Στα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό (τότε, μπρεζνιεφικό σοσιαλιμπεριαλισμό), η οποία, συν τοις άλλοις, διαμόρφωσε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα στη χώρα, καθώς απέτρεψε την επανεμφάνιση μαζικού επαναστατικού κόμματος, και σε αντίθεση με τους οπαδούς του ρώσικου ιμπεριαλισμού που τον «τιμούν» ισχυριζόμενοι, όπως οι δολοφόνοι του (Μπρέζνιεφ, Φλωράκης κ.ά.), ότι «αυτοκτόνησε», συνεχίζεται η προσπάθεια, αυτή τη χρονιά, ακόμα πιο συχνά να αναρτώνται σε αυτό το ιστολόγιο άρθρα και άλλα κείμενά του γενικού γραμματέα του επαναστατικού ΚΚΕ, που το διέλυσαν βιαίως οι ρώσοι ρεβιζιονιστές και οι έλληνες υποτακτικοί τους το 1956.
Το παρακάτω άρθρο δεν έχει να κάνει αμιγώς με τα πλατιά πολιτικά μέτωπα που καθιέρωσε ο Νίκος Ζαχαριάδης στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, όσο με το οργανωτικό ζήτημα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η οργανωτική μορφή είναι και η πρόταση διάρθρωσης της κοινωνίας, θέλουμε δε θέλουμε να τη διατυπώσουμε ευθέως σε αυτήν. Όταν μια οργάνωση αποτελείται π.χ. από στελέχη-σατράπηδες με υποτιμητική συμπεριφορά προς τους «κοινούς θνητούς»-μέλη, αντί τα πρώτα να προσέχουν να αξιοποιήσουν και να αναπτύξουν πλήρως τις δυνατότητες και τις ικανότητες των δεύτερων και να μη δίνουν λογαριασμό σε αυτά, για να μεταφέρουν και την απαραίτητη εμπειρία, ώστε να ανεβάζουν το επίπεδό τους και ταυτόχρονα της οργάνωσης στις όλο και πιο σύνθετες συνθήκες διεξαγωγής του αγώνα (κι αυτό, ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων συνθηκών, νομιμότητας ή παρανομίας, πολέμου ή ειρήνης), τίποτα καλό δεν μπορεί να περιμένει η κοινωνία από αυτή την οργάνωση.
Το οργανωτικό ζήτημα, λοιπόν, είναι εξόχως πολιτικό και οι εμπειρίες που μεταφέρονται από το επαναστατικό-ζαχαριαδικό ΚΚΕ εξίσου διδακτικές με αυτές των πλατιών πολιτικών μετώπων και των αντισεχταριστικών τακτικών του.
Στο άρθρο αυτό, ο Νίκος Ζαχαριάδης αναφέρεται σε πράγματα που δεν ισχύουν μόνο στο επίπεδο μιας κομματικής επιτροπής μιας κομματικής οργάνωσης, την οποία πήρε ως αφορμή για να γράψει αυτό το άρθρο, αλλά ακόμα και σε επίπεδο πυρήνα: σύνηθες π.χ. είναι τα μέλη του πυρήνα να ακούν απλώς την εισήγηση του γραφείου του και, ακολούθως, να «τοποθετούνται» μονολεκτικά («συμφωνώ»), όταν δεν σιωπούν, μια κατάσταση που αποτελεί προάγγελο της παράλυσης ή και της διάλυσης του πυρήνα, αν όχι της οργάνωσης, καθώς με το «συμφωνώ» τα μέλη ενίοτε παραβιάζουν την καταστατική τους υποχρέωση να λένε την άποψή τους ανοιχτά. Επίσης, ο Νίκος Ζαχαριάδης προβαίνει σε διάκριση απολογισμού και ελέγχου εκτέλεσης αποφάσεων. Ο απολογισμός είναι πιο εκτενής, αναζητεί βαθύτερα αίτια και, άρα, θέλει περισσότερο χρόνο – που δεν μπορεί να αφαιρείται από σώματα με πιο πρακτικά καθήκοντα – και περισσότερα μυαλά, είναι λοιπόν θέμα συνδιάσκεψης. Ακόμα, ξεκαθαρίζει την έννοια της αυτοκριτικής. Ομοίως, αναδεικνύει τη σημασία της βοήθειας προς τους συντρόφους που για πρώτη φορά τους αναθέτουμε καθήκοντα. Δεν αναδεικνύουμε κάποιον απλώς κάνοντάς του την τιμή να τον βάλουμε να κολυμπήσει στα βαθιά και παρατώντας τον εκεί. Ο Νίκος Ζαχαριάδης αναδεικνύει, με το παράδειγμα της άμιλλας, και ένα σύνηθες λάθος, τον εκφυλισμό πρωτοβουλιών που πρέπει να είναι μαζικές, σε κομματικό καθήκον, που αφορά λίγους. Εδώ, φυσικά, ρόλο παίζει και η μορφή απεύθυνσης για την εξοικείωση των εξωκομματικών με αυτές, η οποία επουδενί δεν πρέπει να φέρνει στο νου των εξωκομματικών κάτι το κομματικό.
Τέλος, δεν θα πρέπει να υποτιμάται και η αναφορά του στην εφημερίδα της οργάνωσης, που πρέπει να είναι «εμψυχωτής όλης της προσπάθειας του κόσμου μας για πρόοδο και ανάπτυξη». Ας αναρωτηθούμε σε πόσα έντυπα οργανώσεων κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση και δεν είναι μια τυπική δουλειά που πρέπει να βγει για να λέμε ότι βγαίνει.
Όσον αφορά το ιστορικό σκέλος, είναι προφανές ότι το άρθρο γράφτηκε γιατί, για πρώτη φορά, χιλιάδες στελέχη καλούνταν να δουλέψουν σε κανονικές συνθήκες, έστω και στην πολιτική προσφυγιά. Γράφτηκε, επίσης, μετά την απομάκρυνση του γραμματέα της οργάνωσης στην Πολωνία, του γνωστού Χουλιάρα (ο οποίος, σύμφωνα με μαρτυρία του μαχητή του ΔΣΕ και πολιτικού πρόσφυγα στην Πολωνία Χριστόφορου Ράπτη, αποκαλούσε, ως βασιλικότερος του βασιλέως τον Άρη «παιδεραστή», ενώ, αργότερα, εκφωνούσε και λόγους προς τιμήν του), για φραξιονιστικές δραστηριότητες. Ο Νίκος Ζαχαριάδης ανέλαβε να παρακολουθεί εκ μέρους του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ την οργάνωση αυτή, η οποία δρούσε στην κολεκτίβα των πολιτικών προσφύγων στην Πολωνία, που τότε πλειοψηφικά απαρτιζόταν από σλαβο-Μακεδόνες. Παρότι ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν αναφέρεται στην υπόθεσή τους, σημειώνεται αυτή η παράμετρος γιατί, δεν είναι τυχαίο ότι στην οργάνωση αυτή, μετά την πραξικοπηματική καθαίρεση Ζαχαριάδη στην «6η Ολομέλεια» και τη διάλυση της αντιτιτοϊκής μαχητικής λαϊκοδημοκρατικής Οργάνωσης «Ήλιντεν», ήταν που ξεφύτρωσε η τιτοϊκή μυστική οργάνωση «Αιγαιάτικη Αυγή».
***
Μια ολομέλεια Κομματικής Επιτροπής
Στις 7 και 8 του Σεπτέμβρη, συνεδρίασε η Ολομέλεια της Κομματικής Επιτροπής σε μια κομματική μας οργάνωση. Στη συνεδρίαση αυτή πήραν μέρος και τα μέλη της Επιτροπής Ελέγχου της ίδιας οργάνωσης.
Η Ολομέλεια της ΚΕ είναι κυρίαρχο καθοδηγητικό σώμα σε μια οργάνωση απ’ τη μια συνδιάσκεψή της ως την άλλη. Η σημασία και η αποστολή της είναι σοβαρή και υπεύθυνη. Γι’ αυτό και κάθε υποτίμηση της αποστολής, κάθε προσπάθεια είτε συνήθεια να κρατιέται η ολομέλεια στη θέση σώματος που μόνον ονομαστικά, μόνον κατά τύπους εκπληρώνει την αποστολή της, δε μπορεί παρά να ‘χει σοβαρή αρνητική επίδραση στη δουλιά και του Γραφείου της ΚΕ μα και ολόκληρης της οργάνωσης. Και αυτό γιατί, όταν καταδικάζουμε την ολομέλεια της ΚΕ στο ρόλο του απλού και αμέτοχου παρατηρητή που συνέρχεται κάθε τόσο μόνο και μόνο για ν’ ακούσει τι θα του πει το Γραφείο της ΚΕ, τότε, ουσιαστικά, αποξενώνουμε απ’ την υπεύθυνη καθοδηγητική δουλιά και δράση το καλύτερο αχτίφ της οργάνωσης, εμποδίζουμε τη δημιουργική επίδοση και ανάπτυξή του, ζημιώνουμε τη δουλιά και την οργάνωση, ολόκληρο το κόμμα και παραβιάζουμε ασυγχώρητα την εσωκομματική δημοκρατία. Και πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε εδώ εξαρχής, ότι για το ρόλο που παίζει στην κομματική ζωή η Ολομέλεια της Κομματικής Επιτροπής, για το αν ο ρόλος αυτός είναι τυπικός ή ουσιαστικός, ευθύνεται όχι μόνο και όχι τόσο το Γραφείο της ΚΕ, όσο τα ίδια τα μέλη της Ολομέλειας. Γιατί όταν τα μέλη της Ολομέλειας της ΚΕ, ταχτικά και αναπληρωματικά, εκπληρώνουν σωστά την αποστολή τους, εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, ξέρουν και δεν αφήνουν να τους τσαλαπατάν τα δικαιώματά τους, τότε κανείς δε μπορεί να μετατρέψει την Ολομέλεια σε τυπικό, άψυχο σώμα. Και όταν λέμε εκπλήρωση υποχρεώσεων και άσκηση των δικαιωμάτων, εννοούμε ότι το κάθε μέλος της Ολομέλειας ενδιαφέρεται, παρακολουθεί, παίρνει μέρος στην καθοδηγητική δουλιά της οργάνωσης σ’ όλο το διάστημα απ’ τη μια συν/ψη της οργάνωσης ως την άλλη και απ’ τη μια ολομέλεια ως την άλλη. Το κάθε μέλος της Ολομέλειας της ΚΕ πρέπει να μη ξεχνά ποτέ ότι φέρνει βασική ευθύνη για όλη την κατάσταση της οργάνωσης και για όλη τη δουλιά του Γραφείου της Κομματικής Επιτροπής. Το κάθε μέλος της Ολομέλειας της ΚΕ πρέπει, έξω απ’ την κανονική, παραγωγική και κομματική απασχόλησή του, να ‘ναι επιφορτισμένο και με άλλη, γενική καθοδηγητική δουλιά, με την υπεύθυνη παρακολούθηση ενός τομέα, με τη μελέτη ενός ζητήματος. Τη δουλιά αυτή του την αναθέτει η Ολομέλεια της Κομ. Επιτροπής και για τη δουλιά αυτή είναι υπεύθυνος μπροστά στην Ολομέλεια. Όταν ένα μέλος της Ολομέλειας της ΚΕ δεν εκπληρώνει έτσι την αποστολή του, δεν ανταποκρίνεται έτσι στην αποστολή του, δε φέρνει ουσιαστική ευθύνη για όλη τη δουλιά της Κομματικής Επιτροπής, τότε δεν υπάρχει λόγος και να ‘ναι μέλος της Κομ. Επιτροπής, τότε δεν πρέπει να ‘ναι μέλος της. Ο θεσμός της Ολομέλειας της Κομ. Επιτροπής είναι βασικός στη διάρθρωση της κομματικής ζωής και δουλιάς, έκφραση της εσωκομματικής δημοκρατίας και δημοκρατικότητας, φυτώριο στελεχών, συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Γραφείο της ΚΕ και τη βάση του κόμματος, τη μάζα των εργαζομένων μας. Αν στεκόμαστε στο σημείο αυτό, λίγο έξω απ’ το θέμα, είναι, γιατί, υπάρχει, σ’ όλες σχεδόν τις οργανώσεις μας, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, υποτίμηση της σημασίας της Ολομέλειας της ΚΕ σαν του κύριου καθοδηγητικού οργάνου στην Κομματική Οργάνωση. Είναι ολοφάνερο ότι η υποτίμηση αυτή πρέπει να σταματήσει. Και η Ολομέλεια της Κομματικής Επιτροπής ν’ αποκατασταθεί πλέρια στα δικαιώματά της. Σ’ αυτό πρέπει να επιμείνουν και να παλέψουν πρώτ’ απ’ όλα τα μέλη της Ολομέλειας, ταχτικά και αναπληρωματικά. Το σήκωμα της Ολομέλειας της ΚΕ στο ύψος που της ανήκει θα ‘ναι μια αναμφισβήτητη απόδειξη ότι το αχτίφ της οργάνωσης, ότι ολόκληρη η οργάνωση ωριμάζει πολιτικά, αναπτύσσεται κανονικά και προχωρεί.
***
Κρίνοντας τώρα την κατάσταση της οργάνωσης που μελετάμε εδώ, καθώς και τη δουλιά της ΚΕ και του Γραφείου της, πρέπει να πούμε ότι η οργάνωση παρουσιάζει μια γενική και ικανοποιητική, βασικά, πρόοδο, και ότι η ΚΕ και το Γραφείο της ανταποκρίνονται βασικά, παρά τα κενά και τις ελλείψεις, που δεν είναι λίγες ούτε και ασήμαντες, στα καθήκοντα και στην αποστολή τους. Εκείνο που, ιδιαίτερα, πρέπει να τονιστεί, είναι ότι έχουμε, στην οργάνωση αυτή, μια θετική δραστηριοποίηση και ανάπτυξη του αχτίφ της απ’ τα κάτω ως τα πάνω. Τα στελέχη μας όλο και πιο θαρραλέα, όλο και πιο σταθερά και επίμονα – με λίγες εξαιρέσεις – μπαίνουν στο νόημα των ευθυνών και των υποχρεώσεών τους και όλο και πιο κολεχτιβιστικά εκπληρώνουν την καθοδηγητική αποστολή τους. Προς την κατεύθυνση αυτή χρειάζεται και παραπέρα και μάλιστα πιο ρωμαλέα πρόοδος και ανάπτυξη. Το στέλεχος και πριν απ’ όλα, φυσικά, το μέλος της ΚΕ πρέπει να καταλάβει, να χωνέψει τόσο καλά, ώστε στο ζήτημα αυτό να μην υπάρχει και ο παραμικρός δισταγμός ή αμφιβολία, ότι έχει πλέρια καθοδηγητικά δικαιώματα και ευθύνες, ότι τα δικαιώματα αυτά πρέπει να τα ασκεί εξαντλητικά, ότι τις ευθύνες του πρέπει να τις επωμίζεται κομματικά, κουκουέδικα, βοηθώντας σ’ όλους τους τομείς με όλες τις δυνάμεις του, ότι δεν πρέπει ν’ αφήνει στραβό και στραπάτσο που να μην παλεύει για να το διορθώσει, ότι έγκαιρα και αδιάλλαχτα πρέπει να επεμβαίνει και προς το γραφείο της ΚΕ και προς τα πιο πάνω, όταν χρειάζεται, μα και μέσα στην Ολομέλεια, για να βοηθήσει κι αυτός να λυθούν ζητήματα, να προχωρεί η οργάνωση, να ξεπερνά τα εμπόδια και τις δυσκολίες, να διορθώνει τις ελλείψεις και τα λάθη της, τα κουτσά και τα στραβά.
Για την προετοιμασία και την οργάνωση των συνεδριάσεων της Ολομέλειας της ΚΕ θα μπορούσαν να γίνουν ορισμένες παρατηρήσεις και υποδείξεις. Πρώτ’ απ’ όλα, δε χρειάζεται, ούτε και είναι σωστό, στην κάθε Ολομέλεια να κάνουμε απολογισμό της δουλιάς της ΚΕ. Αυτό, βασικά, είναι δουλιά της Συν/ψης. Η Ολομέλεια πρέπει να εξετάζει συγκεκριμένα και πραχτικά 3 ή και 4 ζητήματα, απ’ αυτά που, κάθε φορά, είναι τα πιο φλέγοντα για την οργάνωση, να τα μελετάει εξαντλητικά, να καταλήγει σε αποφάσεις και να καθορίζει τα συγκεκριμένα μέτρα, την αναγκαία αναδιάταξη στελεχών και άλλων μέσων και δυνάμεων για την πραγματοποίηση των αποφάσεων που πάρθηκαν. Η Ολομέλεια πρέπει, αναμφισβήτητα ν’ ασκεί και τον απαραίτητο κάθε φορά έλεγχο για την εχτέλεση των αποφάσεων και των οδηγιών που παίρνει στις συνεδριάσεις της. Για να μπορεί η ΚΕ να εκπληρώνει ικανοποιητικά τη δουλιά της αυτή πρέπει το Γραφείο της ΚΕ έγκαιρα να ετοιμάζει όλα τα υλικά και στοιχεία (εισηγήσεις, εκθέσεις, σχέδια προτάσεων ή αποφάσεων για το κάθε θέμα κλπ.) και να τα δίνει, τουλάχιστο μια βδομάδα πριν, σ’ όλα τα μέλη της Ολομέλειας, ώστε να κατατοπίζονται και να προετοιμάζονται καλά για τις συζητήσεις, πράγμα που δίνει και πολύ οικονομία χρόνου. Όταν το ζήτημα είναι πιο σοβαρό και θέλει πιο καλή μελέτη, τότε, το Γραφείο της ΚΕ, μπορεί να το προετοιμάζει και με συσκέψεις ειδικών και υπεύθυνων συντρόφων, με ειδικά αχτίφ ή επιτροπές για να το μελετήσουν και για να φέρουν συγκεκριμένες προτάσεις. Ακόμα, στην Ολομέλεια μπορούμε να καλούμε και μη μέλη της, ειδικούς και υπεύθυνους για ένα ζήτημα συντρόφους. Δεν είναι ανάγκη σ’ όλα τα θέματα να μιλούν όλα τα μέλη της ΚΕ. Όταν εξαντλείται το θέμα πρέπει έγκαιρα να σταματά η συζήτηση και όσοι ομιλητές ακόμα μένουν να περιορίζονται σε λιγόλογες συγκεκριμένες, καλά διατυπωμένες προτάσεις. Ακόμα, το Γραφείο της ΚΕ πρέπει έγκαιρα να στέλνει στα μέλη της ΚΕ τα θέματα και το πρόγραμμα εργασιών με τις προτάσεις για τα χρονικά όρια στο κάθε θέμα, έτσι που οι ομιλητές να προετοιμάζονται καλά.
Όταν έτσι προετοιμάζονται οι συνεδριάσεις της Ολομέλειας της ΚΕ, τότε αναμφισβήτητα η απόδοσή τους πολλαπλασιάζεται και τα στελέχη μας μαθαίνουν να δουλεύουν γόνιμα, αποδοτικά, δημιουργικά, χωρίς περιττή απώλεια χρόνου. Φυσικά, οι Ολομέλειες της ΚΕ πρέπει να συνέρχονται ταχτικά, τουλάχιστο, κάθε δύο μήνες. Και, εννοείται, όταν ένα ζήτημα είναι επίκαιρο, δύσκολο, ζωτικό, μπορεί και πρέπει να συζητιέται δυο και τρεις φορές συνέχεια στην Ολομέλεια της ΚΕ, ωσότου μπει στον καλό δρόμο και αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά.
Πολύ πρέπει τα Γραφεία μας και οι ΚΕ να προσέξουν αυτό που λέμε η καθοδήγηση να ‘ναι ζωντανή, συγκεκριμένη, επιτελική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ΚΕ και το Γραφείο της βασικά καλά πιάνουν τα δυο κύρια κλειδιά της οργάνωσης, την κύρια βιομηχανική πόλη, όπου και ο μεγαλύτερος αριθμός των εργατών και εργατριών μας και το κολχόζ, που είναι μεγάλο, πολύπλευρο νοικοκυριό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σωστά η ΚΕ και το Γραφείο της προσέχουν τα δυο αυτά κεντρικά σημεία. Από κει και πέρα, όμως, έχουμε σοβαρές παραλείψεις σε άλλα σοβαρά σημεία. Οι παραλείψεις αυτές υποβιβάζουν το γενικό επίπεδο της δουλιάς και την επίδοση για όλη την οργάνωση. Η σωστή, συγκεκριμένη, επιτελική καθοδήγηση απαιτεί εδώ να στηρίζεσαι, βέβαια, στους δυο κύριους πόλους: το κέντρο βιομηχανικής παραγωγής και το κολχόζ, να προσέχεις και να πιάνεις το ίδιο γερά και τον τρίτο κύριο τομέα, την παιδούπολη και έτσι, παραπέρα, μια και στέκεις γερά αυτού, να πιάνεις και τους άλλους τομείς, τις άλλες οργανώσεις για να εξασφαλίζεις γενική ανάπτυξη σ’ όλη την οργάνωση. Προσέχοντας τους τρεις κύριους τομείς, που καθορίζουν, βασικά, το όλο πρόσωπο της οργάνωσης και το γενικό επίπεδο ανάπτυξής της, δεν πρέπει ν’ αφήνεις και τους άλλους τους «δευτερεύοντες» τομείς, πρέπει να τους μελετάς, να τους παρακολουθείς κι αυτούς προσεχτικά και από κοντά και να εξασφαλίζεις και τη δική τους ευθυγράμμιση, το συμβάδισμα με τον όλο, τον γενικό ρυθμό της οργάνωσης. Εδώ χρειάζεται να μπορείς έγκαιρα να διακρίνεις την καθυστέρηση, το «κούτσαιμα» σ’ έναν τομέα, να επισημάνεις σωστά, να κάνεις σωστή διάγνωση για τις αιτίες της καθυστέρησης, της υποχώρησης, του στραπάτσου και να παίρνεις αμέσως τα κατάλληλα μέτρα και πρώτ’ απ’ όλα να κάνεις την απαραίτητη αναδιάταξη δυνάμεων, την αναγκαία μετατόπιση στελεχών, απ’ αυτά που πρέπει πάντα να υπάρχουν στους κύριους τομείς, που δουλεύουν αυτού στη δουλιά τους, μα που πάντα βρίσκονται στη διάθεση της καθοδήγησης, σαν πρώτη σειρά εφεδρείας. Είναι αδύνατο μια καθοδήγηση να μη μπορεί ν’ αλλάζει, σύντομα και ριζικά και την πιο άσχημη, σ’ έναν τομέα, κατάσταση, όταν ξέρει και κάνει σωστή διάγνωση της κατάστασης αυτού, καθορίσει τ’ αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση και, το πιο αποφασιστικό, διαθέσει τα στελέχη εκείνα που ξέρουν να κάνουν καλά την κομματική δουλιά που τους αναθέτουν.
Αυτό θα πει επιτελική καθοδήγηση. Και η ΚΕ με το Γραφείο της, της οργάνωσης που εξετάζουμε εδώ, πρέπει έτσι να αντιμετωπίσει την κατάσταση σε 3-4 τομείς, απ’ τους «δευτερεύοντες», της οργάνωσης, όπου η κατάσταση δεν είναι καλή και απειλεί, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και με τα σωστά κομματικά μέσα, να ρίξει πίσω όλη την οργάνωση, παρά το ότι στους δυο απ’ τους τρεις κύριους τομείς – στη βασική βιομηχανική πόλη και στο κολχόζ βασικά πάμε καλά. Για τον τρίτο κύριο τομέα, η Ολομέλεια της ΚΕ, με πρόταση των συντρόφων που δουλεύουν στην παιδούπολη, αποφάσισε κιόλας, την προσεχή συνεδρίασή της να την κάνει στην περιοχή της παιδούπολης και να ‘χει θέμα και την όλη κατάσταση αυτού. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι και η κομματική και η όλη δουλιά στην παιδούπολη, που, χωρίς να ‘ναι και ανησυχητική, όμως, παρουσιάζει αρκετά κενά, θα πιαστεί γερά και θα ευθυγραμμιστεί με την όλη πορεία της οργάνωσης στα μπρος. Εγγύηση γι’ αυτό αποτελεί και το γεγονός ότι οι άμεσα υπεύθυνοι για την παιδούπολη κομματικοί σύντροφοι έχουν βασικά καλή αντίληψη για το τι λείπει και τι χρειάζεται να γίνει. Πρέπει τώρα αυτό να μελετηθεί θεμελιακά, να διατυπωθεί σε κομματικό ντοκουμέντο και μετά να εφαρμοστεί αποφασιστικά.
Στην Ολομέλεια της ΚΕ, που εξετάζουμε εδώ, τα στελέχη μας παρουσίασαν, χωρίς αμφιβολία, και στην αποφασιστική τους πλειοψηφία, παραπέρα πρόοδο στην ανάπτυξη της κομματικότητάς τους, της συναίσθησης της ευθύνης, στην όλη πολιτική τους ωρίμανση. Αυτό βρήκε την έκφρασή του και στο ότι τα στελέχη μας, το όπλο της κριτικής και της αυτοκριτικής το χρησιμοποιούν οξυμένα, κομματικά αδιάλλαχτα. Η πρωταρχική αυτή κομματική ιδιότητα τους μπαίνει στο αίμα, τους γίνεται απαραίτητο και βασικό απόχτημα, που χωρίς αυτό δεν μπορεί να νοηθεί, δεν υπάρχει σωστή κομματική δουλιά. Εκείνο που πρέπει να προσεχτεί εδώ είναι ότι η τάση να κάνουμε «κατάχρηση» αυτοκριτικής δεν είναι σωστή. Εκδηλώνεται και η τάση αυτή με το ότι βλέπουμε και τονίζουμε μόνο ή κυρίως τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μας και πνίγουμε, είτε υποβιβάζουμε τις επιτυχίες μας. Έτσι, δε μπορούμε να έχουμε μια σωστή, πραγματική εικόνα για την κατάσταση της οργάνωσης και δεν της δίνουμε σωστό προσανατολισμό, πράμα που θα οδηγήσει σε σοβαρά λάθη.
Απ’ την άλλη μεριά, έχουμε και εκδηλώσεις, λίγες εδώ, αυτοκριτικής κατά τύπους, στα λόγια. Αναγνωρίζουμε «γενικά» και «τυπικά» τα λάθη και ύστερα απ’ την «αυτοκριτική» αυτή, τα πράματα μένουν στην παλιά τους θέση και χειροτερεύουν. Τέτοια σχέση προς την αυτοκριτική πρέπει να την ξεριζώνουμε αμείλιχτα και ν’ απαιτούμε αυτοκριτική ουσιαστική, που βρίσκει και ξεσκεπάζει τις πραγματικές αιτίες του λάθους και βοηθάει να ξεπεραστεί αυτό γρήγορα και πλέρια.
Στην «κατάχρηση» αυτοκριτικής πρέπει να καταλογίσουμε και την παρακάτω περίπτωση, που φανερώνει μια γενικότερη «αρρώστια» που πρέπει να προσέξουμε. Ένας υπεύθυνος σύντροφος έκανε στην Ολομέλεια αυτοκριτική και καταλόγισε στον εαυτό του άμεση και προσωπική ευθύνη, για λάθη στην παραγωγική δουλιά που την ευθύνη, την άμεση και προσωπική γι’ αυτά την είχαν άλλα στελέχη που καθοδηγούσαν άμεσα στη δουλιά αυτή. Ο σύντροφος που έκανε αυτοκριτική ήταν κομματικά υπεύθυνος στην επιχείρηση όπου έγιναν τα λάθη. Δε μπορούμε να πούμε ότι για τα λάθη που έγιναν δεν είχε και αυτός ευθύνη. Όμως, ο σύντροφος δεν έβλεπε σωστά ποια ήταν η πραγματική δική του ευθύνη. Και δεν έβλεπε σωστά τη δική του ευθύνη, γιατί λαθεμένα τοποθετούσε και το δικό του ρόλο στη δοσμένη επιχείρηση. Καταλόγιζε, λ.χ., στον εαυτό του προσωπική ευθύνη, γιατί δεν είδε έγκαιρα, ότι σε άλλο μέρος υπήρχε άφθονο χόρτο για τα ζώα, και δε διέταξε να μεταφερθούν τα ζώα στο μέρος αυτό. Εδώ προβάλλει ένα ζήτημα με γενικότερη πολιτική-κομματική σημασία που πρέπει να προσέξουν όλα τα στελέχη μας. Στην πιο πάνω περίπτωση, το στέλεχός μας έβλεπε το λάθος του στο ότι δεν υποκατάστησε άλλον στη δουλιά του, στο ότι δεν έκανε αλλουνού δουλιά, ενώ, στην πραγματικότητα, το λάθος του βρίσκεται ακριβώς στο ότι αυτός, σαν κομματικός υπεύθυνος, πήγε να κάνει αλλουνού δουλιά, «μπλέχτηκε στα πόδια» αλλουνού και έτσι και ο ίδιος σαν κομματικός υπεύθυνος δεν έκανε τη δουλιά του και δεν καθοδήγησε και δε βοήθησε τον πραγματικά υπεύθυνο, για τη δοσμένη παραγωγική δουλιά, να ανταποκριθεί στο δοσμένο καθήκον του. Πρέπει να χωνέψουμε καλά ότι η αποστολή της κομματικής οργάνωσης στη δοσμένη παραγωγική επιχείρηση, οργανισμό κλπ., δεν είναι στο να υποκαθιστά και ν’ αντικαθιστά τους υπεύθυνους στην επιχείρηση ή στον οργανισμό αυτό συντρόφους, μα στο να εξασφαλίζει τέτοια λειτουργία της κομ. οργάνωσης και τέτοια δουλιά των μελών του κόμματος, επικεφαλής όλων των εργαζομένων, ώστε στην επιχείρηση αυτή όλη η δουλιά να πηγαίνει καλά και ο καθένας να κάνει το καθήκον του στον τομέα που τάχθηκε υπεύθυνος. Αλλιώς, μόνο μπερδέματα, στραπάτσα, ανωμαλίες θα ‘χουμε και η δουλιά δε θα γίνεται, τα στελέχη και οι υπεύθυνοι θα στραπατσέρνονται. Το κόμμα δε μπορεί ν’ ανέχεται τέτοιες συγχύσεις και ανακατώματα. Η «κατάχρηση» και παρανόηση αυτοκριτικής, στην περίπτωση που εξετάζουμε, βρίσκεται στο ότι ο υπεύθυνος κομματικός σύντροφος παραδέχτηκε προσωπικές ευθύνες για αλλουνού λάθη ενώ δεν είδε τις πραγματικές δικές του ευθύνες με την υποκατάσταση που έκανε σαν κομματικός υπεύθυνος στη δουλιά των διευθυντών και καθοδηγητών της επιχείρησης.
Η Ολομέλεια της ΚΕ, της οργάνωσης που εξετάζουμε, έδειξε ότι το πνεύμα της κολεχτιβιστικότητας και της κομματικής συνεργασίας αφομοιώνεται σωστά απ’ τους περισσότερους υπεύθυνους συντρόφους της ΚΕ και του Γραφείου της. Επιδιώκοντας να αναπτύσσουμε την κολεχτιβιστικότητα στη δουλιά και το πνεύμα της σωστής κομματικής συνεργασίας, πρέπει παράλληλα να ξεριζώνουμε όλες τις εκδηλώσεις οικογενειακότητας, αλληλοκάλυψης και αλληλοσυγχώριου, που τελικά ανατρέπουν και τη σωστή κολεχτιβιστικότητα στη δουλιά και το πραγματικό νόημα της κριτικής και αυτοκριτικής. Η γερή κομματική φιλία μπορεί να στεριωθεί και ν’ αναπτυχθεί μόνο στη βάση της κομματικής αδιαλλαξίας. Αλλιώς, καταντά αρρωστιάρικη εκδήλωση, που μόνο ζημιά δημιουργεί. Τα μέλη μας και τα στελέχη μας, όλοι μας αναπτύσσοντας στο κόμμα την κριτική και την αυτοκριτική, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και στο ζήτημα αυτό, είναι απαραίτητο κι εδώ ν’ αφομοιώσουμε και τούτη την αλήθεια: ότι τα προβλήματα που στέκουν μπροστά μας, όλα τα προβλήματα που βγαίνουν απ’ την εφαρμογή της γραμμής μας, απ’ την επεξεργασία και το δούλεμα της ίδιας της γραμμής, όλα τα προβλήματα που το κίνημα, ο αγώνας, η ζωή βάζει μπροστά μας για λύση, όλα, μικρά και μεγάλα, μόνον κολεχτιβιστικά, στ’ αρμόδια κάθε φορά όργανα και οργανώσεις, μόνο με ομαδική προσπάθεια θα μπορούμε κάθε φορά σωστά να τα λύνουμε. Και η σωστή κολεχτιβιστική προσπάθεια σημαίνει απαραίτητα και τούτο: πρέπει να τα λέμε ανοιχτά και «κατάμουτρα», όταν πρέπει, και προς τα πάνω και προς τα κάτω. Μόνον έτσι εξασφαλίζεται σωστή κολεχτιβιστικότητα στη δουλιά. Αυτό σημαίνει ακόμα και τούτο: πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ότι δε μπορούμε να στραβομουτσουνιάζουμε, όταν μας κριτικάρουν, όταν μας λένε αλήθειες. Και να παρατήσουμε την κακή, ρωμέικη συνήθεια να το γυρνάμε στα προσωπικά και ν’ αρχίζουμε τότε «εξοντωτικό πόλεμο», υπόσκαψη κλπ. ενάντια σ’ αυτόν που μας έκανε κριτική. Τέτοια πράγματα το κόμμα δε μπορεί να τ’ ανέχεται. Και τους φορείς του, αν δεν μπορέσει να τους διαπαιδαγωγήσει και να τους συμμορφώσει, θα τους βάλει στη θέση τους χωρίς καθυστέρηση.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι το συμφέρον του κόμματος, του αγώνα, επιβάλλει να μπορούμε να συνεργαζόμαστε και να συνδημιουργούμε συντροφικά και αποδοτικά μαζί μ’ αυτούς, και κυρίως μ’ αυτούς που μας κάνουν και τους κάνουμε κριτική. Αυτό θα πει σωστή κολεχτιβιστικότητα που, φυσικά, δεν εξαφανίζει την προσωπική ευθύνη για τον τομέα, για τη δουλιά που εμείς αναλαβαίνουμε να κάνουμε, που μας αναθέτουν να πραγματοποιήσουμε, πάνω στη βάση της απόφασης που πάρθηκε κολεχτιβιστικά.
Η ΚΕ και το Γραφείο της έχουν ακόμα πολύ δουλιά να κάνουν για να φέρουν την ανάπτυξη της εσωκομματικής ζωής και δημοκρατίας σε υποφερτό επίπεδο. Τα μέλη της ΚΕ, ταχτικά κι αναπληρωματικά, πρέπει στο ζήτημα αυτό να κάνουν τις οργανώσεις βάσης, όπου οργανικά ανήκουν, υποδειγματικά πρότυπα στον τομέα αυτόν. Και αυτό δεν είναι εύκολη δουλιά. Προς την κατεύθυνση αυτή θα βοηθήσει πολύ, όταν υπερνικήσουμε τις γραφειοκρατικές αντιλήψεις σχετικά με τις κομματικές ομάδες (γκρούπες) κατά εργοστασιακό τμήμα και τις δώσουμε δική τους κομματική ζωή, υπόσταση, περιεχόμενο δουλιάς και δράσης. Η ομάδα (γκρούπα) απ’ το γεγονός και μόνο ότι βρίσκεται πιο κοντά στη βάση, στην παραγωγή, στα ζητήματά τους τραβά πιο πολύ το ενδιαφέρον της βάσης. Ακόμα, χωρίζοντας την Κόβα σε τμηματικές ομάδες (γκρούπες), υποχρεωτικά προωθούμε καινούργια στελέχη για τις ανάγκες της γκρούπας, δραστηριοποιούμε, αναπτύσσουμε το αχτίφ της οργάνωσης. Η πείρα, όμως, έδειξε ότι, όταν δεν δουλεύουμε να βοηθήσουμε τις γκρούπες, να τις δώσουμε περιεχόμενο, ζωή, να σταθούμε δίπλα στα νέα στελέχη της γκρούπας, να τα βοηθήσουμε στα πρώτα βήματά τους, στην όλη δουλιά τους, τότε μετατρέπουμε τις γκρούπες σε νεκρά σώματα και ουσιαστικά δε φτιάνουμε τίποτα το νέο και το καλύτερο. Εδώ το καλό παράδειγμα πρέπει να το δώσουν πρώτ’ απ’ όλα τα μέλη της ΚΕ, που δουλεύουν παραγωγικά στη βάση, σωστά βοηθώντας τις γκρούπες και τους συντρόφους τους και έτσι προσφέροντας καλό πρότυπο για μίμηση και στα άλλα στελέχη απ’ τις άλλες Κόβες. Η σωστή βοήθεια, καθοδήγηση, ενίσχυση της γκρούπας αποτελεί αποφασιστικό κρίκο για την παραπέρα δραστηριοποίηση της βάσης, την ανάπτυξη της εσωκομματικής ζωής και δημοκρατίας, το ανέβασμα όλης της δουλιάς της οργάνωσης και την πραγματοποίηση και το ξεπέρασμα των καθηκόντων της κατά εργοστάσιο και επιχείρηση.
Η ΚΕ και το Γραφείο της πρέπει να προσέξουν και να εξαλείψουν σοβαρές περιπτώσεις παραβίασης της εσωκομματικής δημοκρατίας, που υπάρχουν ακόμα στην οργάνωση. Έτσι, γίνονται αυθαίρετες, απ’ τα πάνω αντικαταστάσεις κι αλλαγές στα γραφεία των ΚΟΒ και στις περιφερειακές επιτροπές χωρίς τα μέλη του κόμματος να ξέρουν ή να ρωτιένται. Σοβαρή παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας και εκδήλωση ασέβειας προς τα μέλη του κόμματος πρέπει να θεωρείται και το γεγονός ότι, μήνες πολλούς, μένουν 200 περιπτώσεις αδιεκπεραίωτες απ’ την ΤΕΚA (σ.parapoda: Τοπική Επιτροπή Κομματικής Ανακαταγραφής). Η Ολομέλεια έκανε προσεχτικό το Γραφείο της ΚΕ για τις τέτοιες παραβιάσεις της εσωκομματικής δημοκρατίας, απαίτησε να σταματήσουν και έβαλε στην ΤΕΚΑ προθεσμία λίγων μερών να διεκπεραιώσει τις 200 υποθέσεις που κρατά ατέλειωτες.
Η Ολομέλεια σημείωσε ότι σοβαρές παραλείψεις, γραφειοκρατισμό και απαράδεχτη πολιτική μυωπία έδειξε η ΚΟ και η καθοδήγησή της στο ζήτημα της στρατολογίας καινούργιων μελών στο κόμμα που γίνεται στο όνομα του Μπελογιάννη. Δεν κατανοήθηκε η πολιτική σημασία του ζητήματος αυτού, δεν αναλύθηκε και δεν εξηγήθηκε στη βάση, δεν κινητοποιήθηκαν τα μέλη του κόμματος πολιτικά και, έτσι, το όλο ζήτημα κατάντησε καμπάνια με «πλάνο» για το πόσους θα στρατολογήσει κάθε Κόβα.
Εδώ, η ΚΕ και το Γραφείο της κάναν σοβαρό πολιτικό λάθος. Η στρατολογία στο κόμμα δε μπορεί να γίνεται με αριθμούς καθορισμένους απ’ τα πριν και ούτε μπορεί να καταντά μετά βιαστική και πρόχειρη επιδίωξη να πάρουμε όποιον να ‘ναι στο κόμμα για να πραγματοποιήσουμε το πλάνο! Στο κόμμα παίρνουμε τους πραγματικά και καθ’ όλα άξιους, όπως ορίζει το καταστατικό και με βάση την υψηλή κομματική απαιτητικότητα. Όποιος ξεφεύγει απ’ τα σωστά κομματικά κριτήρια της στρατολογίας και την καταντά ζήτημα καμπάνιας και πλάνου, αυτός κάνει πολύ σοβαρό πολιτικό λάθος. Η ΚΕ και το Γραφείο της έχουν υποχρέωση να πάρουν όλα τα μέτρα και να διορθώσουν σύντομα και ριζικά την κατάσταση αυτή και να ξαναεξετάσουν όλες τις περιπτώσεις της καμπανιακής και βιαστικής στρατολογίας στο κόμμα.
Η ΚΕ και το Γραφείο της πρέπει να διορθώσουν ένα στραβό που γίνεται και σ’ όλες τις ΚΟ μας. Πρόκειται για το ότι τη σοσιαλιστική άμιλλα την προκηρύσσουν και τη διεξάγουν οι Κόβες, υποκαθιστώντας τις υπεύθυνες και αρμόδιες εξωκομματικές οργανώσεις (συνδικάτα κλπ.). Η κομματικότητα, το ολοκληρωτικό δόσιμο στον αγώνα δε μπορεί για τον κομμουνιστή να ‘ναι το αποτέλεσμα άμιλλας, μα απορρέει απ’ την πίστη και την αφοσίωσή του στο κόμμα, στον αγώνα, στο λαό. Η σοσιαλιστική άμιλλα δεν πρέπει να γίνεται ή να περιορίζεται σε μέθοδο εσωκομματικής δουλιάς και ανάπτυξης. Ακόμα, όταν γίνεται έτσι, δημιουργεί έναν διαχωρισμό ανάμεσα στους κομματικούς και εξωκομματικούς. Ο κομμουνιστής, απ’ αυτή του την ιδιότητα, είναι πάντα πρωτοπόρος σ’ όλα ό,τι αφορούν τον αγώνα, την ταξική πάλη, τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση. Η σοσιαλιστική άμιλλα είναι σχολειό παλλαϊκής κινητοποίησης για την πραγματοποίηση των σκοπών που βάζει το κίνημα κάθε φορά. Την πραγματοποιούν οι εξωκομματικές μαζικές οργανώσεις, με πρωτοβουλία των κομμουνιστών και φυσικά και στη σοσιαλιστική άμιλλα οι κομμουνιστές πρέπει να ‘ναι πρωτοπόροι. Η σοσιαλιστική άμιλλα δε χωρίζει, μα δένει πιο στενά, πιο σφιχτά τη μάζα με την πρωτοπορία στην πάλη για τον κοινό σκοπό.
Περισσότερη αδιαλλαξία απέναντι στα στοιχεία που κάνουν σοβαρά σφάλματα και πιο ακοίμητη επαγρύπνηση χρειάζεται απέναντι στους εχθρούς του αγώνα. Το Γραφείο της ΚΕ έδειξε απαράδεχτη συγκαταβατικότητα απέναντι σε τιμωρημένα στελέχη που, ενώ είχαν σταλεί στην παραγωγή, τ’ άφησε να βολευτούν σε υπεύθυνες και «ζεστές» θέσεις. Και δεν έδειξε την απαραίτητη ταξική αδιαλλαξία απέναντι σε στοιχεία που κινιένται και δουλεύουν εχθρικά προς το λαϊκό κράτος και το λαϊκό μας κίνημα.
Σοβαρές παραλείψεις παρουσιάστηκαν και με το πέρασμα των επονιτών στη ντόπια νεολαιίστικη οργάνωση. Υπάρχουν περιπτώσεις που το πέρασμα άργησε να γίνει και οι επονίτες μας μήνες ολόκληρους έμειναν χωρίς να ζουν τη ζωή της οργάνωσής τους, ενώ το σωστό ήταν να σταματήσουμε την ύπαρξη της δοσμένης επονίτικης οργάνωσης την παραμονή ακριβώς που θα γινόταν το πέρασμα στη ντόπια οργάνωση της νεολαίας.
Σοβαρή παράλειψη, που σημειώθηκε στην Ολομέλεια, είναι και το ότι το Γραφείο δεν παρουσίασε οικονομικό απολογισμό.
Η ΚΟ κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια στον κομματικό-μορφωτικό τομέα. Το πιο σημαντικό είναι ότι λειτουργεί ταχτικά, από δυο χρόνια τώρα, λιγόμηνη κομματική σχολή με απόσπαση των μαθητών απ’ την παραγωγή. Οικονομικά, τη σχολή τη διατηρεί το αδελφό κόμμα. Η κομματική μόρφωση, όμως, στις Κόβες παρουσιάζει κενά. Η ΚΕ πρέπει σοβαρά να καταπιαστεί με την εφαρμογή της υποχρεωτικής κομματικής μόρφωσης σύμφωνα με το γενικό κομματικό πρόγραμμα, να βελτιώνει συστηματικά την κομματική σχολή, να ιδρύσει, για το χειμώνα τουλάχιστο, νυχτερινή κομματική σχολή στο κολχόζ, να χρησιμοποιήσει εξαντλητικά όλες τις δυνατότητες που της παρέχονται απ’ το σύστημα κομματικής μόρφωσης του αδελφού κόμματος και να ευρύνει όσο μπορεί τις δυνατότητες αυτές. Η ΚΕ πρέπει, ακόμα, προσεχτικά και αυστηρά, απ’ τα τώρα, ν’ αρχίσει την προκαταρχτική επιλογή για την προσεχή σειρά της Κεντρικής Κομματικής Σχολής.
Στην Ολομέλεια θίχθηκε και το ζήτημα των φυματικών. Πρέπει να ειπωθεί ότι στην οργάνωση το ζήτημα των ανάπηρων, βασικά, έχει ταχτοποιηθεί χάρη στη φροντίδα και τη βοήθεια του αδελφού Κόμματος και του λαϊκού κράτους. Υπάρχει, όμως, ακόμα ζήτημα φυματικών και η ΚΕ, αφού το μελετήσει και το εξετάσει ολόπλευρα, πρέπει να το αντιμετωπίσει και το ζήτημα αυτό αποτελεσματικά. Υπάρχουν γι’ αυτό όλες οι δυνατότητες.
Η Ολομέλεια της ΚΕ συζήτησε και πάνω σε δικά της οργανωτικά ζητήματα. Έγινε πρόσληψη στην ΚΕ μιας σειράς συντρόφων στη θέση άλλων που έφυγαν απ’ την οργάνωση. Ορισμένα αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ πέρασαν σε ταχτικά. Και έγινε εκλογή νέου Γραφείου της ΚΕ. Στο τελευταίο αυτό σημείο πρέπει να σταθούμε περισσότερο. Στη σύνθεση του Γραφείου της ΚΕ, έγιναν αλλαγές, και δύο σύντροφοι δεν ξαναβγήκαν σ’ αυτό. Γιατί; Όπως ολόκληρο το Κόμμα μας, έτσι και τα διάφορα καθοδηγητικά του όργανα είναι ζωντανοί οργανισμοί που αναπτύσσονται και ανανεώνονται. Η ανάπτυξη και η ανανέωση αυτή γίνεται με την αδιάκοπη εισροή στο κόμμα καινούργιων δυνάμεων-μελών απ’ τους πιο πρωτοπόρους και συνειδητούς εργαζόμενους, με την αδιάκοπη έξοδο, απομάκρυνση απ’ το κόμμα όλων εκείνων που, για τον έναν είτε τον άλλο λόγο, δε μπορούν ν’ ανταποκριθούν στην υψηλή αποστολή του μέλους του κόμματος. Το ίδιο γίνεται και με τα διάφορα καθοδηγητικά όργανα στο κόμμα. Κι εδώ πραγματοποιείται ένα δημιουργικό προτσές ανάπτυξης και ανανέωσης. Ορισμένοι δε μπορούν πια να συμβαδίσουν με τη γενική ανάπτυξη της οργάνωσης και μένουν πίσω, δε μπορούν πια να τα βγάλουν πέρα με τα καθήκοντά τους. Άλλοι κουράζονται, άλλοι πέφτουν έξω σοβαρά κλπ. κλπ. Παράλληλα, προωθούνται αδιάκοπα καινούργιες, φρέσκες, ζωντανές, ρωμαλέες δυνάμεις. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτή την πορεία πραγματοποιείται «φυσιολογικά» η ανανέωση και στα καθοδηγητικά όργανα. Έτσι έγινε και στην Ολομέλειά μας. Η ΚΕ δεν ξανάβγαλε στο Γραφείο δυο συντρόφους, καλούς κατά τα άλλα, που όμως δε μπορούσαν πια ν’ ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δουλιάς τους. Στη θέση τους ήρθαν άλλοι, νέες δυνάμεις – απ’ αυτές που στη ζωή και στην πράξη επιβεβαιώνονται και καθιερώνονται. Η ικανότητα για σωστή προώθηση και ανάδειξη καινούργιων στελεχών, για ανανέωση είναι απ’ τα κύρια, απ’ τα πιο χαραχτηριστικά γνωρίσματα για μια οργάνωση, για το ότι στέκει στο σωστό δρόμο και προχωρεί καλά. Η Ολομέλεια σα 2ο θέμα στις εργασίες της συζήτησε την πολιτική στελεχών στην οργάνωσή της. Η σχετική εισήγηση δημοσιεύεται στο φύλλο αυτό του «Νέου Κόσμου».
Για να μπορείς σωστά να προωθείς και ν’ αναδείχνεις καινούργια στελέχη πρέπει να τα προσέχεις, να τα μελετάς, να τα βοηθάς από πριν. Κι εδώ είναι μια απ’ τις βασικές υποχρεώσεις των μελών της ΚΕ και του Γραφείου της, δηλ. των καθοδηγητικών στελεχών της οργάνωσης. Η Ολομέλεια, όπως είπαμε, έκανε προσλήψεις νέων μελών της. Πήρε, λ.χ., και δυο απ’ τους ομαδάρχες (μπριγκαντιέρους) του κολχόζ που με τη δουλιά τους και με όλη την αγωνιστική τους ζωή έγιναν άξιοι για την προώθηση αυτή. Η Ολομέλεια πραγματοποίησε και άλλες αναδιατάξεις και προωθήσεις μέσα στις ίδιες της γραμμές. Έδωσε νέα κομματική καθοδήγηση στο κολχόζ, γιατί, οι προηγούμενοι σύντροφοι ανέλαβαν τώρα πιο υπεύθυνη θέση ή φύγαν απ’ την οργάνωση. Τα μέλη της ΚΕ, ταχτικά και αναπληρωματικά, έχουν σαν μια απ’ τις πιο βασικές κομματικές υποχρεώσεις τους και την αδιάκοπη φροντίδα για να βοηθιέται σωστά και να προωθείται, μέσα στα κανονικά κομματικά πλαίσια, πάντοτε, κάθε ικανότητα, κάθε αξία. Όποιος δεν προωθεί νέα στελέχη και δε βοηθά στη δημιουργία καινούργιων στελεχών, αυτός κάνει μισή δουλιά, αυτός, στο βάθος, κόβει το δρόμο προόδου και ανάπτυξης για το κόμμα, αυτός δείχνει με τα έργα του ότι δε δουλεύει για την ανάπτυξη του κόμματος, δείχνει στην ουσία ότι δεν πιστεύει στο μέλλον, στο κίνημα, στο λαό. Όταν μιλάμε για την προώθηση νέων στελεχών δεν πρέπει να νομίζουμε ότι, μια και τραβήξαμε έναν σύντροφο, ξοφλάμε μ’ αυτόν και τον αφήνουμε από δω και πέρα στην τύχη του. Αντίθετα, χρέος μας είναι τους συντρόφους, που προωθούμε, να τους βοηθάμε και παραπέρα συστηματικά, για να τα βγάλουν πέρα με την καινούργια δουλιά, για να δυναμώσει η αυτοπεποίθησή τους στη νέα δουλιά και για να μην έχουμε απαγοητεύσεις και αποχωρήσεις. Όταν προωθούμε έναν σύντροφο και μετά δεν τον βοηθάμε, τότε αυτός ίσως δεν τα βγάλει πέρα και εμείς θα ‘μαστε μετά αναγκασμένοι να τον τραβάμε προς τα πίσω. Την ανάγκη αυτή για βοήθεια την αισθάνονται και οι καινούργιοι σύντροφοι και τη ζητούν, όπως έγινε και στην Ολομέλεια αυτή, όπου παρεβρίσκονταν σαν προσκλημένοι σύντροφοι που μετά τραβήχτηκαν στην ΚΕ. Τη βοήθεια αυτή έχουμε υποχρέωση να τους τη δίνουμε, θετική και συστηματική, μέσα στη δουλιά τους και τη μόρφωσή τους.
Σημαντικά βοηθά στην παραπέρα ανάπτυξη των καθοδηγητικών στελεχών και η ανάθεση, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, συγκεκριμένης και υπεύθυνης δουλιάς στο κάθε ταχτικό και αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ, έξω απ’ την ταχτική παραγωγική και κομματική απασχόλησή του. Αυτό τους αναπτύσσει το αίσθημα της ευθύνης, πλαταίνει τον πολιτικό τους ορίζοντα, τους κάνει να σκέφτονται και για τα γενικά προβλήματα της οργάνωσης, να παίρνουν μέρος στη μελέτη και στη λύση τους. Τη δουλιά αυτή τη δίνει η ΚΕ και τα μέλη της είναι υπεύθυνα για τη δουλιά αυτή μπροστά στην Ολομέλεια. Φυσικά, αυτό πρέπει να γίνεται πάνω στη βάση καλά μελετημένου πλάνου, που να περιλαβαίνει όλα τα μέλη της ΚΕ, να υπολογίζει τις πραγματικές ανάγκες της οργάνωσης. Προς τα πιο αδύνατα σημεία της ΚΟ πρέπει να στρέφεται η δουλιά αυτή των μελών της ΚΕ, παίρνοντας, φυσικά, πάντα υπόψη και τις συγκεκριμένες δυνατότητες και ικανότητες του κάθε συντρόφου, είτε ταχτικό, είτε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ είναι. Η Ολομέλεια σημείωσε το γεγονός ότι, παρά το ότι ζήτημα αυτό είχε μπει στην ΚΕ και προηγούμενα, όμως το Γραφείο της ΚΕ δεν το έλυσε πραχτικά. Η Ολομέλεια ανάθεσε στο Γραφείο της ΚΕ να προχωρήσει άμεσα στην πραγματοποίηση της γραμμής αυτής.
Μπορεί να βοηθήσει, ακόμα, στην παραπέρα ανάπτυξη του καθοδηγητικού αχτίφ της οργάνωσης αν στα ταχτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ, που δουλεύουν στην ίδια περιοχή (κολχόζ, παιδούπολη, βιομηχανικό κέντρο κλπ.) ανατεθεί μια ορισμένη υπεύθυνη παρακολούθηση και εποπτεία για την όλη κατάσταση και πορεία στην περιοχή αυτή. Κατά τόπους υπάρχουν, βέβαια, τα αιρετά υπεύθυνα κομματικά καθοδηγητικά όργανα. Σ’ αυτά, τις περισσότερες φορές, ανήκουν και τα κατά τόπους μέλη της ΚΕ. Έξω απ’ αυτά, τα υπεύθυνα όργανα, όλα τα μέλη της ΚΕ που βρίσκονται σε μια περιοχή, χωρίς σε καμιά περίπτωση να επεμβαίνουν αυθαίρετα στη δουλιά του υπεύθυνου κομματικού οργάνου και χωρίς να μπερδεύονται στα πόδια του, μπορούν και πρέπει να συζητάν για την κατάσταση της περιοχής, να ξέρουν ότι έχουν ευθύνη γι’ αυτή σα μέλη της ΚΕ, ότι πρέπει να μελετάν τα ζητήματα και τα προβλήματά της και όχι μόνον να βοηθούν στις Ολομέλειες της ΚΕ για τη σωστή λύση τους, μα και, έγκαιρα, να θέτουν στο Γραφείο της ΚΕ τα ζητήματα που έχουν σχετικά, να λένε τις παρατηρήσεις και τις υποδείξεις τους. Στη δουλιά αυτή, καθώς και σ’ όλη τη δράση της ΚΕ και του Γραφείου της, πρέπει να τραβιένται και τα μέλη της Εξελεγκτικής Επιτροπής της Οργάνωσης. Με την ευκαιρία, πρέπει να ειπωθεί ότι η Εξ. Επ. της ΚΟ που εξετάζουμε, παρουσιάζει τον τελευταίο καιρό αδικαιολόγητη αδράνεια. Το ζήτημα της δουλιάς της ΕΕ της ΚΟ πρέπει να συζητηθεί στην προσεχή κοινή Ολομέλεια της ΚΕ και της ΕΕ, για να μπει τέλος στην αδράνεια αυτή.
Μια απ’ τις καθημερινές φροντίδες της ΚΕ και του Γραφείου της είναι να κρατά την πιο στενή επαφή με τη βάση του κόμματος και τις εξωκομματικές μάζες. Μόνον έτσι θα μπορεί σωστά να χαράζει τη γραμμή πορείας της οργάνωσης, σωστά να καθοδηγεί. Ένας απ’ τους συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στην καθοδήγηση και στη βάση είναι και τα περιοδικά αχτίφ στην οργάνωση. Αχτίφ γενικά, αχτίφ τοπικά ή και ειδικά, κλαδικά κλπ. Όταν το αχτίφ προετοιμάζεται καλά, οργανώνεται καλά (θέματα, εισηγήσεις, ομιλίες, προτάσεις κλπ.), τότε παίζει ασφαλώς σοβαρό ρόλο στη ζωή της οργάνωσης, συντελεί στη δραστηριοποίηση του αχτίφ και της βάσης της οργάνωσης, προσεγγίζει την καθοδήγηση προς τη βάση και τη βάση προς την καθοδήγηση, βοηθά την καθοδήγηση να προσέχει και να ακούει την φωνή της βάσης, να βλέπει τα κενά και τις αδυναμίες στη δουλιά της σ’ όλη την οργάνωση. Ώστε ο θεσμός των αχτίφ πρέπει να γίνει μόνιμος στην κομματική μας ζωή. Και ανάλογα με τα ζητήματα που θ’ απασχολούν κάθε φορά τις συγκεντρώσεις αυτές των στελεχών μας πρέπει να καλούμε και να δουλεύουμε για να παίρνει μέρος σ’ αυτά και το εξωκομματικό αχτίφ. Το συμπέρασμά μας πρέπει να είναι ότι οι ΚΕ, σ’ όλες τις ΚΟ μας, πρέπει να προσέξουν όπως πρέπει το ζήτημα αυτό της ταχτικής και κανονικής λειτουργίας του θεσμού των αχτίφ.
H ΚΕ, που την Ολομέλειά της εξετάζουμε εδώ, εφαρμόζει στη δουλιά της έναν αξιέπαινο «νεωτερισμό» που μπορούν να τον μιμηθούν και οι άλλες ΚΕ μας. Σε κάθε σύνοδό τους, αφού εξαντληθούν πρώτα τα θέματά της, γίνεται, μετά, το ταχτικό μάθημα της Ολομέλειας. Το μάθημα γίνεται με βάση ειδικό μορφωτικό πρόγραμμα για την ΚΕ. Οι εισηγήσεις είναι γραφτές. Υπάρχουν, κάθε φορά, 3-4 εισηγητές, που αναπτύσσουν το θέμα τους, γίνονται μετά ερωτήσεις, και ακολουθούν οι ομιλίες πάνω στα θέματα και το κλείσιμο απ’ τον υπεύθυνο σύντροφο του Γραφείου της ΚΕ που καθοδηγεί αυτή τη δουλιά. Μετά, γίνονται από γραφτά πάλι κείμενα οι εισαγωγές για το επόμενο μάθημα στην άλλη Ολομέλεια. Όλοι οι σύντροφοι καταθέτουν γραφτούς τους λόγους των. Κατά σειρά όλα τα μέλη της ΚΕ θα περάσουν από εισηγητές μαθημάτων. Η δουλιά αυτή βοηθάει σημαντικά. Πρέπει, ακόμα, οι εισηγητές να δίνουν έγκαιρα θέσεις γραφτές για τις εισηγήσεις των, που να μοιράζονται, επίσης έγκαιρα, σ’ όλα τα μέλη της Ολομέλειας, έτσι που να ‘ρχονται πιο κατατοπισμένοι και πιο προετοιμασμένοι. Ο κύκλος μαθημάτων που δουλεύουν τώρα οι σύντροφοι της ΚΕ αναφέρεται στα προβλήματα καθοδήγησης του κόμματός μας. Έξω απ’ τη δουλιά αυτή τα μέλη της Ολομέλειας ανάλαβαν την υποχρέωση να συνεργάζονται και στο δημοσιογραφικό όργανο της οργάνωσης. Εκείνο που πρέπει να προστεθεί εδώ είναι ότι πρέπει να γίνεται πιο αυστηρός ο έλεγχος, για να μην έχουμε υπεκφυγές και διαφυγές, τόσο σχετικά με τα γραφτά των μαθημάτων, όσο και με τη δημοσιογραφική συνεργασία. Και μια παρατήρηση που πρέπει να προσεχτεί: Όλοι οι σύντροφοι της ΚΕ, αρχινώντας απ’ τα μέλη του Γραφείου, πρέπει να δουλέψουν πολύ για να βελτιώσουν τη γλώσσα τους (την ελληνική) και στην ομιλία και στο γράψιμο. Η γλώσσα τους πρέπει να ‘ναι καθαρή, στρωτή, κατανοητή, γραμματικά-συνταχτικά σωστή. Κάνοντας οι ίδιοι την προσπάθεια αυτή, δίνουν το παράδειγμα και σ’ όλη την οργάνωση. Δεν είναι εντάξει ο καθοδηγητής που δε διορθώνει, δε δουλεύει και δε βελτιώνει τη γλώσσα του, που είναι απ’ τους πιο σοβαρούς παράγοντες για να κάνει καλά τη δουλιά του. Οι διανοούμενοι στελέχη-μέλη της ΚΕ, που ‘ναι αρκετοί στην Κομματική αυτή Επιτροπή, πρέπει να βοηθήσουν ουσιαστικά στο ζήτημα αυτό. Εδώ πρέπει να πούμε ότι, παράλληλα, η ΚΕ και το Γραφείο της πρέπει να προσέξουν ώστε και τα ντοκουμέντα τους απ’ την άποψη της γλώσσας να στέκουν καλά, γιατί αυτό μεγαλώνει τη δύναμη και την αποτελεσματικότητά τους.
Εξετάζοντας εδώ τη δουλιά της ΚΕ και γενικότερα την κατάσταση της οργάνωσης πρέπει να αναφερθούμε ξεχωριστά σε μερικά απ’ τα σπουδαιότερα προβλήματα που στέκουν μπροστά στην ΚΟ και την καθοδήγησή της. Αυτά είναι:
Πρώτο. Είναι σήμερα ολοφάνερο ότι η παραπέρα ανάπτυξη της οργάνωσής μας σκοντάφτει και θα σκοντάφτει πιο πολύ στο γεγονός ότι η οργάνωσή μας υπάρχει, ζει και δουλεύει ουσιαστικά έξω απ’ τη ζωή του ντόπιου κόμματος. Η ΚΕ και το Γραφείο της πρέπει το ζήτημα αυτό να το βάλουν στο αδελφό κόμμα και να βρουν μαζί τη σωστή λύση του, να βρουν τη σωστή οργανωτική μορφή για να σταματήσει το σημερινό χώρισμα, η δυαρχία, η διπλή κομματική πειθαρχία, η ασυντονισιά στη δουλιά. Το γεγονός ότι τα μέλη και οι αγωνιστές μας δεν ζουν ολοκληρωτικά τη ντόπια ζωή, δράση και πάλη και δεν αισθάνονται ότι είναι το ίδιο υπεύθυνοι, κάτω απ’ την καθοδήγηση και την πειθαρχία του αδελφού κόμματος, υπεύθυνοι για το λαϊκό κράτος, για την παραγωγή, τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση, πράμα που βλάφτει και μας και το αδελφό κόμμα. Ιδιαίτερα εμάς, γιατί με το σημερινό κομματικό δισυπόστατο δε μπορούμε εμείς να πάρουμε εξαντλητικά, ολοκληρωτικά, όλα όσα μπορούμε και πρέπει για την ανάπτυξη και το ολόπλευρο μέστωμά μας απ’ αυτά που μας προσφέρει η πραγματικότητα. Αυτό θα γίνει μόνον όταν σαν οργάνωση μπούμε πλέρια κάτω απ’ την καθοδήγηση, τον έλεγχο, την πειθαρχία του ντόπιου αδελφού κόμματος. Τότε, και στην ντόπια γλώσσα θα προχωρήσουμε, υποχρεωτικά, καλύτερα.
Με ποια οργανωτική μορφή θα γίνει το πέρασμα αυτό, είναι, στη δοσμένη περίπτωση, δευτερεύον ζήτημα. Η ουσία είναι να γίνει το πέρασμα. Σήμερα, βλέπουμε ότι οι εχθροί, απ’ τους «δικούς μας» και απ’ τους ντόπιους, οι εχθροί της ειρήνης, της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού, του λαϊκού κράτους, οι πράχτορες του ιμπεριαλισμού, και απ’ τους «δικούς μας» και απ’ τους ντόπιους, δρουν ενιαία. Είναι καιρός και μεις να μπούμε στον ενιαίο ρυθμό της δουλιάς και της πάλης της ΛΔ που μας φιλοξενεί, του αδελφού κόμματος.
Δεύτερο. Στον τομέα της παραγωγικής βιομηχανικής μας επίδοσης, η ΚΟ πρέπει ακόμα πιο πολύ να προσέξει τα ζητήματα της παραπέρα παραγωγικής απόδοσης, της παραγωγικής ειδίκευσης και ανάπτυξης του κόσμου μας, στη μόρφωση πολιτική και γενική των συντρόφων μας, το πιάσιμο και ξεπέρασμα της νόρμας, τα σοσιαλιστικά συμβόλαια δουλιάς, το κίνημα των νεωτεριστών στην παραγωγή, των ρατσιοναλιζάτορων (σ.parapoda: εξορθολογιστών), των σταχανοφικών. Το σχολειό της δουλιάς και της παραγωγής παραμένει το πρωταρχικό και το βασικό στις συνθήκες των εκπατρισμένων μας. Και η παραπέρα παραγωγική και τεχνική άνδρωση του κόσμου μας, η ολοένα και πιο αποδοτική παραγωγική επίδοσή τους πρέπει να στέκει πάντα στο κέντρο της προσοχής της καθοδήγησης της οργάνωσης.
Τρίτο. Οι σύντροφοί μας στο κολχόζ, άντρες και γυναίκες, εξωκομματικοί και κομματικοί δείξαν ότι το κολχόζ θα ζήσει. Το βασικό στο χρόνο που πέρασε είναι ότι μάθαν τι μπορεί και τι πρέπει να γίνει, τι σηκώνει να γίνει και, το κυριότερο, μέτρησαν και είδαν οι σύντροφοί μας τι μπορούν να κάνουν. Μπήκε το θεμέλιο, γερό κι ατράνταχτο. Όμως οι δυσκολίες και τα προβλήματα είναι ακόμα μεγάλα, πολλά, σοβαρά. Το άμεσο είναι η διοίκηση του κολχόζ, με τη βοήθεια των φίλων μας, να λύσει το ζήτημα της πληρωμής για τις δουλεμένες μέρες του κάθε κολχόζνικου. Το βασικό είναι το παραπέρα οικονομικό-οργανωτικό στερέωμα του κολχόζ. Αυτό πρέπει να βρει την έκφρασή του σ’ ένα καλοδουλεμένο-καλομελετημένο πλάνο δουλιάς για τη χρονιά 1952-53, που, με βάση την πολύτιμη πείρα που συσσωρεύτηκε τον πρώτο χρόνο, να πιάνει και να καθορίζει σε συγκεκριμένους αριθμούς, προθεσμίες και υποχρεώσεις τις δυνατότητες του κολχόζ. Δηλ. πρώτ’ απ όλα τις δυνατότητες των κολχόζνικων, που έχουν αμέριστη και ολόπλευρη την υποστήριξη του λαϊκού κράτους. Το κολχόζ «Νέα Ζωή» είναι μεγάλο πολύπλευρο νοικοκυριό. Είναι και γεωργικό και κτηνοτροφικό. Έχει μελισσοκομία, πτηνοτροφία. Ασχολείται και με την ξύλευση, χτίζει και ξυλουργικό εργοστάσιο. Έχει και καπνό, ζαρζαβατικά ζαχαρομπουράκια, όσπρια, πατάτες, οπωροφόρα δέντρα κλπ. Το κολχόζ με το πολύπλευρο νοικοκυριό του, που πάντα, και όταν θα ‘χει ρήγμα σ’ έναν τομέα, του εξασφαλίζει ικανοποιητική παραγωγή, απαρνιέται στην πράξη την κατάρα της μονοκαλλιέργειας που επέβαλε στην αγροτική οικονομία της Ελλάδας το αστοτσιφλικάδικο καθεστώς και η ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Η δύναμη της «Νέας Ζωής» είναι οι άνθρωποί της, αποφασισμένοι να χτίσουν πραγματικά καινούργια ζωή πρότυπο για την αυριανή σοσιαλιστική ανοικοδόμηση στην πατρίδα μας. Όσο πιο καλή καθοδήγηση έχουν, τόσο πιο γρήγορα θα πετύχουν, τόσο πιο γοργά θα προχωρήσουν. Η ΚΕ και το Γραφείο της έχουν υποχρέωση να τους εξασφαλίσουν την καθοδήγηση αυτή.
Τέταρτο. Σοβαρό πρόβλημα στην οργάνωση είναι η εφημερίδα των προσφύγων μας. Παρά τη βελτίωση που έχει ο «Δημοκράτης», δε μπορούμε ακόμα να πούμε ότι στέκεται στο ύψος της αποστολής του. Σ’ αυτό συντελεί, βασικά, το γεγονός ότι ο «Δημοκράτης» βρίσκονταν ουσιαστικά μακριά απ’ την καθοδήγηση της οργάνωσης και ακόμα το ότι οι υπεύθυνοι στο «Δημοκράτη» σύντροφοι δεν ξέραν τι του χρειάζεται και τι του λείπει. Ο «Δημοκράτης» δεν είναι ακόμα η συνισταμένη και ο εμψυχωτής όλης της προσπάθειας του κόσμου μας για πρόοδο και ανάπτυξη, δεν είναι η έγκυρη φωνή της καθοδήγησης που κινητοποιεί και κατευθύνει τον κόσμο μας. Έχει πολλά λάθη, σοβαρά και μεγάλα. Δεν ασκεί πάντα με την απαραίτητη συναίσθηση της ευθύνης και την αναγκαία θεμελίωση και πειστικότητα την κριτική του. Έχει πολλή προχειρότητα, σπασμωδικότητα, ανευθυνολογία. Χρειάζεται ριζική στροφή. Και αυτό θα γίνει όταν του δοθούν καλύτερες δυνάμεις και όταν η ίδια η καθοδήγηση σταθεί δίπλα στο «Δημοκράτη» και τον κρατήσει γερά. Η Ολομέλεια της ΚΕ έκανε σχετικές υποδείξεις και το Γραφείο της πήρε τις πρώτες αποφάσεις. Η κατάσταση στο «Δημοκράτη» πρέπει να διορθωθεί. Και σύντομα.
Αυτά είναι τα σοβαρότερα προβλήματα της οργάνωσης και της καθοδήγησής της, δίπλα σε πολλά άλλα μικρά και μεγάλα. Για την παιδούπολη δεν έγινε εδώ λόγος, γιατί το ζήτημα πιάστηκε πιο πάνω, σε άλλο μέρος του άρθρου αυτού.
**
Όποια απόφαση κι αν παίρνουμε, όποια δουλιά κι αν κάνουμε, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, και σαν καθοδήγηση και σαν στελέχη και σα μέλη απλά της οργάνωσής μας, ότι αποφασιστική και κυριαρχούσα θέση μας παραμένει στις συνθήκες που οι οργανώσεις μας δουλεύουν στο εξωτερικό, να προετοιμάζουμε στελέχη για το κίνημά μας, στελέχη για όλους τους τομείς, όσο μπορεί πιο καλά και πιο ολόπλευρα προετοιμασμένα, ειδικά και στον τομέα της αυριανής σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης στην Ελλάδα. Τα στελέχη μας αυτά θα ‘ναι αύριο οι καθοδηγητές, οι οργανωτές, οι πρωτοπόροι στην ανοικοδόμηση αυτή. Πρέπει να τα προετοιμάζουμε για την καθοδηγητική δουλιά και στον κομματικό, κρατικό, οικονομικό-παραγωγικό τομέα και στη βιομηχανία και στην αγροτική οικονομία και στα πιστωτικά και στα εμπορικά ζητήματα και για τις εκπολιτιστικές ανάγκες και πραγματοποιήσεις στη λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα.
Η οργάνωσή μας που εξετάζουμε έχει πολλά στελέχη και δε μπορεί όλα να τ’ αξιοποιεί και να τα χρησιμοποιεί καθοδηγητικά στην κομματική κυρίως δουλιά, γιατί δεν υπάρχουν για όλους οι δυνατότητες. Επειδή, όμως, η άσκησή τους στην κομματική καθοδηγητική, κυρίως, δουλιά είναι απαραίτητη, η ΚΕ και το Γραφείο της μπορούν να επεξεργαστούν και να βάλουν μπρος ένα πρόγραμμα προοδευτικής και περιοδικής χρησιμοποίησης όλων των στελεχών μας στη δουλιά αυτή, ενώ οι άλλοι θα επανέρχονται και θα βελτιώνονται παραπέρα στην παραγωγή. Αν το ζήτημα αυτό μελετηθεί καλά, μπορεί να δώσει θετικά αποτελέσματα. Η δουλιά αυτή μπορεί να γίνεται σε κλίμακα των ΚΟΒ, των περιφερειακών επιτροπών και στην ΚΕ, με μερική, κάθε τόσο, ανανέωση της σύνθεσής της.
Είναι γεγονός ότι η οργάνωση παρουσιάζει άνοδο και θέληση για παραπέρα πρόοδο. Ο δρόμος που τραβά είναι ο σωστός δρόμος. Δεν πρέπει να ξεχνά ότι έχει πολλές αδυναμίες και ελλείψεις, ότι η πρόοδος στα μπρος απαιτεί διαρκή έλεγχο και βελτίωση της δουλιάς, του κάθε βήματος. Η άμιλλα Μπελογιάννη και τ’ αποτελέσματά της δείξαν, βασικά, ότι το παράδειγμα του ήρωα σωστά εμπνέει και παραδειγματίζει. Βέβαια, θα ‘ταν λάθος αν την αγωνιστική μορφή και την κομματική διαπαιδαγωγητική σημασία της ζωής, της πάλης και της θυσίας του Μπελογιάννη, την εξαντλούσαμε είτε την κλείναμε στα πλαίσια μιας άμιλλας, όσο καλά οργανωμένη και αποδοτική κι αν είναι αυτή.
Το παράδειγμα του Μπελογιάννη παραμένει σαν πρόσκληση για μίμηση, σαν παράδειγμα και υπόδειγμα σεμνού και άξιου παλικαριού και αγωνιστή, παραμένει για όλα τα στελέχη, τα μέλη μας, τους λαϊκούς αγωνιστές μας και πρέπει να τους φωτίζει σ’ όλη τη ζωή και την πάλη τους.
22 Σεπτέμβρη 1952
Ν.Ζ.
Δημοσιεύτηκε στον «Νέο Κόσμο», Επιθεώρηση για τα ελληνικά και τα διεθνή προβλήματα, Χρονιά Δ’, τ. 10, Οχτώβρης 1952, σ.σ.46-52. Ελάχιστες τροποποιήσεις στην ορθογραφία και τη στίξη από parapoda.