Ο ευρύτερος «επαναστατικός χώρος» στην Ελλάδα συνηθίζει να τοποθετεί όλες τις υπάρχουσες τάξεις και στρώματα στη χώρα μας στην προκρούστεια κλίνη-αντίθεση «κεφάλαιο-εργασία». Κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει διάκριση όχι τόσο μεταξύ εργάτη και εργαζόμενου (ενίοτε, μάλιστα, βαφτίζοντας ως και το κρέας ψάρι, με τελευταία μόδα σε αυτό την εκ νέου υποκατάσταση της εργατικής τάξης από καλούς στρατιωτικούς, βλ. εκθείαση Σανκαράδων διωκτών μαρξιστών-λενινιστών στην Αφρική από παπαγάλους του ρωσικού ιμπεριαλισμού), όσο μεταξύ διαφόρων πλήρως ή μερικώς εκμεταλλευτικών τάξεων ή στρωμάτων. Έτσι, όμως, κανένας στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί, πολλώ δε μάλλον ο μακροπρόθεσμος. Δεν υπάρχει καμία προσπάθεια εντοπισμού του αδύναμου κρίκου του απώτερου αντιπάλου, καμία διάθεση εντοπισμού στρωμάτων που θα μπορούσαν να τραβηχτούν με το μέρος της εργατικής τάξης ή, έστω, να ουδετεροποιηθούν. Έτσι, όμως, καμία μάχη δεν δίνεται, πόσο μάλλον πραγματικός πόλεμος («ταξικός», κατά τα λοιπά).
Σε πλήρη αντίθεση με αυτή τη (μη) πρακτική, ο Στάλιν προχωρούσε στον εντοπισμό ακόμα και πτυχών στους κουλάκους (για τους οποίους τόσο είχε συκοφαντηθεί ιστορικά) που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για συγκεκριμένους στόχους. Δεν απαξίωνε κανέναν δυνάμει σύμμαχο, κανέναν ταλαντευόμενο. Διέκρινε μεταξύ διαφόρων στρωμάτων εκμεταλλευτών, την ώρα, βέβαια, που επέμενε στη συνολική «ανάγνωση» κάθε τάξης, προς τον σκοπό φυσικά της επίτευξης των συγκεκριμένων στόχων και, άρα, όχι με απορριπτικές διαθέσεις, αλλά προκειμένου να τραβηχτεί η τάδε ή η δείνα τάξη συνολικά στο πλευρό της εργατικής (ήξερε καλύτερα από όλους ότι η αστική τάξη είναι ο τελικός εχθρός) και προκειμένου να μη χαθούμε στην ακαδημαϊκή συζήτηση και να μη χάσουμε τη δυνατότητα για διατύπωση ενός κεντρικού συνθήματος που μπορεί να συσπειρώνει την πλειοψηφία μιας άλλης τάξης με την εργατική. Ακόμα και τμήμα της μεγαλοαστικής τάξης (όπως και ιμπεριαλιστών) μπορούσε να είναι σύμμαχο της εργατικής κατά τον Στάλιν (και όχι, όπως λένε μπρεζνιεφικοί και άλλοι «αντικαπιταλισταράδες», μόνο κατά τον Μάο, ο οποίος ήταν ο καλύτερος μαθητής του Στάλιν και για αυτό βρίθει και η παρακάτω ανάλυση με εκθειαστικές αναφορές στην κινεζική εμπειρία). Όχι τυχαία, το ΚΚΙ (Μαοϊκό), σήμερα, εχθρό θεωρεί την κομπραδόρικη μεγαλοαστική τάξη.
Η ανάλυση, λοιπόν, βάσει της αντίθεσης «κεφάλαιο-εργασία» ξερά δεν είναι απλώς «μαρξισμός νηπιακού επιπέδου», αλλά οδηγεί σε λάθη και απώλεια της δυνατότητας της εργατικής τάξης να παίξει καθοδηγητικό ρόλο.
Εξάλλου, συχνά ακούμε (ενίοτε από τους ίδιους «αντικαπιταλισταράδες») ότι «δεν είναι ώριμες οι συνθήκες» για εξέγερση. Ο Στάλιν αποσαφηνίζει, ωστόσο, ότι εξέγερση μπορεί να γίνει ακόμα και για τα μερικότατα αιτήματα, αν υπάρχει η απαραίτητη θέληση από τις μάζες, πριν καν αυτές έχουν προχωρήσει σε κατάσταση να παίρνουν επαναστατικά μέτρα. Και το κάνει μπροστά στους ηγέτες του ινδικού κόμματος, που ταλαντεύονταν, από τη μια, στην υπεράσπιση της «εργατικής τάξης» και την εμμονή σε συνεχείς «ταξικές απεργίες» που της έκοβαν το δρόμο στην κατάκτηση του καθοδηγητικού ρόλου, και, από την άλλη, στην αποφυγή της εξέγερσης, με πρόσχημα την μη ύπαρξη «ώριμων συνθηκών» καθ’ άπασα την επικράτεια, και το κλείσιμο του ματιού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά πάντως αναπόφευκτα, στην ατομική τρομοκρατία.
Μετά την πρώτη συνάντηση με την ηγεσία του ινδικού κόμματος (βλ. πρακτικά συζήτησης εδώ, που, δυστυχώς, όπως και άλλες μεταπολεμικές συζητήσεις του Στάλιν με εκπροσώπους Κ.Κ. για θέματα στρατηγικής και τακτικής, ακόμα να δούμε σε κάποια «Άπαντα»), ο Στάλιν και το κόμμα του έλαβαν επιστολές από αυτή για περαιτέρω αποσαφηνίσεις, οι οποίες δόθηκαν και με μια επιπλέον συζήτηση, τα πρακτικά της οποίας παρατίθενται ακολούθως.
***
Τρεις επιστολές του ΚΚ Ινδίας στον Ι.Β. Στάλιν με χειρόγραφες σημειώσεις του
Πρόγραμμα και διάφορα ζητήματα
Στον σ. Στάλιν
Αποστέλλω την μεταφρασμένη από τα αγγλικά επιστολή που επιδόθηκε στις 15 του μηνός τ.έ., από τους σ. Ντάνγκε, Γκος, Ράο και Πουνάια προς την ΚΕ του ΠΚΚ(μπ.) (σ.σ.: υπογραμμισμένο το αρκτικόλεξο από τον Στάλιν).
Στην επιστολή επισυνάπτεται σημείωμα που περιλαμβάνει ερωτήματα των ινδών σ. και επίσης το Πρόγραμμα του Κ.Κ. Ινδίας.
Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ.)
[υπογραφή: Β. Γκριγκοριάν]
16 Φλεβάρη 1951
Μετάφραση από τα αγγλικά.
***
14 Φλεβάρη 1951
Προς την Κεντρική Επιτροπή του ΠΚΚ(μπ.)
Αγαπητοί σ.
Επιθυμούμε να εκφράσουμε τη βαθιά ευγνωμοσύνη μας στην ΚΕ του ΠΚΚ(μπ.) και τον αγαπητό μας σ. Στάλιν για την ανεκτίμητη βοήθεια που μας παρείχαν με το να μας αποσαφηνίσουν ζητήματα για τα οποία κινούμασταν στο σκοτάδι. Στη συνάντησή μας μαζί του, ο σ. Στάλιν ξεκάθαρα ανέδειξε τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, τις φάσεις, τα καθήκοντα, τη στρατηγική και την τακτική της επανάστασής μας. Αυτό θα αποτελεί το ισχυρότερο όπλο στα χέρια της ΚΕ μας για να ξεπεράσει την κρίση του κόμματός μας, να επιτύχει την ενότητα των ανθρώπων μας και να προωθήσει τον αγώνα μας προς την κατάκτηση του καθοδηγητικού ρόλου της εργατικής τάξης στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη φεουδαρχία. Είμαστε πεπεισμένοι ότι, χάρη σε αυτή την καθοδήγηση, θα είμαστε σε θέση να ανασυγκροτήσουμε το κόμμα μας, καθιστώντας το ένα περήφανο τμήμα του διεθνούς στρατού της επανάστασης που βαδίζει προς τη νίκη υπό την καθοδήγηση του μεγάλου και οξυδερκούς ηγέτη μας σ. Στάλιν.
Προκειμένου να κατανοήσουμε ορθά τις συστάσεις του σ. Στάλιν με όλες τις συνέπειες που προκύπτουν από αυτές, και για να απομακρύνουμε από την αντίληψή μας, καθώς και αυτή των συντρόφων μας στην Ινδία, κάθε σύγχυση, επιθυμούμε περαιτέρω αποσαφηνίσεις σε κάποια θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τις απαντήσεις του σ. Στάλιν στα ερωτήματά μας. Παράλληλα με αυτό, επισυνάπτουμε και άλλες ερωτήσεις παρόμοιας φύσης.
Επίσης επισυνάπτουμε ένα προσχέδιο (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη από τον Στάλιν) του προγράμματος που έχουμε προετοιμάσει. Σας ζητούμε να μας στείλετε την κριτική και τις συστάσεις σας επ’ αυτού.
Με επαναστατικούς χαιρετισμούς.
Σ.Α.Ντάνγκε
Α.Κ.Γκος
Ρατζεσουάρ Ράο
Μπ.Πουνάια
Μετάφραση από τον Β. Παβλόφ.
Μετάφραση από τα αγγλικά.
Ερωτήματα και από τους τέσσερις:
1.Στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής το 1925, ο σ. Στάλιν, από όσο θυμόμαστε, είχε πει ότι η ινδική αστική τάξη έχει χωριστεί σε μια αντιδραστική και μια επαναστατική ομάδα και ότι το αντιδραστικό αστικό τμήμα, βασικά, έχει ήδη έρθει σε συμφωνία με τον ιμπεριαλισμό. Στις θέσεις που εγκρίθηκαν στο 6ο συνέδριο της Κ.Δ. για τις αποικιακές χώρες, υπήρξε μια επισήμανση για τη διάσπαση της ινδικής αστικής τάξης σε δύο ομάδες: την κομπραδόρικη, που ήταν φιλοϊμπεριαλιστική, και την εθνική αστική τάξη, που ήταν «αντιπολιτευόμενη», δηλ., βρίσκεται σε μια κατάσταση αναποφασιστικής και ρεφορμιστικής αντίθεσης έναντι του ιμπεριαλισμού, όμως αντιτίθεται σε κάθε πραγματικά αντιιμπεριαλιστικό και αντιφεουδαρχικό επαναστατικό αγώνα. Αυτή η αστική τάξη «ταλαντεύεται ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και την επανάσταση». Μετά τη «μεταβίβαση της εξουσίας» τον Αύγουστο του 1947 (σ.σ.: υπογραμμισμένη η φράση από τον Στάλιν), ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στον διεθνή κομ.Τύπο, καθώς και σε κείμενα του Ινστιτούτου Ειρηνικού (σ.parapoda: Το Ινστιτούτο Σχέσεων Ειρηνικού δημιουργήθηκε το 1925 στο πνεύμα του Γουίλσον, και, σταδιακά και με «αριστερό φιλελεύθερο». Μεταπολεμικά είχε ως και φιλοκομμουνιστές και φιλοσοβιετικούς, με αποτέλεσμα τη δίωξή του από τον μακαρθισμό.), έδωσαν λαβή για μια αίσθηση ότι η διαδικασία της προσχώρησης της ινδικής μεγαλοαστικής τάξης στο πλευρό του ιμπεριαλισμού έχει ολοκληρωθεί αυτές τις μέρες και ότι αυτή η αστική τάξη δεν μπορεί να παίζει πια κανέναν ρόλο αντιπολίτευσης, ότι έχει, τελικά, επιλέξει να έρθει σε συμφωνία με τον ιμπεριαλισμό και συνεργάζεται μαζί του στην υποστήριξη της υπάρχουσας κοινωνικής δομής στην Ινδία.
Θεωρούμε, μετά τη συνάντησή μας με τον σ.Στάλιν, ότι η αντίληψή μας για την εθνική (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη από τον Στάλιν) αστική τάξη συνολικά είναι εσφαλμένη σε πλήθος σημαντικών πτυχών. Πλήρως συμφωνούμε με τη διατύπωση του σ.Στάλιν ότι η επανάστασή μας είναι αντιιμπεριαλιστική και αντιφεουδαρχική, ότι η αιχμή της θα πρέπει να στρέφεται ενάντια στους βρετανούς ιμπεριαλιστές και το φεουδαρχικό στοιχείο και ότι το σύνθημα της εθνικοποίησης της μεγάλης βιομηχανίας είναι λάθος (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη από τον Στάλιν, και σχόλιό του: «στη δεδομένη φάση».). Περαιτέρω, συμφωνούμε ότι, στη δουλειά μας για τη ζύμωση, πρέπει να επισημαίνουμε ότι η εκδίωξη του ιμπεριαλισμού και η εξάλειψη της φεουδαρχίας θα είναι προς το συμφέρον όλων των τάξεων, συμπεριλαμβανομένης της εθνικής αστικής τάξης.
Ωστόσο, προκειμένου να επιτύχουμε μια θεωρητική σαφήνεια για εμάς και για να δώσουμε ακριβείς απαντήσεις στους συντρόφους μας στην Ινδία, επιθυμούμε σύντομες απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη από τον Στάλιν):
α)Μπορούμε να λέμε ότι η ινδική μεγάλη αστική τάξη (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη «μεγάλη» από τον Στάλιν και σχόλιό του: «ασήμαντο μέρος όχι, αστική τάξη, αλλά όχι νεοαστική.») έχει τελικά προσχωρήσει στο πλευρό του ιμπεριαλισμού; Αν πράγματι ισχύει αυτό, τότε ποια η αντικειμενική βάση για να επιδιώκουμε να την προσελκύσουμε στο πλευρό μας ή ακόμα και να ουδετεροποιήσουμε (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη από τον Στάλιν) κάποιο τμήμα της;
β)Μπορεί η ινδική αστική τάξη ή κάποια ομάδα αυτής να αποκαλείται ακόμα «αντιπολιτευόμενη» αναφορικά με τις σχέσεις της με τον ιμπεριαλισμό; (σ.σ.: υπογραμμισμένη η λέξη «Μπορεί» από τον Στάλιν και σχόλιό του: «Ναι, μπορεί.»)
γ)Με τον ιμπεριαλισμό συνεργάζεται ολόκληρη η ινδική μεγαλοαστική τάξη ή μόνο τμήματα αυτής της αστικής τάξης; Αν μόνο τμήματά της, τότε, ποια ακριβώς; (Σχόλιο Στάλιν: «Σαν αυτό ποτέ, να διαιρείς σε τμήματα και, μετά, σε τμήματα τμημάτων.»)
δ)Καθοδηγούμενοι από τις απαντήσεις του σ. Στάλιν, αντιλαμβανόμαστε ότι το ενιαίο μέτωπο που πρέπει να δημιουργήσουμε είναι ένα ενιαίο μέτωπο όλων των αντιιμπεριαλιστικών και αντιφεουδαρχικών τάξεων, συμπεριλαμβανομένης της εθνικής αστικής τάξης. Επιπλέον, το βασικό θεμέλιο αυτού του μετώπου είναι η ενότητα της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Σωστά;
2.Ποια η ταξική φύση της σημερινής κυβέρνησης Νεχρού; Θεωρούμε ότι είναι κυβέρνηση των μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοκτηματιών (σ.σ.: υπογραμμισμένες οι τρεις τελευταίες λέξεις από τον Στάλιν και σχόλιό του: «Όχι μόνο: εξαρτάται και από ομάδα κουλάκων και κουλάκων καπιταλιστών του χωριού και υποστηρίζεται και από αυτούς».) που συνεργάζονται με τον ιμπεριαλισμό και υποστηρίζουν τη φεουδαρχική εκμετάλλευση. Να γιατί αυτή η κυβέρνηση πρέπει να αντικατασταθεί από μια κυβέρνηση δημοκρατικής ενότητας που πρέπει να εκπληρώσει τα καθήκοντα της αντιιμπεριαλιστικής και αντιφεουδαρχικής επανάστασης. Σωστά;(σ.σ.: Σχόλιο Στάλιν: «Γενικά, ναι».)
3.(α).Ο σ. Στάλιν επεσήμανε ότι η πολιτική της κυβέρνησης Νεχρού συνίσταται στο μανουβράρισμα μεταξύ του αμερικάνικου και του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Αυτό αφορά την εξωτερική (σ.σ.: Υπογραμμισμένη η λέξη από τον Στάλιν και σχόλιό του: «Ναι») πολιτική της κυβέρνησης Νεχρού και επίσης το ζήτημα της ειρήνης;
(β)Ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις μας με συγκεκριμένα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Νεχρού, όπως η ομιλία του ενάντια στη χρήση της ατομικής βόμβας, η άρνησή του να υποστηρίξει την αμερικανική πρόταση για καταγγελία της Λαϊκής Κίνας ως επιτιθέμενης στην Κορέα; Πρέπει να καταδικάζουμε αυτές τις εκδηλώσεις της εξωτερικής πολιτικής του Νεχρού ως μια επιπόλαιη μανούβρα ή πρέπει να τις υποστηρίζουμε, επικρίνοντας, ταυτόχρονα, τον αναποφασιστικό και ανεπαρκή χαρακτήρα τους; (σ.σ.: Υπογραμμισμένη η λέξη «χαρακτήρας» από τον Στάλιν και σχόλιό του: «Το δεύτερο».)
(γ)Στο γενικό χαρακτηρισμό αυτής της κυβέρνησης από εμάς, υπάρχει κάποια αντίφαση ανάμεσα στην περιορισμένη υποστήριξή μας προς τις θέσεις της κυβέρνησης Νεχρού σε κάποια ζητήματα και τη συνολική μας αντίθεση προς αυτή την κυβέρνηση; (σ.σ.: Σχόλιο Στάλιν: «Όχι».)
Μετάφραση από τον Β. Παβλόφ.
Μετάφραση από τα αγγλικά.
Αναφορικά με το ζήτημα του αντάρτικου αγώνα
Ερωτήματα από τους Α.Κ.Γκος και Σ.Α.Ντάνγκε:
Ο σ. Στάλιν μάς επεσήμανε τη μεγάλη οργανωτική σημασία του αντάρτικου πολέμου ως ενός όπλου στο οπλοστάσιο των επαναστατών στις αποικιακές και καθυστερημένες χώρες. Συζητήσαμε την κατάσταση όπως διατυπώθηκε από αυτόν και βρήκαμε ότι, στο ζήτημα της διαφοράς ανάμεσα στις δράσεις των ανταρτών και της ατομικής τρομοκρατίας, διαφορές συνεχίζουν να υπάρχουν μεταξύ των τεσσάρων μας, και διαφορετικά κατανοούμε τις διατυπώσεις του σ. Στάλιν. Καθώς το ζήτημα αυτό έχει μεγάλη θεωρητική και πρακτική σημασία για τον αγώνα μας, προσπαθούμε να φτάσουμε σε απόλυτη σαφήνεια για αυτό.
Το ερώτημα έχει ως εξής: Ποιες είναι αυτές οι χαρακτηριστικές πτυχές των αντάρτικων δράσεων που τις διαφοροποιούν από την ατομική τρομοκρατία; Παρακάτω η απάντησή μας στη βάση των όσων κατανοήσαμε από τις διατυπώσεις του σ.Στάλιν:
Πρώτον, στις αντάρτικες δράσεις, οι μάζες είναι οι ήρωες και ενεργοί μαχητές. Ο αντάρτικος αγώνας αναπτύσσεται στη βάση της ενεργού υποστήριξης από τον λαό, της ενεργού συμμετοχής στον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση των μεγαλοκτηματιών. Να γιατί κάποιος μπορεί να προσφύγει σε αυτόν μόνο σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ανάπτυξης του μαζικού αγώνα σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Οι υποστηρικτές της ατομικής τρομοκρατίας, ωστόσο, δρουν μόνο στη βάση της μαζικής υποστήριξης από την πλευρά του λαού και ανεξάρτητα από το επίπεδο στο οποίο έχει φτάσει ο μαζικός αγώνας.
Δεύτερον, στην Ινδία, οι αντάρτικοι σχηματισμοί πρέπει να δρουν μαζί με τον μαζικό αγώνα όταν συγκεκριμένες μορφές αυτού μπορεί να είναι η κατάληψη γης, η άρνηση πληρωμής ενοικίου, οι απεργίες των εργατών γης, το μποϊκοτάζ στους μεγαλοκτηματίες κλπ. Η δράση των ομάδων έχει στόχο την προστασία του κινήματος από επιθέσεις από την κυβέρνηση και τους μεγαλοκτηματίες. Η ατομική τρομοκρατία, από την άλλη, δεν έχει τέτοιους δεσμούς με το μαζικό κίνημα. Αν, κατά τη διάρκεια τέτοιων συγκρούσεων ανάμεσα στις λαϊκές αντάρτικες δυνάμεις και τις δυνάμεις του εχθρού, κάποιοι καταπιέζοντες ιδιοκτήτες ή αστυνομικοί σκοτώνονται, τότε δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό. Ωστόσο, ο στόχος των αντάρτικων δυνάμεων δεν συνίσταται στη δολοφονία του ενός ή του άλλου μεγαλοκτηματία. Ταυτόχρονα, οι δράσεις του ατομικού τρομοκράτη έχουν στόχο να σκοτώνουν συγκεκριμένους καταπιεστές-μεγαλοκτηματίες ή αστυνομικούς, προκειμένου να τρομοκρατήσουν παρόμοια στοιχεία, δίνοντάς τους μάθημα για το τι μπορεί να συμβεί σε αυτά επίσης αν συνεχίσουν να καταπιέζουν τον λαό. Αποτέλεσμα του δεύτερου τύπου είναι η τρομοκρατία, ακόμα κι αν τέτοιες δράσεις αναλαμβάνονται από σχηματισμούς, μέλη των οποίων είναι αγρότες μέλη του κόμματος ή εξωκομματικοί ακτιβιστές και υλοποιούνται βάσει αιτημάτων των ίδιων των αγροτών. Οι αντάρτικες ενέργειες στρέφονται ενάντια στις δυνάμεις των καταπιεστών – στρατιωτικές δυνάμεις, αστυνομικές μονάδες, σώματα εσωτερικής ασφάλειας κλπ., ενώ η ατομική τρομοκρατία στρέφεται ενάντια σε μεμονωμένους καταπιεστές, συγκεκριμένους μεγαλοκτηματίες, αξιωματικούς της αστυνομίας, των ένοπλων δυνάμεων κλπ.
Οι κομμουνιστές υποστηρίζουν τη δράση των ανταρτών όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για αυτό. Είναι ενάντια σε κάθε τύπο τρομοκρατικών ενεργειών (σ.σ.: Υπογραμμισμένες οι λέξεις αυτές από τον Στάλιν, σταυροί δίπλα τους και σχόλιο από τον Στάλιν: «Οι κομμουνιστές είναι υπέρ των τρομοκρατικών δραστηριοτήτων των μαζών, αλλά ενάντια στις τρομοκρατικές ενέργειες μεμονωμένων επαναστατών και ατόμων που δρουν εκτός μαζικού κινήματος και πίσω από την πλάτη των μαζών. Θα ήταν κατάλληλο να οργανώνονται δίκες από τις μάζες ενάντια στα μεμονωμένα φεουδαρχικά στοιχεία. Αυτό συνήθως είναι ένα καλύτερο μέτρο έναντι της ατομικής τρομοκρατίας).
Να πώς, στη βάση του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις διατυπώσεις του σ.Στάλιν, κατανοήσαμε τη διαφορά ανάμεσα στην αντάρτικη ενέργεια και την ατομική τρομοκρατία. Θα θέλαμε να γνωρίζουμε αν το αντιληφθήκαμε σωστά (σ.σ.:Σχόλιο Στάλιν: «Όχι σε όλα τα σημεία»).
Μερικοί σ. ισχυρίζονται ότι, στις περιοχές όπου το μαζικό κίνημα έχει αποδυναμωθεί από στρατιωτική τρομοκρατία, όπου η στρατιωτική τρομοκρατία αποκλείει κάθε μαζική συμμετοχή σε οποιοδήποτε είδος αγώνα, όπου είμαστε πολύ αδύναμοι για να επιτεθούμε σε μονάδες του στρατού ή της αστυνομίας και όπου οι μεγαλοκτηματίες μπορεί να επιστρέψουν μόλις υποστηριχτούν από ένοπλες δυνάμεις, σε τέτοιες περιοχές, μυστικές επιθέσεις στους πλέον μισητούς καταπιεστές από τους κόλπους των μεγαλοκτηματιών, που θα διενεργηθούν από τους σχηματισμούς μας με στόχο την εκτέλεσή τους και, με αυτό τον τρόπο, την παρεμπόδιση άλλων από το να επιστρέψουν για να καταπιέζουν τον λαό και να εκδιώξουν τους αγρότες από τη γη που προηγουμένως είχαν πάρει από αυτούς, αποτελούν επίσης μία από τις μορφές του αντάρτικου κινήματος, που οι κομμουνιστές μπορούν και πρέπει να υλοποιούν αν αυτό είναι επιθυμητό από τον λαό της δεδομένης περιοχής. Θα ήθελα να γνωρίζω αν είναι σωστή αυτή η αντίληψη (σ.σ. Υπογραμμισμένη η λέξη και σχόλιο του Στάλιν: «Όχι».).
Αναφορικά με άλλα, συνδεόμενα με αυτό ζητήματα σε σχέση με τη θέση του αντάρτικου αγώνα στον γενικό αντιιμπεριαλιστικό και αντιφεουδαρχικό αγώνα στην Ινδία, την κλίμακά του και τους περιορισμούς του, την αναγκαιότητα ένωσής του με τις δράσεις της εργατικής τάξης και τη δουλειά για την προσέλκυση του στρατού στο πλευρό μας, οι απαντήσεις του σ. Στάλιν απομάκρυναν κάθε αμφιβολία και σύγχυση και δεν έχουμε ερωτήσεις.
Μετάφραση από τον Β. Παβλόφ.
Μετάφραση από τα αγγλικά.
Από τον Σ.Ρατζεσουάρα Ράο (σ.σ.Σχόλιο του Στάλιν: «Το αντάρτικο κίνημα είναι επίσης μια εξέγερση. Δεν μπορεί παρά ουσιαστικά να τερματίζει στο ίδιο επίπεδο όπως μια εξέγερση εργατών».)
Αγαπητέ σύντροφε! Ζητώ αποσαφήνιση στα παρακάτω ερωτήματα:
1.Στην ανάπτυξη του αγροτικού αντάρτικου πολέμου σε ευρείες περιοχές σε όλη τη χώρα και στη σύνδεσή του με τη γενική απεργία της εργατικής τάξης, ιδίως των σιδηροδρομικών και άλλων εργαζόμενων στις μεταφορές, βρίσκονται οι προϋποθέσεις για την επιτυχία της επανάστασης στην Ινδία. Θα ήταν σωστό, σε μια τέτοια κατάσταση, να αρχίσει κανείς αντάρτικο πόλεμο στη συγκεκριμένη περιοχή όπου οι συνθήκες έχουν ωριμάσει, ακόμα και αν άλλες αγροτικές περιοχές δεν είναι ώριμες για κάτι τέτοιο και οι εργάτες δεν είναι έτοιμοι να τον υποστηρίξουν με τις δικές τους μαζικές δράσεις; (σ.σ.: Σχόλιο Στάλιν: «Σωστό».) Αυτό μας οδηγεί στο συγκεκριμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε: Θα πρέπει να διακόψουμε τον αντάρτικο αγώνα που διεξάγεται στην Τελανγκάνα και την Τριπούρα; (σ.σ.: Σχόλιο Στάλιν: «Όχι, αν ο λαός θέλει να συνεχίσει τον αντάρτικο αγώνα».) (σ.parapoda: Τελικά, τη διέκοψαν.)
2.Ο αντάρτικος αγώνας αποτελεί μια ανώτερη μορφή του αγροτικού αγώνα κατά τον ίδιο τρόπο που μια εξέγερση αποτελεί μια ανώτερη μορφή του αγώνα της εργατικής τάξης. Πρέπει, σε μια τέτοια κατάσταση, να αρχίσουμε αντάρτικο αγώνα μόνο όταν ο αγώνας των αγροτών για τα μερικά τους ζητήματα φτάσει στο επίπεδο της διανομής γης και της συγκρότησης αγροτικών επιτροπών χωριού; Ή μπορούμε να τον ξεκινήσουμε ακόμα και όταν ο αγώνας βρίσκεται στο στάδιο του αγώνα για μερικά αιτήματα, για παράδειγμα, για τη μείωση του φόρου γης; (σ.σ.: Υπογραμμισμένες οι τελευταίες λέξεις από τον Στάλιν και σχόλιο Στάλιν: «Ίσως, αν ο λαός το θέλει».)
3.Είναι εφικτό να διεξάγουμε αντάρτικο πόλεμο, έστω και του στοιχειωδέστερου τύπου, σε περιοχές όπου η επικοινωνία είναι καλά αναπτυγμένη; (σ.σ.:Υπογραμμισμένη η λέξη και σχόλιο Στάλιν: «Ίσως, υπό συνθήκες τεράστιας διόγκωσης του κινήματος των μαζών».)
4.Η επανάσταση μας, σε αυτή τη φάση, στρέφεται ενάντια στον βρετανικό ιμπεριαλισμό (σ.σ.: Υπογραμμισμένες οι δύο λέξεις και σχόλιο Στάλιν: «Όχι! Κυρίως ενάντια στη φεουδαρχία και όχι ενάντια στον βρετ. ιμπ.».) (σ.parapoda: Όχι τυχαία, το ΚΚΙ (Μαοϊκό) σήμερα θεωρεί κύρια αντίθεση στην Ινδία αυτή ανάμεσα στη φεουδαρχία και τις πλατιές μάζες του λαού, με δεδομένο ότι δεν έχει προσφύγει κάποια ιμπεριαλιστική δύναμη σε άμεση επίθεση στην Ινδία και αυτή δεν έχει περιοριστεί σε νεοαποικία καμιάς) και τη φεουδαρχία. Υπάρχουν αγροτικές περιοχές όπου η καπιταλιστική γεωργία είναι σχετικά καλά αναπτυγμένη και όπου υπάρχει σημαντικός αριθμός μεγαλοκτηματιών-καπιταλιστών, που εργάζονται με εκατοντάδες στρέμματα, για παράδειγμα, τέσσερις κεντρικές περιοχές της Άντρα (Κρίσνα, Γκούντουρ, Νότια Γκονταβάρι και Ανατολική Γκονταβάρι), όπου η άρδευση μέσω καναλιών είναι καλά αναπτυγμένη. Σε αυτές τις περιοχές, οικογένειες που συνήθως έχουν 40-60 στρέμματα δεν ασκούν κάποια σωματική εργασία, αλλά δουλεύουν τη γη τους με τη βοήθεια ενοικιαζόμενης εργασίας. Πιστεύουμε ότι τέτοιες οικογένειες πρέπει να θεωρούνται οικογένειες μεγαλοκτηματιών-καπιταλιστών. Αποτελούν το 2-3% όλων των οικογενειών που ζουν στα χωριά. Δεν υφίστανται καμία μορφή άμεσης φεουδαρχικής εκμετάλλευσης. Είναι οι πλέον σφοδροί εχθροί των εργατών γης και των καθυστερημένων φτωχών του χωριού και είναι οι πλέον έμπιστοι υποστηρικτές της κυβέρνησης του Κογκρέσου στα χωριά. Αν η ιδιοκτησία τους δεν απαλλοτριωθεί, τότε, δεν θα υπάρχει αρκετή γη για αναδιανομή στους φτωχούς του χωριού. Θα ήταν ορθό να αφήσουμε τη γη σε αυτούς (σ.σ.:Υπογραμμισμένη η λέξη και σχόλιο Στάλιν: «Αν δεν υποστηρίζουν τα φεουδαρχικά στοιχεία ενάντια στους αγρότες, τότε, μέχρι τότε, αφήστε τους μόνους. Μελλοντικά, αν υποστηρίξουν τους φεουδάρχες, τότε θα είναι αναγκαίο να απαλλοτριώσετε μεγάλο τμήμα της γης τους για τους αγρότες.».) ενώ στόχος της αγροτικής επανάστασής μας είναι η καταστροφή της φεουδαρχίας;
Σ.Ρατζεσουάρα Ράο
Πηγή στα ρωσικά: RGASPI Fond 558, Opis 11, Delo 310, Listy 87-96. Πηγή στα αγγλικά Revolutionary Democracy. Μετάφραση από τα αγγλικά (και σε κάποια σημεία από τα ρωσικά) parapoda.
***
Πρακτικά 2ης συζήτησης Ι.Β. Στάλιν με εκπροσώπους του Κ.Κ. Ινδίας (2/3/1951)
Στάλιν: Εισαγάγαμε αλλαγές στο 5ο τμήμα του προγράμματος – αναφορικά με την εξωτερική πολιτική, έχοντας κατά νου ότι στο πρόγραμμα είναι απαραίτητο να γίνεται λόγος για τις βάσεις της εξωτερικής πολιτικής. Περαιτέρω, είναι απαραίτητο να υπογραμμίζουμε τον ρόλο της Αμερικής όχι προκειμένου να τη βρίζουμε, αλλά καθόσον οι ΗΠΑ είναι ο κύριος εχθρός της παγκόσμιας ειρήνης. Αυτό θα διευκολύνει την καμπάνια σας προς υπεράσπιση της ειρήνης.
Αφαιρέσαμε το ζήτημα για την κατάργηση όλων των έμμεσων φόρων. Το αφαιρέσαμε γιατί η εμπειρία μας έδειξε το ανέφικτο του τερματισμού των έμμεσων φόρων σε ένα δεδομένο επίπεδο ανάπτυξης. Μόνο αργότερα, όταν θα έχει ενισχυθεί η επανάσταση, όταν οι καπιταλιστικές τάξεις θα έχουν εξαλειφθεί, μπορεί να υπάρξει μετάβαση σε μείωση των τιμών, τέτοια όπως αυτή στην οποία προβαίνουμε τώρα στην ΕΣΣΔ.
Δεύτερη παρατήρηση: η πράξη έχει αποδείξει ότι μια επανάσταση που δεν έχει έναν μόνιμο στρατό, δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Υπάρχουν πολλοί άρπαγες που μπορεί να επιτεθούν και να υποτάξουν τη χώρα. Ο στρατός πρέπει να έχει καταρτισμένα στελέχη – στο πυροβολικό, πιλότους, τανκίστες. Χωρίς καταρτισμένα στελέχη σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση. Αν η Ινδία προσπαθήσει να κρατήσει μόνο με ντουφέκια και πολυβόλα και δεν έχει πυροβολικό, αεροπορία και τανκς, τότε το Πακιστάν θα μπορούσε να υποτάξει την Ινδία. Στο Πακιστάν υπάρχουν πολλοί αντιδραστικοί που θα μπορούσαν να επιθυμούν να κατακτήσουν την Ινδία. Είναι απαραίτητο να έχετε τον δικό σας επαναστατικό στρατό, μπορούμε να τον ονομάσουμε «εθνικό». Ο σημερινός ινδικός στρατός είναι στρατός μισθοφόρων. Είναι πιθανό η γενική επιστράτευση να μην είναι δημοφιλής στην Ινδία, καθώς είναι ισχυρές οι αγγλικές παραδόσεις και τον αγγλικό στρατό τον βλέπουν εκεί με αποστροφή. Νομίζω ότι εσείς, επομένως, μπορείτε να παραλείψετε την αναφορά σε επιστράτευση, αλλά ξεκάθαρα να μιλάτε για τη δημιουργία, προς τον σκοπό της άμυνας, ενός εθνικού στρατού στενά συνδεδεμένου με τον λαό. Αν συμφωνείτε, μπορείτε να παραμείνετε σιωπηλοί, αναφορικά με το ζήτημα της επιστράτευσης.
Στις διορθώσεις μας, επισημαίνουμε ένα ζήτημα, το οποίο δεν υπάρχει στο προσχέδιό σας, αναφορικά με τον ανταγωνισμό στην Ινδία από τα ξένα εμπορεύματα. Η Αμερική, ιδίως όταν περνά μια κρίση – ρίχνει πολλά εμπορεύματα στην αγορά. Στην Κίνα αυτό συνέβαινε όταν ο Τσανγκ Κάι Σεκ ήταν στην εξουσία. Οι Αμερικάνοι πλημμύρισαν τη χώρα με υφάσματα και άλλα εμπορεύματα και έτσι κατέστρεψαν την εθνική βιομηχανία της Κίνας. Αυτός ήταν ο λόγος που η εθνική αστική τάξη δεν έδωσε την υποστήριξή της στον Τσανγκ Κάι Σεκ, καθώς τον θεώρησαν υπεύθυνο για τη μη υπεράσπιση των συμφερόντων της εθνικής βιομηχανίας. Παρατηρείτε κάτι τέτοιο στην Ινδία;
Ντάνγκε: Ντάμπινγκ υπάρχει στον μηχανικό εξοπλισμό και τα ποδήλατα. Τη σημερινή περίοδο, το ντάμπινγκ δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.
Στάλιν: Τότε, ίσως να μη γραφτεί στο πρόγραμμα;
Ντάνγκε: Όχι, θα μπορούσε να εισαχθεί, καθώς το ντάμπινγκ μπορεί να συμβεί μελλοντικά. Η Ιαπωνία μπορεί να αρχίσει ντάμπινγκ με το να στείλει υφαντουργικά εμπορεύματα και αγαθά πλατιάς κατανάλωσης στη χώρα.
Πουνάια: Ντάμπινγκ παρατηρείται αυτή την εποχή στο Πακιστάν.
Ντάνγκε: Στην Ινδία, πολύ σοβαρό ντάμπινγκ από την Αγγλία παρατηρήθηκε το 1930.
Στάλιν: Και τώρα; Ούτε από την Αγγλία, ούτε από την Αμερική;
Ντάνγκε: Στα τελευταία φύλλα των εφημερίδων διάβασα τα παράπονα του μεγάλου κονσέρν του Μπίρλα για το ντάμπινγκ στα ποδήλατα και για τα κονσέρν κατασκευής μηχανών που κάνουν ντάμπινγκ στις μηχανές.
Στάλιν: Θα πρέπει, λοιπόν, να αφαιρεθεί;
Ντάνγκε: Όχι, όχι. Το σημείο για τον ανταγωνισμό στα εμπορεύματα πρέπει να παραμείνει.
Στάλιν: Τότε, ας προχωρήσουμε στα ερωτήματά σας «και από τους τέσσερίς μας», που στάλθηκε στις 16 Φλεβάρη.
Ερώτημα: «Μπορούμε να λέμε ότι η ινδική μεγαλοαστική τάξη έχει προσχωρήσει τελικά στο πλευρό του ιμπεριαλισμού; Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε σε τι έγκειται η αντικειμενική βάση για να την προσελκύσουμε στο πλευρό μας ή να ουδετεροποιήσουμε τμήμα της;»
Ένα τμήμα της μεγαλοαστικής τάξης έχει προσχωρήσει τελικά στους ιμπεριαλιστές. Όμως, ως σύνολο, η μεγαλοαστική τάξη, όχι. Αναμφίβολα, κάποια άτομα από τη μεγαλοαστική τάξη θα διάκεινται υπέρ της ανάπτυξης της εθνικής βιομηχανίας και, για αυτό το λόγο, θα αντιτάσσονται στον ξένο ανταγωνισμό, ώστε η διεύθυνση της εσωτερικής αγοράς από αυτά να μην βλαφτεί.
Ερώτημα: «Μπορεί η ινδική αστική τάξη ή κάποια ομάδα της αστικής τάξης ακόμα να αποκαλείται «αντιπολιτευόμενη» όσον αφορά τις σχέσεις της με τον ιμπεριαλισμό;»
Μπορεί να χαρακτηρίζεται έτσι, ως σύνολο, παρότι η κυβέρνηση μπορεί να καταστρέψει την αγροτιά, κάτι που θα στενέψει την εσωτερική αγορά. Ως σύνολο, η εθνική αστική τάξη – πλην ενός τμήματος της μεγαλοαστικής τάξης – είναι αντιπολιτευόμενη.
Ερώτημα: «Ολόκληρη η ινδική μεγαλοαστική τάξη ή μόνο τμήματά αυτής της αστικής τάξης συνεργάζονται με τον ιμπεριαλισμό; Αν μόνο τμήματα, τότε ποια ακριβώς;»
Σαν χημικοί θέλετε να αναλύσετε την αστική τάξη, να αναλύσετε τα άτομα και έπειτα να έχετε μια απάντηση: πόσες αστικές ομάδες συνεργάζονται και πόσες είναι ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αυτό δεν είναι εφικτό. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζετε την εθνική αστική τάξη ως ολότητα, με βάση την πλειοψηφία της. Είναι προφανές ότι πάντοτε θα υπάρχουν κάποια άθλια άτομα στις τάξεις της, όμως αυτό δεν θα είναι χαρακτηριστικό ολόκληρης της αστικής τάξης. Όταν χαρακτηρίζετε μια τάξη, να λαμβάνετε υπόψη την πλειοψηφία της. Αν η εθνική αστική τάξη είναι αντιπολιτευόμενη προς τον ιμπεριαλισμό, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε μεμονωμένος αστός είναι αντιπολιτευόμενος. Είναι απαραίτητο να πραγματεύεστε το ζήτημα ως μαρξιστές, λαμβάνοντας την πλειοψηφία της τάξης υπόψη. Αν προσεγγίσουμε κατ’ αυτό τον τρόπο το ζήτημα, τότε η εθνική αστική τάξη είναι αντιπολιτευόμενη. Ένα τμήμα της μεγαλοαστικής τάξης είναι αντιδραστικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι ολόκληρη η μεγαλοαστική τάξη είναι αντιδραστική. Η εθνική αστική τάξη, καθώς και τμήμα της μεγαλοαστικής τάξης νιώθουν ότι βλάπτονται από τη στενότητα της αγοράς και, επομένως θα ήθελαν η γη να περάσει στους αγρότες.
«Ερώτημα: «Συμπεραίνουμε από τις απαντήσεις του σ. Στάλιν ότι το ενιαίο μέτωπο που πρέπει να δημιουργήσουμε είναι ένα ενιαίο μέτωπο όλων των αντιιμπεριαλιστικών και αντιφεουδαρχικών τάξεων συμπεριλαμβανομένης της εθνικής αστικής τάξης. Περαιτέρω, το κύριο θεμέλιο αυτού του μετώπου είναι η ενότητα της εργατικής τάξης με την αγροτιά. Σωστά;»
Στάλιν: Ναι, σωστά. Περαιτέρω, ρωτάτε: «Ποια είναι η ταξική φύση της σημερινής κυβέρνησης Νεχρού; Θεωρούμε ότι αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση των μεγάλων επιχειρήσεων και των μεγαλοκτηματιών που συνεργάζονται με τον ιμπεριαλισμό και υποστηρίζουν τη φεουδαρχική εκμετάλλευση. Να γιατί θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια κυβέρνηση δημοκρατικής ενότητας που θα πρέπει να εκπληρώσει τα καθήκοντα της αντιιμπεριαλιστικής και αντιφεουδαρχικής επανάστασης. Είμαστε σωστοί;»
Αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Ο Νεχρού στηρίζεται όχι μόνο στη μεγαλοαστική τάξη και τους μεγαλοκτηματίες, αλλά και την καπιταλιστική αστική τάξη του χωριού, τους κουλάκους. Όταν η κυβέρνηση λέει: «δεν σας εμποδίζω να αγοράσετε τη γη των μεγαλοκτηματιών», δηλαδή, όταν η γη πράγματι μεταβιβάζεται στους κουλάκους και τους καπιταλιστές της επαρχίας, αυτοί το εκτιμούν αυτό. Η κυβέρνηση Νεχρού δεν είναι τόσο ασταθής όσο φαίνεται. Προκειμένου να εξαλειφθεί αυτή η κυβέρνηση είναι απαραίτητο να εργαστεί κανείς καλά εναντίον της. Μη νομίζετε ότι η κυβέρνηση, όντας μια απάτη, θα καταρρεύσει. Η αδυναμία αυτής της κυβέρνησης έγκειται στο ότι δεν βασίζεται στην υποστήριξη της εργατικής τάξης ή την πλειοψηφία της αγροτιάς. Δεν έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας της αγροτιάς, των εργαζόμενων ή κόλπων της εργαζόμενης διανόησης. Επομένως, χρειάζεται να τη βομβαρδίζετε από τρεις πλευρές.
Ράο: Μα, να τραβήξουμε στο πλευρό μας τους κουλάκους;
Στάλιν: Πρέπει να τους τραβήξουμε στο πλευρό μας μόνο σε ένα ζήτημα: δηλαδή, στον αγώνα ενάντια στη φεουδαρχία. Όταν ο αγώνας ενάντια στη φεουδαρχία ολοκληρωθεί, θα είναι απαραίτητο να στραφούμε εναντίον των κουλάκων, με τη σειρά τους. Μέχρι τότε, πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτούς τους γλείφτες. Οι μανούβρες της κυβέρνησης Νεχρού στοχεύουν στο να στρέφεται πότε στον αμερικάνικο ενάντια στον βρετανικό ιμπεριαλισμό και πότε το αντίθετο, και αυτό κάνει και στο ζήτημα της ειρήνης, με τη μόνη διαφορά ότι έχει από τη μια πλευρά τους Αμερικάνους και τους Βρετανούς και από την άλλη τους ειρηνόφιλους λαούς. Αυτό εκδηλώνεται στην εξωτερική πολιτική του Νεχρού, στην ομιλία του ενάντια στην ατομική βόμβα και την άρνησή του να υποστηρίξει το ψήφισμα των Αμερικάνων που ήθελαν να χαρακτηρίσουν την Κίνα ως επιτιθέμενη. Εδώ πρέπει να του δώσουμε την υποστήριξή μας. Όμως, χρειάζεται να αποκαλύψουμε τις ελλείψεις και την αναποφασιστικότητα που διέπουν τις ομιλίες του.
Υπάρχουν, επίσης, τα ερωτήματα που έθεσαν οι σ. Γκος, Ντάνγκε και Ράο αναφορικά με τον αντάρτικο πόλεμο και την ατομική τρομοκρατία. Προκειμένου να καταστήσουν πιο ξεκάθαρο το ζήτημα, οι ρώσοι σ. αποφάσισαν να σας συμβουλεύσουν επ’ αυτού με μια ειδική διατύπωση που περιλαμβάνεται στο κείμενο «Για την τακτική». Αυτό είναι το σημείο 11.
(Ο σ. Παβλόφ μεταφράζει τις διατυπώσεις στο κείμενο στην αγγλική).
Στάλιν: Ο σ.Ράο ρωτά: «Δεν καταλαβαίνω πώς ο δρόμος της ατομικής τρομοκρατίας μειώνει το επίπεδο της δραστηριότητας των μαζών».
Θα ήθελα να το εξηγήσω αυτό.
Η ατομική τρομοκρατία αποκαλείται έτσι, όχι απλώς επειδή στρέφεται εναντίον μεμονωμένων ατόμων του καθεστώτος, αλλά και επειδή ασκείται από μεμονωμένα άτομα, τρομοκράτες, ανεξαρτήτως των μαζών. Όταν λένε ότι είναι απαραίτητο να χτυπήσουν εναντίον τμημάτων των εκπροσώπων του καθεστώτος, τότε αυτό σπέρνει αυταπάτες στις μάζες, ότι η βάση του κακού βρίσκεται τάχα όχι στο καθεστώς, αλλά σε τμήματα των κακών εκπροσώπων του καθεστώτος. Επομένως, προώθηση κάποιων επιτυχημένων τρομοκρατικών ενεργειών σημαίνει ότι τέτοιες αυταπάτες διαδίδονται στις μάζες, ότι με ακόμα περισσότερες τρομοκρατικές ενέργειες θα οδηγηθούμε στην κατάρρευση του καθεστώτος. Πού θα οδηγήσει αυτό τις μάζες; Θα οδηγήσει σε μια αντίληψη ότι, με τη βοήθεια της ατομικής τρομοκρατίας, είναι εφικτή η εξάλειψη μεμονωμένων ατόμων, η οποία τελικά θα οδηγήσει στην καταστροφή του καθεστώτος. Τότε, η αγροτιά θα μπορούσε να πει: «Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε τον αγώνα, αλλά οι ένδοξοι τρομοκράτες μας θα αρχίσουν τη δουλειά για εμάς και θα κάνουν ό,τι χρειαζόμαστε. Αυτό θα αποδυναμώσει τη σφαγή των μαζών.» Πρόκειται για κάτι το πολύ επικίνδυνο και βλαπτικό. Οι τρομοκρατικές ενέργειες δεν μπορούν να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κύρια δύναμη της επανάστασης είναι οι καλοί τρομοκράτες και όχι στο ότι οι μάζες απελευθερώνουν εαυτόν. Το να θεωρούμε ότι ο ρόλος των μαζών συνίσταται στο να στέκονται παράμερα και να βλέπουν με ηρωισμό τους τρομοκράτες σημαίνει καλλιέργεια παθητικότητας. Οι Μαρξ και Ένγκελς έλεγαν ότι η ελευθερία των ανθρώπων είναι καθήκον των ίδιων των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι οι μάζες πρέπει να ανεβάσουν το επίπεδο του αγώνα, δηλαδή, ότι πρέπει να χειραφετηθούν οι ίδιες και όχι μέσω των ηρώων, που καλούν σε απελευθέρωσή τους. Να γιατί εμείς οι μαρξιστές πάντοτε στεκόμαστε ενάντια στην ατομική τρομοκρατία. Η αναφορά του Ράο στον Λένιν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μπορούμε να δώσουμε στον Ράο όλη τη σειρά άρθρων και ομιλιών του Λένιν. Πάρτε τα άρθρα του Λένιν ενάντια στους μενσεβίκους. Μόνο όταν το επαναστατικό κίνημα αρχίσει να εξεγείρεται και να τσακίζει την παλιά τάξη πραγμάτων, η θεωρία της επαναστατικής τρομοκρατίας εξαφανίζεται και παύει να είναι ενδιαφέρουσα. Αυτό πρέπει να υπάρχει κατά νου, σ. Ράο.
Οι σ. ρωτούν: Είναι σωστό να αρχίσει αντάρτικος πόλεμος σε συνθήκες όπου υπάρχουν περιοχές ώριμες για αυτό και άλλες αγροτικές περιοχές που δεν είναι προετοιμασμένες να αρχίσουν αυτόν τον πόλεμο; Σε περιοχές όπου οι συνθήκες για αντάρτικο πόλεμο έχουν ωριμάσει – χρειάζεται να τον ξεκινήσουμε;
Ρωτάτε: Οφείλουμε να αρχίζουμε τον αντάρτικο αγώνα μόνο όταν η αγροτιά παλεύει για μερικά αιτήματα και φτάνει το επίπεδο της διανομής γης και της δημιουργίας επιτροπών αγροτών ή μπορούμε να αρχίζουμε τον αγώνα όταν το κίνημα ακόμα βρίσκεται στο στάδιο του αγώνα για μερικά αιτήματα;
Αυτό δεν εξαρτάται πάντοτε από εμάς. Αν οι μάζες δεν στρέφονται δυναμικά στον αγώνα, είναι ανέφικτο να ξεκινήσουμε, αν όμως οι μάζες φλέγονται, τότε πρέπει να ξεκινήσει κανείς τέτοιον αγώνα. Όλα εξαρτώνται από τη συνείδηση και την οργάνωση του κινήματος. Το αντάρτικο κίνημα έχει τα δικά του στάδια. Αρχίζει με μικρά αιτήματα – τη μείωση των ενοικίων γης ή άλλων μικρών αιτημάτων. Όμως αυτό δεν είναι ακόμα αντάρτικος πόλεμος. Αν ο εχθρός αρνείται στην αγροτιά την ικανοποίηση των καθημερινών της αναγκών και η αγροτιά επιθυμεί την ικανοποίηση των αιτημάτων της, τότε, όταν οι αγρότες ξεκινούν μια ανοιχτή πάλη, όταν έρχονται σε ρήξη με την άγραφη συμφωνία ανάμεσα στην αγροτιά και τους μεγαλοκτηματίες, έχουμε πια αντάρτικο πόλεμο, που εμφανίζεται ως αγώνας υπό τη δική της καθοδήγηση για τις δικές της ανάγκες,. Ο αγώνας για τις καθημερινές ανάγκες – αυτό είναι το πρώτο στάδιο του αντάρτικου πολέμου. Εκεί που το αντάρτικο κίνημα παλεύει για τις βασικές ανάγκες της αγροτιάς και παίρνει τα όπλα, προετοιμάζει τη δύναμή του για να καταλύσει το νόμο – αυτό είναι πλέον η ανώτερη μορφή του αντάρτικου αγώνα. Παρόμοια με τους εργάτες: απλές απεργίες, γενικές απεργίες, αγώνας για κάποια πολιτικά αιτήματα, εξέγερση για την ανατροπή της κυβέρνησης. Αυτή είναι η βάση του ζητήματος αναφορικά με το αν μπορεί κάποιος ή όχι να ξεκινήσει αντάρτικο πόλεμο. Είναι απαραίτητο να αποφασίσουμε ανάλογα με το βαθμό οργάνωσης του μαζικού κινήματος. Αν οι μάζες φλέγονται να αρχίσουν τον αγώνα, τότε είναι απαραίτητο να τις βοηθήσουμε.
Ρωτάτε, επίσης, αν μπορεί αντάρτικος πόλεμος, έστω και αρχικού τύπου, να διεξάγεται σε περιφέρειες όπου υπάρχουν καλά αναπτυγμένες επικοινωνίες. Αν οι μάζες το επιθυμούν, αν οι μάζες είναι προετοιμασμένες – ο αντάρτικος αγώνας μπορεί να ξεκινήσει οπουδήποτε ο λαός το επιθυμεί. Αν η αντάρτικη περιοχή είναι περικυκλωμένη, είναι απαραίτητη η μετακίνηση των ένοπλων μονάδων εκτός κλοιού, προκειμένου να ενωθούν με ένοπλες μονάδες σε άλλες περιοχές και τέτοιος τρόπος δημιουργεί συσσωρευμένες μονάδες, προκειμένου να δημιουργηθεί από αυτές ο απελευθερωτικός σας στρατός.
Ράο: Έχουμε τέσσερις περιοχές όπου βρίσκουμε σημαντικά στρώματα ιδιοκτητών-καπιταλιστών του χωριού. Σε αυτές τις περιοχές υπάρχει καλά αναπτυγμένη άρδευση. Αν δεν πλήξουμε αυτή την ομάδα, θα έχουμε ελάχιστη γη να απομένει προς διανομή στην αγροτιά.
Στάλιν: Στην πρώτη φάση του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος στην Πολωνία, Ρουμανία, Ανατολική Γερμανία, το σύνθημα που διατυπώθηκε ήταν η απαλλοτρίωση όλης της γης των μεγαλοκτηματιών, όμως οι μεγάλοι αγρότες θα συνέχιζαν να κατέχουν μέχρι 50 εκτάρια γης. Τα υπόλοιπα θα διανέμονταν στην αγροτιά. Θα μπορούσε, σε αυτές τις περιοχές για τις οποίες μιλάτε, να ορίσετε ένα μέγιστο όριο έκτασης γης για αυτή την ομάδα, ενώ το υπόλοιπο θα υπόκειται σε απαλλοτρίωση. Όμως, επί του παρόντος, οι εργαζόμενοι αγρότες θα πρέπει να έχουν καλές απολαβές και να ικανοποιούνται οι άλλες τους ανάγκες.
Ντάνγκε: Αυτό είναι σωστό, επιλύει το πρόβλημα.
Έχω ένα ακόμα ερώτημα: είναι απαραίτητο να αποδοθούν στο κράτος οι μεγάλες εκτάσεις που θα απαλλοτριωθούν από τους Άγγλους και που τώρα αποτελούν σημαντικό τμήμα της μεγάλης κλίμακας εμπορευματικής οικονομίας;
Στάλιν: Στο πρόγραμμα λέει ότι τέτοιες επιχειρήσεις θα εθνικοποιηθούν. Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις μπορούν κάποιες από αυτές να δοθούν στην αγροτιά. Αυτό εξαρτάται από τις συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι απαραίτητο για εσάς να τις θέσετε στη διάθεση της κρατικής οικονομίας, ώστε αυτή να οργανωθεί στη βάση της μεγάλης κλίμακας τεχνικής.
Ράο: Στην Ινδία, κάνουμε διάκριση ανάμεσα στους φεουδάρχες και τους μεγαλοκτηματίες καπιταλιστές. Χρειάζεται να απαλλοτριώσουμε τη γη αυτών των κατόχων γης καπιταλιστών σε κάποια μέρη αυτών των περιοχών;
Στάλιν: Είναι δυο χρόνια τώρα που οι κινέζοι κομμουνιστές βρίσκονται στην εκκλησία και, ως τώρα, η αγροτική μεταρρύθμιση έχει, στην πραγματικότητα, λάβει χώρα στο μισό έδαφος της Κίνας και ο σ. Ράο, χωρίς καν να έχει δική του κυβέρνηση, ήδη από τώρα επιθυμεί να γνωρίζει πώς να δράσει σε τμήματα συγκεκριμένων περιοχών. Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε σχολαστικοί και επιστημονικά να ορίζουμε ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των μεγαλοκτηματιών. Οι αγρότες δεν θέλουν κάτι τέτοιο. Στην Κίνα, στις συνελεύσεις των χωριών, η ίδια η αγροτιά αποφασίζει πολλά ζητήματα. Υπάρχει ένα κύριο ζήτημα: η γη των μεγαλοϊδιοκτητών να παρθεί και να δοθεί στην αγροτιά. Αυτό το βασικό σύνθημα ήταν αρκετό για να ξεσηκώσει την αγροτιά. Δεν χρειάζεται να τα κάνετε πολύ σύνθετα τα πράγματα. Πάρτε τη γη από τους μεγαλοϊδιοκτήτες και αν πήρατε παραπάνω από κάποιον, τότε, επιλύστε το θέμα αυτό αργότερα.
Οι Ρώσοι λένε «αν λαξεύεις το ξύλο πολύ, τα ροκανίδια θα φύγουν». Το σημαντικότερο πράγμα είναι το βασικό σύνθημα να είναι σωστό. Και εσείς έχετε σωστό. Θα σας οδηγήσει στη νίκη. Το σύνθημα είναι: απαλλοτρίωση της γης από τους μεγαλοκτηματίες. Θα χρειαστείτε ένα αγροτικό πρόγραμμα στο οποίο θα λαμβάνετε υπόψη τα ζητήματα σχετικά με τις διάφορες και ιδιαίτερες επαρχίες. Στο γενικό πρόγραμμα που συζητάμε σήμερα, δεν χρειάζεται να ασχολείστε με ιδιαιτερότητες.
***
Οι ινδοί σ. αποδέχτηκαν τις συστάσεις του σ.Στάλιν να περιλάβουν στο πρόγραμμα την ανάγκη για ίση αμοιβή για ίση εργασία ανεξαρτήτως φύλου· την καθιέρωση 6ωρης εργάσιμης ημέρας για όσους εργάζονται στα ορυχεία ή σε δουλειές βλαπτικές για την υγεία των εργατών, και την 8ωρη ημερήσια εργασία για τους υπόλοιπους κλάδους της βιομηχανίας· την κατάργηση των χρεών των βιοτεχνών στους δανειστές και την καθιέρωση προοδευτικού φόρου εισοδήματος και αναλογικού για τη βιομηχανία, τη γεωργία και το εμπόριο.
***
Στάλιν: Επομένως, πώς θα κινηθείτε; Θα παλεύετε μεταξύ σας ή θα βγείτε να παρουσιάσετε ένα ενιαίο μέτωπο στην Ινδία; Ντάνγκε, δεν λες τίποτα..
Ντάνγκε: Δεν μπορείς να απευθύνεις αυτό το ερώτημα σε εμένα. Εγώ πάντοτε καθοδηγούμαι από τη λαχτάρα να επιδοθώ σε κοινή δουλειά.
Γκος: Οι διαφορές μεταξύ μας είναι για πολιτικά ζητήματα. Καθώς επιστρέφουμε με ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα, είμαστε τώρα σε μια κατάσταση στην οποία θα δουλέψουμε μαζί.
Ράο: Μιλώ για τον εαυτό μου. Κατάλαβα όσα είπα ο σ. Στάλιν. Πρέπει να πω ότι είχαμε απασχοληθεί πολύ με την ατομική τρομοκρατία. Τώρα βλέπω ότι η οπτική γωνία από την οποία εξετάζαμε τα προβλήματά μας δεν ήταν σωστή. Με όλη μου τη δύναμη και ένταση θα υλοποιήσω τα λόγια του σ. Στάλιν.
Στάλιν: Μόνο όταν το επαναστατικό σας κίνημα θα αναπτυχθεί, θα πάψει ο κόσμος να ενδιαφέρεται για ατομική τρομοκρατία.
Ράο: Αναφορικά με την κοινή δουλειά. Έχουμε τώρα λάβει το όπλο που θεωρώ ότι θα ενώσει το κόμμα. Όσον αφορά τα ζητήματα που με αφορούν, υπόσχομαι να αφήσω τις προκαταλήψεις μου.
Πουνάια: Δεν έχουμε τώρα διαφωνίες.
Στάλιν: Ο Ντάνγκε κρατά κλειστό το στόμα του…
Ντάνγκε: Η απάντησή μου είναι πολύ απλή. Η πολιτική γραμμή είναι ξεκάθαρη για μένα. Αν πρέπει να γίνει λόγος για την πολιτική ενότητα, αυτό λίγο με αφορά. Δεν επιτέθηκα ποτέ..
Στάλιν:Αυτό είναι όπως η γκαντιανή θεωρία περί μη βίας (γελά.).
Πουνάια: Θα υπάρχει αναταραχή μεταξύ μας αν, μετά την επιστροφή μας στην Ινδία, συζητήσουμε τα λάθη μας κατά το παρελθόν, παραδεχόμενοι το παρελθόν ως εξής: αυτό ήταν 45% σωστό, το άλλο ήταν 35% σωστό κ.ο.κ. Σε διαβεβαιώ ότι στις επαρχίες της Τελανγκάνα και της Άντρα (σ.parapoda: Όπου υπήρχε εν εξελίξει αγροτική ένοπλη εξέγερση από το 1946 υπό την καθοδήγηση τοπικών στελεχών του ΚΚΙ) θα είναι με συνέπεια αφοσιωμένοι στις σχέσεις τους με την Κεντρική Επιτροπή. Έχουμε συζητήσει όλοι μεταξύ μας και τώρα νιώθουμε ότι έχουμε μια ορθή γραμμή.
Στάλιν: Το κόμμα σας έχει πολύ πλούσιες προοπτικές. Η χώρα σας είναι μια χαρά, μπορεί να είναι πολύ πλούσια. Μπορεί να οργανωθεί καλά και ένα καλό καθεστώς να δημιουργηθεί. Για την επίτευξη τέτοιων στόχων, πρέπει να απομακρύνουμε τα ατομικά συμφέροντα. Έχετε διαφορές γνώμης, αλλά αυτές πρέπει να ξεπερνιούνται. Αν προκύπτουν, η μειοψηφία θα πρέπει να υποτάσσεται στην πλειοψηφία. Είναι απαραίτητο να είμαστε σε θέση να εξαλείφουμε την ατομική αντιπαλότητα για το καλό της γενικής υπόθεσης. Εμείς, οι ρώσοι μπολσεβίκοι, πάντοτε δρούσαμε κατ’ αυτό τον τρόπο.
Πηγή στα ρωσικά: RGASPI. F. 558. Op. 11, D. 311, LL. 4-13. Πηγή στα αγγλικά: Revolutionary Democracy. Μετάφραση από τα αγγλικά (και, σε σημεία, από τα ρωσικά) parapoda.
Tagged: Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας
παρα ποδα 
Σχολιάστε