Σχετικά με τη δίκη του Λοράν Γκμπαγκμπό και του Μπλε Γκουντέ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο
Η δίκη των Γκμπαγκμπό και Γκουντέ, μετά από σειρά αναβολώ, ξεκίνησε τελικά στις 28 Γενάρη 2016. Οι δύο κατηγορούμενοι αποφάσισαν να δηλώσουν αθώοι, δηλαδή, είναι βέβαιοι ότι δεν διέπραξαν κανένα από τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνται.
Οι Ιβοριανοί, απέναντι σε αυτή τη δίκη, είναι διαρεμένοι σε τρεις ομάδες. Καποιοι θεωρούν ότι ο Γκμπαγκμπό και οι οπαδοί του είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για όλη την αντιδραστική βία που ταλάνισε τη χώρα αυτά τα 15 τελευταία χρόνια και ελπίζουν πως η καταδίκη Γκμπαγκμπό θα αποτελέσει παράδειγμα και θα ανακουφίσει τα θύματα. Άλλοι πιστεύουν πως ο Γκμπαγκμπό δεν έκανε τίποτε το σοβαρό, ότι αποτελεί μάλλον θύμα μιας “συνομωσίας” και ότι, συνεπώς, αξίζει απλούστατα να απαλλαγεί· προσθέτουν ότι αυτό αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για τη “συμφιλίωση” μεταξύ των Ιβοριανών, όπως εύχονται. Τέλος, καποιοι άλλοι εκτιμούν πως οι εμπλεκόμενοι σε διαφορετικό βαθμό πολίτες, εντολείς και εκτελεστές εντολών, στις θηριωδίες που έζησε η χώρα μας μετά το 2000, με έναν παροξυσμό το 2011, πρέπει να λογοδοτήσουν, αλλά στην ιβοριανή δικαιοσύνη, οποιο και να είναι το κοινωνικό τους στάτους, αξίωμα ή πολιτική ένταξη, είτε αυτό γίνει τώρα είτε πιο αργά.
O Λοράν Γκμπαγκμπο στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης (φωτό)
Η τελευταία άποψη είναι αυτή που ασπάζεται το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού (ΕΚΚΑΕ): είναι αυτή που το οδήγησε να καταγγείλει την προσαγωγή του Γκμπαγκμπό στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) όταν αυτή γινόταν και εκτιμούσε ότι επρόκειτο περί ενός σοβαρού πολιτικού σφάλματος της εξουσίας Ουαταρά. Το ΕΚΚΑΕ έγραφε τότε, στις 28 Δεκέμβρη 2011: “…Το κομμουνιστικό κόμμα δεν αντιτίθεται λοιπόν στην προσαγωγή όλων των εμπλεκομένων ενώπιον των δικαστηρίων. Δεν αντιτίθεται στο γεγονός ότι ο Λοράν Γκμπαγκμπό, όπως όλοι οι άλλοι ιβοριανοί πολίτες, πρέπει να λογοδοτήσει για τις πράξεις του. Ωστόσο, αυτό που το κομμουνιστικό κόμμα καταδικάζει, ειναι η προσαγωγή του Λοράν Γκμπαγκμπό στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Τρεις λόγοι επιβάλλουν την αντίθεσή μας σε αυτή την προσαγωγή. Ο πρώτος είναι ότι οι ιβοριανές αρχές απέδειξαν άλλη μια φορά ότι δεν ενδιαφέρονται να διαφυλάξουν την κυριαρχία της χώρας μας. Οι ηγέτες της χώρας, οι οποίοι γνωρίζουν τη σημασία της υπεράσπισης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας δεν τολμούν να εκδώσουν σε μια άλλη χώρα τους απλούς πολίτες τους, πολλώ δε μάλλον έναν πρώην πρόεδρο της δημοκρατίας. Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι μια δίκη του Λοράν Γκμπαγκμπό στην Ακτή Ελεφαντοστού θα ήταν πολύ διδακτική για το λαό, γιατί θα του επέτρεπε να καταλάβει την ιστορία του από το 2000 και έπειτα, με το να συμμετάσχει στον αναγκαίο εθνικό διάλογο γύρω από το ζήτημα της ατιμωρησίας στη χώρα μας. Αυτός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να δωθούν στο λαό τα μέσα για την υπέρβαση των αντιθέσεών του. Το γεγονός της απομάκρυνσης του Γκμπαγκμπό από την Ακτή Ελεφαντοστού δεν αποτελεί με τίποτα λύση για τα δεινά που συνεχίζει να υφίσταται η χώρα. Ο τρίτος λόγος είναι ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) φαίνεται, μέχρι σήμερα, ως μια φυλακή για προερχόμενους από καταπιεσμένες χώρες της Αφρικής ιδιαίτερα, όπως δείχνει η λίστα όσων έχουν υπάρξει κατηγορούμενοι ενώπιον αυτού του δικαστηρίου….”.
Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, το ζήτημα είναι απλό και μπορεί να διατυπωθεί ως ακολούθως: όσοι ιβοριανοί πολίτες έχουν εμπλακεί σε θηριωδίες τουλάχιστον από το 2000 και μετά, πρέπει ή όχι να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη; Η λογική απάντηση είναι ΝΑΙ. Όσοι απαντούν αρνητικά προσπαθώντας να θέσουν το Γκμπαγκμπό και τους δικούς του υπεράνω του νόμου, δεν είναι βέβαιο ότι συνειδητοποιούν τη σημασία της εδραίωσης ενός κράτους δικαίου στην Ακτή Ελεφαντοστού και της αναγκαιότητας πάλης ενάντια στην ατιμωρησία των πολιτικών και οικονομικών εγκλημάτων, για ένα καλύτερο μέλλον για την Ακτή Ελεφαντοστού.
Γάλλοι στρατιώτες περιπολούν σε χωριό βορειοδυτικά του Αμπιτζάν, στο πλαίσιο της επιχείρησης Λικόρν στις 25 Οκτώβρη 2005 (φωτό)
Η πορεία των εξελίξεων, η οποία χαρακτηρίζεται από μια καθοριστική επιρροή των ξένων κυρίαρχων δυνάμεων, με σύμβολό τους την επέμβαση του γαλλικού στρατού για να διαχωρίσει τους πρωταγωνιστές της ιβοριανής εκλογικής σύγκρουσης του 2011, και ακολούθως την προσαγωγή του Λοράν Γκμπαγκμπό στη Χάγη, είναι η συνέπεια του γεγονότος ότι ο ιβοριανός λαός δεν έχει ακόμα καταφέρει να αποκτήσει μια εξουσία που να ενδιαφέρεται για τη διαφύλαξη της κυριαρχίας. Πράγματι, οι διαδοχικές κυβερνήσεις της μεγαλοαστικής τάξης που διοικούν τη χώρα μας μέχρι σήμερα αναθέτουν την επίλυση των ζητημάτων της κυριαρχίας στις ξένες δυνάμεις (νομισματικά θέματα, αμυντικά κλπ). Αυτές οι κυβερνήσεις, δίχως εξαίρεση, αναθέτουν την επιτήρηση της χώρας στο γαλλικό στρατό.
Ο ιβοριανός λαός πρέπει γρήγορα να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα έντασης της πάλης του για κράτος δικαίου, για μια χώρα χειραφετημένη, απορρίπτοντας την ξενική κυριαρχία. Αυτές είναι οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για να ξεφύγουμε από τη συζήτηση περί της αμεροληψίας ή μη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ή της γαλλικής κυβέρνησης στην πολιτική σύγκρουση που γνωρίσαμε.
Άπειροι οι νεκροί από το γαλλικό βομβαρδισμό της 11ης Απρίλη 2011 του προεδρικού μεγάρου στο οποίο βρίσκονταν πολίτες υπέρ του Γκμπαγκμπό (φωτό)
Ούτε ο ΟΗΕ, ούτε το ΔΠΔ, ούτε οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ιδιαίτερα η Γαλλία δεν είναι αμερόληπτες κατά τις επεμβάσεις τους στις συγκρούσεις στην Αφρική. Για παράδειγμα, ο ΟΗΕ δεν ήταν αμερόληπτος στο Κονγκό Λεοπολντβίλ το 1961, στη Λιβύη το 2011, στην Ακτή Ελεφαντοστού μετά το 2004.
Για την αποφυγή της επανάληψης του σκηνικού του Απρίλη του 2011 και των μηνών που ακολούθησαν (σ.parapoda: με τη σύλληψη Γκμπαγκμπό από δυνάμεις του Ουαταρά), το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού καλεί τον ιβοριανό λαό να εντείνει την πάλη του για να επιτύχει την απόσυρση των ξένων στρατιωτικών βάσεων από τη χώρα μας, για να εγκαθιδρύσει ένα κράτος δικαίου, για να κατοχυρώσει νομικά το απαράγραπτο των πολιτικών εγκλημάτων. Με αυτό τον τρόπο, δεν θα δεχόμαστε πια ξένες επιθέσεις, ούτε θα υπομένουμε αντιδραστικούς εμφυλίους πολέμους. Θα κατοχυρώσουμε έτσι τη δυνατότητα συνέχισης της πάλης ενάντια στην ατιμωρησία για όσο χρειάζεται και κανένας βασανιστής δεν θα κοιμάται ήσυχος.
Αμπιτζάν, 3 Φλεβάρη 2016
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού
http://revolutionproletarienne.net/index.html
***
Για περισσότερα σχετικά με την κατάσταση στη χώρα, βλ.συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα του κόμματος, Achy Ekissi, το Δεκέμβρη του 2011 στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς
Επίσης, παρακάτω υπάρχουν ακόμα πιο παλιές ανακοινώσεις του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ακτής Ελεφαντοστού
***
H αναγκαιότητα συνέχισης του αγώνα για την πρόοδο της επανάστασης στη χώρα μας (15/05/2011)
Σχετικά με τις προοπτικές του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα μετά την ανατροπή του Γκμπαγκμπό
Οι μάχες του λαού της Ακτής Ελεφαντοστού για ελευθερία και ψωμί συνεχίζονται παρά τα διάφορα εμπόδια που τίθενται μετά τα λαϊκά κινήματα του 1990 τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση του πολυκομματισμού από τους ηγέτες του μονοκομματικού καθεστώτος. Η εμπειρία των 20 αυτών χρόνων δείχνει πως η κατάκτηση του πολυκομματισμού δεν σημαίνει το τέλος όλων αυτών των εμποδίων που αποτρέπουν τη χειραφέτηση του λαού. Πολύ σύντομα, ο πολυκομματισμός κατέστη ένα απλό εργαλείο στα χέρια συγκεκριμένων μεγαλοαστών ιβοριανών πολιτικών για τη δημιουργία προϋποθέσεων που θα αμφισβητούσαν την αναγνώριση του δικαιώματος του ιβοριανού λαού στην αυτοδιάθεσή του, της οποίας η πρώτη πράξη ήταν η απόκτηση της πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας μας το 1960. Αυτή η αμφισβήτηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης συμβολίζεται από τη συστηματική προσφυγή των ιβοριανών κυβερνώντων στον πρώην αποικιοκράτη, τη Γαλλία, κάθε φορά που ανέκυπταν εσωτερικά προβλήματα. Για παράδειγμα, μετά την εγκαθίδρυση του πολυκομματισμού, όσοι διαδοχικά κατέκτησαν την κρατική εξουσία δεν ήταν ικανοί να οργανώσουν πλουραλιστικές εκλογές με διαφάνεια σε καθεστώς πλήρους κυριαρχίας, και αυτό πάνω από 50 χρόνια μετά την επίτευξη της πολιτικής ανεξαρτησίας. Παρά τις δυνατότητες της χώρας, οι μεγαλοαστοί κυβερνώντες δεν έχουν ως τώρα καταφέρει να δημιουργήσουν αξιόπιστους θεσμούς και να θέσουν τα απαραίτητα χρηματικά κονδύλια για να μπορέσει ο λαός να βασιστεί στις δυνάμεις του. Η εξάρτηση από το εξωτερικό μεταφράζεται σε ένα έλλειμμα κυριαρχίας που εκδηλώνεται με οξύτητα εδώ και μια 10ετία. Αυτό το έλλειμμα κυριαρχίας αποκαλύφθηκε ακόμα περισσότερο με αφορμή την πρόσφατη μετεκλογική κρίση, της οποίας η κατάληξη ανέδειξε το ρόλο του ΟΗΕ και της Γαλλίας.
Παρά, λοιπόν την επίτευξη της πολιτικής ανεξαρτησίας εδώ και 51 χρόνια, η Ακτή Ελεφαντοστού παραμένει μια χώρα αδύναμη, υποταγμένη στην κυριαρχία ισχυρών χωρών. Η Ακτή Ελεφαντοστού είναι εξ αυτού του γεγονότος μια νέο-αποικία, υποταγμένη στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία, και συγκεκριμένα, σε εκείνη του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Οι απαραίτητες μελλοντικές πρόοδοι της Ακτής Ελεφαντοστού στο δρόμο προς την απελευθέρωσή της απαιτούν να βγάλει το ζουρλομανδύα του νεοαποικιακού συστήματος. Οι κατακτητικές χώρες δεν έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη, με την έννοια της περισσότερης ελευθερίας για τον ιβοριανό λαό. Για την αποτροπή μιας τέτοιας εξέλιξης, χρησιμοποιούν όλα τα πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά και στρατιωτικά μέσα. Οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις προβαίνουν σε συνειδητές ή ασυνείδητες πράξεις οι οποίες συμβάλλουν στην παρεμπόδιση του αγώνα του λαού για τη χειραφέτησή του. Εδώ και 20 χρόνια, αυτές οι εγχώριες αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις, στηριζόμενες στην θέση τους περί «ιβορ-ισμού», κινητοποιούνταν για την παρεμπόδιση της επίτευξης ενότητας μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών του λαού της Ακτής του Ελεφαντοστού. Αυτή η αντιτιθέμενη στην αναγκαία ενότητα των συνιστωσών του λαού θέση αναπτύχθηκε και προπαγανδίστηκε, για τα άμεσα εκλογικά συμφέροντα μερικών μεγαλοαστών ηγετών. Ωστόσο, η Ιστορία δείχνει πως όλοι οι αδύναμοι και κατακτημένοι λαοί του κόσμου που πέτυχαν την πλήρη αυτοδιάθεση είχαν ως ένα από τα πρώτα τους όπλα τη συνειδητότητά τους και την ενότητά τους. Οι λαοί της Κίνας και της Ινδοκίνας τον περασμένο αιώνα μάς έδωσαν λαμπρά παραδείγματα, εν προκειμένω. Εγγύτερα σε εμάς, οι λαοί της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ευρισκόμενοι σε επαναστατικές διαδικασίες μας προσφέρουν παραδείγματα ικανά να εμπνεύσουν τους επαναστάτες της χώρας μας. Εδώ και πολλά χρόνια, λόγω της προαναφερθείσας παράλογης θέσης, οι πολιτικές συζητήσεις αφορούσαν κυρίως στη σημασία του να ξέρει κανείς ποιος είναι γνήσιος ιβοριανός και ποιος όχι. Τα πραγματικά προβλήματα χάνονταν, έτσι, από το προσκήνιο. Πρέπει να ελπίζουμε ότι η κατάληξη των τελευταίων συγκρούσεων θα είναι η απαρχή του τέλους αυτής της βλαβερής θέσης, ώστε η προτεραιότητα να δοθεί στη συνοχή του ιβοριανού λαού και στα ανώτερα συμφέροντα του αγώνα του για τη χειραφέτηση.
Για αυτό το λόγο, οι επαναστατικές και πατριωτικές δυνάμεις έχουν συμφέρον να συνεχίσουν τη μάχη τους εναντίον των πολιτικών που αντιτίθενται στην ενότητα του λαού και την εθνική κυριαρχία. Έτσι, οι προϋποθέσεις υπάρχουν πλέον για να βάλουμε ένα τέλος στην ταπεινωτική παρουσία των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων του 43ου Τάγματος Πεζοναυτών και της Επιχείρησης Λικόρν (σ.μετ: βάσει της οποίας σταθμεύουν γαλλικά στρατεύματα στη χώρα), όπως και των Δυνάμεων της Επιχείρησης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στην Ακτή Ελεφαντοστού. Σύμφωνα με τη θέλησή μας για κυριαρχία, το ιβοριανό έδαφος μπορεί να απελευθερωθεί και να απαλλαχτεί από την παρουσία όλων αυτών των ξένων ένοπλων δυνάμεων.
Ο πραγματικός πατριωτικός ή αντι-ιμπεριαλιστικός αγώνας στοχεύει στην αναζήτηση σημαντικών στόχων. Πάνω στον πατριωτικό ενθουσιασμό μερικά πρόσωπα συχνά υπερτονίζουν το μεγαλείο της Ακτής Ελεφαντοστού ή του ιβοριανού λαού. Ωστόσο, μεγάλη είναι η χώρα και ο λαός που μπορούν να βασίζονται στις δυνάμεις τους και αποφασίζουν για την τύχη τους και για όλη την ανθρωπότητα. Δεν είναι εφικτό να πετύχουμε να ανυψώσουμε τη χώρα μας και το λαό μας σε ένα τέτοιο βάθρο αν βασιζόμαστε σε άλλους για την επίλυση των ζωτικών μας προβλημάτων. Η ικανότητά μας να προχωρήσουμε στη σωστή κατεύθυνση θα έπρεπε να μας ωθεί να σκεφτόμαστε ότι είμαστε χτυπημένοι από μια κατάρα, αν, π.χ, σε 5 χρόνια, η Γαλλία και ο ΟΗΕ θα χρειάζονταν να διοργανώσουν εκ νέου εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού. Όλη η επαναστατική ενέργεια που είχε δοθεί για την επίτευξη του πολυκομματισμού το 1990 θα έχει κατασπαληθεί. Είναι αλήθεια πως αυτή η ενέργεια σταδιακά χανόταν υπό την καταστροφική επίδραση της διακυβέρνησης του FPI (Ιβοριανού Λαϊκού Μετώπου-της κυβέρνησης Γκμπάγκμπο) σε τέτοιο βαθμό που δεν επαρκούσε πλέον για την πλήρη και με κάθε ανεξαρτησία υπεράσπιση της λαϊκής βούλησης όπως αυτή είχε εκφραστεί στις κάλπες στις 28 Νοέμβρη 2010.Αν αυτή η ενέργεια επαρκούσε, τα χτυπήματα των αεροπλάνων της Γαλλίας και του ΟΗΕ από αέρος δεν θα ήταν απαραίτητα. Αυτά τα πλήγματα έλαβαν χώρα και επιτάχυναν τον τερματισμό των άχρηστων συγκρούσεων και της τραγωδίας που εξελίσσονταν. Αλλά τίθεται σήμερα το ερώτημα της νομιμοποίησης της περηφάνιας που πρέπει να έχει ο λαός από μια πράξη που τελείωσε, μια πράξη που νομίστηκε πως συνέβαλε στην απελευθέρωσή του, η οποία όμως δεν ήταν το κίνητρο για αυτή την πράξη: πέραν του ερωτήματος για την περηφάνια, τίθεται εκείνο του τι πρέπει να κάνει ο ιβοριανός λαός για να είναι σε θέση να αξιοποιήσει και μακροπρόθεσμα τα κεκτημένα της νίκης που επιτεύχθηκε σε συνθήκες όχι πλήρους κυριαρχίας.
Οι χιλιάδες νεκροί, οι εξαφανισμένοι και οι τραυματίες, χωρίς να υπολογίζουμε τις μαζικές καταστροφές υποδομών και αγαθών κάθε είδους, είναι οι μάρτυρες των θυσιών που έκανε ο ιβοριανός λαός για να απαλλαγεί από τη φιλο-ιμπεριαλιστική και τυραννική εξουσία του Γκμπάγκμπο. Αλλά, καθώς η πτώση του Γκμπάγκμπο από μόνη της δεν επιλύει το ζήτημα της ανάπτυξης της Ακτής Ελεφαντοστού, το σύνθημα για «ιβοριανή επανάσταση» που τέθηκε από διάφορες πλευρές κατά τις μετεκλογικές μάχες δεν πρέπει να ξεχαστεί. Ο λαός πρέπει να συνεχίσει τις δράσεις εκείνες που θα τον οδηγήσουν πάνω από όλα να χειρίζεται αυτός τους μοχλούς της χειραφέτησής του ή αλλιώς της κυριαρχίας του. Υπό αυτό το πρίσμα, το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ακτής Ελεφαντοστού καλεί το λαό να συνεχίσει «να κάνει την επανάσταση να προχωρά» προκειμένου να επισπευτεί η δημιουργία των προϋποθέσεων της απόκτησης της διεύθυνσης της τύχης του. Το να κάνει την επανάσταση να προχωρήσει σημαίνει, επομένως, να διεξάγει αγώνες σε διάφορα μέτωπα για:
1) την επίτευξη της κατάργησης του τρέχοντος Συντάγματος που δημιούργησε ο πόλεμος και την αντικατάστασή του από ένα Δημοκρατικό Σύνταγμα που θα είναι απαλλαγμένο από το ιδεολογικό θεμέλιο του «ιβορ-ισμού».
2) την ουσιαστική απόκτηση της ελευθερίας έκφρασης, συνάθροισης, οργάνωσης και διαδήλωσης
3) τον πραγματικό τερματισμό της ατιμωρησίας για τους πολιτικούς και οικονομικούς εγκληματίες και τη φυλάκισή τους: σχετικά με αυτό, ο λαός πρέπει να επιδείξει τη μέγιστη επαγρύπνηση ώστε η επιτροπή «Διαλόγου-Αλήθειας-Συμφιλίωσης» που ανακοινώθηκε από τις αρχές να σταθεί στην Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη ως προϋποθέσεις για τη Συμφιλίωση μεταξύ των ιβοριανών και γενικά μεταξύ των θυμάτων και των δημίων τους
4) τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής του λαού
Αμπιτζάν, 15 Μάη 2011
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού
***
Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCRCI) καταγγέλλει την δικαστική παρωδία για τα τοξικά απόβλητα του Probo Koala (24/10/2008)
Στις 19 Αυγούστου 2006, το Probo Koala, ένα πλοίο μεγάλου εκτοπίσματος ναυλωμένο από την εταιρία Trafigura, μια πολυεθνική που δρα στον πετρελαϊκό τομέα στην Ακτή Ελεφαντοστού μέσω της θυγατρικής Puma Energy, αποθέτει στο λιμάνι του Αμπιτζάν (σ.μεταφρ.:πρωτεύουσα της χώρας), 528 τόνους εξαιρετικά τοξικών προϊόντων. Οι λιμενικές και τελωνιακές αρχές, οι υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος επιτρέπουν στο πλοίο να ξεφορτώσει την αποβάθρα Petroci. Πανάκριβα φορτηγά εξειδικευμένα προς μεταφορά υγρών, μεταφέρουν αυτά τα προϊόντα στις αποθήκες του Akouédo. Η ανυπόφορη δυσοσμία των προϊόντων και τα πρώτα σημάδια μόλυνσης, κινητοποιούν τους περίοικους που μπλοκάρουν το ξεφόρτωμα άλλων τέτοιων φορτηγών. Αυτό που επακολούθησε είναι το ότι αυτά τα φορτηγά, για να αποφύγουν το σκόπελο των κατοίκων, εναπόθεσαν επιμελώς τα υπόλοιπα προϊόντα σε όλες τις συνοικίες του Αμπιτζάν. Παρότι αποδείχθηκε η τοξικότητα του μεταφερθέντος αυτού προϊόντος και τα νοσοκομεία είχαν ξεκινήσει να φιλοξενούν τους πρώτους ασθενείς που είχαν μολυνθεί, επιτράπηκε ο απόπλους του πλοίου από το λιμάνι. Ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους και απαιτεί να φύγουν τα προϊόντα αυτά, να απολυμανθούν τα μολυσμένα μέρη, να υπάρξει πρόνοια για τους ασθενείς, και να ανοίξει μια δικαστική έρευνα για την ανάδειξη των υπευθύνων και την τιμωρία τους.
Όσοι διέταξαν την εκτέλεση αυτής της επιχείρησης, οι εκτελεστές αυτής της εντολής και οι συνένοχοί τους, προκάλεσαν επισήμως 17 νεκρούς και μόλυναν χιλιάδες ανθρώπους. Μέχρι σήμερα, δεν έχουν καταγραφεί όλοι οι μολυσμένοι: καθημερινά, νέα πρόσωπα καταγράφεται ότι μολύνθηκαν. Οι ειδικοί των επιστημών του περιβάλλοντος, γεωλόγοι και χημικοί εκτιμούν πως υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα στην περιφέρεια του Αμπιτζάν και αναφέρουν πως η μόλυνση του εδάφους, του υπεδάφους, των υδάτων, του αέρα και, γενικότερα, του περιβάλλοντος μπορεί να έχει διάρκεια πολλών δεκαετιών.
Ο διφορούμενος ρόλος του κράτους
Ως συνέπεια της λαϊκής κινητοποίησης, η κυβέρνηση Banny υποκρίνεται ότι προτίθεται να υποβάλλει την παραίτησή της. Τελικά, αποπέμπονται δύο αρμόδιοι υπουργοί, εκείνος του Περιβάλλοντος και εκείνος των Μεταφορών. Ο Πρωθυπουργός, για την ανάδειξη της αλήθειας, ορίζει μια επιτροπή ερευνών, παύει των αρμοδιοτήτων τους το Διοικητή του Τελωνείου, το Διοικητή του Αυτόνομου Λιμένος του Αμπιτζάν, και τον κυβερνήτη της Περιφέρειας Αμπιτζάν. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητά από τον Γενικό Εισαγγελέα το άνοιγμα μιας ποινικής διαδικασίας. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας Puma Energy, θυγατρικής της Trafigura, της εταιρίας Tomy που εκτέλεσε τη διαδικασία της απόθεσης, οι τελωνειακοί, τα στελέχη των δύο υπουργείων συλλαμβάνονται. Αλλά, παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επαναφέρει στις θέσεις τους το Διοικητή του Τελωνείου, το Διοικητή του Αυτόνομου Λιμένος του Αμπιτζάν, και τον κυβερνήτη της Περιφέρειας Αμπιτζάν. Όλα αυτά τα πρόσωπα, βαρύνοντα στελέχη της εξουσίας του [κυβερνώντος κόμματος] FPI απαλλάσσονται κάθε υποψίας χάρη στον αρχηγό του κράτους: το πόρισμα της επιτροπής ερευνών που υποδεικνύουν την ευθύνη των συγκεκριμένων προσώπων θάβεται. Για να κλείσουν τα στόματα, με το που ξεκίνησαν οι έρευνες το Κράτος υπογράφει με την Trafigura μια συμφωνία που προβλέπει την αποζημίωση ύψους 100 δις. FCFA με αντάλλαγμα την παύση κάθε ποινικής διαδικασίας. Το Κράτος, με αυτή την ενέργεια, επίσης, εγκατέλειψε στην τύχη του τον μολυσμένο πληθυσμό, απενεχοποιώντας τον κύριο δράστη του εγκλήματος, την Trafigura. Αυτή η συνδιαλλαγή παρουσιάστηκε ως επωφελής προκειμένου να αποζημιωθούν τα θύματα, να καθαριστούν οι μολυσμένες τοποθεσίες, και να εξοπλιστεί το κράτος με τα απαραίτητα για την μάχη ενάντια στα τοξικά απόβλητα, για την ορθή διαχείριση των απορριμμάτων και για την υλική ενίσχυση των νοσοκομείων.
Το κράτος εγκατέλειψε τα θύματα στην τύχη τους
Από τα 100 δις, το Κράτος δέχεται να αποζημιώσει τα θύματα με ένα ποσό συνολικού ύψους 3,3 δις: το κράτος και οι παραφυάδες του σφετερίζονται 68 δις. Μια επιτροπή δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα της προεδρίας της δημοκρατίας για την επιχείρηση αποζημίωσης. Αλλά από την έναρξη αυτής της επιχείρησης, οι οργανώσεις των θυμάτων κάνουν λόγο για κλοπή και για απάτη. Πολλά θύματα δεν αναγνωρίζονται: μια τέτοια περίπτωση είναι και εκείνη των εργαζομένων στη ζώνη Vridi, οι κινητοποιήσεις των οποίων για την αναγνώριση τους ως θύματα πολλές φορές κατεστάλησαν από την αστυνομία. Αντίθετα, οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονταν δικαιούνται αποζημίωσης. H άρνηση καταβολής αποζημίωσης αφορά και στους προσφάτως μολυσμένους κατοίκους των χωριών Djibi, Akoyedo, Bingerville, Adjamé: το ίδιο ισχύει και για όσους μολυσμένους δεν μπορούν να αποδείξουν ότι νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία ή κέντρα υγείας. Και παρ’ όλα αυτά, θα αρκούσε η εξέταση αυτών των ατόμων για τον καθορισμό του στάτους τους. Αυτές οι οργανώσεις καταγγέλλουν το σχηματισμό λιστών- μαϊμού. Οι εργασίες απορρύπανσης δεν διεξάγονται κανονικά, παραμένουν πολλές περιοχές που δεν έχουν καθαριστεί. Αυτό σημαίνει ότι η συνδιαλλαγή που υπογράφτηκε από το κράτος στο όνομα των θυμάτων δεν εξυπηρετεί στη θεραπεία των αρρώστων, ή στην αποζημίωση όλων αυτών υπέφεραν ή υποφέρουν ακόμα από αυτό το έγκλημα, ούτε στην απορρύπανση των περιοχών. Οι κάτοικοι αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι από το κράτος. Η τελευταία διακήρυξη του Προέδρου της Δημοκρατίας όπου τους λέει ότι δεν πρέπει να θεωρούν «τα τοξικά απόβλητα ως μια εργασία από όπου μπορούν να δημιουργηθούν προσδοκίες για αποζημίωση» δεν έκανε τίποτε άλλο από το να τους πείσει ότι μόνο η κινητοποίησή τους και ο αγώνας τους θα τους επιτρέψει να λάβουν αποζημίωση.
Η Δικαιοσύνη αθώωσε τον μεγαλύτερο εγκληματία! Ντροπή της!
Η ποινική διαδικασία έλαβε τέλος στις 23 Οκτώβρη στις 23.00. Δύο καταδικασμένοι από τους 9 κατηγορούμενους. Ο Γενικός Διευθυντής της εταιρίας Tomy, της εταιρίας που ανέλαβε την εκτέλεση της εναπόθεσης και της διαχείρισης των τοξικών αποβλήτων και ο υπεύθυνος που υπέγραψε τη ναύλωση του πλοίου καταδικάστηκαν, ο πρώτος σε 20 έτη, και ο δεύτερος σε 5 έτη φυλάκισης. Ο κύριος υπεύθυνος για το έγκλημα, η Trafigura, o ιδιοκτήτης του προϊόντος που προκάλεσε το θάνατο 17 ανθρώπων και τη μόλυνση χιλιάδων άλλων, δεν κάθισε στο σκαμνί: κάτι το εξαιρετικά φυσικό καθότι χάρη στη συμφωνία κράτους και εταιρίας, η τελευταία δεν μπορεί να περάσει από τον έλεγχο της ιβοριανής δικαιοσύνης. Να ποια θέση έχουν τα θύματα και όλος ο πληθυσμός της χώρας, όταν προηγούνται τα συμφέροντα των αστών και εκείνα των θυμάτων αγνοούνται επιδεικτικά.
Για αυτό, το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής του Ελεφαντοστού
– καταγγέλλει τη μαφιόζικη συναλλαγή εξουσίας και Trafigura
– καταγγέλλει την άδικη διαχείριση των συσσωρευμένων χρημάτων της αποζημίωσης εκ μέρους της κυβέρνησης
– καταγγέλλει δικαστική παρωδία που δεν τιμά την ιβοριανή δικαιοσύνη
– καταγγέλλει το γεγονός ότι η ετυμηγορία αγνόησε επιδεικτικά τα συμφέροντα του πληθυσμού.
– καλεί σε κινητοποίηση και οργάνωση τα θύματα προκειμένου να πιεστούν τα διεθνή δικαστικά σώματα να μηνύσουν το κράτους και την Trafigura για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
– καλεί τον ιβοριανό λαό σε συνεπή ενίσχυση αυτού του αγώνα, για την παύση της ατιμωρησίας.
– θέλει να δηλώσει στα θύματα ότι υποστηρίζει τους αγώνες τους και βρίσκεται στη διάθεσή τους για κάθε δράση που θα ικανοποιεί το σύνολο των διεκδικήσεών τους.
Μόνο με την κινητοποίηση και τον συνεπή αγώνα η δικαιοσύνη θα αποδοθεί, για τα θύματα και της οικογένειάς τους, και δεν θα υπάρχουν πια εισαγωγείς τοξικών αποβλήτων στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Αμπιτζάν, 24 Οκτώβρη 2008
Η Κεντρική Επιτροπή
***
Στις 23 Ιουνίου 2004, ο Αμπίμπ Ντοντό, 1ος γενικός γραμματέας τις Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ακτής του Ελεφαντοστού (JCOCI) και ιδρυτικό μέλος της Γενικής Συσπείρωσης Φοιτητών και Μαθητών της Ακτής Ελεφαντοστού (AGEECI) απήχθη από την κατοικία του, μεταφέρθηκε στην πανεπιστημιούπολη του Κοκοντί, υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και δολοφονήθηκε από τη Φοιτητική και Σχολική Ομοσπονδία της Ακτής του Ελεφαντοστού(FESCI). Το πτώμα του βρέθηκε μια βδομάδα μετά σε νάιλον σακούλα κοντά στην πανεπιστημιούπολη.
Την ίδια ημέρα, ο Κουαντιό Κουαντίο Ρισάρ, μέλος της JCOCI και ιδρυτικό μέλος της AGEECI, απήχθη και αυτός, μεταφέρθηκε στο Πανεπιστήμιο του PortBouëtII, βασανίστηκε από την τοπική FESCI και αφέθηκε από τους δήμιούς του να πεθάνει μπροστά από την 43η ΒΙΜΑ (σημ. μεταφρ.: γαλλική μεραρχία που σταθμεύει στο λιμάνι της πρωτεύουσας Αμπιτζάν βάσει συμφωνίας του 1961) στην οδό Bassam. Σώθηκε στο παρά 4 από κομματικούς του συντρόφους.
Παρά τη μήνυση που κατατέθηκε στη Δικαστική Αστυνομία εναντίον της FESCI από το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ακτής του Ελεφαντοστού για την απαγωγή, τα βασανιστήρια και τη δολοφονία του Αμπίμπ Ντοντό, και την απαγωγή και τα βασανιστήρια στον Κουαντιό Κουαντιό Ρισάρ, η ιβοριανή δικαιοσύνη δεν έχει ως σήμερα επιδείξει κανένα ίχνος διάθεσης να εξιχνιάσει τα πολιτικά αυτά εγκλήματα.
Φαίνεται επίσης πως μετά την έναρξη της ένοπλης σύγκρουσης στις 19 Σεπτέμβρη 2002, οι δικαστικοί φάκελοι για πολιτικά εγκλήματα έχουν αφεθεί στην τύχη τους.
Για αυτό και εμείς, οι υπογράφοντες την παρακάτω αίτηση απαιτούμε άμεσα:
-να ανοιχτεί ο φάκελος για το ζήτημα Αμπίμ Ντοντό με
-την ανάκριση των κατηγορουμένων
-την ακρόαση όλων των αυτοπτών μαρτύρων της δολοφονίας
-τη δίκη για την υπόθεση της δολοφονίας
-να ανοιχτούν οι φάκελοι για διάφορα πολιτικά εγκλήματα
Υπογράψτε στη διεύθυνση
***
Για τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση (17/07/2008)
Oι δύο που υπέγραψαν την Πολιτική Συμφωνία της Ουαγκαντούγκου (σ.μετ.:πρωτεύοσα της Μπουρκίνα Φάσο) δεν βιάζονται για την οργάνωση των εκλογών. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, δεδομένου ότι η Συμφωνία επιτρέπει στον Laurent Gbagbo να ανακτήσει όλες τις εξουσίες του προέδρου και να τις ασκεί με τρόπο απολυταρχικό και στο Guillaume Soro να έχει πια δύο αρμοδιότητες, αυτή του αρχηγού των «Νέων Δυνάμεων» και του πρωθυπουργού; Επιπλέον, οι δυο τους έχουν επισήμως στη διάθεσή τους τα πολεμικά λάφυρα που ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια δικών μας φράγκων.
Με τόσες εξουσίες και οικονομικά μέσα, είναι πρώτα από όλα απασχολημένοι με την προστασία των προνομίων τους η οποία εξαρτάται από την με κάθε κόστος διατήρησή τους στην εξουσία. Είναι πεπεισμένοι, και μάλιστα συχνά το διακηρύσσουν και δημοσίως, ότι είναι πιο καλλιεργημένοι και έξυπνοι από όλους τους άλλους ιβοριανούς. Έτσι, έχουν εξελιχθεί σε «ειδήμονες» για κάθε ζήτημα.
1.Η εφαρμογή της Πολιτικής Συμφωνίας της Ουαγκαντούγκου
Η Πολιτική Συμφωνία είναι νεκρό γράμμα από το Μάρτη του 2008, ένα χρόνο μετά την υπογραφή της, ελλείψει μιας ειλικρινούς εφαρμογής της. Αλλά, οι υπογράφοντες τη συμφωνία αποφάσισαν να τη διατηρήσουν τυπικά σε ισχύ για να καλύψουν τα παιχνίδια τους. Για να καταστούν πιστευτοί σε όσους συνεχίζουν να πιστεύουν στην καλή τους διάθεση να οργανώσουν εκλογές, ανακοινώνουν κατά καιρούς αλλαγή των τελικών ημερομηνιών χωρίς εξήγηση και ορίζουν αυθαιρέτως νέες καταληκτικές ημερομηνίες. Στους ιβοριανούς είχε υπάρξει η υπόσχεση για εκλογές ως τα τέλη Δεκέμβρη του 2007, ως τα τέλη Μάρτη και τέλη Ιούνη 2008, ενώ τώρα, οι υπογράφοντες τη συμφωνία κάνουν λόγο για άλλη ημερομηνία εκείνη της 30ης Νοέμβρη 2008. Για να προετοιμάσουν τα πνεύματα για μια άλλη αλλαγή των ημερομηνιών, οι δύο ηγέτες της εκτελεστικής εξουσίας σε τακτική βάση υποβάλλουν αντικρουόμενες προτάσεις.
Την Πέμπτη 10 Ιούλη 2008 ο Soro θυμώνει, κατηγορεί τους διαχειριστές των χρημάτων ότι δεν α ποδεσμεύουν τα απαραίτητα κονδύλια για τη διεξαγωγή των εκλογών και επαληθεύει ότι η εκλογική διαδικασία που είναι προγραμματισμένη για τις 30 Νοέμβρη τίθεται εν αμφιβόλω. Τη Δευτέρα 14 Ιούλη 2008, ο ίδιος διακηρύσσει στη Séguéla, « o προϋπολογισμός για τη διεξαγωγη των προεδρικών έχει κλείσει». Οι διαχειριστές των κονδυλίων του πρωθυπουργού είναι πολύ καλοί στις πιρουέτες, αν δεν είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που του αρέσει να εμπαίζονται οι ιβοριανοί.
Με τη σειρά του, ο Gbagbo διακηρύσσει, πάντα στη Séguéla «στις 30 Νοέμβρη θα έχουμε με το καλό τις εκλογές…» σαν να θέλει να πείσει τον ίδιο. Όμως προσθέτει ότι οι ταυτότητες, απαραίτητες για τους εκλογείς, δεν θα διανεμηθούν παρά μόνο μετά τις εκλογές. Ταυτόχρονα, ο Gbagbo δραστηριοποιεί τον υπουργό εσωτερικών Tagro ώστε αυτός να εφεύρει ένα άλλο επιχείρημα για το σφετερισμό της εξουσίας. Το στρατήγημα που βρέθηκε είναι ότι τα πιστοποιητικά γέννησης θα επικυρώνονται από ανθρώπους επιλεγμένους από αυτόν και αυτοί θα έχουν το δικαίωμα να κρίνουν ποιος μπορεί να ψηφίσει ή όχι. Αν η διακήρυξη του Laurent Gbagbo και το εφεύρημα του υπουργού του δεν αποκαλύπτουν τη μπλόφα, πρόκειται για προβοκάτσιες με στόχο να προκαλέσουν αντιδράσεις τέτοιες ώστε εκμεταλλευόμενος αυτές να μη σεβαστεί την ημερομηνία που υποσχέθηκε. Αν βάλουμε κάτω τα γεγονότα το ένα δίπλα από το άλλο, θα φανεί ότι οι «εμπόλεμες παρατάξεις» δεν έχουν καμία πρόθεση για διοργάνωση εκλογών.
2.Η λεηλασία της παραγωγής καφέ και κακάο και η αδιαφάνεια στη διαχείριση του πετρελαίου
Από το 2002, η έκθεση του Κρατικού Επιθεωρητή, Kouadio είχε καταστήσει προφανές ότι μια συστηματική λεηλασία λαμβάνεται στον τομέα των κυριότερων εξαγώγιμων προϊόντων της Ακτής Ελεφαντοστού. Αντί να λάβουν σοβαρά το καμπανάκι αυτό που έκρουσε η έκθεση, οι διαχειριστές της εξουσίας, απεναντίας, οργάνωσαν τη δίωξη του Επιθεωρητή.
Και άλλα πορίσματα διεθνών οργανισμών ακολούθησαν και κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα: οι αγρότες οι ίδιοι κινητοποιήθηκαν και κατήγγειλαν τη λεηλασία. Κάνοντας να φανεί πως έλαβε υπόψη του τις επικρίσεις για την πολιτική στους τομείς αυτούς, ο πρόεδρος Gbagbo ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός θεσμού γύρω από την Προεδρία για τη διαχείριση αυτών των τομέων. Αλλά όπως πάντα, καμιά συγκεκριμένη πράξη δεν έχει να παρουσιαστεί μέχρι σήμερα στο λαό. Και για να εμποδιστούν να συνειδητοποιήσουν αυτή την προεδρική διαχείριση, οι ιβοριανοί καλούνται να ζήσουν εδώ και κάποιες εβδομάδες την ανάκριση και τη φυλάκιση των διοικούντων τους τομείς του καφέ και του κακάο. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, όλοι όσοι καταγγέλουν εδώ και καιρώ την άσχημη κατάσταση στον τομέα δεν μπορούν παρά να πουν: κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ωστόσο, ο λαός πρέπει να απαιτήσει κάθε ύποπτος να μη γλιτώσει το σκαμνί. Εϊναι απαραίτητο να χυθεί φώς σε αυτά τα 10 χρόνια διαχείρισης, και δημόσιες δίκες να λάβουν χώρα ώστε οι κατηγορούμενοι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και η αλήθεια να λάμψει.
Αναφορικά με την εκμετάλλευση του πετρελαίου, ο πρόεδρος της δημοκρατίας δρα κατά τρόπο ώστε ο λαός να μην έχει το δικαίωμα να γνωρίζει την παραγωγή και τα εισοδήματα που δημιουργούνται από αυτή την παραγωγή. Οι αριθμοί που ανακοινώνει είναι : 50, 80, ή 100 χιλιάδες βαρέλια/μέρα, όμως καμία λέξη δεν υπάρχει για το ποσό των κερδών. Το ιβοριανό πετρελαϊκό μάννα συνεχίζει επομένως να τρέφει τα μαύρα ταμία των εξουσιαστών και να υπηρετεί τον πλουτισμό της αχόρταγης νέας αστικής τάξης. Είναι σίγουρο για αυτό που η πληροφόρηση είναι ελλειπής. Αλλά ο λαός δεν είναι αφελής. Η παραγόμενη ποσότητα πετρελαίου δεν μπορεί να είναι αμελητέα, δηλαδή, οι ξένες εταιρίες δεν θα επένδυαν στις πλατφόρμες για την εκμετάλλευσή του. Ο πρόεδρος οφείλει να ενημερώσει το λαό.
3.Οι αυξήσεις στις τιμές και η φτωχοποίηση των λαϊκών μαζών
Οι τιμές αυξάνονται καθημερινά στην Ακτή Ελεφαντοστού και ως πρωταθλητές του οικονομικού φιλελευθερισμού που αξιώνουν τους σοσιαλιστές, περνούν το χρόνο τους εξηγώντας πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ότι στο σύστημά τους καθένας κάνει ότι θέλει, ότι κάτι που δεν μπορεί να σταματήσει.
Οι ιβοριανοί υπομένουν τη δυστυχία τους εδώ και χρόνια, αφού οι αχόρταγοι νέοι αστοί εξηγούν πως ο πόλεμος είναι η αιτία αυτής που πλήττει τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τον πληθυσμό γενικά. Κατάφεραν μέχρι και να πείσουν ορισμένα άτομα τα οποία, συχνά κρατώντας την παχυλή τους κοιλιά, προβαίνουν στην υπεράσπισή τους, λέγοντας πως πρέπει «να τους αφήσουμε να φάνε, είναι η σειρά τους». Η υπόσχεση αυτής της παρασιτικής αστικής τάξης για αναδιανομή τμήματος των κερδών τους είχε ως αποτέλεσμα τη διατήρηση των ψευδαισθήσεων και των μάταιων ελπίδων. Η διάσημη φράση του Laurent Gbagbo έχει ηχήσει σε πολλά κεφάλια εδώ και καιρό, μια φράση που έλεγε «Ο Houphouët έκανε τη χώρα πλούσια, εγώ ο Gbagbo, ήρθα για να κάνω τους ιβοριανούς πλούσιους». Αλλά με το χρόνο να περνά, η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται ότι οι νέοι αστοί επικαλούνται συνεχώς τον πόλεμο και ζουν σε έναν πλούτο άνισα διανεμημένο όσο ποτέ άλλοτε. Κάποιοι εξ αυτών, πέρασαν, σε 9 χρόνια, από την κατάσταση που ήταν υποχρεωμένοι να ζουν στις ακαθαρσίες ευρισκόμενοι στην αντιπολίτευση, στη δημιουργία κολοσιαίων περιουσιών, στην κατασκευή πύργων, στην κυκλοφορία με αυτοκίνητα πολυτελείας. Έτσι, η αλήθεια σύμφωνα με την οποία δεν είναι εφικτό να εξαπατηθεί όλος ο λαός συνεχώς, οδηγεί στην αφύπνιση ακόμα και όσων η παρασιτική αστική τάξη είχε αποκοιμήσει κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι ασκεί «το δικαίωμα να κλέβει το λαό, γιατί και το Δημοκρατικό Κόμμα τα ίδια έκανε»
Ο καιρός και οι δύσκολες συνθήκες ζωής αρχίζουν ν ακάνουν να καταρρέουν οι ψευδαισθήσεις ακόμα και στους φανατικούς οπαδούς. Η αφύπνισή τους είναι ακόμα πιο βίαια λόγω και των τελευταίων αυξήσεων στα πετρελαιοειδή που σηματοδοτούν την αδυναμία μετάβασης στη δουλειά, παρα μόνο με τα πόδια, την αύξηση του αριθμού των ατόμων που αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε ένα σωστό γεύμα την ημέρα, την αδυναμία, γενικά να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της πρόσβασης στην εκπαίδευση για πολλά παιδιά κατά την ερχόμενη σχολική περίοδο κλπ. Κρίνετε μόνοι σας βάσει των παρακάτω αυξήσεων των τιμών:
|
Produits pétroliers |
Anciens prix (F.CFA) |
Nouveaux prix (F.CFA) |
Augmentation (F.CFA) |
Pourcentage (%) |
|
Gasoil |
545 |
785 |
240 |
44,04 |
|
Super |
615 |
795 |
180 |
29,2 |
|
Pétrole lampant |
470 |
550 |
80 |
17,02 |
|
Gaz (6Kg) |
1500 |
2000 |
500 |
33,33 |
|
Gaz (12 Kg) |
3500 |
4500 |
1000 |
28,57 |
|
Gaz (28 Kg) |
7800 |
10 080 |
2280 |
29,23 |
4.Τι συμπεραίνεται από τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση:
Οι παραπάνω εξελίξεις δείχνουν ότι
– Οι υπογράφοντες τη συμφωνία της Ουαγκαντούγκου θέτουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο για την εκ νέου αθέτηση των όσων υπέγραψαν, κάτι που ο λαός πρέπει να αρνηθεί και να τους εξαναγκάσει να οργανώσουν γενικές εκλογές στις 30 Νοέμβρη: σε αντίθετη περίπτωση, ο λαός έχει το δικαίωμα να πάρει την τύχη του στα χέρια του:
– Η σημερινή εξουσία δεν μπορεί να φέρει ευημερία στο λαό: είναι γεγονός ότι μια εξουσία που νοιάζεται μόνο για την εναπόθεση τοξικών αποβλήτων, που λεηλατεί τον εθνικό πλούτο δεν είναι τίποτε άλλο από μια εξουσία αντιλαϊκή, που δεν κάνει το παραμικρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση παρά μόνο υπό την πίεση των αγώνων
Οι εργαζόμενοι (στις μεταφορές, οι μισθωτοί ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, οι αγρότες), οι καταναλωτές, οι νοικοκυρές δεν μπορούν να κάνουν τις διεκδικήσεις τους να επιτύχουν αν εγκλωβιστούν στις μαζικές οργανώσεις (ΜΚΟ, Συνδικάτα, Ενώσεις) που διοικούνται από άτομα πρόθυμα να συνεργαστούν με τον πρόεδρο της δημοκρατίας και την κυβέρνησή του.
Επίσης, το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ακτής Ελεφαντοστού, διαβεβαιώνει τους μισθωτούς εργαζομένους, τους μεταφορείς, τους αγρότες, τις νοικοκυρές, για την πλήρη υποστήριξή του στη σημερινή φάση των αγώνων τους ενάντια στις αυξήσεις των τιμών και για τη βελτίωση των συνθηκων διαβίωσης και εργασίας. Παραμένει, όπως πάντα έτοιμο να παρέχει κάθε συμβολή και απαραίτητη υποστήριξη για την επιτυχία των σημερινών αγώνων. Καλεί το σύνολο του ιβοριανού λαού να συνδέσει τις σημερινές διεκδικήσεις με τις πολιτικές, να απαιτήσει: διανομή εθνικών ταυτοτήτων, διεξαγωγή εκλογών, κατάργηση του συντάγματος, καταδίκη των καταχραστών του εθνικού πλούτου.
Αμπιτζάν, 17 Ιούλη 2008
Η Κεντρική Επιτροπή
παρα ποδα 
