισμού…

Ας αναλογιστούμε, ωστόσο, τι ζημιά προκαλούν οι ρωσόφιλες δυνάμεις που δηλώνουν αριστερές σε χώρες που καταδυναστεύει ή καταδυνάστευσε ο ρωσικός ιμπεριαλισμός. Με τι σκοτεινές, οπισθοδρομικές και φασιστικές καταστάσεις έχουν ταυτίσει και θα ταυτίζουν πλατιά τμήματα των λαών και ιδίως οι νεότερες γενιές τέτοιων χωρών τον κομμουνισμό και την αριστερά. Ενίοτε δε και με τον δωσιλογισμό (βλ. «Κ»Κ Ουκρανίας, αν και, ευτυχώς, οι παραδόσεις από τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ζουν μέσα από την αντίσταση στους πουτινικούς εισβολείς, ανεξάρτητα από τη μορφή. Τη μορφή, άλλωστε, ο ουκρανικός λαός τη χαρίζει στον Πούτιν και τους απανταχού λακέδες του)…Αυτό, βέβαια, δεν ευνοεί μόνο τον ρωσικό ιμπεριαλισμό, αλλά γενικότερα τον καπιταλισμό.

Παρακάτω υπάρχει η ανάλυση για την βαλκανική εκδοχή της «αποναζιστικοποίησης» α λα Πούτιν, από την Επαναστατική Συμμαχία Εργασίας, μια σερβική οργάνωση που συνιστά πολιτική-οργανωτική-ιδεολογική συνέχεια των κομμουνιστών που αντιστάθηκαν στον τιτοϊκό φιλοϊμπεριαλισμό ήδη από τη δεκαετία του ’40.

***

Αγώνας ενάντια στην πολεμοκαπηλία στα Βαλκάνια

Επαναστατική Συμμαχία Εργασίας (Σερβία)

Αυτό το καλοκαίρι, ο εκπρόσωπος Τύπου του κυβερνώντος κόμματος στη Σερβία και του καθεστώτος στο Βελιγράδι, καθώς και επίσημος συνήγορός του σε σκανδαλώδεις εγκληματικές υποθέσεις, Β. Τζουκάνοβιτς, γνωστός με το ψευδώνυμο «Βίσωνας», ανακοίνωσε ότι «η Σερβία θα αναγκαστεί να ξεκινήσει την αποναζιστικοποίηση των Βαλκανίων». Την ίδια νύχτα, προσκείμενες στο Βελιγράδι εγκληματικές συμμορίες στο Κόσοβο οργάνωσαν οδοφράγματα στο βορρά του Κοσόβου, χρησιμοποιώντας την παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο της «επανάστασης των στύλων» (1). Η Γερμανία και η Γαλλία μεσολάβησαν σε αυτό το περιστατικό, όμως στρατιωτικές δυνάμεις συνεχίζουν να κινητοποιούνται, η κατάσταση είναι τεταμένη και πάει, όσο γράφουμε αυτές τις γραμμές, από το κακό στο χειρότερο.

Οι Σέρβοι μαρξιστές-λενινιστές και η οργάνωσή μας εδώ και καιρό προειδοποιούν για την άνοδο των ανανεωμένων μεγαλοσερβικών φιλοδοξιών της άρχουσας κλίκας του Βελιγραδίου, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω από την εγκληματική ιμπεριαλιστική επίθεση του Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας (που ο επιτιθέμενος αποκαλεί «αποναζιστικοποίηση»). Το Γενάρη του 2022, μαζί με άλλες βαλκανικές αντιφασιστικές οργανώσεις, στη δήλωση με τίτλο «Να ξεσηκωθούμε ενάντια σε έναν νέο πόλεμο!», προειδοποιούσαμε, με το σκεπτικό της καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει, καθώς και των διιμπεριαλιστικών εντάσεων που αυξάνονται, για τους κινδύνους ενός νέου πολέμου στα Βαλκάνια.

Η στρατηγική της νεοαναπτυσσόμενης μεγαλοσερβικής αστικής τάξης

Την τελευταία περίοδο, γίναμε μάρτυρες των προβοκατσιών του καθεστώτος Βούτσιτς και των δορυφόρων του στη Βοσνία, το Κόσοβο, το Μαυροβούνιο και την Κροατία. Κάποια μέλη της σερβικής κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Αστυνομίας, Βούλιν, ανοιχτά καλούν για την υιοθέτηση προγράμματος για μια Μεγάλη Σερβία, που, ο τελευταίος, σε αντιστοιχία με τους μεγαλορώσους σοβινιστές-πουτινιστές, αποκαλεί «Σερβικό κόσμο». Ο Βούλιν, υπέρμαχος του καθεστώτος Βούτσιτς, είναι ο μόνος σέρβος αξιωματούχος που έχει επισκεφτεί τη Ρωσία μετά την εισβολή της στην Ουκρανία. Στη νέα κυβέρνηση, θα πάρει τη θέση του επικεφαλής της κρατικής ασφάλειας (σ.parapoda: Το άρθρο γράφτηκε τον Οκτώβρη και ήδη, από 1/12, αυτό συνέβη). Τα ρεβιζιονιστικά κόμματα στη Σερβία βρίσκονται σε στενή σύνδεση με αυτόν τον σκοτεινό φασίστα αξιωματούχο της αστυνομίας, που φτάνει να παρουσιάζεται ως και «αριστερός»: αυτό είναι το πρόσωπο του σοσιαλφασισμού.

Άλλοι εκπρόσωποι των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου καθώς και του φασίστα επιτιθέμενου Πούτιν, έχουν επίσης καταλάβει υψηλούς πολιτικούς θώκους στα Βαλκάνια. Ο διεφθαρμένος σοβινιστής Ντόντικ στη Βοσνία, ο τσαρλατάνος Μιλάνοβιτς στην Κροατία, ο τσέτνικ Μάντιτς στο Μαυροβούνιο, ο αρχιμαφιόζος Ραντόιτσιτς στο Κόσοβο, ο αντιδραστικός Γιάνσα στη Σλοβενία, ο Όρμπαν στη γειτονική Ουγγαρία, μοιράζονται μεταξύ τους νέους χάρτες και «νον πέηπερ» (2).

Όλοι τους αποτελούν τμήμα των σχεδόν ανοιχτών προετοιμασιών για πόλεμο στα Βαλκάνια. Το καθεστώς Βούτσιτς θέλει τουλάχιστον το Κόσοβο και το Μαυροβούνιο υπό τον έλεγχο του Βελιγραδίου και το μοίρασμα της Βοσνίας, με την αξιοποίηση των Ντόντικ και Μιλάνοβιτς. Ταυτόχρονα, ο κύριος σύμμαχος του Βούτσιτς, Όρμπαν, και η νέα Ιταλίδα πρωθυπουργός, η νεοφασίστρια Μελόνι, ανοιχτά καλούν σε μια αναδιανομή της Κροατίας, κάτι που αποτελεί την μεγάλη εμμονή του Βούτσιτς. Ο Όρμπαν ανοιχτά επιδεικνύει χάρτες της Μεγάλης Ουγγαρίας που περιλαμβάνει την κροατική Σλαβονία και τη σερβική Βοϊβοντίνα, καθώς και τμήματα της κροατικής και σλοβενικής αδριατικής ακτής (όπως και τμήματα της Ουκρανίας, της Ρουμανίας, της Σλοβακίας και της Αυστρίας: πρόκειται, στην πραγματικότητα, για χάρτη της παλιάς Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας). Οι πολιτικές των μεγαλοσέρβων και των άλλων σοβινιστών ήταν και εξακολουθούν να συνίστανται στα εξής: κατάκτηση άλλων λαών και βοήθεια προς τους ιμπεριαλιστές για να κατακτήσουν τους δικούς τους. Πρόκειται για φασιστικό χάος…

Οι δυνάμεις του Βαλκανικού Άξονα: ενωμένες στη διαφθορά και στο διεθνές ξέπλυμα χρήματος

Η νεοσχηματισθείσα μεγαλοσερβική κλίκα επιδιώκει εκδίκηση για τις ήττες της στους προηγούμενους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία (3), όπως ο Πούτιν επιθυμεί εκδίκηση για την ήττα και ταπείνωση της ρεβιζιονιστικής σοσιαλιμπεριαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης στον Ψυχρό πόλεμο και για τη «μπολσεβίκικη πισώπλατη μαχαιριά» (4) στη Ρώσικη Αυτοκρατορία κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ο Χίτλερ επιθυμούσε εκδίκηση για την ήττα και την ταπείνωση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τερατώδες και διαβολικό φαινόμενο της εποχής του ιμπεριαλισμού, ο φασισμός, εκπροσωπώντας τα πλέον αντιδραστικά, τα πλέον σοβινιστικά τμήματα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ο οποίος οργανώνει μικροαστικές και αντιδραστικές λούμπεν συμμορίες – ξαναδείχνει το πρόσωπό του και επιθυμεί το ξαναμοίρασμα της Ευρώπης, των Βαλκανίων. Ονειρεύεται την «πολυπολικότητα» για την αναδιανομή του κόσμου. Όπως, όμως, ο Γκεόργκι Δημητρόφ επεσήμαινε: Φασισμός σημαίνει πόλεμος.

Η στρατηγική της μεγαλοσερβικής αστικής τάξης πήρε πάνω από έναν αιώνα να αναπτυχθεί (όπως ακριβώς στους κομμουνιστές πήρε τουλάχιστον έναν αιώνα να μάθουν να την αναγνωρίζουν, βλ. Απάντηση Στάλιν στον Σέμιτς για το εθνικό ζήτημα στη Γιουγκοσλαβία). Συνεχίζει η αστική τάξη του Βελιγραδίου τις εθνικιστικές πολιτικές των αιμοσταγών βασιλιάδων Καρατζόρτζεβιτς και του ρεβιζιονιστή εγκληματία Τίτο: να είναι καλή υπηρέτρια όλων των ιμπεριαλιστών, ιδίως των πιο ισχυρών, και να αναζητά μια ευκαιρία για κατάκτηση των Βαλκανίων.

Το καθεστώς του καπιταλιστή υπερπράκτορα Βούτσιτς συνεχίζει αυτό το παιχνίδι, έχοντας δεσμούς τόσο με τους αμερικανούς, όσο και με τους ρώσους, γερμανούς, γάλλους, βρετανούς και κινέζους ιμπεριαλιστές, εγγυώμενο σε όλους τα συμφέροντά τους στα Βαλκάνια ταυτόχρονα, και κλίνοντας σε όποια πλευρά, κάθε φορά, νομίζει ότι την κατάλληλη στιγμή θα υλοποιήσει τα σχέδιά του.

Το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και η γενική καπιταλιστική κρίση

Για να το θέσουμε με ενβέρικο τρόπο, αυτός ο «χορός από διιμπεριαλιστικές διαπάλεις και συμμαχίες», που προκαλεί σύγχυση σε κάποιους, είναι όχι μόνο αποτέλεσμα των ειδικών συνθηκών των Βαλκανίων, αλλά του ιμπεριαλισμού ως παγκοσμίου συστήματος. Τα μονοπώλια του Πούτιν συνδέονται με μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών και των αμερικανικών μονοπωλιακών αστικών τάξεων, με τα πλέον αντιδραστικά και σοβινιστικά τμήματά τους, και ιδίως με την αμερικανική και ευρωπαϊκή ακροδεξιά και φασιστικά κινήματα. Η σερβική αστική τάξη αξιοποιεί αυτή την κατάσταση με παραδοσιακή πονηριά…

Η Μαύρη Διεθνής: ιμπεριαλιστές «εκδημοκρατιστές», «αποναζιστικοποιητές», «πατριώτες», «μπίζνεσμεν», καπιταλιστικές κλίκες – ενωμένες για το κέρδος, ενάντια στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες και τους λαούς των Βαλκανίων και του κόσμου.

Θα ενισχυθεί, άραγε, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός με τη σημερινή διεθνή κινητοποίηση ενάντια στον επιτιθέμενο ρωσικό ιμπεριαλισμό; Ε, λοιπόν, ο βρετανικός ιμπεριαλισμός, άραγε, ενισχύθηκε με τη διεθνή αντιφασιστική κινητοποίηση ενάντια στον επιτιθέμενο χιτλερικό γερμανικό ιμπεριαλισμό; Ασφαλώς όχι. Λίγο μετά την ήττα του γερμανικού φασισμού, η Βρετανική Αυτοκρατορία και το παγκόσμιο αποικιοκρατικό σύστημα κατέρρευσαν. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως ο Πρώτος, όπως ο Στάλιν είχε πει, ήταν το αποτέλεσμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού (5), και όχι λαθών κάποιων συγκεκριμένων πολιτικών ηγετών. Σήμερα, η διεθνής κατάσταση είναι επίσης αποτέλεσμα της όλο και πιο οξυνόμενης γενικής κρίσης του καπιταλισμού. Επομένως, η παρακμή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η οποία επισημοποιήθηκε με την απόσυρσή του από το Αφγανιστάν, δεν μπορεί να ανακοπεί.

Ακόμα περισσότερο, ο αγώνας ενάντια στο πιο αντιδραστικό, το πιο σοβινιστικό και το πιο επιθετικό τμήμα του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου, το χρηματιστικό κεφάλαιο (6) είναι αγώνας ενάντια στην κεφαλή του φιδιού του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Οι Πούτιν και Λαβρόφ, κυνικά δηλώνουν ακόμη και το ότι μιμούνται τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: όπως ο Μπους κατά λάθος μπέρδεψε το Ιράκ με την Ουκρανία (όμως όχι κατά λάθος ο Πούτιν υποστήριξε τον Μπους στον ιμπεριαλιστικό τυχοδιωκτισμό στο Αφγανιστάν). Η παρακμή που επέφερε η καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις παρείχαν επίσης στους χιτλερικούς όρους, ενθάρρυνση και δικαιολογίες για τερατώδη σχέδια και εξαπόλυση καταστροφικών πολέμων για μια νέα αναδιανομή του κόσμου. Όσο υπάρχει ένα καπιταλιστικό σύστημα της παγκόσμιας οικονομίας, για το οποίο οι μαρξιστές έχουν πολλές φορές δηλώσει ότι  «κρύβει μέσα του τα στοιχεία της γενικής κρίσης και των ενόπλων συγκρούσεων, (και ότι λόγω αυτού, η εξέλιξη του καπιταλισμού στην εποχή μας συντελείται όχι με τη μορφή ομαλής πορείας και προόδου, αλλά με κρίσεις και πολεμικές καταστροφές»(5), οι κίνδυνοι του φασισμού και ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, νέοι Χίτλερ και Πούτιν, θα εμφανίζονται ξανά και ξανά…

Σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές καταπολέμησης του φασισμού και πολέμου, θα ήταν καταστροφικό να παραβλέπουμε ότι η καπιταλιστική κρίση χαρακτηρίζεται από κοινωνικούς αγώνες όχι μόνο ανάμεσα στις εργαζόμενες τάξεις και την αστική τάξη, αλλά ακόμα και ανάμεσα σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ή ακόμα και μονοπωλιακές αστικές τάξεις, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η τάξη της εποχής μας, η εργατική τάξη, παλεύει για να κερδίζει όλο και περισσότερους συμμάχους και για να απομονώσει τον πλέον επιθετικό και πλέον αντιδραστικό ταξικό εχθρό, πρωτίστως τα φασιστικά και φιλοφασιστικά στοιχεία της μονοπωλιακής χρηματιστικής αστικής τάξης. Η κομιντερνική-δημοτροφική στρατηγική του λαϊκοδημοκρατικού μετώπου αποδεικνύεται εντελώς ορθή και ισχυρό όπλο στα χέρια της επαναστατημένης εργατικής τάξης και των μαρξιστών-λενινιστών.

Όνειρα και πραγματικότητα των μεγαλοκρατικών μεγαλομανών

Ο πόλεμος στα Βαλκάνια, προκαλούμενος από τους πουτινιστές, θα αποτελεί μια ευκαιρία για το καθεστώς Βούτσιτς, το οποίο αναζητά τρόπους για να εκφύγει από τα συσσωρευμένα προβλήματά του και το φάσμα του εγκλήματος και της διαφθοράς στο οποίο έχει βυθιστεί, καθώς και την καταστροφική κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση, την οποία, μέσω διαδηλώσεων και εκλογών, ο λαός και οι πολίτες της Σερβίας έχουν αποδείξει ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν να ανέχονται πλέον.

Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς Βούτσιτς και το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο, Δεκέμβρης 2021, Βελιγράδι.

Όμως όλα τα τερατώδη σχέδια των βαλκάνιων εμπρηστών του πολέμου ακυρώνονται από τη μεγάλη αντεπίθεση του εξοπλισμένου ουκρανικού λαού ενάντια στην εγκληματική φασιστική εισβολή του Πούτιν.

Μπορούμε τώρα όλοι να δούμε ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης αν ο Χίτλερ είχε σταματήσει στην Ισπανία, αν η Βρετανία και η Γαλλία δεν είχαν επιβάλει εμπάργκο στην Ισπανική Δημοκρατία, αν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και όχι μόνο η λενινιστική-σταλινική Σοβιετική Ένωση και η Κομιντέρν είχαν στείλει όπλα και υποστήριζαν τον ισπανικό λαό κατά την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας του στον πόλεμό του ενάντια στον φασισμό, αν οι ευρωπαίοι αντιδραστικοί δεν είχαν προδώσει την Τσεχοσλοβακία. Αν ο υποκριτικός τσαμπερλαινισμός και ο αμερικανικός απομονωτισμός είχαν ηττηθεί νωρίτερα, ο Χίτλερ θα είχε σταματήσει, το φασιστικό καθεστώς θα είχε «καταρρεύσει υπό το βάρος των ίδιων του των εγκλημάτων» (Στάλιν) και το Ολοκαύτωμα στην Ευρώπη ίσως είχε αποτραπεί. Μπορούμε, επίσης, να αναλογιστούμε ότι, αν είχε αρθεί το εμπάργκο όπλων στη Βοσνία κατά τη μεγαλοσερβική επίθεση στη δεκαετία του ’90, η γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα δεν θα είχε ποτέ συμβεί. Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, όταν δεν μπορούν να αποκλειστούν η υλοποίηση των διαβολικών σχεδίων του Πούτιν και η πυρηνική καταστροφή, αυτά αποτελούν σημαντικό δίδαγμα από τη σύγχρονη ιστορία μας. Μόνο ο λαϊκός αγώνας μπορεί να νικήσει τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, μόνο οι επαναστατημένοι και εξοπλισμένοι λαοί μπορούν να δείξουν στους ιμπεριαλιστές ότι είναι «χάρτινες τίγρεις».

Όλοι οι λαοί στα Βαλκάνια κατανοούν πολύ καλά ότι αν το Κίεβο είχε πέσει στα χέρια των μεγαλορώσων εισβολέων, ο πόλεμος στα Βαλκάνια θα είχε ξεσπάσει την επόμενη κιόλας μέρα. Οι βαλκάνιοι πουτινιστές ακόνιζαν τα μαχαίρια τους και προετοίμαζαν την υλοποίηση των σχεδίων τους. Οι λαοί του κόσμου γνωρίζουν ότι ο κίνδυνος ενός γενικού ιμπεριαλιστικού και πυρηνικού πολέμου θα μπορούσε, σε περίπτωση μη υπεράσπισης του Κιέβου, να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Όμως ο αγώνας του λαού της Ουκρανίας και των λαών του κόσμου είναι που θα διαμορφώσουν αυτόν τον αιώνα και όχι οι ιμπεριαλιστές μεγαλομανείς όπως ο Πούτιν. Τώρα, οι πουτινοφασίστες και οι πράκτορές τους στα πλέον αντιδραστικά τμήματα της ευρωπαϊκής αστικής τάξης και στα Βαλκάνια έχουν βρει το μπελά τους και προσπαθούν να ξεπλύνουν τα ματοβαμμένα χέρια τους.

Η ουσία της πολιτικής των μεγαλοσέρβων αστών εθνικιστών συνίσταται στην εθνοκάθαρση: δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούν να υλοποιήσουν τα κατακτητικά όνειρά τους. Όλα τα άλλα αποτελούν απλώς μανούβρες. Όμως, αυτοί θα ηττηθούν άλλη μια φορά, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Παρ’ όλες τις προηγούμενες θηριωδίες τους και τα νέα ματοβαμμένα σχέδια και επιθυμίες τους καθώς και των νέων φιλοφασιστών συμμάχων τους, η Βοσνία θα παραμείνει μία και αδιαίρετη, ο αλβανικός λαός του Κοσόβου θα υπερασπίσει το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση, το Μαυροβούνιο θα παραμείνει μαυροβουνιακό, και η Σλαβονία, η Ίστρια και η Δαλματία θα παραμείνουν στην Κροατία, όπως η Βοϊβοντίνα θα παραμείνει αυτόνομη περιφέρεια στη Σερβία, παρά τα σχέδια «φίλων» όπως ο Όρμπαν. Οι λαοί δεν μπορούν να καταστραφούν, ο αγώνας τους είναι ισχυρότερος από κάθε άλλη κλίκα αιμοσταγών κερδοσκόπων, από κάθε άλλη «χάρτινη τίγρη».

«Οι Χίτλερ έρχονται και φεύγουν, όμως ο γερμανικός λαός και το γερμανικό κράτος θα παραμείνουν…», είχε πει ο Στάλιν…

Οι μεγαλοσερβικές πολιτικές του Βελιγραδίου είναι ο κύριος εχθρός της ειρήνης και της ελευθερίας στα Βαλκάνια. Αποτελεί κεντρικό σημείο και κόμβο της ιμπεριαλιστικής επιρροής στα Βαλκάνια. Είναι μια βρώμικη πηγή του αντιδραστικού σοβινιστικού ιού στα Βαλκάνια. Η καταστροφή της θα σήμαινε επαναστατικοποίηση των Βαλκανίων, θα σήμαινε ποιοτικά μεγαλύτερη ελευθερία για την ανάπτυξη των δημοκρατικών λαϊκών και εργατικών κινημάτων στα Βαλκάνια – και δεν υπάρχει κανείς άλλος για να την καταστρέψει, εκτός από τον επαναστατικό αγώνα των δημοκρατικών δυνάμεων του λαού, καθοδηγούμενων από την εργατική τάξη.

Ο λαός της Σερβίας προετοιμάζει την εξέγερσή του ενάντια στο διεφθαρμένο, πολεμοκάπηλο και προδοτικό καθεστώς του Βελιγραδίου. Αυτό θα ενισχύσει τις δημοκρατικές δυνάμεις στα Βαλκάνια που θέλουν ειρήνη και φιλικές σχέσεις μεταξύ των καλών και θαρραλέων βαλκανικών λαών και εθνών.

Κάτω η διεφθαρμένη συμμορία σοβινιστών προβοκατόρων και πολεμοκάπηλων του Βελιγραδίου!

Κάτω ο Πούτιν, κάτω ο φασισμός και ο πόλεμος! Εξοπλίστε την Ουκρανία! Δόξα στην Ουκρανία!

Ιμπεριαλιστές, κάτω τα χέρια από τα Βαλκάνια!

Αγώνας για ειρήνη και ελευθερία ανάμεσα στους βαλκανικούς λαούς!

Να ξεσηκωθούμε ενάντια σε έναν νέο πόλεμο!

Να ενωθούμε όλοι στο λαϊκό μέτωπο ενάντια στην καπιταλιστική κρίση, τον φασισμό και τον πόλεμο!

«Να ενωθούμε ενάντια στη φτώχεια, τον φασισμό και τον πόλεμο», κάτω από τη σημαία «της Ανεξαρτησίας, της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού». Βασικό πανό στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση του 2022 στο Βελιγράδι.

Επαναστατική Συμμαχία Εργασίας.

Οκτώβρης 2022

Σημειώσεις

(1)Παραστρατιωτική δράση που είχε οργανωθεί από μεγαλοσέρβους πράκτορες στην Κροατία, η οποία άρχισε το 1990, με την ανακήρυξη αποσχισμένου «Σερβικού» κράτους εντός των συνόρων της τελευταίας (με μια διαδικασία παρόμοια με τις σημερινές μεγαλορωσικές «Λαϊκές Δημοκρατίες» στην Ουκρανία). Η δράση περιλάμβανε δημιουργία οδοφραγμάτων με κορμούς δέντρων.

(2)Διπλωματικός όρος για έγγραφα κυβερνήσεων χωρίς λογότυπα, κεφαλίδες και σφραγίδες. Κατάλοιπα της μυστικής διπλωματίας (που η Οκτωβριανή επανάσταση τερμάτισε).

(3)Ο ίδιος ο Βούτσιτς είναι γνωστό ότι έχει καλέσει στην «εκτέλεση 100 Μουσουλμάνων για κάθε νεκρό Σέρβο» τον Ιούλη του 1995, ενώ συνέβαινε η γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα. Αυτή η δήλωση προέρχεται από το γερμανό φασίστα κατακτητή που εφάρμοζε την πολιτική «100 νεκροί Σέρβοι για κάθε νεκρό Γερμανό» για να ανακόψει την αντιφασιστική εξέγερση στη Σερβία.

(4)Ο παλιός αξιωματικός της αστυνομίας Πούτιν, όπως ο δεκανέας του στρατού Χίτλερ, κατηγορεί τους κομμουνιστές για την κατάρρευση της «Ιεράς Αυτοκρατορίας». Το έχει επαναλάβει σε πολλές ομιλίες. Γενικά, η αντιμπολσεβικική και φασιστική ομιλία Πούτιν πριν την εισβολή στην Ουκρανία το Φλεβάρη του 2022 επαναλαμβάνει τις παλιές θέσεις των Λευκών Ρώσων. Ανοιχτά διακήρυξε ότι πραγματικός σκοπός του είναι η «αποκομμουνιστικοποίηση» της Ουκρανίας, με την καταστροφή της ανεξαρτησίας, του λαού και του εθνικού της κράτους.

(5)Τα αίτια και ο χαρακτήρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, Στάλιν, 1946.

(6)«Σύντροφοι, ο φασισμός στην εξουσία έχει ορθά περιγραφεί από τη 13^η ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς ως η ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών και των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου» (Γκεόργκι Δημητρόφ, Η φασιστική επίθεση και τα καθήκοντα της Κομμουνιστικής Διεθνούς στον αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στον φασισμό – Κύρια εισήγηση στο 7^ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Κομμουνιστική Διεθνούς, 2 Αυγούστου 1935).

Μετάφραση από τα αγγλικά parapoda. Tο άρθρο είχε γραφτεί για το 45o τεύχος του περιοδικού «Ενότητα & Αγώνας» (Νοέμβρης 2022) της Διεθνούς Διάσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων & Οργανώσεων.

Tagged: Επαναστατική Συμμαχία Εργασίας (Σερβία), Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (2022)