Στις 5 Φλεβάρη, συμπληρώνονται 50 χρόνια από το θάνατο του Μάτυας Ράκοσι στην εξορία, όπου τον είχε περιορίσει η χρουσιωφική ρεβιζιονιστική και, ακολούθως, η μπρεζνιεφική σοσιαλιμπεριαλιστική κλίκα που είχε σφετεριστεί την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης και είχε διασπάσει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Η ζωή του Μάτυας Ράκοσι είναι συνυφασμένη με την πορεία του κομμουνιστικού κινήματος του 20ού αιώνα. Όντας το τέταρτο από τα δώδεκα παιδιά μιας φτωχής εβραϊκής οικογένειας (με συμμετοχή στον πόλεμο της ανεξαρτησίας του 1848), έχοντας σπουδάσει Διεθνές Εμπόριο και όντας πολύγλωσσος, 27 χρονών, το 1919, ήταν ήδη κομισάριος (υπουργός) εμπορίου της Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας που (πέραν των αριστεροδεξιών λαθών της) κατεστάλη από εξωτερική εισβολή στην οποία είχε προσφύγει η αστική τάξη, όπως πάντα κάνει όταν χάνει τα προνόμιά της. Ακολούθως, στην παρανομία, και 15 χρόνια κλεισμένος στα κάτεργα του φασιστικού και φιλοναζιστικού καθεστώτος του Χόρτυ. Μεταπολεμικά, ηγήθηκε του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας και, ακολούθως, του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων, όπου με μια δυναμική μετωπική τακτική – πρότυπο για τους σημερινούς κομμουνιστές, κατόρθωσε να τσακίσει έναν-έναν τους αντιπάλους του ουγγρικού λαού. Ο Ράκοσι έδωσε επίσης τη μάχη, ακόμα και έναντι των σοβιετικών ρεβιζιονιστών, ώστε να μην αξιοποιήσει ο αντίπαλος τη διόρθωση των σοβαρών αριστερίστικων και άλλων λαθών, με το υπερβολικό στρίψιμο του τιμονιού προς τα δεξιά – κι αυτό είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη. Στο τέλος, συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα πυρά όλων: φασιστών, αντισημιτών, «φιλελεύθερων» και χρουσιωφικών καπιταλιστών. Ο περιορισμός του στην Κιργιζία από τους τελευταίους, και, τα τελευταία χρόνια, στη Ρωσία, καθώς η απόρριψη εκ μέρους του της «αδειοδότησής» του να επαναπατριστεί υπό τον όρο, όμως, του κατ’ οίκον περιορισμού και της απαγόρευσης δημοσίων δηλώσεων, δείχνει ότι όλοι αυτοί ήξεραν ότι ο Ράκοσι ήταν ακόμα σε θέση, λόγω και της τεράστιας πολιτικής του εμπειρίας, να ανασυγκροτήσει έναν κομμουνιστικό πυρήνα που να ήταν επικίνδυνος για τον ρεβιζιονιστή (και διώκτη των αντιρεβιζιονιστών ελλήνων πολιτικών προσφύγων) Κάνταρ.
O Ράκοσι μιλά σε μαζική συγκέντρωση στην Πλατεία Vérmezö το 1919 (πηγή)
Με αφορμή, λοιπόν, τα 50 χρόνια από το θάνατό του Μάτυας Ράκοσι, παρατίθεται η τοποθέτησή του στο 3ο συνέδριο του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων το 1954. Το συνέδριο συνήλθε μετά το «ουγγρικό 20ό συνέδριο» του 1953, που είχε επέλθει μετά την σοβιετική ρεβιζιονιστική επέμβαση στο ουγγρικό κόμμα, και είχε στρίψει απότομα δεξιά το τιμόνι.
Σίγουρα, στην εισήγησή του ο Ράκοσι αναπαράγει και πολλά από τα ιδεολογικά σφάλματα που το κομμουνιστικό κίνημα πλήρωσε: εν προκειμένω, δεν ίσχυαν σε τέτοιο βαθμό τα περί ηθικοπολιτικής, κομματικής και εθνικής ενότητας, ούτε το ότι οι επιτυχίες στο πόσοι εργάτες ή αγρότες είναι πια σε ηγετικές θέσεις είναι από μόνο του κάτι σημαντικό για την αποτροπή της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, αφού, αποδείχτηκε ότι «χαλάνε» και εργάτες ή αγρότες. Από την άλλη, ο Ράκοσι αναδεικνύει τη σημασία της επίδρασης της πολιτικής ενότητας της εργατικής τάξης επί των άλλων τάξεων. Επίσης, ο Ράκοσι δίνει κάποια σημαντικά στατιστικά στοιχεία και αναγνωρίζει όλων των ειδών τις ελλείψεις και λάθη. Τέλος, για τους «ιστορικούς κουτσομπόληδες», περιορίζει σοβαρά τις προσωπολατρικές αναφορές: π.χ.το όνομα «Στάλιν» ακούγεται μόλις μία φορά, για να αναδείξει ότι ο Λένιν και ο Στάλιν δεν δίδαξαν μόνο ότι η μικροεμπορευματική παραγωγή μέρα με τη μέρα και ώρα με την ώρα δημιουργεί τον καπιταλισμό αυτό, αλλά και πως, έως ότου στην αγροτική οικονομία η μικροεμπορευματική παραγωγή έχει την υπεροχή, πρέπει να κάνουμε το παν ώστε αυτή να μεγαλώσει την παραγωγή της.
Αξίζει να αναφερθεί ότι, λίγες μέρες πριν το συνέδριο, στις 5 Μάη 1954, σε συνάντηση της ουγγρικής και της μετασταλινικής σοβιετικής ηγεσίας, όπου συζητήθηκε η πορεία διόρθωσης των λαθών του ουγγρικού κόμματος, οι σοβιετικοί, σε μια «συμμετρική» κριτική προς Ράκοσι – που δεν διορθώνει τα λάθη –, και Νάγκι – που λαθολογεί –, στάθηκαν ιδιαίτερα στα λάθη του Ράκοσι, και στα ζητήματα κομματικής ενότητας, αφού άλλους κύκλους έχει ο Νάγκι (όταν οι ίδιοι ήταν που τον είχαν βγάλει από την αφάνεια), ενώ με όχι συντροφικό τρόπο, ο Χρουσιώφ είπε ότι «Αν ο σ. Ράκοσι δεν πάρει την πρωτοβουλία διόρθωσης των λαθών, τότε αυτό πρέπει να γίνει συλλογικά (…) αν διστάζει να ηγηθεί της διόρθωσης των λαθών, τότε αυτό θα γίνει πάνω από το κεφάλι του». Η ιστορία έδειξε ότι με τις συμβουλές τους (αν όχι τις παρεμβάσεις τους), οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές, έκαναν τη μια να στρίβουν οι ούγγροι ηγέτες το τιμόνι δεξιά, την άλλη αριστερά, και την άλλη δεξιά, κι αυτό αποπροσανατόλισε (και προφανώς δυσαρέστησε) περισσότερα τμήματα του λαού, ακριβώς από εκείνα που δεν έπρεπε.
***
Μάτυας Ράκοσι: Απολογισμός της Κεντρικής Επιτροπής & λόγος στο κλείσιμο του 3ου συνεδρίου του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων (24-30/5/1954)
I.Δέκα χρόνια λαϊκής δημοκρατίας
Αξιότιμο συνέδριο!
Σύντροφοι,
αυτό το χρόνο συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που ο ένδοξος Σοβιετικός Στρατός πέρασε τα σύνορα της Ουγγαρίας και άρχισε την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Δέκα χρόνια θα συμπληρωθούν φέτος από τότε που συνήλθε η Προσωρινή Εθνοσυνέλευση και σχηματίστηκε η Προσωρινή Ειδική Κυβέρνηση και έτσι ξανάρχισε να υπάρχει εκ νέου σαν κράτος η Ουγγαρία. Δέκα χρόνια πέρασαν από τότε που η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.
Εάν ρίξουμε μια ματιά πίσω στον καιρό που πέρασε από την απελευθέρωση, θα διαπιστώσουμε ότι, κατά τη διάρκεια της χιλιετούς Ιστορίας μας, ο λαός μας δεν έζησε τέτοια βαθιά οικονομική, κοινωνική, πολιτική και εκπολιτιστική εξέλιξη, όπως μέσα σ’ αυτή τη μοναδική δεκαετία.
Μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις μιας δεκαετίας, ριζικά άλλαξε το οικονομικό σύστημα της πατρίδας μας, μεταβλήθηκε βασικά η οικονομική μας συγκρότηση, άλλαξε στο κράτος μας ο τρόπος παραγωγής, άλλαξαν οι παραγωγικές σχέσεις. Στη βιομηχανία, στις συγκοινωνίες, στο εμπόριο, στις τράπεζες, το σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα έγινε ο μοναδικός κυρίαρχος. Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις, τα μέσα συγκοινωνίας, Οι τράπεζες έγιναν κοινή ιδιοχτησία, πέρασαν στην ιδιοχτησία του κράτους, της εργατικής τάξης. Κρατικό είτε συνεταιριστικό έγινε το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου. Η εργατική τάξη βασικά πραγματοποίησε την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών. Στην αγροτική οικονομία εμφανίστηκε σημαντικός σοσιαλιστικός τομέας, που αγκαλιάζει το 1/3 της όλης αγροτικής παραγωγής.
Βασικά άλλαξε και η κοινωνική συγκρότηση του κράτους. Άλλαξαν οι ίδιες οι τάξεις, άλλαξαν οι σχέσεις ανάμεσα στις τάξεις. Έπαψε να υπάρχει η τάξη των γαιοχτημόνων, των μεγαλοκτηματιών, σαν τάξη εξαφανίστηκε η βιομηχανική μπουρζουαζία. Μόνο υπολείμματα αυτών των εκμεταλλευτών υπάρχουν Στη σημερινή Ουγγαρία. η τελευταία εκμεταλλεύτρια τάξη, η μπουρζουαζία των χωριών, στριμώχτηκε πάρα πολύ.
Αριθμητικά, από άποψη συνειδητοποίησης, μόρφωσης, οργανωτικότητας, από άποψη πείρας, τεράστια μεγάλωσε και πλούτισε η τάξη που καθοδηγεί την κοινωνία μας, η εργατική τάξη, ο σημερινός κάτοχος της εξουσίας. Απ’ την εργατική τάξη αναδείχτηκε πρώτ’ απ’ όλα το πλατύ αυτό ηγετικό στρώμα που καθοδηγεί σήμερα το κράτος μας, τη λαϊκή μας οικονομία, την κοινωνία μας. Η αριθμητική δύναμη της εργατικής μας τάξης ξεπερνάει, σε στρογγυλούς αριθμούς, κατά μισό εκατομμύριο την προπολεμική, που σημαίνει πως αυξήθηκε κατά 50%. Μέσα στην εργατική τάξη έπαψε να υπάρχει η διάσπαση που βαστούσε χρόνια. Η εργατική μας τάξη ενιαία, οργανωμένη και καθοδηγούμενη πολιτικά απ’ τη μοναδικά συνειδητή δύναμη, μεταβλήθηκε σε τάξη που διευθύνει το έθνος. Η εργαζόμενή μας αγροτιά έπαψε να είναι μια καταπιεζόμενη τάξη που στενάζει κάτω απ’ το ζυγό των κουλάκων, των τραπεζών, των γαιοχτημόνων, έπαψε να είναι θύμα των τοκογλύφων. Ανυψώθηκε το επίπεδο της πλειοψηφίας των μεσαίων αγροτών. Ανάμεσα στην εργαζόμενη αγροτιά, εξαφανίσθηκε η αβεβαιότητα της ζωής. Στη Λ.Δ. έπαψε να υπάρχει η πολυάριθμη μάζα των προλετάριων αγροτών που έκανε μια μίζερη ζωή χωρίς δουλιά. Οι πρώην φτωχοί αγρότες μεταβλήθηκαν σε μικρούς και μεσαίους αγρότες. Διακόσιες χιλιάδες αγροτικές οικογένειες μπήκαν στο νέο δρόμο, στο δρόμο της συνεταιριστικής οικονομίας, στο δρόμο, της συνεταιριστικής εξύψωσης.
Νέα μεγάλη δύναμη έγινε η διανόηση, που στη μεγάλη της μάζα έπαψε να είναι αστική διανόηση, γιατί εξαφανίστηκε η ίδια η αστική τάξη, απ’ την όποια τάξη εξαρτιόταν η ζωή αυτού του σπουδαίου κοινωνικού στρώματος. Η διανόηση τώρα στην καταπληχτική της πλειοψηφία ειλικρινά υπηρετεί τη Λ.Δ., τον εργαζόμενο λαό, το λαϊκό κράτος. Το βάρος της διανόησης, η σπουδαιότητάς της – της παλιάς και της νέας διανόησης – μέρα με τη μέρα μεγαλώνει στην ουγγρική Λαϊκή Δημοκρατία.
Στην τελευταία δεκαετία, ριζικά άλλαξε στην πατρίδα μας η υλική θέση των εργαζομένων, τα εισοδήματα τους. Στο πρώτο μισό του 1954, η καθαρή αμοιβή για μια ώρα εργασίας των εργατών εργοστασίων ήταν κατά 57% ανώτερη απ’ ό,τι ήταν στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 1938. Το πραγματικό εισόδημα που αναλογεί σε μια οικογένεια εργαζομένων αγροτών στο πρώτο εξάμηνο του 1954 ξεπερνά κατά 50% εκείνο της αντίστοιχης περιόδου του 1938. Σ’ αυτούς τους αριθμούς εκφράζεται η υλική εξύψωση των τριών εκατομμυρίων ζητιάνων της εποχής του Χόρτυ. Στην Ουγγαρία εξαφανίστηκε η ανεργία. Οι γυναίκες και οι νέοι παίρνουν το ίδιο μεροκάματο με τους ενήλικους εφόσον καταβάλλουν την ίδια εργασία μ’ αυτούς. Η νεολαία απολαβαίνει την πολύπλευρη υποστήριξη του κράτους μας της Λαϊκής Δημοκρατίας. Η καταπληχτική πλειοψηφία των φοιτητών του πανεπιστημίου, το μεγάλο μέρος των μαθητών των μέσων σχολών και των επαγγελματικών σχολών, παίρνουν κρατικές επιχορηγήσεις. Οι νέοι μαθητευόμενοι στη βιομηχανία που προορίζονται για ειδικευμένοι εργάτες, τα πρώην «τσιράκια», αυτοί οι απόκληροι της παλιάς κοινωνίας, στη νέα μας λαϊκοδημοκρατική κοινωνία, συντηρούνται πλήρως από το κράτος. Κι αν και δεν μπορούμε να είμαστε διόλου ικανοποιημένοι με την αύξηση του επιπέδου της ζωής, εντούτοις μπορούμε να πούμε ότι η δεκαετία που πέρασε από την απελευθέρωση, ήταν δεκαετία υλικής ανύψωσης του ουγγρικού λαού, απαλλαγής του από την αθλιότητα, τις στερήσεις και την ανεργία.
Στα δέκα σχεδόν χρόνια που πέρασαν από την απελευθέρωση, στην πατρίδα μας, έλαβε χώρα μια τεράστια εκπολιτιστική επανάσταση. Μεγάλωσε πολύ σημαντικά η εργατική τάξη και η κατάσταση της αγροτιάς, ευρύνθηκε ο κύκλος των γνώσεων της, ο ορίζοντάς της. Εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια απλών ανθρώπων που πρώτα ενδιαφέρονταν μόνο για τα προσωπικά τους, με τη στενή έννοια, βάσανα και φροντίδες, τώρα απασχολούνται για τις υποθέσεις, τις φροντίδες και τα ζητήματα του κράτους. Κι αν και πολλά πρέπει να κάνουμε στον τομέα της παραπέρα ανάπτυξης της εκπολιτιστικής επανάστασης, αν και πολύ πρέπει να δουλέψουμε, να κουραστούμε ούτως ώστε να εξυψώσουμε στο σημείο που πρέπει τη σχολική μας μόρφωση, τη δημόσια υγεία, τη λογοτεχνία μας, τις καλές τέχνες, εντούτοις μπορούμε να πούμε, ότι στην τελευταία δεκαετία, η λαϊκή επανάσταση διαμορφώθηκε σε εκπολιτιστική επανάσταση. Η εκπολιτιστική επανάσταση διείσδυσε και διεισδύει στο σώμα της ουγγρικής οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής, διαποτίζει όλη τη σοσιαλιστική ανοικοδομητική δουλιά μας, ολάκερη τη νέα μεγαλόπρεπη ζωή μας.
Η πατρίδα μας, συνεπώς, από ένα κράτος του χρηματιστικού κεφαλαίου, των μεγάλων γαιοχτημόνων και των μεγαλοκαπιταλιστών, από ένα κράτος των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών του λαού, έγινε ένα κράτος λαϊκοδημοκρατικό, που ανοικοδομεί το σοσιαλισμό.
ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ, ΔΥΝΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΓΕΡΑ ΣΤΕΡΕΩΜΕΝΗ
Στα τελευταία δέκα χρόνια για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ουγγαρίας με την προβλεπτική, διορατική συνειδητή καθοδήγηση της εργατικής τάξης πραγματοποιήθηκε η διαρκής σταθερή συμμαχία των δύο βασικών εργαζόμενων τάξεων που συγκροτούν το έθνος, της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Ο Λένιν είπε: «Το πιο σπουδαίο, ακρογωνιαίο ζήτημα είναι: η σχέση της εργατικής τάξης προς την αγροτιά, η συμμαχία της εργατικής τάξης με την αγροτιά, η ικανότητα των αναπτυγμένων εργατών που έβγαλαν τη μακρόχρονη δύσκολη, αλλά πολύ καρποφόρα σχολή των μεγάλων επιχειρήσεων, να τραβούν με το μέρος τους τη μάζα των αγροτών που καταπιέζονταν από τους γαιοχτήμονες, που βασανίζονταν στο παλιό τους εξαθλιωμένο φτωχό νοικοκυριό και να αποδείχνουν σ’ αυτούς ότι η αγροτιά, μόνο σε συμμαχία με τους εργάτες, μπορεί να απελευθερωθεί από το ζυγό των γαιοχτημόνων και των κεφαλαιοκρατών που κρατάει αιώνες, όσες δυσκολίες κι αν χρειαστεί να καταπολεμήσει πάνω σ’ αυτό το δρόμο – δυσκολίες θα υπάρχουν πάρα πολλές και εμείς δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά σ’ αυτές» (Λένιν, Άπαντα, τ. 33, σελ. 143).
Ο Λένιν αδιάκοπα υπογράμμιζε την αμοιβαία επίδραση στη συμμαχία ανάμεσα στους εργάτες και αγρότες, κι αυτό: ότι την αγροτιά μόνο η διχτατορία της εργατικής τάξης μπορεί να σώσει, καθώς και το ότι την εξουσία της εργατικής τάξης μόνο η συμμαχία με την αγροτιά μπορεί να σταθεροποιήσει. Ο Λένιν διδάσκει: ότι η σπουδαιότερη αρχή της σοσιαλιστικής επανάστασης, της διχτατορίας του προλεταριάτου, της εργατικής εξουσίας, είναι η διατήρηση και διαρκής σταθεροποίηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Αυτό είναι προϋπόθεση για να διατηρήσει η εργατική τάξη την κρατική εξουσία και με τη βοήθεια αυτής της εξουσίας να ανοικοδομήσει τη νέα κοινωνία. Αυτή τη σοφή λενινιστική διδασκαλία την κατάλαβε η εργατική τάξη, την κατάλαβε η ουγγρική εργαζόμενη αγροτιά.
Μια από τις μεγαλύτερες καταχτήσεις της περασμένης δεκαετίας είναι ότι με την πραγματοποίηση της σταθερής και διαρκούς εργατοαγροτικής συμμαχίας, που είναι η βάση της νέας κρατικής εξουσίας, πραγματοποιήθηκε και στην πατρίδα μας η μεγαλοφυής διδασκαλία του Λένιν. Βάση της πραγματοποίησης και σταθεροποίησης στη χώρα μας της εργατοαγροτικής συμμαχίας είναι, ότι:
α) η αγροτιά με τη βοήθεια της εργατικής τάξης λευτερώθηκε από την εξουσία των γαιοχτημόνων, των τραπεζών, των δουλόφρονων δικαστών και των χωροφυλάκων.
β) η εργαζόμενη αγροτιά με τη βοήθεια της εργατικής τάξης εξασφάλισε και υπεράσπισε τα πολύ παλιά ιστορικά της δικαιώματα πάνω στη γη. Με τη βοήθεια της εργατικής τάξης πραγματοποίησε την αγροτική μεταρρύθμιση, με τη βοήθεια της εργατικής τάξης υπεράσπισε τη γη που εξασφάλισε με το σύνθημα «δε δίνουμε πίσω τη γη».
γ) η εργαζόμενη αγροτιά με τη βοήθεια της εργατικής τάξης μπόρεσε να αποκαταστήσει το νοικοκυριό της που καταστράφηκε στον πόλεμο και να καλλιεργήσει τη γη που πήρε με την αγροτική μεταρρύθμιση. Με τη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση έγινε δυνατό να αποκατασταθεί η αναστατωμένη απ’ τον πόλεμο και από τη φασιστική καταπίεση κι εκμετάλλευσή ουγγρική αγροτική οικονομία, να αποκατασταθούν οι παραγωγικές δυνάμεις στην αγροτική οικονομία, να χτιστούν νέα παραγωγικά μέσα στο χωριό, να δημιουργηθεί ύστερα από αλλεπάλληλες αποφάσεις του Κόμματος και της Κυβέρνησης νέο δίχτυο μηχανοτρακτερικών σταθμών για την ενίσχυση της αγροτικής οικονομίας.
δ) η εργατική τάξη σε στενή συμμαχία με την αγροτιά κατάχτησε και διατηρεί την εξουσία. «Η κυριότερη αρχή της διχτατορίας – είπε ο Λένιν είναι η διατήρηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, ούτως ώστε το προλεταριάτο να μπορέσει να διατηρήσει τον ηγετικό του ρόλο και την κρατική εξουσία» (Λένιν, Άπαντα, τ. 32, σελ. 526).
ε) η εργαζόμενη αγροτιά με την καθοδήγηση της εργατικής τάξης διεξήγαγε και διεξάγει την πάλη για τη διατήρηση της ειρήνης, έτσι που οι ξένες ιμπεριαλιστικές επιθετικές δυνάμεις να μην μπορέσουν να παρεμποδίζουν την ήσυχη παραγωγική ανοικοδομητική εργασία της.
στ) η εργατική τάξη μαζί με την εργαζόμενη αγροτιά ενδιαφέρεται αποφασιστικά για να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω οι μέρες τον παλιού συστήματος, το κράτος των αφεντικών, η σχεδόν διαρκής αγροτική κρίση, η κρίση των αξιών , η ανεργία, η εξουσία των δουλοπρεπών δικαστών και των χωροφυλάκων, να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω οι μέρες της αδικίας και των ταπεινώσεων. Ενδιαφέρεται όπως, χέρι με χέρι με την εργατική τάξη και μαζί με κάθε στρώμα της χώρας μας, να προχωρεί και η αγροτιά επίσης στον ολοφώτιστο δρόμο της εξύψωσης.
Μέσα σε δέκα χρόνια, το ουγγρικό έθνος ξαναγεννήθηκε και ενώθηκε τόσο όσο ποτέ.
Το έθνος μας έγινε πιο ενωμένο συντρίβοντας την απάτριδα τάξη των γαιοχτημόνων και την μπουρζουαζία των πόλεων, που βάσιζε τους υπολογισμούς της στην εθνική διάσπαση και στην επέμβαση των ξένων ιμπεριαλιστών. Εξαφάνισε εκείνες τις τάξεις που βασικό συμφέρον είχαν τη διάσπαση του έθνους και διαμέσου της διάσπασης την εξουσία της μειοψηφίας πάνω στην πλειοψηφία. Εκείνες τις απάτριδες τάξεις που επί αιώνες ολόκληρους πολλαπλασίαζαν τα πλούτη τους πουλώντας την εθνική ανεξαρτησία στην ξένη δύναμη που υπόσχονταν σ’ αυτούς περισσότερα. Το ουγγρικό έθνος έγινε πιο ενωμένο γιατί έπαψε η διάσπαση στην ηγετική τάξη του έθνους, στην εργατική τάξη, γιατί έγινε ενιαία η ουγγρική εργατική τάξη. Η διάσπαση μέσα στην εργατική τάξη, όχι μόνο αδυνάτιζε την εργατική τάξη, αλλά και όλο τον εργαζόμενο λαό γιατί παρεμπόδιζε την εργατοαγροτική συμμαχία, περιόριζε την επιρροή της εργατικής τάξης πάνω σε όλα τα μεσαία στρώματα. Έγινε πιο ενωμένο το έθνος γιατί μετά την πραγματοποίηση της συμμαχίας της ενωμένης εργατικής τάξης και της αγροτιάς δημιουργήθηκε σταθερή βάση για τη διαμόρφωση της νέας εθνικής ενότητας. Έγινε πιο ενωμένο το έθνος με την εμφάνιση και διαμόρφωση της διανόησης που εξυπηρετεί όλο και περισσότερο το λαό και με το ότι αυτή η διανόηση προσχώρησε στην εργατοαγροτική συμμαχία και στο έθνος που συνενώνεται όλο και πιο πολύ.
Το έθνος μας όχι μονάχα κοινωνικά έγινε πιο ενωμένο άλλά και στους σκοπούς και στις επιδιώξεις του στην ανοικοδόμηση της νέας ελεύθερης ευτυχισμένης Ουγγαρίας και στην υπεράσπιση των μέχρι τώρα καταχτήσεων του.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι στη θέση του παλιού αστικού έθνους διαμορφώνεται το ουγγρικό έθνος που μετατρέπεται σε σοσιαλιστικό από χρόνο σε χρόνο, από μήνα σε μήνα, από μέρα σε μέρα. Αυτό ταυτόχρονα σημαίνει ότι ο λαός όλο ένα και περισσότερο ταυτίζεται με το έθνος, ότι ο λαός και το έθνος ολοένα και περισσότερο γίνονται ένα πράμα. Τώρα έγινε, για πρώτη φορά μέσα στην ιστορία χιλίων ετών, ο ουγγρικός λαός ο πραγματικός αφέντης της χώρας του.
Σαν αποτέλεσμα των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών που επήλθαν στην χώρα μας κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας – δίπλα στον ταξικό αγώνα – εμφανίστηκαν και παίζουν ολοένα και καλύτερο ρόλο στην εξέλιξη της κοινωνίας μας τέτοιες μεγάλες νέες κινητήριες δυνάμεις όπως η εργατοαγροτική συμμαχία, ο παραπέρα αναπτυσσόμενος πατριωτικός σοσιαλισμός καθώς και η αναπτυσσόμενη πολιτική ηθική ενότητα του λαού, που ολοένα και μεγαλώνει. Μαζί με αυτές τις νέες κινητήριες δυνάμεις εμφανίστηκε στην κονίστρα και επιδρά στην κοινωνική μας εξέλιξη μια άλλη επίσης νέα και το ίδιο τεράστιας σημασίας κινητήρια δύναμη. Αυτή είναι η δύναμη που πηγάζει από την προσχώρησή μας στο τεράστιο σοσιαλιστικό στρατόπεδο των 800 εκατομμυρίων και απ’ την συνείδηση της εργατικής μας τάξης και του λαού μας ότι και εμείς ανήκουμε σ’ αυτό το στρατόπεδο. Αυτές οι νέου τύπου κινητήριες δυνάμεις προωθούν και επιταχύνουν την εξέλιξη της σοσιαλιστικής μας κοινωνίας που οικοδομείται. Και μάς επιτρέπουν ώστε εμείς με τη βοήθεια τους στην κοινωνία μας – που είναι μια οικονομία και κοινωνία που περνά απ’ τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό – οριστικά να εξαφανίσουμε τις εσωτερικές αντίθετες δυνάμεις, να κάνουμε πλήρη την εθνική πολιτική ενότητα του λαού μας, την ενότητα του ουγγρικού έθνους.
Η δεκαετία που πέρασε από την απελευθέρωση της πατρίδας μας, έξω απ’ τα πιο πάνω, ήταν μια δεκαετία της αποκατάστασης της εθνικής ανεξαρτησίας, της κατάχτησής της, της θεμελίωσης της, της σταθεροποίησής της, δεκαετία κατά τη διάρκεια της όποιας αυτή η ανεξαρτησία γέμιζε με νέο πληρέστερο περιεχόμενο. Ύστερα από καταπίεση που βαστάει εκατοντάδες χρόνια, η πατρίδα μας εκ νέου κέρδισε την ανεξαρτησία της. Αυτή η ξανακερδισμένη ανεξαρτησία εντούτοις είναι άλλη, ασύγκριτα ανώτερη απ’ ό,τι ήταν ποτέ. Είναι άλλη γιατί η ενιαία εργατική τάξη, η σταθερή συμμαχία με την αγροτιά, ο ενωμένος λαός, φρουρούν την ανεξαρτησία της πατρίδας. Είναι άλλη, διαρκέστερη, ανώτερου βαθμού, γιατί δεν στηρίζεται σε καθυστερημένη αδύνατη οικονομία, αλλά στηρίζεται σε αναπτυγμένη δυνατή ενιαία οικονομία, αναπτυγμένη σοσιαλιστική βιομηχανία, που είναι ικανή να εξασφαλίσει τη γρήγορη εξέλιξη της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας. Αυτή η ανεξαρτησία δεν είναι μόνο άλλη, ανώτερου βαθμού, πιο αναπτυγμένη! Αυτή η ανεξαρτησία είναι διαρκής και σταθερή, γιατί με την απέραντή του δύναμη μας παραστέκει, βρίσκεται στο πλευρό μας όλο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο με επικεφαλής τη Σοβιετική Ένωση. (ενθουσιώδη χειροκροτήματα). Γιατί έχουμε με το μέρος μας το δίκιο και το δίκιο των λαών που παλεύουν για τη λευτεριά τους, για την ειρήνη!
Ενωμένος λαός, δυνατό κράτος, σταθερά θεμελιωμένη ανεξαρτησία—τέτοια έγινε η Ουγγαρία στην πάροδο μιας δεκαετίας.

Ο Ράκοσι γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1921 (πηγή)
Ο μεγάλος δάσκαλός μας, ο Λένιν δίδασκε, ότι αποφασιστικό ζήτημα κάθε βαθιού κοινωνικού ανασχηματισμού, κάθε βασικής κοινωνικής αλλαγής, είναι το ζήτημα της εξουσίας. Αυτό το ζήτημα ήταν επίσης ένα βασικό ζήτημα του θεμελιώδικου κοινωνικού ανασχηματισμού που επί μια δεκαετία λαμβάνει χώρα στην Ουγγαρία.
Στα τελευταία δέκα χρόνια στην Ουγγαρία γίνεται ένας σοσιαλιστικός ανασχηματισμός σαν αποτέλεσμα του όποιου ήρθε στην εξουσία η εργατική τάξη που ‘ναι σύμμαχος με την εργαζόμενη αγροτιά. Αυτός ο βαθύς κοινωνικός ανασχηματισμός που στην ουσία ήταν σοσιαλιστική επανάσταση δεν πραγματοποιήθηκε μονομιάς. Στα πρώτα χρόνια απ’ την απελευθέρωση ως τα «χρόνια της στροφής» στην Ουγγαρία, είχαμε μια δημοκρατική διχτατορία της εργατικής τάξης και της εργαζόμενης αγροτιάς.
Οι κύριες κινητήριες δυνάμεις της δημοκρατικής επανάστασης ήταν η εργατική τάξη και η εργαζόμενη αγροτιά. Από την αρχή όμως ακόμα του κοινωνικού ανασχηματισμού, από την απελευθέρωση του εδάφους της χώρας μας, η εργατική τάξη βρίσκονταν στην καθοδήγηση. Η υπέροχη εργατική μας τάξη οργάνωσε, καθοδήγησε και σφυρηλάτησε σε μαχητική συμμαχία τις επαναστατικές και δημοκρατικές δυνάμεις. η εργατική τάξη ήταν ο ηγέτης, και η ηγεμονία στον επαναστατικό ανασχηματισμό από την πρώτη ώρα ως το τέλος, μέσα σε δύο επαναστάσεις—τη δημοκρατική και τη σοσιαλιστική Επανάσταση—παρέμεινε στα χέρια της!
Τη δημοκρατική διχτατορία της εργατικής τάξης και της αγροτιάς στην Ουγγαρία την χαραχτηρίζουν ορισμένα ιδιαίτερα χαραχτηριστικά. Πρώτ’ απ όλα η εργατική τάξη δεν επηρέαζε αποφασιστικά την πορεία της επανάστασης, την εξέλιξή της μονάχα με τη βοήθεια του εργατικού κινήματος, δεν πραγματοποίησε μονάχα μ’ αυτό τον τρόπο τον ηγετικό της ρόλο στην επανάσταση, στην καθοδήγησή της, αλλά από την αρχή ακόμα συμμετείχε στην εξουσία, στην κυβέρνηση και τον αγώνα για την παραπέρα εξέλιξη της επανάστασης, τον επηρέαζε όχι μονάχα απ’ τα κάτω κι’ απ’ έξω, με τη βοήθεια των μαζών, αλλά και από μέσα κι απ’ τα πάνω.
Η εργατική τάξη και το κόμμα κατάφερε να χρησιμοποιήσει αυτή τη νέα δυνατότητα για την παραπέρα προώθηση της επανάστασης, για το μεγάλωμά της σε σοσιαλιστική επανάσταση, προς όφελος ολόκληρου του λαού, ολόκληρου του έθνους. Η εργατική τάξη, κάτω απ’ την ευνοϊκή αυτή εξέλιξη των εξωτερικών και εσωτερικών συνθηκών, και γιατί συμμετείχε στην εξουσία ακόμα και τον καιρό της δημοκρατικής διχτατορίας, έλυσε άπειρα τέτοια προβλήματα, που αλλού μόνο η προλεταριακή διχτατορία έχει λύσει. Π.χ. ακόμα μπροστά απ’ τη στροφή, περιήλθαν τυπικά κάτω απ’ την κρατική «διαχείριση», ουσιαστικά όμως στην κρατική ιδιοχτησία, οι σπουδαιότερες επιχειρήσεις των ανθρακωρυχείων και της βαρείας βιομηχανίας. Αντίθετα, η δημοκρατία, στο ίδιο χρονικό διάστημα, δεν έλυσε ριζοσπαστικά τέτοια καθήκοντα (π.χ. το χωρισμό της εκκλησίας απ’ το κράτος), η λύση των όποιων είναι πρόβλημα της δημοκρατικής διχτατορίας. Γι’ αυτό, ύστερα απ’ το πέρασμα της δημοκρατικής διχτατορίας, χρειάστηκε να λυθούν πολλά απ’ αυτά τα καθήκοντα. Αποφασιστικό ρόλο έπαιξε στο πέρασμα της δημοκρατικής διχτατορίας σε προλεταριακή διχτατορία, της δημοκρατικής επανάστασης σε σοσιαλιστική, στην επιτυχία της αλλαγής, η πραγματοποίηση της ενότητας της εργατικής τάξης, το ότι η εργατική τάξη που κάτω απ’ την καθοδήγηση τού κομμουνιστικού κόμματός ενοποιούνταν όλο και πιο πολύ, κατάχτησε τις εργαζόμενες μάζες, ανάμεσα τους τις αγροτικές μάζες, αποσπώντας τες απ’ τα κόμματα της αντίδρασης, απ’ τα διάφορα αστικά κόμματα κι απ’τα αντεπαναστατικά, αντιλαϊκά, αντεθνικά κόμματα που παρουσιάζονταν με τη μάσκα του δημοκράτη.
Το καθεστώς της Λ. Δημοκρατίας που άρχισε με την απελευθέρωση και που κρατική του έκφραση από την αρχή ήταν η Προσωρινή Εθνοσυνέλευση, τόσο στην πόλη όσο και στο χωριό στηρίζονταν στα πιο πλατιά στρώματα του λαού. Οι παλιές κυρίαρχες τάξεις, η μπουρζουαζία των πόλεων, οι γαιοκτήμονες και τα κόμματά τους χρεοκόπησαν, αναστάτωσαν και εξευτέλισαν τη χώρα στον πόλεμο στον όποιο την παρέσυραν. Αυτή η εξουσία που ξεπήδησε μέσα απ’ την εθνική καταστροφή σαν το βλαστάρι της νέας κρατικής ύπαρξης της Ουγγαρίας, στηρίζονταν όχι μονάχα στην συμπάθεια τού λαού, αλλά και στις πλατιές λαϊκές οργανώσεις και το κίνημα, στο δίχτυ των εθνικών Επιτροπών που περιέκλειαν στην ουσία ολόκληρο το λαό. Αυτή η εξουσία είναι αλήθεια ότι διαμορφώθηκε σε σκληρό αγώνα, όμως χωρίς μεγάλους συγκλονισμούς, σε κρατική εξουσία της εργατικής τάξης, σύμμαχο της αγροτιάς, που γέμισε με νέο περιεχόμενο τη Λαϊκή Δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι η σοσιαλιστική επανάσταση, μέσα στη συγκυρία εξαιρετικά ευνοϊκών συνθηκών, δεν νίκησε στην Ουγγαρία με αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, ότι η εργατική τάξη εξασφάλισε την εξουσία με δημοκρατικό τρόπο, με την κατάχτηση της πλειοψηφίας, με την σταθεροποίηση της συμμαχίας των εργατών και αγροτών.
Η δημοκρατική διχτατορία, χωρίς μεγάλους συγκλονισμούς, προοδευτικά μετατράπηκε σε διχτατορία του προλεταριάτου, μεταβλήθηκε σε πιο πλατιά και σε πιο δίκαια δημοκρατία. Η ουσία της ιστορικής μεταβολής που ακολούθησε ήταν ότι η εργατοαγροτική συμμαχία μεταβλήθηκε σε σταθερή βάση της λαϊκής εξουσίας, η δε εργατική τάξη σε αναγνωρισμένο αρχηγό ολόκληρου του λαού.
Η στροφή εκφράστηκε με το ότι το κράτος μας έγινε Λ. Δημοκρατία. Την ιστορική μεταβολή που συντελέστηκε αποκρυστάλλωσε το νέο σύνταγμα της ουγγρικής Λ .Δ που άρχισε να ισχύει στις 20 του Αύγουστου 1949. Στην παλιά Ουγγαρία των μεγάλων κεφαλαιούχων και μεγάλων γαιοχτημόνων υπήρχε χάσμα ανάμεσα στο λαό απ’ την μια μεριά και τις τάξεις που βρίσκονταν στην εξουσία, την κυβέρνηση και το κυβερνόν κόμμα απ’ την άλλη. Στέκονταν οι μεν απέναντι στους δε σαν αμείλιχτοι ανειρήνευτοι εχθροί. Στη δεκαετία που πέρασε από την απελευθέρωση της πατρίδας μας, σ’ αυτό τον τομέα συντελέστηκε θεμελιώδης αλλαγή, γιατί άλλαξαν στη χώρα μας οι ταξικές και κοινωνικές σχέσεις, γιατί στην ουσία άλλαξε ο χαραχτήρας της εξουσίας.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, σήμερα στην Ουγγαρία, ο λαός, η κυβέρνηση και το Κόμμα είναι ενωμένοι: και σήμερα είναι πιο ενωμένοι από ό,τι χτες, και αύριο θα είναι πιο ενωμένοι απ’ ότι σήμερα.
Τι είναι εκείνο που έκανε δυνατή αυτή την τεράστιας σπουδαιότητας εξέλιξη που πραγματοποιήθηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αυτή την καθοριστική ιστορική μεταβολή στη ζωή της πατρίδας μας, στη ζωή του έθνους μας; Αφετηρία αυτής της στροφής, θεμελιώδης προϋπόθεσή της ήταν, ότι στα 1917 ο μεγαλοφυής Λένιν και η εργατική τάξη της Ρωσίας με την καθοδήγηση του κόμματος που δημιούργησε ο Λένιν, σε συμμαχία με τις δεκάδες και δεκάδες εκατομμύρια της μάζας των αγροτών, έσπασε το μέτωπο του ιμπεριαλισμού, ανέτρεψε όχι μονάχα την απολυταρχία του Τσάρου, αλλά και την εξουσία της κεφαλαιοκρατίας, και πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία έφερε στη ζωή τη σταθερή εξουσία της εργατικής τάξης. Έγινε δυνατή η στροφή στην πατρίδα μας γιατί στη Σοβιετική Ένωση, η εργατική τάξη σε συμμαχία με την αγροτιά, κάτω απ’ την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, πέτυχε να υπερασπίσει αυτή την πρώτη εργατική εξουσία από κάθε είδους εχθρούς, από τις λυσσασμένες επιθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όλου του κόσμου, απ’ τον πόλεμο και την υπονομευτική τους δουλιά. Έγινε δυνατή η στροφή στην πατρίδα μας γιατί το κράτος των εργαζομένων στη Σοβιετική Ένωση στις δεκαετίες που προηγήθηκαν απ’ το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όχι μόνο σταθεροποιήθηκε πολιτικά, αλλά και πραχτικά απέδειξε ότι η εργατική τάξη ξέρει επίσης καλύτερα απ’ την μπουρζουαζία να οργανώνει την οικονομία και ότι στον εκπολιτιστικό τομέα επίσης στέκει πολύ πάνω απ’ το σημείο που έφτασε ποτέ η αστική κοινωνία. Σε κάθε τομέα, το σοσιαλιστικό σύστημα απέδειξε την υπεροχή του απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα. Έγινε δυνατός ο ανασχηματισμός αυτός στη χώρα μας γιατί ο ένδοξος σοβιετικός στρατός, που τον ενέπνεε το Κομμουνιστικό Κόμμα, σύντριψε τον γερμανικό φασιστικό στρατό και μαζί τον σύντριψε το στρατό των ουγγρικών εκμεταλλευτικών τάξεων και τα κυριότερα τμήματα του κρατικού τους μηχανισμού. Μ’ αυτό τον τρόπο, άνοιξε ο δρόμος για τη Λ. Δημοκρατία, άνοιξε ο δρόμος ώστε η εργατική τάξη, την όποια οι «κύριοι» την εκμεταλλεύονταν και την καταπίεζαν, να γίνει μέτοχος της εξουσίας. Και η απλή παρουσία του σοβιετικού στρατού προστάτευε την εργατική τάξη, την εργαζόμενη αγροτιά, το λαό από την καπιταλιστική παλινόρθωση, παρεμπόδισε τις εσωτερικές αντεπαναστατικές και τις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να ρίξουν σε αιματηρό εμφύλιο πόλεμο τη χώρα, όπως κάποτε το ’καναν στη Ρωσία είτε στη Φιλανδία και αργότερα, μπροστά απ’ το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στην Ισπανία.
Έτσι, συνέπεια της παγκόσμιας ιστορικής νίκης της Σοβιετικής Ένωσης ενάντια στο φασισμό κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, έγινε η μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση του Οχτώβρη ουγγρική εθνική υπόθεση, δύναμη που άλλαξε ριζικά την τύχη του ουγγρικού έθνους, που προώθησε την ιστορική του αναμόρφωση.
Γι’ αυτό, κατέταξε ο ουγγρικός λαός ανάμεσα στις εθνικές του γιορτές την 7 του Νοέμβρη. Γι’ αυτό είναι άγια και αιώνια για κάθε ούγγρο πατριώτη η ουγγροσοβιετική φιλία!
Η Σ. Ένωση όμως δεν λευτέρωσε μόνο το δρόμο της ανάπτυξής μας. Διαρκή οικονομική, πολιτική, τεχνική, επιστημονική και κάθε άλλη βοήθεια έδωσε και δίνει, έτσι, που ο λαός μας να είναι ικανός να νικήσει τις αρχικές δυσκολίες και υπερπηδήσει τα εμπόδια που εμφανίζονται στο δρόμο του. Η βοήθεια της Σ. Ε. και η πλούσια πείρα της διευκόλυνε και διευκολύνει την ανοικοδομητκή μας δουλιά. Το κόμμα της Σ. Ένωσης και η σωστή του πολιτική που διαποτίζεται απ’ τη διδασκαλία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν είναι το άστρο που μας καθοδηγεί σ’ όλη τη δουλιά μας.
Για τη χρησιμοποίηση όμως των δυνατοτήτων που πρόσφορε η νέα κατάσταση, που δημιούργησε η απελευθέρωση, υπήρχε ένας απαράβατος και θεμελιώδης όρος. Αυτός ο όρος είναι η δημιουργία τέτοιας πολιτικής δύναμης, τέτοιου κόμματος που να ξέρει πού, για τη λύση ποιων προβλημάτων πρέπει να οδηγήσει στην πάλη την εργατική τάξη, ποιους σύμμαχους πρέπει να καταχτήσει μαζί του. Ένα τέτοιο κόμμα, που να ‘χει σαφείς αντιλήψεις πάνω σε ποιο δρόμο, με ποια μέσα, είναι δυνατό να βγάλει το έθνος από την καταστροφή. Ένα τέτοιο κόμμα που να γνώριζε την ουγγρική πραγματικότητα και ταυτόχρονα να ήταν εξοπλισμένο μ’ αυτή τη θεωρία – την ακατανίκητη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, που ήταν κατάλληλη για να γίνει ασφαλής πυξίδα δράσης μέσα σε τέτοιο ιστορικό κατακλυσμό. Ο λαός μας είχε ανάγκη από μια τέτοια πολιτική δύναμη, από ένα τέτοιο κόμμα που ήταν ικανό να μπει επικεφαλής του αγώνα, να δώσει το παράδειγμα, να οργανώσει τον αγώνα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των εργαζομένων μαζών για την εθνική ανεξαρτησία, για τη νέα ελεύθερη ανεξάρτητη Ουγγαρία, για την ανοικοδόμηση της καταστραμμένης, κατερειπωμένης εθνικής οικονομίας, για μια καλύτερη ζωή, για το σοσιαλισμό.
Είναι ευτύχημα για τον ουγγρικό λαό που βρέθηκε στην Ουγγαρία μια τέτοια πολιτική δύναμη, τέτοιο ατσαλωμένο κόμμα που σφυρηλατήθηκε μέσα στη φωτιά του αγώνα! Το ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα! Μετά την ενοποίηση έγινε το Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων!
Αυτό το κόμμα καθοδηγούσε τον αγώνα του εργαζόμενου λαού μπροστά απ’ την απελευθέρωση της χώρας μας, εξασφάλισε και εξασφαλίζει μετά την απελευθέρωση της χώρας μας την πραγματοποίηση αυτής της ιστορικής βαθιάς εξέλιξης που διαμορφώνει τις τύχες του ουγγρικού λαού, που έφερε στη ζωή μια νέα Ουγγαρία, που διαμόρφωσε και διαμορφώνει εκ νέου το έθνος μας. Αυτό είναι, το κόμμα, το ενιαίο κόμμα μας, που στους αποφασιστικούς αγώνες της τελευταίας δεκαετίας πού διαμόρφωσαν την ιστορία, απέδειξε όχι μόνο ότι δεν υπάρχει γι’ αυτό άλλο καθήκον απ’ το να υπηρετεί το λαό, αλλά και ότι στην ουσία αφομοίωσε τη μεγαλοφυή τέχνη της λενινιστικής στρατηγικής και ταχτικής και είναι ικανό να την χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά μέσα στις πολύπλοκες συνθήκες της ταξικής πάλης, της επανάστασης και της ανοικοδόμησης του σοσιαλισμού! Δόξα στην ουγγρική εργατική τάξη, στο κόμμα του ουγγρικού λαού, στο Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων!
ΙΙ. Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Περνώντας στην εξέταση των ζητημάτων της διεθνούς κατάστασης ο σ. Μάτυας Ράκοσι είπε ότι στην περίοδο που πέρασε από το 2ο συνέδριο του Κόμματος των Ούγγρων Εργαζομένων, η διεθνή κατάστασή χαραχτηρίζεται από την παραπέρα εξασθένιση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και τη συνεχή ενίσχυση της Σοβιετικής Ένωσης και των χωρών της Λ Δημοκρατίας. Σαν αποτέλεσμα αυτής της ενίσχυσης, στην διάρκεια του περασμένου χρόνου, το δημοκρατικό στρατόπεδο σημείωσε επιτυχίες στον αγώνα για τη χαλάρωση της διεθνούς έντασης και την ειρήνη. Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστών των ΕΠΑ να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σ’ όλο το κόσμο ναυαγούν όλο και περισσότερο μπροστά στην αντίσταση των λαών που αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία.
Στην Ασία και σ’ όλο τον κόσμο, στην ημερήσια διάταξη της ιστορίας μπήκε το ζήτημα της απελευθέρωσης των αποικιακών λαών και δεν υπάρχει τέτοια ιμπεριαλιστική δύναμη που θα μπορούσε να γυρίσει προς τα πίσω το τροχό της ιστορίας.
Σε συνέχεια ο σ. Μάτυας Ράκοσι αναφέρθηκε στην ήττα που υπέστησαν οι προσπάθειες των αμερικανών ιμπεριαλιστών στην Κορέα καθώς και στις δυσκολίες που παρουσιάζονται στην οικονομική ζωή της Αμερικής. Ασχολήθηκε με τις εσωτερικές αντιθέσεις τον καπιταλιστικού στρατοπέδου, με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ΕΠΑ και τους συμμάχους της και σημείωσε ότι σε αντίθεση με το μπλοκ των καπιταλιστικών χωρών που αλληλοτσακώνονται, το παράδειγμα του σοσιαλιστικού κόσμου που αναπτύσσεται και δυναμώνει γρήγορα οικονομικά, πολιτικά και εκπολιτιστικά και οι αρμονικές σχέσεις της Σοβιετικής Ένωσης και των Λαϊκών Δημοκρατιών που βασίζονται πάνω στην αλληλοεκτίμηση και την αμοιβαία βοήθεια, ασκούν όλο και πιο μεγάλη ελκυστική δύναμη. Η Σοβιετική Ένωση, είπε ο σ. Μάτυας Ράκοσι, έχοντας επίγνωση της αυξανόμενης δύναμής της, κατευθύνει κάθε προσπάθεια της εξωτερικής της πολιτικής στην ματαιώσει ενός νέου πολέμου. Παντού σ’ όλο το κόσμο τα εκατομμύρια των ανθρώπων βλέπουν Στη Σ. Ένωση την δύναμη εκείνη που, συσπειρωμένοι σφιχτά γύρω της, θα μπορούν να αντισταθούν στους εμπρηστές του πολέμου.
Σε συνέχεια, ο σ. Μάτυας Ράκοσι ανέφερε λεπτομερειακά τις επιτυχίες που σημείωσαν οι χώρες της Λ. Δημοκρατίας στον οικονομικό και πολιτικό τομέα και τόνισε ότι το δυνάμωμα των χωρών της Λ. Δημοκρατίας είναι επίσης σπουδαίος παράγοντας της ειρήνης. Καθένας καταλαβαίνει πως αν η Σ.Ε. μόνη απέκρουσε νικηφόρα κάθε επίθεση των ιμπεριαλιστών, τότε σήμερα, που την περιβάλλουν οι σύμμαχες Λ. Δημοκρατίες είναι ακόμα πιο δυνατή, ακόμα πιο ακατανίκητη. Οι σχέσεις των Λ. Δημοκρατιών προς την απελευθερώτριά τους γίνονται όλο και πιο στενές. Αυτή η αδελφική φιλία δεν είναι μόνο τεράστια πηγή δύναμης για το δημοκρατικό στρατόπεδο αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα στηρίγματα, μια απ’ τις σπουδαιότερες εγγυήσεις της διεθνούς ειρήνης.
Μιλώντας για τη θέληση των λαών για ειρήνη ο σ. Μάτυας Ράκοσι είπε: Μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι μια νέα δύναμη εμφανίστηκε στην κονίστρα της παγκόσμιας πολιτικής. Είναι η θέληση των λαών για ειρήνη, το ακαταμάχητο κίνημα της εποχής μας που βάζει σε κίνηση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα της αυξανόμενης θέλησης των λαών για ειρήνη είναι ότι οι τρεις δυτικές δυνάμεις, μετά από πολλές μανούβρες που έκαναν, αναγκάστηκαν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με τη Σ. Ένωση για τη λύση των επίμαχων διεθνών ζητημάτων. Σχετικά μ ’αυτό ο σ. Μάτυας Ράκοσι ανάφερε τη διάσκεψη του Βερολίνου και τη διάσκεψη της Γενεύης στην όποια συμμετέχει και η Κίνα σαν μια απ’ τις πέντε μεγάλες δυνάμεις. Δυο γραμμές παρουσιάστηκαν από την αρχή της διάσκεψης, τόνισε ο σ. Μάτυας Ράκοσι. Η μια είναι η αμερικάνικη, που δε θέλει να πάρει υπ’ όψη της τα ιστορικά γεγονότα που άλλαξαν το συσχετισμό των δυνάμεων στην Ασία και που θέλει να διατηρήσει με κάθε τρόπο τον ιμπεριαλιστικό αποικισμό. Αντίθετα, η Σ. Ένωση και η Λ .Δ. της Κίνας υποστηρίζουν τη θέση ότι κάθε λαός έχει το δικαίωμα της εθνικής ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης. Μια μερίδα αμερικανών πολιτικών, αλλά κυρίως ο αμερικάνικος λαός, άρχισαν να βλέπουν πόσο λαθεμένη και μη ρεαλιστική είναι η τυχοδιωχτική επιθετική πολιτική. Οι «Τάϊμς» του Λονδίνου δεν απατώνται όταν στο κύριο άρθρο τους της 10 του Μάη γράφουν: «Παρά τον ψυχρό πόλεμο, η αμερικάνική κοινή γνώμη είναι σταθερά ειρηνόφιλη. Πόθος του αμερικάνικου λαού παραμένει η ειρήνη». Οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές, συνέχισε ο σ. Ράκοσι, προσπαθούν να προλάβουν τις ειρηνόφιλες δυνάμεις υποδαυλίζοντας και πάλι την πολεμική υστερία. Οφείλουμε να μην ξεχνούμε ότι οι αντιδραστικές δυνάμεις προσπαθούν να δυναμώσουν τη διεθνή ένταση και να εξαπολύσουν ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο. Γι’ αυτό οι οπαδοί της ειρήνης οφείλουν να επαγρυπνούν αδιάκοπα ώστε να αντιμετωπίσουν έγκαιρα σ’ όλους τους τομείς την ιμπεριαλιστική επίθεση, να την αποκρούσουν και να εξαναγκάζουν τους ιμπεριαλιστές να εγκαταλείπουν τα επιθετικά τους σχέδια.
Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΜΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ο λαός μας – συνέχισε ο σ. Μάτυας Ράκοσι – ακολουθεί σταθερά μια εξωτερική πολιτική ειρήνης, γιατί η πολιτική αυτή βρίσκεται από κάθε άποψη σε αρμονία με τα ζωτικά του συμφέροντα. Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας επιδιώκει τη συνεργασία με όλες τις άλλες χώρες πάνω στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και των ίσων δικαιωμάτων. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με 31 χώρες ανάμεσα τους και 23 καπιταλιστικές χώρες. Οι ανταλλαγές των εμπορικών μας επιχειρήσεων απλώνονται σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό χωρών. Οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας συμμετέχουν σε πάνω από 100 διεθνείς οργανώσεις.
Η ουγγρική εξωτερική πολιτική καθοδηγείται επίσης από την αρχή ότι δεν υπάρχουν σήμερα διαφιλονικούμενα ζητήματα που δεν μπορούν να λυθούν ειρηνικά με βάση την κοινή συμφωνία ανάμεσα στις ενδιαφερόμενες χώρες. Γι’ αυτό η κυβέρνηση της Λ. Δημοκρατίας της Ουγγαρίας επιδιώκει τη σύναψη ομαλών διπλωματικών σχέσεων με τις άλλες χώρες, ανεξάρτητα από το πολιτικό σύστημα αυτών των χωρών. Έτσι, τον περασμένο Αύγουστο αποκαταστήσαμε τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία και συνάψαμε συμφωνία πάνω στο ζήτημα των συνοριακών επεισοδίων. Συνάψαμε με το δυτικό γείτονά μας την Αυστρία σύμφωνο για το ζήτημα της ναυσιπλοΐας στο Δούναβη για να αναπτύξουμε τις σχέσεις μας μαζί της. Η βάση ολόκληρης της εξωτερικής μας πολιτικής – υπογράμμισε ο σ. Μάτυας Ράκοσι – είναι η σταθερή φιλία με την Σ. Ένωση και τις άλλες χώρες του στρατοπέδου της ειρήνης. Μέσα στους τελευταίους μήνες, σαν δείγμα της ενίσχυσης της φιλίας και της ανάπτυξης της συνεργασίας με τις χώρες αυτές, προβιβάσαμε τις πρεσβείες μας στις Ευρωπαϊκές Λ. Δημοκρατίες και στην Κορέα σε πρεσβείες πρώτου βαθμού. Η ιστορική πείρα του ουγγρικού λαού δείχνει ότι η διαφύλαξη της ειρήνης έχει ιδιαίτερη σημασία απ’ την πλευρά της ανάπτυξης της χώρας μας. Η ιστορική πείρα της χώρας μας δείχνει, ωστόσο, ότι μπορούμε να εξασφαλίσουμε τα πλεονεχτήματα που φέρνει η ειρήνη μόνο όταν αγωνιστούμε αποφασιστικά για την ειρήνη και την ανεξαρτησία στο πλευρό των διεθνών προοδευτικών δυνάμεων. Τότε μόνο μπορούμε να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες για το χτίσιμο του σοσιαλισμού, όταν συμβάλουμε στο δυνάμωμα της ειρήνης με την δική μας δραστήρια εξωτερική πολιτική στο πλευρό της απελευθερώτριας Σ. Ένωσης. Αυτή είναι η μοναδικά δυνατή και πραγματικά εθνική εξωτερική πολιτική τόνισε ο σ. Μάτυας Ράκοσι.

Ο Ράκοσι στην παρανομία το 1925 μέσα στη φασιστική Ουγγαρία (πηγή)
Τα συμφέροντα του ουγγρικού λαού – συνέχισε ο σ. Μάτυας Ράκοσι – πάνω απ’ όλα απαιτούν την παρεμπόδιση της αναβίωσης του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Έτσι, ο ουγγρικός λαός παρακολούθησε με την πιο μεγάλη επιδοκιμασία όλα τα διαβήματα της Σ. Ένωσης προς το συμφέρον του διακανονισμού του γερμανικού και του αυστριακού ζητήματος. Η κυβέρνηση της Λ. Δημοκρατίας της Ουγγαρίας θεώρησε απαραίτητο να δυναμώσει τις σχέσεις της με την Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας και σε ειδική δήλωσή της καθόρισε ότι εγκρίνει την σοβιετική πρόταση σχετικά με τη σύναψη πανευρωπαϊκού συμφώνου συλλογικής ασφάλειας. Στην δήλωση αυτή η ουγγρική κυβέρνηση υπογράμμιζε, ότι ο ειρηνόφιλος ουγγρικός λαός που για 400 χρόνια έζησε κάτω από τον ζυγό των ξένων κατακτητών και που πέρασε τη φρίκη δύο πολέμων που εξαπόλυσε ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στο διάστημα μιας γενιάς, απόρριψε μαζί με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς τα σχέδια που αποβλέπανε στην αναβίωση του γερμανικού μιλιταρισμού. Η αναβίωση του γερμανικού μιλιταρισμού – είπε ο σ. Μάτυας Ράκοσι – είναι αδιαχώριστη απ’ τα σχέδια της βίαιης προσάρτησης της Αυστρίας που στην περίπτωση πραγματοποίησής τους θα έβαζαν σε άμεσο κίνδυνο την ανεξαρτησία της Ουγγαρίας. Η χώρα μας – συνέχισε ο σ. Μάτυας Ράκοσι – στην οποία οι ΕΠΑ και άλλες δυτικές χώρες απόκλεισαν ως τώρα την δυνατότητα να πάρει μέρος στον ΟΕΕ, θέλει να πάρει ενεργό μέρος στις προσπάθειες που γίνονται για την εξασφάλιση μιας σταθερής ειρήνης. Γι’ αυτό, μ’ όλη μας την δύναμη, υποστηρίζουμε την πρόταση της Σ. Ένωσης για την σύναψη πανευρωπαϊκού συμφώνου συλλογικής ασφάλειας, που θα μάς έδινε τη δυνατότητα μαζί με άλλες μεγάλες και μικρές ευρωπαϊκές χώρες να πάρουμε μέρος σαν ίσοι στις αναπτυσσόμενες σχέσεις της διεθνούς συνεργασίας. Η εξωτερική πολιτική της Λ. Δ. της Ουγγαρίας υποστηρίζει ανεπιφύλακτα όλα τα σχέδια που αποβλέπουν στην δημιουργία μίας ενιαίας, δημοκρατικής κι ειρηνόφιλης Γερμανίας, γιατί σ’ αυτό βλέπει την πιο σίγουρη εγγύηση της ευρωπαϊκής ειρήνης. Τέλος, ο ουγγρικός λαός θεωρεί απαραίτητη την εισδοχή της χώρας του στον ΟΕΕ σύμφωνα με την υποχρέωση που ανάλαβαν οι μεγάλες δυνάμεις κατά την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης. Ώστε, να ακουσθεί και η φωνή του προς το συμφέρον της ειρήνης.
Η εξωτερική πολιτική της Λαϊκής μας Δημοκρατίας – κατάληξε ο σ. Μάτυας Ράκοσι – είναι μια πολιτική ειρήνης και κατανόησης ανάμεσα στους λαούς και θα κάνουμε ότι εξαρτάται από μάς για να εξασφαλίσουμε την νίκη αυτής της πολιτικής.
III.Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ
Αναφερόμένος στην ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας της Ουγγαρίας ο σ. Μάτυας Ράκοσι είπε: Από το δεύτερο συνέδριο τον κόμματός μας, η δύναμη της λαϊκής μας οικονομίας εξακολούθησε να μεγαλώνει, ειδικά ανέβηκε και με γρήγορο ρυθμό η παραγωγή της βιομηχανίας και μέσα στα πλαίσιά της, η παραγωγή της βαριάς βιομηχανίας που παράγει βιομηχανικά μέσα.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΜΑΣ
Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το δεύτερο συνέδριο του κόμματός μας – στα χρόνια 1951-‘53 – η βιομηχανική παραγωγή μας αυξήθηκε κατά 73%. Η αύξηση αυτή της βιομηχανικής παραγωγής στα τρία χρόνια αντιπροσωπεύει ένα ποσό από 37 δισεκατομμύρια φιορίνια. Αυτά τα ποσά, με βάση τις ίδιες τιμές, ήταν κατά 22,5% μεγαλύτερο από το σύνολο της αξίας της βιομηχανικής παραγωγής της Ουγγαρίας στα 1938.
Η παραγωγή της βαριάς μας βιομηχανίας στα 3 χρόνια που πέρασαν από το 2ο συνέδριο – δηλαδή στα 1951-‘53 – αυξήθηκε κατά 118,8%, κατά 40,7% της ελαφριάς βιομηχανίας και κατά 63,2% της βιομηχανίας τροφίμων. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, η παραγωγικότητα στα εργοστάσια μας αυξήθηκε κατά 27% (η αξία της παραγωγής ενός εργάτη υπολογίζεται σε αμετάβλητη τιμή). Η μείωση όμως του κόστους της παραγωγής ήταν μόνο 8%. Έτσι αυξήθηκε η παραγωγικότητα αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε ευχαριστημένοι με το ποσοστό της μείωσης του κόστους. Από την άλλη, πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η εκβιομηχάνιση, ιδιαίτερα οι υπερβολικά γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης της βαριάς βιομηχανίας που δεν βασίστηκε πάνω σε ρεαλιστική εκτίμηση των συνθηκών και των πηγών της χώρας καθώς και των αναγκών του εργαζόμενου λαού, οδήγησε σε σοβαρά λάθη. Στα τελευταία τρία χρόνια δημιουργήθηκε μια επικίνδυνη δυσαναλογία ανάμεσα στη βαριά βιομηχανία, δηλαδή τη βιομηχανία που παράγει παραγωγικά μέσα και στην ελαφριά βιομηχανία και στη βιομηχανία τροφίμων, δηλαδή τους βιομηχανικούς κλάδους που παράγουν καταναλωτικά αγαθά. Αποτέλεσμα της υπερβολικής εκβιομηχάνισης ήταν να μην προσέξουμε την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, γεγονός που είχε αρνητικές συνέπειες για τον εφοδιασμό του πληθυσμού.
Η εικόνα είναι η ίδια και όταν εξετάσουμε την ανάπτυξη της λαϊκής μας οικονομίας όχι στα τρία χρόνια που πέρασαν από το 2ο συνέδριο ως τώρα αλλά σε όλη την περίοδο του πεντάχρονου πλάνου μας που ακολούθησε το τρίχρονο πλάνο.
Είναι γνωστό ότι την πραγματοποίηση του 5χρονου πλάνου της λαϊκής μας οικονομίας την έχουμε αρχίσει το 1950 και την τελειώνουμε το 1954. Η βιομηχανική παραγωγή των εργοστασίων μας ήταν 137,5% σε σχέση με το 1948 όταν τελειώσαμε το τρίχρονο πλάνο, δηλαδή όταν αρχίσαμε το 5χρονο πλάνο της λαϊκής μας οικονομίας. Αν έχουμε υπόψη μας ότι συνέπεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, στον οποιο έσπρωξαν την πατρίδα μας οι μαγυάρικες εκμεταλλεύτριες τάξεις ήταν να καταστραφεί κατά 50% η ικανότητα της βιομηχανίας μας, ότι ένα μέρος των μηχανών και άλλων εγκαταστάσεών μας το πήραν μαζί τους οι φασίστες, ότι μόνο 16% των ατμομηχανών μας έμειναν γερές, ότι οι αγελάδες και τα βόδια μας μειώθηκαν κατά 50%, τα γουρούνια μας έμειναν μόνο στο τέταρτο κλπ., τότε πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η εργατική μας τάξη, οι εργαζόμενοί μας αγρότες, η διανόησή μας, ολόκληρος ο λαός μας – κάτω από την καθοδήγηση του κόμματός μας έχει σημειώσει τεράστιες νίκες στον τομέα της ανασυγκρότησης της λαϊκής μας οικονομίας. Ποιος δεν θυμάται ότι οι κυριότεροι αντιδραστικοί τόνιζαν μετά την απελευθέρωση ότι η ανασυγκρότηση της λαϊκής μας οικονομίας θέλει ολάκερες δεκαετίες και δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί καθόλου χωρίς τη βοήθεια των ξένων – εννοώντας τη βοήθεια των αμερικανών – ; Όμως ο εργαζόμενος λαός μας, με την καθοδήγηση του ένδοξου κόμματός μας – με τη μεγάλη και πολύπλευρη συμπαράσταση της Σ. Ένωσης – με την ενθουσιώδη και γεμάτη αυτοθυσία δουλιά του, μέσα σε 5 χρόνια έβγαλε τη χώρα από τα ερείπια και ανοικοδόμησε τη λαϊκή οικονομία.
Πάνω σ’ αύτη την πείρα που αποκτήσαμε από την ανασυγκρότηση της λαϊκής οικονομίας της χώρας και στα αποτελέσματα από την πραγματοποίηση του τρίχρονου πλάνου βασίσαμε το πρώτο πεντάχρονο πλάνο μας.
Ενώ η παραγωγή της βιομηχανίας μας στα τέλη του τρίχρονου πλάνου μας ήταν, όπως είπα, 137,5% σε σχέση με το 1938, στο τέλος του πρώτου πεντάχρονου πλάνου η βιομηχανική παραγωγή της Ουγγαρίας θα είναι σε σχέση με το 1938 τριπλάσια. Η παραγωγή της σοσιαλιστικής μας βιομηχανίας φέτος, τον τελευταίο χρόνο του πεντάχρονου πλάνου, είναι 180% μεγαλύτερη από το 1949, δηλαδή τον τελευταίο χρόνο του τρίχρονου πλάνου. Η παραγωγή των ανθρακωρυχείων μας αυξήθηκε κατά 109%, των χυτηρίων 140%, της χημικής βιομηχανίας ακριβώς 200%, της ηλεκτρικής ενέργειας περίπου 120% σε σχέση με την παραγωγή του 1949. Φέτος, η ελαφριά μας βιομηχανία παρήγαγε περισσότερα περίπου 92% από το 1949. Φέτος, η παραγωγή της βιομηχανίας τροφίμων θα ‘ναι 100% μεγαλύτερη από την παραγωγή του 1949. Αν και έχουμε ακόμα παραπάνω από 6 μήνες ως το τέλος του χρόνου, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι πραγματοποιήθηκε, όπως είχε οριστεί, η παραγωγή των κυριότερων βιομηχανικών προϊόντων στην πορεία του πρώτου πεντάχρονου πλάνου μας. Έτσι, η παραγωγή κάρβουνου το 1949 ήταν 11,84 εκατομμύρια τόνοι και το 1954 22,65 εκατομμύρια τόνοι. Η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας από 2.520 εκατομμύρια κιλοβάτ ανέβηκε σε 5.100 εκατομμύρια κιλοβάτ, η παραγωγή του ακατέργαστου σιδήρου από 398 χιλιάδες τόνους σε 861.400. Η παραγωγή ατσαλιού από 860 χιλιάδες τόνους ανέβηκε σε 1678 χιλιάδες τόνους, η παραγωγή της ατσαλολαμαρίνας από 471 χιλιάδες τόνους σε 891 χιλιάδες τόνους, η παραγωγή πετρελαιοειδών από 479 χιλιάδες τόνους σε 1.118 χιλιάδες τόνους, η παραγωγή του αλουμινίου από 14,4 χιλιάδες τόνους σε 32 χιλιάδες τόνους, η παραγωγή του τσιμέντου από 552 χιλιάδες τόνους σε 1160 χιλιάδες τόνους.
Η αύξηση της παραγωγής ελαφριάς βιομηχανίας και της βιομηχανίας των τροφίμων στα κυριότερα προϊόντα είναι η έξης: Η παραγωγή των βαμβακερών υφασμάτων από 167 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα που ήταν το 1949 ανέβηκε το 1954 σε 220 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα, η παραγωγή μηχανοποίητων παπουτσιών από 4,6 εκατομμύρια ζευγάρια σε 12,3 εκατομμύρια ζευγάρια, η παραγωγή χαρτιού από 71 χιλιάδες τόνους σε 105 χιλιάδες τόνους, η παραγωγή της ζάχαρης από 144,4 χιλιάδες τόνους σε 287 χιλιάδες τόνους.
Στα 4 πρώτα χρόνια του πεντάχρονου πλάνου (1950–53) η μαγυάρικη βιομηχανία παρήγαγε σχεδόν 700 χιλιάδες ποδήλατα, 50 χιλιάδες μοτοσυκλέττες, 600 χιλιάδες ράδια, 100 χιλιάδες ραπτομηχανές, 11 χιλιάδες τραχτέρ, 2 χιλιάδες σύνθετες θεριστικές μηχανές, 3 χιλιάδες λεωφορεία κλπ.
Πριν από το πεντάχρονο πλάνο, στην πατρίδα μας, είτε δεν φτιάχνονταν καθόλου ή φτιάχνονταν μόνο σε περιορισμένο αριθμό μηχανές για τα ανθρακωρυχεία και για τις οικοδομές. Τώρα φτιάχνουμε τέτοιες μηχανές όχι μόνο για ντόπια χρησιμοποίηση μα και για εξαγωγή. Πριν πέντε χρόνια, είτε δεν φτιάχναμε καθόλου είτε φτιάχναμε μόνο ελάχιστα φορτηγά αυτοκίνητα – ντούμπερτ – και λεωφορεία. Φέτος φτιάχνουμε 1500 λεωφορεία, πολλές χιλιάδες φορτηγά αυτοκίνητα, ντούμπερτ, κατά ένα μέρος για την εσωτερική χρησιμοποίηση και κατά ένα μέρος για εξαγωγή. Πριν πέντε χρόνια, ελάχιστη ήταν στη χώρα μας η παραγωγή μηχανών που βγάζουν εργαλεία, ενώ σήμερα είμαστε μια χώρα που κάνει εξαγωγή απ’ αυτές τις μηχανές. Πριν 5 χρόνια, δεν φτιάχναμε ακόμα σύνθετες θεριστικές μηχανές, ενώ το 1954 βγάλαμε απ’ αυτές σχεδόν 1000. Πριν 5 χρόνια, δεν φτιάχναμε ακόμα αντιβιοτικά φάρμακα και πολλά άλλα μεγάλης δραστικότητας φάρμακα. Αυτή τη στιγμή, έχουμε ένα καινούργιο σύγχρονο εργοστάσιο που βγάζει πενικιλίνη, η φαρμακευτική μας βιομηχανία έμαθε να φτιάχνει στρεπτομυκίνη, θρεομικίνη και άλλα μεγάλης δραστικότητας φάρμακα.
Μέσα σε 5 χρόνια, δημιουργήσαμε 65 μεγάλα καινούργια εργοστάσια στην πατρίδα μας και επεκτείναμε άλλα 84 εργοστάσια. Εκτός απ’ αυτό, σ’ όλα σχεδόν τα εργοστάσια και σ’ όλες τις επιχειρήσεις της χώρας χορηγήθηκαν μικρότερες η μεγαλύτερες επενδύσεις για το πλάτεμα, για τον εκσυγχρονισμό τους. Στην πορεία του πεντάχρονου πλάνου, οικοδομήθηκε και άρχισε να λειτουργεί το πρώτο διαμέρισμα του μεταλλουργείου «Στάλιν». Δημιουργήθηκαν πολλά καινούργια διαμερίσματα. Στα χυτήρια «Λένιν» του Ντίοσγκυόρ, μεταξύ των άλλων ένα μεγάλο χυτήριο χωρητικότητας 700 κυβικά μέτρα που είναι το δίδυμο του μεγάλου χυτηρίου του μεταλλουργείου «Στάλιν». Δημιουργήθηκε το ηλεκτρικό κέντρο «7 του Νοέμβρη» και το καινούργιο εργοστάσιο επεξεργασίας αλουμινίου. Δημιουργήθηκαν καινούργιες σοσιαλιστικές πόλεις σαν τη Στάλιν–Βάρος, Κόμλο, Κάζιτς, Όροσλαν και Βαρπολότα. Δημιουργήθηκαν καινούργια μεγάλα σύγχρονα εργοστάσια σε μέρη που προηγούμενα υπήρχε μόνο μια καθυστερημένη βιομηχανία σαν το Μπηκετσάμπα, Ντέμπρετσεν, Γκιόγκιος, Σόλνοκ, Γιάσπρεν, Χοντμεζουβαρχέλι, Ζάλαεγκυερσεγκ, Γκιουτονλού, Δέσπριν, Σέγκετ, Κάποσβαρ, Μέζοκερεστες κλπ.
Τα τρία χρόνια που πέρασαν από το δεύτερο συνέδριο και στην πορεία του πρώτου πεντάχρονου πλάνου, η βιομηχανία της χώρας μας είχε μια τέτοια ανάπτυξη που στην παλιά Ουγγαρία των αστοτσιφλικάδων και γενικά μέσα σε καπιταλιστικές συνθήκες είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Μια τέτοια τεράστια οικονομική ανάπτυξη και τέτοιες αλλαγές μπορούσαν να γίνουν μόνο σε μια χώρα που η καταπληχτική πλειοψηφία των παραγωγικών μέσων είναι στα χέρια του εργαζόμενου λαού. Αυτή η ανάπτυξη αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη για την υπεροχή του ελεύθερου λαϊκού δημοκρατικού καθεστώτος μας απέναντι στο καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό καθεστώς.
Αυτό αποδείχνει τη δύναμη του τεράστιου μεγάλου σοσιαλιστικού μετώπου που έχει επικεφαλής τη Σ. Ένωση που χτίζει θριαμβευτικά το κομμουνισμό και το ότι η συμμετοχή μας σ’ αυτό το μέτωπο – δίπλα στο δικό μας καθεστώς – αποτελεί τη βάση της σοσιαλιστικής ανοικοδομητικής δουλιάς μας, της ανόδου μας.
Σαν αποτέλεσμα των μέχρι εδώ επιτυχιών του πρώτου πεντάχρονου πλάνου μας, η πατρίδα μας από αγροτοβιομηχανική χώρα, έγινε βιομηχανική χώρα.
Όμως όταν δείχνουμε τα τεράστια αποτελέσματα που πέτυχε ο μαγυάρικος λαός με την καθοδήγηση του κόμματός μας, ταυτόχρονα, δεν επιτρέπεται να κρύψουμε τα σοβαρά λάθη και τις ελλείψεις που παρουσιάστηκαν στην οικοδομική μας δουλιά. Δεν πρόκειται μόνο για το ότι δημιουργήθηκε σχετική δυσαναλογία μέσα στα πλαίσια της βιομηχανίας και καθυστέρησε η ανάπτυξη της ελαφριάς βιομηχανίας και της βιομηχανίας των τροφίμων, αλλά παρουσιάστηκε καθυστέρηση και στη βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και στην ανάπτυξη της παραγωγής βασικών υλικών. Η πιο σοβαρή δυσαναλογία στην ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας παρουσιάζεται ανάμεσα στη βιομηχανία και την αγροτική οικονομία. Δηλαδή, ενώ η βιομηχανική παραγωγή αναπτύχθηκε γρήγορα, η παραγωγή της αγροτικής οικονομίας έχει μόνο μια ελάχιστη ανάπτυξη. Μ’ αυτό τον τρόπο, η δυσαναλογία που υπήρχε στο παραγωγικό επίπεδο και στη δυναμικότητα της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας συνέχισε να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Φυσικά αυτό εμπόδισε να πραγματοποιηθούν οι αποφάσεις που α φορούν το ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Γι’ αυτά τα λάθη θα ξαναμιλήσω κι αλλού.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Όταν εξετάσουμε την κατάσταση και την ανάπτυξη της αγροτικής μας οικονομίας, βρίσκουμε ότι, ενώ η παραγωγή της βιομηχανίας τριπλασιάστηκε σε σχέση με το προπολεμικό επίπεδο, η παραγωγή των κυριοτέρων φυτών κατά εκτάριο ξεπερνά μόνο 5-10%, δηλαδή όχι ουσιαστικά τον προπολεμικό μέσο όρο και μάλιστα η παραγωγή ορισμένων φυτών όπως π.χ. του καλαμποκιού έμεινε κάτω από το προ πολεμικό μέσο όρο και της πατάτας έμεινε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο. Η παραγωγή των φυτών μας καθυστερούσε πολύ όχι μόνο σε σχέση με τη βιομηχανία μα και με τις ανάγκες μας και τις ρεαλιστικές παραγωγικές δυνατότητές μας.
Δεν έχουμε καλύτερη εικόνα ούτε από την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας μας, ο αριθμός των αγελάδων, των βοδιών, των γουρουνιών και των προβάτων μας στην ουσία είναι ο ίδιος που ήταν και πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο ρυθμός της ανάπτυξης της κτηνοτροφίας καθυστέρησε σε σχέση με τα πλάνα μας. Ακόμα μικρότερη είναι η παραγωγή των κτηνοτροφικών προϊόντων που είναι κατώτερη σε σχέση με το συνολικό αριθμό των ζώων μας.
Ποια είναι η αιτία αυτής της καθυστέρησης: Ποια είναι η αιτία της σοβαρής δυσαναλογίας μέσα στα πλαίσια της λαϊκής μας οικονομίας ώστε να υπάρχει μια πάρα πολύ σημαντική καθυστέρηση στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας σε σχέση με τη βιομηχανική παραγωγής;
Η ΚΕ του κόμματός μας, όπως είναι γνωστό πέρσι στις συνεδριάσεις της τον Ιούνη, του Οχτώβρη και του Δεκέμβρη εξέτασε βαθιά αυτά τα ζητήματα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δίπλα στα τεράστια αποτέλεσματα της οικονομικής πολιτικής μας κάναμε και σοβαρά λάθη. Με κομμουνιστική ειλικρίνεια και αυτοκριτική ξεσκέπασε μπροστά σ’ όλο τον κόσμο τα λάθη που κάναμε και καθόρισε επίσης το δρόμο που οδηγεί στη γρήγορη διόρθωση των λαθών και των ελλείψεων.
Πρώτ’ απ’ όλα διαπίστωσε, ότι οι δυσαναλογίες στην λαϊκή μας οικονομία μπόρεσαν να δημιουργηθούν, και να μεγαλώσουν, γιατί ο ρυθμός της εκβιομηχάνισης που καθορίστηκε από το αναθεωρημένα πεντάχρονο πλάνο ήταν υπερβολικός.
Το 1951, όταν αναθεωρήσαμε τις επιδιώξεις του πεντάχρονου πλάνου, υπερεκτιμήσαμε πολύ τις δυνατότητες που είχε η λαϊκή μας οικονομία.
Αυτό δεν αποτελούσε εκδήλωση μόνο της απειρίας μας στη σχεδιασμένη οικονομία και δεν ήταν μόνο μια παιδική αρρώστια, μα προέρχονταν από λάθος ολόκληρης της πολιτικής μας.
Ο υπερβολικός ρυθμός της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης, που προήλθε απ’ αυτό το λάθος, οδήγησε στο ότι, όπως είπα πρωτύτερα, δημιουργήθηκαν σοβαρές δυσαναλογίες μέσα στη λαϊκή οικονομία. Η αγροτική μας οικονομία δεν έπαιρνε σαν επενδύσεις, σαν παραγωγική βοήθεια κλπ αυτό που έπρεπε να παίρνει, ακόμα ούτε κι αυτό που πρόβλεπε το αναθεωρημένο πεντάχρονο πλάνο. Χορηγήσαμε στην αγροτική οικονομία λιγότερα τραχτέρ, μηχανές και λιπάσματα απ’ αυτά που καθορίστηκαν από το πλάνο. Μα και να της τα δίναμε, πάλι δεν θα ήταν αρκετά.
Ο υπερβολικά γρήγορος ρυθμός στην εκβιομηχάνισή μας οδήγησε κατευθείαν στην παραμέληση της αγροτικής οικονομίας και ταυτόχρονα καθυστέρησε τη διάθεση πιστώσεων για την οικοδόμηση κατοικιών και άλλων κοινωνικής σημασίας σκοπών και τον εφοδιασμό του πληθυσμού με τρόφιμα και βιομηχανικά είδη.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, όσον αφορά τον εφοδιασμό του πληθυσμού, την καλλιέργεια της γης, τη συγκέντρωση των αναγκαίων τροφίμων και αγροτικών προϊόντων, αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε διοικητικά μέτρα στην αγροτική οικονομία για τη συγκέντρωση των προϊόντων. Αυτό μάς οδήγησε στο ότι, αν και το 2ο συνέδριο μας υπογράμμισε τη σημασία της «ΝΕΠ» της «καινούργιας οικονομικής πολιτικής» μέσα στις δικές μας συνθήκες, αν και υπογράμμισε επίσης την ανάγκη να αναπτύξουμε ανάμεσα στην πόλη και στο χωριό, στη σοσιαλιστική βιομηχανία και την αγροτική οικονομία που ήταν ακόμα αυτή την εποχή καθυστερημένη στο μεγαλύτερο μέρος, της και βασισμένη στην ατομική ιδιοχτησία, την κυκλοφορία των εμπορευμάτων, στην πραγματικότητα, ωστόσο, έξω από την κατάργηση των δελτίων που έγινε το Δεκέμβρη τον 1951, οι σχέσεις αυτές, ως το περασμένο καλοκαίρι, όχι μόνο δεν πλάταιναν αλλά αντίθετα στένευαν. Σε τέτοιες συνθήκες, δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε για το συμφέρον της εργατικής και αγροτικής τάξης, ολάκερου τον λαού, όλες αυτές τις σημαντικές παραγωγικές εφεδρείες που κρύβονταν και κρύβονται ακόμα στα ατομικά νοικοκυριά. Λάθος ήταν ότι προσανατολιστήκαμε προς εξαιρετικά γρήγορη ανάπτυξη ενώ δεν υπήρχαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις γι’ αυτήν.
Αυτό σχεδόν αυτόματα οδήγησε στην βιασμένη ανάπτυξη τον συνεταιριστικού κινήματος. Κι αυτό το λάθος δεν το διόρθωσε πολύ, το ότι η καθοδήγηση του κόμματος στα τελευταία δύο χρόνια υπογράμμισε επανειλημμένα ότι, για το άμεσα προσεχές μέλλον, σχετικά με το συνεταιριστικό κίνημα, η επιδίωξη πρέπει να ‘ναι η οικονομική σταθεροποίηση των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών που υπάρχουν και η ανάπτυξη των εσόδων και της εμπορευματικής παραγωγής τους.
Αυτά τα λάθη χάλασαν τις σχέσεις του κόμματος και της εργατικής τάξης, αδυνάτισαν την εργατο-αγροτική συμμαχία, κάναν δύσκολη την πραγματοποίηση τον ανεβάσματος του βιωτικού και εκπολιτιστικού επιπέδου του λαού. Μ’ όλόκληρη την πολιτική του κόμματός μας με την υπερβολική εκβιομηχάνιση και την βιασμένη ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος καθυστέρησε η εκπλήρωση βασικών καθηκόντων, όπως η σταθεροποίηση της εργατοαγροτικής συμμαχίας, το ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Με άλλα λόγια, παραμελήθηκε η μοναδική δυνατή βάση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Οι αποφάσεις της ΚΕ μας που πάρθηκαν τον Ιούνη, τον Οχτώβρη και το Δεκέμβρη πέρσι, διόρθωσαν αυτά τα λάθη και εξασφαλίζουν ώστε η οικονομική πολιτική μας να εξυπηρετεί σωστά και να στηρίζει τη γενική πολιτική του κόμματός μας στα βασικά καθήκοντά του.
Αυτές οι αποφάσεις μειώνουν το ρυθμό της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης, μειώνουν το μέγεθος της συγκέντρωσης και των επενδύσεων, αυξάνουν στον καταμερισμό του εθνικού εισοδήματος την αναλογία της κατανάλωσης από μέρους των εργαζομένων σε σχέση με τη συγκέντρωση, βάζουν σαν πρωταρχικό καθήκον την κατάργηση των δυσαναλογιών στη λαϊκή οικονομία και πρώτ’ απ’ όλα τη μεγάλη ανάπτυξη της παραγωγής της αγροτικής οικονομίας, την παραπέρα επιτάχυνση της ανάπτυξης της ελαφριάς βιομηχανίας και της βιομηχανίας τροφίμων και με όλα αυτά μαζί, το συνεχές ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού.

Ο Ράκοσι κατηγορούμενος στο φασιστικό δικαστήριο το 1925 (πηγή)
Οι αποφάσεις της ΚΕ του Ιούνη και οι άλλες κατόπιν συμπληρωματικές αποφάσεις της, εξαλείφουν αυτές τις αντιθέσεις στην ανάπτυξη της Λ. Δημοκρατίας που δημιουργήθηκαν από λάθος της κομματικής καθοδήγησής μας. Αυτές οι αποφάσεις βγάζουν τα εμπόδια από το δρόμο της ανάπτυξής μας. Η ΚΕ μας με τις αποφάσεις του Ιούνη, του Οχτώβρη και του Δεκέμβρη, σύμφωνα με την καινούργια κατάσταση, θεμελιώνουν οικονομικά την εργατοαγροτική συμμαχία, δημιουργούν την οικονομική βάση της σταθεροποίησης αυτής της συμμαχίας.
Μ’ αυτό, η ΚΕ του κόμματός μας ανοίγει μια νέα φάση στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Ουγγαρία.
ΤΑ ΧΑΡΑΧΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Πώς και με ποια έννοια μπορούμε να μιλάμε στην πατρίδα μας για νέα περίοδο της ανοικοδόμησης του σοσιαλισμού; Ποια τα χαραχτηριστικά της νέας περιόδου;
Στην νέα περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, το κεντρικό ζήτημα ολάκερης της πολιτικής μας, που σημαίνει μαζί και της οικονομικής πολιτικής μας είναι, μέσα στην εξουσία της εργατικής τάξης και πάνω στη βάση αυτής της εξουσίας, το παραπέρα συνεπές δυνάμωμα και πλάτεμα της οικονομικής βάσης της εργατοαγροτικής συμμαχίας και, σύμφωνα μ’ αυτό, το συνεχές ανέβασμα της ευημερίας του λαού, η γρήγορη άνοδος της αγροτικής παραγωγής και η αύξηση της παραγωγής των ειδών κατανάλωσης.
Η εργατοαγροτική συμμαχία αποτελεί το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας της εργατικής τάξης. Αλλά αύτη η εξουσία στηρίζεται σε ένα λαϊκό μέτωπο πλατύτερο απ’ αυτή τη συμμαχία, στο μέτωπο όλων των πατριωτικών και φιλειρηνικών δυνάμεων, στο φιλειρηνικό μέτωπο που ο ρόλος του γίνεται μεγαλύτερος στη νέα περίοδο.
Απαραίτητη προϋπόθεση για το παραπέρα δυνάμωμα της κρατικής εξουσίας της εργατικής τάξης, για τη στερέωση της εργατοαγροτικής σνμμαχίας, για το πλατύ εθνικό μέτωπο, και γενικά για την πραγματοποίηση της νέας περιόδου της οικοδόμησης του σοσιαλισμού , είναι ένα ισχυρό, ενιαίο μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα που να καθοδηγεί την κρατική εξουσία και το λαό μας. Γι’ αυτό έχει αποφασιστική σημασία, στη νέα περίοδο, η πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική μονολιθικότητα του κόμματος, το δυνάμωμα των δεσμών του με τις μάζες καθώς και η εξασφάλιση σ’ ολάκερο το κόμμα του ενιαίου και κολλεχτιβίστικου χαραχτήρα της καθοδήγησης ειδικά στα καθοδηγητικά όργανα.
Τη νέα περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας από οικονομική άποψη, τη χαραχτηρίζουν τα παρακάτω:
1.Στη λαϊκή μας οικονομία συνδυάζουμε πολύ στενά την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων με το συνεχές ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου ολόκληρου του λαού, που σημαίνει ότι ο βασικός νόμος του σοσιαλισμού πρέπει να εφαρμόζεται με τη μεγαλύτερη συνέπεια και πλατύτητα στην κοινωνία μας. Απ’ αυτό απορρέει σαν πρωταρχικό καθήκον ο αυξημένος εφοδιασμός τον πληθυσμού με τρόφιμα, το πολύπλευρο πλάτεμα των υλικών βάσεων της ελαφριάς βιομηχανίας και της βιομηχανίας τροφίμων, ο πάντα πιο πλήρης εφοδιασμός με βιομηχανικά είδη καθώς και η ικανοποίηση σε μεγαλύτερο βαθμό των μορφωτικών και κοινωνικών αναγκών του πληθυσμού. Στη βιομηχανία επιβραδύνεται η ανάπτυξη του τομέα «Α», δηλαδή του τομέα της παραγωγής των παραγωγικών μέσων και επιταχύνεται η ανάπτυξη του τομέα «Β», δηλαδή του τομέα της παραγωγής ειδών κατανάλωσης.
2.Η κατάργηση των δυσαναλογιών που δημιουργήθηκαν και η παρεμπόδιση της δημιουργίας καινούργιων. Με μεγαλύτερη συνέπεια και πλατύτητα εφαρμόζεται και ο νόμος της αναλογικής ανάπτυξης των διάφορων κλάδων της λαϊκής οικονομίας, μέσα στους όποιους κεντρικό ζήτημα γίνεται η ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό της καθυστερημένης αγροτικής οικονομίας –πρώτα του σοσιαλιστικού τομέα, άλλά πλάι σ’ αυτόν και του ιδιωτικού τομέα.
3.Η πολιτική της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης, σαν κύριο μέσο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα μας και γενικά το χτίσιμο της σοσιαλιστικής οικονομίας στηρίζεται σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στην οικονομική συνεργασία με τις χώρες του σοσιαλιστικού μετώπου. Η συνεργασία αυτή πραγματοποιείται σε ανώτατο βαθμό και ειδικά με τον συντονισμό του οικονομικού πλάνου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας με τα οικονομικά πλάνα των Λ. Δ. της Ευρώπης και της Σ. Ένωσης, πράγμα που κάνει δυνατή την πιο καρποφόρα χρησιμοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, των ειδικών εθνικών μας δυνατοτήτων και των παραγωγικών μας εγκαταστάσεων, κάνει δυνατή τη μείωση του κόστους της παραγωγής και τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων.
4.Η ταυτόχρονη και γερή ανάπτυξη των παραγωγικών, εμπορευματικών και εκπολιτιστικών σχέσεων των πόλεων και των χωριών. Ο εφοδιασμός της αγροτικής οικονομίας με ειδικούς ανθρώπους, με σύγχρονες μηχανές, με χημικά λιπάσματα και άλλα παραγωγικά μέσα και μέσα μεταφοράς και ταυτόχρονα ο εφοδιασμός της με βιομηχανικά είδη σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχουμε μια πραγματική ποιοτική αλλαγή σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο.
5.Με βάση όλα αυτά, πραγματοποιείται σε ανώτερο βαθμό η συμμαχία της εργατικής τάξης με την εργαζόμενη αγροτιά. Πραγματοποιείται σε ανώτερο βαθμό η καθοδήγηση της εργατικής τάξης μέσα στην εργατοαγροτική συμμαχία. Σταθεροποιείται μέσα στη συνεργασία με την εργαζόμενη αγροτιά η εξουσία της εργατικής τάξης. Οι αποφάσεις με τις οποίες η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματός, μας άνοιξε μια νέα περίοδο για την άνοδο της Λαϊκής μας Δημοκρατίας, καθορίζουν τη μοναδικά σωστή πολιτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, την πολιτική αυτή, που κάνει δυνατό στο κόμμα και στην εργατική τάξη να στηρίζονται στα πιο πλατιά στρώματα της αγροτιάς, της διανόησης, των απλών ανθρώπων της πόλης και τον χωριού για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, για τη μεγάλη και πολύπλοκη δουλιά της θεμελίωσης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Αυτός είναι ο μοναδικά σωστός δρόμος για να μπορέσουμε και στην πόλη και στην ύπαιθρο να χτίσουμε το σοσιαλισμό. Αυτή είναι μια τέτοια πολιτική που συνδυάζει στενά τις ανώτερες επιδιώξεις της εργατικής τάξης, της καθοδηγητικής τάξης της κοινωνίας, με τα οικονομικά συμφέροντα του κάθε εργαζόμενου, με τα συμφέροντα των εκατομμυρίων εργαζομένων. Αυτές οι αποφάσεις και τα μέτρα που πάρθηκαν από την ΚΕ του Κόμματός μας και οι αποφάσεις που πάρθηκαν από την κυβέρνηση με βάση αυτές τις αποφάσεις, αποτελούν ένα ενιαίο και οργανικά δεμένο σύνολο. Το κόμμα μας, η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός μας χαιρέτισαν αυτές τις αποφάσεις με ενθουσιασμό και χαρά. Αυτή η πολιτική, που ενσαρκώθηκε μέσα σ’ αυτές τις αποφάσεις σαν πολιτική του κόμματός μας και που στον οικονομικό τομέα για τα ερχόμενα χρόνια, βάζει σαν πρωταρχικό ζήτημα την άνοδο της αγροτικής παραγωγής και μαζί μ’ αυτή, την κατάργηση των κυριότερων δυσαναλογιών της λαϊκής οικονομίας μας, δεν είναι «αγροτική πολιτική» όπως το σκέφτονται λαθεμένα μερικοί, αλλά η πολιτική της εργατικής τάξης για το καλό του εργαζόμενου λαού, για την άνθιση της πατρίδας μας.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Στους 10 μήνες που πέρασαν απ’ τον Ιούνη που η Κεντρική Επιτροπή μας πήρε τις ιστορικές αποφάσεις της, πάρθηκαν μια σειρά μέτρα για να πραγματοποιηθούν στην οικονομική πολιτική μας αυτές οι αποφάσεις της Κεντρικής μας Επιτροπής. Και έχουμε κι όλα μπροστά μας τα πρώτα αποτελέσματα, αν και είναι ακόμα μόνο αποτελέσματα της αρχής.
Πρώτ’ απ’ όλα βελτιώθηκε ουσιαστικά η οικονομική κατάσταση ολόκληρου τον πληθυσμού , όλων των εργαζόμενων και όχι σε τελευταία γραμμή των εργατών και εργατοϋπαλλήλων. από τις δύο πτώσεις των τιμών στο δεύτερο εξάμηνο του 1953 και από την πτώση της τιμής του κρέατος και του λίπους που έγινε το Μάρτη, ο πληθυσμός έχει μια οικονομία από 2.100 εκατομμύρια φιορίνια το χρόνο. Από το τεράστιο αυτό ποσό, το μεγαλύτερο μέρος αναλογεί στους εργάτες και υπαλλήλους που το εισόδημά τους αυξάνει. Πήρε καινούργιο ρυθμό η οικοδόμηση κατοικιών, που φέτος είναι διπλάσια από την περσινή. Άρχισε επίσης η συντήρηση των πολυκατοικιών. Στη βιομηχανία και σ’ άλλες επιχειρήσεις προσέχουν περισσότερο στην προστασία των εργατών στη διάρκεια της δουλιάς, στην προφύλαξή τους από εργατικά ατυχήματα, στην τήρηση των όρων υγιεινής μέσα στα εργοστάσια. Η τροποποίηση του Εργατικού Κώδικα πλάτυνε τα δικαιώματα των εργαζομένων και επέκτεινε τη δράση πολλών κοινωνικών θεσμών. Οι κατηγορίες των εργατών που κάνουν βαριά δουλιά και αυτοί που είχαν χαμηλά μεροκάματα, δηλαδή σχεδόν ο μισός αριθμός όλων των εργατιών και εργατοϋπαλλήλων, πήραν ή θα πάρουν μέσα σ’ αυτό το χρόνο αυξημένη πληρωμή. Αυξήθηκαν επίσης και οι συντάξεις μεγάλου μέρους των συνταξιούχων εργατών.
Στα περασμένα ένα-δύο χρόνια, ως το καλοκαίρι του 1953, προσωρινά έπεσε το παραγωγικό μεροκάματο των εργαζομένων. Αλλά από τον περασμένο Ιούνη και υστέρα, σαν συνέπεια των κομματικών αποφάσεων και των κυβερνητικών μέτρων που πάρθηκαν, αρχίζουν πάλι να μεγαλώνουν τα πραγματικά μεροκάματα και εισοδήματα των εργαζομένων και μέσα σ’ αυτούς των εργατών και εργατοϋπαλλήλων. Σύμφωνα με τους λογαριασμούς της Κεντρικής Στατιστικής Υπηρεσίας στο πρώτο εξάμηνο του 1954, το πραγματικό μεροκάματο ενός εργάτη ήταν ήδη λίγο ψηλότερο απ’ αυτό που ήταν το πρώτο εξάμηνο του 1949. Στο πρώτο εξάμηνο του 1954, ο λαός παίρνει και ασφαλώς θα καταναλώνει εμπορεύματα κατά 3,6 δισεκατομμύρια φορίνια περισσότερα απ’ αυτά που πήρε και κατανάλωσε το πρώτο εξάμηνο του 1953. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε κάτοικος της πατρίδας μας, συμπεριλαμβανομένων και των βρεφών, το πρώτο εξάμηνο του 1954, θα καταναλώνει προϊόντα κατά 375 φ. περισσότερα απ’ αυτά που κατανάλωσε το περσινό πρώτο εξάμηνο. Αλλά η άνοδος στην ουσία είναι μεγαλύτερη, γιατί πρέπει να έχουμε υπόψη μας την τριπλή πτώση των τιμών που έγινε αυτό το χρονικό διάστημα και την πτώση των τιμών στις αγορές μας σε πολλά είδη κατανάλωσης καθώς και το ότι οι ίδιοι οι παραγωγοί καταναλώνουν τώρα περισσότερα από τα ίδια τα δικά τους προϊόντα.
Αισθητή είναι η βελτίωση στην παραγωγή, στη διάθεση και στην ψυχολογία των εργατών και της τεχνικής διανόησης. Η εργατική τάξη και η τεχνική μας διανόηση απέδειξαν φανερά ότι ολόψυχα παραστέκουν στην πολιτική του κόμματος, της κυβέρνησής μας, όταν εξαιρετικά, το σκληρό χειμώνα τον 1953-’54, παλεύοντας ενάντια σε τεράστιες δυσκολίες, εξασφάλισαν την χωρίς διακοπή βιομηχανική παραγωγή και τη συγκοινωνία.
Η εργατική μας τάξη και μαζί, της χέρι με χέρι η τεχνική μας διανόηση επέδειξαν πίστη στη σωστή πολιτική του κόμματος και της κυβέρνησής μας όταν τον Μάρτη ορμητικά ξεπέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της καθυστέρησης που δημιουργήθηκε το Γενάρη και το Φλεβάρη και υστέρα, στην πορεία της Άμιλλας προς τιμή του συνεδρίου, είχαν μια σειρά καινούργιες νίκες στο μέτωπο της παραγωγής.
Το κίνημα της εργατικής μας τάξης και της τεχνικής διανόησης για την τεχνική οικονομική, ενίσχυση των ΜΤΣ και αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών, κίνημα που εξαπλώθηκε με βάση τις αποφάσεις της ΚΕ μας, αποτελεί μια συγκινητική και εξαιρετική εκδήλωση της εργατοαγροτικής συμμαχίας και του καθοδηγητικού ρόλου της εργατικής τάξης μέσα σ’ αυτή τη συμμαχία. Η εργατική μας τάξη κατάλαβε ότι η κατασκευή των μεγάλων και μικρών αγροτικών μηχανών και των ειδών κατανάλωσης αποτελεί για τη στιγμή αυτή το κεντρικό ζήτημα ολάκερης της πολιτικής μας και με μεγάλο ενθουσιασμό πραγματοποιεί το πλάνο και τις περισσότερες φορές υπερεκπληρώνει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει πάνω από την πραγματοποίηση του πλάνου.
Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ KAI Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΤΟΥ ΒΙΟΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ
Συνεχίζοντας ο σ. Ράκοσι την εξέταση της ανάπτυξης της βιομηχανίας ανάφερε ότι και στον τομέα της βιομηχανίας βρισκόμαστε ακόμα μακριά από το να πούμε πως όλα είναι εντάξει. Ωστόσο και η παραπέρα άνοδός μας και το ανέβασμα του οικονομικού και εκπολιτιστικού επιπέδου μας εξαρτιόνται από το σε πιο βαθμό θα βάλουνε τάξη στους κλάδους της βιομηχανίας όπου η κατάσταση δεν είναι ικανοποιητική· αυτό δεν αφορά μόνο τη βιομηχανική παραγωγή, αλλά ολάκερη την παραγωγή μας.
Το πρώτο και κυριότερο ζήτημα, είναι το ζήτημα της παραγωγικότητας της εργασίας και μετά του κόστους, γιατί αυτά τα δύο ζητήματα συνδέονται πολύ στενά. Τόνισα και πρωτύτερα, ότι στα τελευταία τρία χρονιά που πέρασαν από το 2ο συνέδριο, στη βιομηχανία η παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 27%, αλλά ταυτόχρονα το κόστος μειώθηκε μόνο κατά 8%. Η αύξηση της παραγωγικότητας δεν είναι, μόνιμη, ούτε ενιαία και μάλιστα πέρσι, στο δεύτερο εξάμηνο, και στην αρχή αυτού του χρόνου αντί να ανεβεί, προσωρινά έπεσε. Αν και γενικά από το Μάρτη η παραγωγικότητα αυξήθηκε, όμως σ’ αυτό τον τομέα πρέπει, να διορθώσουμε ακόμα πολλά λάθη.
Σχετικά με το κόστος της παραγωγής η κατάσταση είναι ακόμα πιο άσχημη. Στα τελευταία χρόνια η μείωση δεν ήταν ικανοποιητική και τον τελευταίο καιρό σε όχι έναν τομέα, αντί να κατεβεί, ανέβηκε.
Το κυριότερο μέσο για το ανέβασμα του οικονομικού επιπέδου των εργαζομένων και πρώτα των εργατών της βιομηχανίας και στο μέλλον θα ‘ναι η πτώση των τιμών. Όμως η πτώση των τιμών μόνο τότε θα μπορέσει να γίνει, όταν πρωτύτερα αυξηθεί η παραγωγικότητα και μειωθεί το κόστος.
Έτσι λοιπόν αυτό το ζήτημα συνδυάζεται στενά με το παραπέρα ανέβασμα της οικονομικής ευημερίας του εργαζόμενου λαού μας.
Η αίτια του κακού σχετικά με την παραγωγικότητα και το κόστος βρίσκεται πρώτ’ απ’ όλα μέσα σε μας: στην πολιτική και οικονομική καθοδήγηση, στην κακή δουλιά των συνδικαλιστικών στελεχών και οργάνων μας, στο όχι ικανοποιητικό επίπεδο της οικονομικής και πολιτικής καθοδήγησης.
Μια απ’ τις κυριότερες αίτιες – συνέχισε ο σ. Ράκοσι – της όχι ικανοποιητικής αύξησης της παραγωγικότητας και της όχι επαρκούς μείωσης του κόστους είναι το ότι οι διευθυντές των εργοστασίων μας, και μάλιστα ούτε η πλειοψηφία των υπεύθυνων στα υπουργεία μας, δεν προσέχουν αρκετά στο ζήτημα της οικονομίας άλλά φροντίζουν μόνο να πραγματοποιήσουν το πλάνο τους ποσοτικά. Δεν μπόρεσαν ως τώρα να δημιουργήσουν στην πλειοψηφία των εργοστασίων και επιχειρήσεών μας υποδειγματική τάξη και πειθαρχία, αν και η ίδια η μάζα των εργαζομένων μας το απαιτούν αυτό απ’ αυτούς. Χαλαρή, πολύ χαλαρή είναι ακόμα σε μάς η πειθαρχία στη δουλιά και στον καθορισμό των μεροκάματων και αυτό συμβαίνει γιατί οι κομματικές μας οργανώσεις, τα καθοδηγητικά στελέχη του κόμματος και των συνδικάτων πολλές φορές δεν δρουν δραστήρια ενάντια στις παραβιάσεις της νόρμας, της πειθαρχίας, τον καθορισμό των μεροκάματων και της πειθαρχίας στη δουλιά. Αντίθετα, τα ίδια βοηθούν αυτές τις παραβιάσεις. Δεν κατορθώσαμε να έχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα στην αύξηση της παραγωγικότητας, γιατί ούτε οι επιχειρήσεις μας, ούτε τα υπουργεία μας δεν φροντίζουν αρκετά για το ανέβασμα του τεχνικού επιπέδου, για την εκλαΐκευση και χρησιμοποίηση των νεωτερισμών και των καλών μεθόδων δουλιάς. Αν και έγιναν επανειλημμένα υποδείξεις, και μάλιστα πάρθηκαν και νομικά μέτρα, δεν φροντίζουν για την καλή συντήρηση των μηχανών και των εγκαταστάσεων.
Είναι καιρός να σταματήσει αυτή η ανυπόφορη κατάσταση, είναι καιρός οι κομμουνιστές και γενικά οι υπεύθυνοι στον οικονομικό τομέα – μικροί και μεγάλοι – στηριζόμενοι στις εργαζόμενες μάζες να δημιουργήσουν αυστηρή τάξη και πειθαρχία στη παραγωγή.
Πρέπει να αυξηθεί η ευθύνη των οικονομικών υπευθύνων και γι’ αυτό πρέπει να απαιτήσουμε πιο αυστηρή λογοδοσία για τα λάθη που κάνουν.
Ένα απ’ τα κυριότερα εμπόδια της μείωσης του κόστους Στη βιομηχανία και αλλού, είναι η ασυγχώρητη σπατάλη των υλικών, που με μεγάλη δυσκολία μπορούμε να τα εξασφαλίσουμε, και ο μεγάλος αριθμός ελαττωματικών προϊόντων. Η σπατάλη των υλικών αρχίζει, από το σχεδίασμα και συνεχίζεται σε όλη την πορεία της κατασκευής, της αποθήκευσης, της παράδοσης κλπ. Πολλές φορές μεταχειρίζονται την περιουσία του λαού σαν ένα ξένο πράγμα, δεν ελέγχουν την παράδοση, την παρακολούθηση και τη χρησιμοποίηση των υλικών και ανταλλακτικών.
Η οικονομία των υλικών, που είναι ζήτημα των οικονομικών και τεχνικών υπευθύνων καθώς και όλων των εργαζομένων, η σημαντική μείωση της σκάρτης δουλιάς αποτελεί προϋπόθεση για να μπορέσουμε με συνέπεια να πραγματοποιήσουμε την πολιτική του κόμματός μας που για κύριο σκοπό έχει το ανέβασμα της ευημερίας του εργαζόμενου λαού.
Η κακή ποιότητα των εμπορευμάτων και η παραγωγή ελαττωματικών προϊόντων αποτελούν την πιο βλαβερή μορφή της σπατάλης υλικών.
Η οικονομία στα υλικά και η μείωση της σκάρτης δουλιάς σημαίνουν για μάς τεράστιες εφεδρείες που χωρίς τη χρησιμοποίησή τους είναι αδύνατο να πραγματοποιήσουμε τα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά μας.
Στα ερχόμενα χρόνια ο ρυθμός της ανάπτυξης της λαϊκής μας οικονομίας εξαρτάται από το σε τι βαθμό μπορούμε να αναπτύξουμε το εξωτερικό μας εμπόριο. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται να βελτιώσουμε την ποιότητα των ειδών εξαγωγής. Σχετικά με την ποιότητα, μάς κάναν, και δικαιολογημένα, παράπονα Επίσης, να είμαστε συνεπείς στις προθεσμίες που καθορίζονται στα συμβόλαια.
Ολόκληρη η λαϊκή μας οικονομία χαραχτηρίζεται από την υπερβολικά μεγάλη συγκέντρωση που μειώνει τις ευθύνες των μέσων και κατωτέρων υπευθύνων και επιβραδύνει την ανάπτυξή μας.
Μέχρι τώρα, δεν κατορθώσαμε στη λαϊκή μας οικονομία να κάνουμε μοχλό το οικονομικό συμφέρον των εργαζομένων για τη γενική μας άνοδο. Ο Λένιν επανειλημμένα έστρεψε την προσοχή μας στο να βρούμε τρόπο να χρησιμοποιήσουμε τα οικονομικά συμφέροντα των εργαζόμενων για την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Όμως σε μάς συμβαίνει ακόμα ο εργάτης συχνά να βγάζει περισσότερα λεφτά αν βγάζει πολλά προϊόντα σε κακή ποιότητα, παρά αν κάνει λιγότερα εμπορεύματα σε εξαιρετική ποιότητα. Ο διευθυντής και ολόκληρο το προσωπικό που δικαιούνται πρίμιουμ κερδίζουν περισσότερα όταν η επιχείρηση ξεπερνά το πλάνο από τέτοια εμπορεύματα που δεν χρειάζονται στη λαϊκή μας οικονομία, παρά όταν φτιάχνονται λιγότερα, όμως απαραίτητα για τη λαϊκή οικονομία. Όμως συμβαίνει ο ελεγχτής της ποιότητας να έχει άμεσο οικονομικό συμφέρον να αφήνει σκάρτη δουλιά να περάσει για καλή και οι υπεύθυνοι του χυτηρίου να έχουν επίσης οικονομικό συμφέρον να παράγονται κομμάτια με βάρος παραπάνω από το καθορισμένο.
Ακόμα μια και όχι τελευταία από τις βασικές ελλείψεις της βιομηχανικής παραγωγής μας είναι ότι στα τελευταία χρόνια δεν προσέξαμε αρκετά στην ποιότητα των προϊόντων.
Εξαρτάται από μας και μόνο από μας, από την ανώτερη και κατώτερη καθοδήγηση, να οργανώσουμε την παραγωγή σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, ώστε η μαγυάρικη βιομηχανία να εξασφαλίσει και για την εσωτερική κατανάλωση και για το εξωτερικό εμπόριο προϊόντα εξαιρετικά καλής ποιότητας.
Πρέπει να πούμε ανοιχτά ότι αν και ο πληθυσμός παίρνει στην ουσία περισσότερα εμπορεύματα από πέρσι, δε μπορούμε ακόμα να ικανοποιήσουμε όλες τις απαιτήσεις. Υπάρχουν ελλείψεις στο χοιρινό κρέας και δεν είναι ικανοποιητικός ούτε ο εφοδιασμός του γάλακτος. Λίγα οικοδομικά υλικά, έπιπλα, μοτοσυκλέττες διαθέτονται στον πληθυσμό αν και απ’ αυτά τα είδη παράγονται περισσότερα από πέρσι. Δεν μπορούμε να μείνουμε ευχαριστημένοι ούτε με τις προσπάθειες για τη βελτίωση της ποιότητας των ειδών κατανάλωσης. Αν και αυξάνεται ο αριθμός της οικοδόμησης των κατοικιών, το χτίσιμο καθυστερεί σε σχέση με τις ανάγκες. Ειδικά στη Βουδαπέστη δεν βελτιώθηκε ικανοποιητικά η συγκοινωνία των εργαζομένων. Πρέπει να κάνουμε το παν για να ξεπεραστούν όσο το δυνατό γρηγορότερα αυτές οι ελλείψεις.
Όσον αφορά την αγροτική οικονομία και την εργαζόμενη αγροτιά, έγιναν σοβαρές αλλαγές από τον περασμένο Ιούνη.
Στο σημείο αυτό ο σ. Ράκοσι ανάφερε τα μέτρα που απ’τον Ιούνη κι εδώ πήρε η κυβέρνηση για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και του εισοδήματος των αγροτών.
Αποτέλεσμα αυτών των μέτρων και ολάκερης της πολιτικής της κυβέρνησης που τη δέχτηκε με χαρά η εργαζόμενή μας αγροτιά ήταν να μεγαλώσει η διάθεση για παραγωγή. Η αγροτιά νοίκιασε ολόκληρη την έκταση εφεδρικών γαιών. Ζωντάνεψε η κυκλοφορία εμπορευμάτων ανάμεσα στις πόλεις και τα χωριά. Αυξήθηκε τεράστια η πούληση των εμπορευμάτων από το κρατικό και συνεταιριστικό εμπόριο στο χωριό, όχι μόνο σε είδη κατανάλωσης μα και σε παραγωγικά μέσα. Αν και όχι ακόμα σε αρκετά μεγάλη έκταση, οι αγρότες φέρνουν περισσότερα προϊόντα στις αγορές των πόλεων, γεγονός που σε βασικά είδη κατανάλωσης οδήγησε στην πτώση των τιμών.
Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ
Συνέπεια της σωστής αυτής πολιτικής του κόμματός μας – συνέχισε ο σ. Ράκοσι – ήταν ότι σταθεροποιήθηκε η εργατοαγροτική συμμαχία στη χώρα μας.
Πιο σίγουρα, με μεγαλύτερη συνέπεια εκδηλώνεται ο καθοδηγητικός ρόλος της εργατικής τάξης στα πλαίσια αυτής της συμμαχίας. Μεγάλωσε το κύρος τον κόμματός μας και της εργατικής τάξης, σταθεροποιήθηκε, έγινε πιο ισχυρή η Λαϊκή μας Δημοκρατία.
Όμως, στην ουσία, μέχρι τα τώρα, δημιουργήσαμε μόνο και μόνο τις βασικές προϋποθέσεις για την άνοδο της αγροτικής παραγωγής κι ούτε αυτές στην πλέρια έκτασή τους. Χρειάζεται ακόμα μεγάλη, πολύπλευρη, εντατική και σκληρή δουλιά για να πραγματοποιηθούν οι αποφάσεις του κόμματος και του Υπουργικού Συμβουλίου που πάρθηκαν στις 23 του Δεκέμβρη 1953 για την αύξηση της αγροτικής παραγωγής.
Όταν μιλάμε για την αύξηση της αγροτικής παραγωγής, ορισμένοι βάζουν το ερώτημα, μήπως τα πολλά προνόμια που παίρνει η αγροτιά και ειδικά οι ιδιοκτήτες αγρότες θα έχουν συνέπεια πολλοί από τους μεσαίους αγρότες να γίνουν κουλάκοι.
Όσον αφορά σύντροφοι αυτό τον κίνδυνο της κουλακοποίησης, αυτός ο κίνδυνος υπάρχει πραγματικά, μα δεν επιτρέπεται να τον μεγαλοποιούμε. Φυσικά ισχύει απαράλλαχτα και για τις δικές μας συνθήκες η διαπίστωση του μεγάλου δασκάλου μας αθάνατου Λένιν, ότι η μικροεμπορευματική παραγωγή μέρα με τη μέρα και ώρα με την ώρα δημιουργεί τον καπιταλισμό. Αλλά ο Λένιν και ο Στάλιν δεν δίδαξαν μόνο αυτό, αλλά και τούτο: πως, έως ότου στην αγροτική οικονομία η μικροεμπορευματική παραγωγή έχει την υπεροχή, πρέπει να κάνουμε το παν ώστε αυτή να μεγαλώσει την παραγωγή της. Εμείς είμαστε στο πνεύμα του Λένιν και του Στάλιν όταν, συνδυάζοντας τα ατομικά συμφέροντα της αγροτιάς, τα οικονομικά συμφέροντα των αγροτών με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του σοσιαλισμού, προσπαθούμε να έχουμε την ανώτερη παραγωγή, όσο το δυνατό τη μεγαλύτερη εμπορευματική παραγωγή, από τα ατομικά αγροκτήματα.
Η αγροτική πολιτική του κόμματός μας – συνέχισε ο σ. Ράκοσι – βασίζεται στο λενινιστικό σύνθημα: Στηριγμένοι σταθερά στη φτωχή αγροτιά, πραγματοποιούμε στενή συμμαχία με τη μεσαία αγροτιά και δεν παύουμε ούτε στιγμή την πάλη μας ενάντια στους κουλάκους. Φυσικά το κόμμα μας, η εργατική τάξη μας, στηρίζεται, στους αγρότες των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών – ανεξάρτητα αν προηγούμενα ήταν φτωχοί ή μεσαίοι αγρότες.

Ο Ράκοσι απελευθερωμένος πια, το 1940, στην πρεσβεία της ΕΣΣΔ (πηγή)
Στο παρελθόν δεν εφαρμόζαμε πάντα με συνέπεια το τριμερές λενινιστικό σύνθημα. Συχνά δεν βοηθούσαμε αρκετά τη φτωχή αγροτιά. Όχι μια φορά η σωστή πολιτική του καθορισμού των κουλάκων μετατράπηκε σε πολιτική κατάργησης των κουλάκων. Ενώ από τον περσινό Ιούνη και δω όχι μονάχα σ’ ένα μέρος μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την αντίθετη υπερβολή: Σχεδόν δεν υπήρχε πάλη ενάντια στους κουλάκους και συχνά τους μεταχειρίζονται σαν τους μεσαίους αγρότες.
Η φροντίδα προς τους φτωχούς αγρότες αποτελεί ένα απ’ τα βασικά καθήκοντά μας στη νέα περίοδο.
Στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας αλλά και στο δυνάμωμα της εργατοαγροτικής συμμαχίας και μαζί μ’ αυτό στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη νέα περίοδο, η μεσαία αγροτιά παίζει ένα πάρα πολύ σπουδαίο ρόλο.
Με όλα τα μέσα πρέπει να βοηθήσουμε να γίνει στέρεα η συμμαχία μας με τη μεσαία αγροτιά.
Τα τελευταία χρόνια, οι κουλάκοι προσπάθησαν να μπουν στις γραμμές των μεσαίων αγροτών, γεγονός που το κατάφεραν ορισμένες φορές, γιατί τις περισσότερες φορές δεν χρησιμοποιούν μισθωτούς εργάτες άλλα κάνουν σπεκουλάτσια και τοκογλυφία. Οι κουλάκοι καμουφλαρισμένοι σε μεσαίους αγρότες είναι αναμφισβήτητα εχθροί της Λαϊκής μας Δημοκρατίας και απ’ την αρχή της νέας περιόδου έχουν ακόμα μεγαλύτερο θράσος. Ενάντια σ’ αυτούς πρέπει ακατάπαυστα να παλεύουμε, προσέχοντας ώστε, με τα μέτρα που παίρνουμε ενάντιά τους, να μην χτυπάμε τους μεσαίους αγρότες. Πρέπει να συνεχίσουμε την πολιτική περιορισμού ενάντια στους κουλάκους
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Στην ανάπτυξη του σοσιαλιστικού τομέα της αγροτικής οικονομίας πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς.
Δεν επιτρέπεται να ξεχάσουμε ούτε στιγμή πως αυτοί αποτελούν τον αναπόφευκτο δρόμο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ύπαιθρο και ότι, νωρίς ή αργά, ο κάθε αγρότης θα πεισθεί για τη σωστότητά του και θα μπει σ’ αυτό το δρόμο.
Ο βασικός οικονομικός νόμος τον σοσιαλισμού μπορεί να εφαρμοστεί ολοκληρωτικά μόνο με την κολλεχτιβίστικη καλλιέργεια σε μεγάλη έκταση.
Στην πλειοψηφία τους, οι αγροτικοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί δυνάμωσαν, όταν πέρσι ορισμένα απ’ τα μέλη τους φύγανε, όμως ένα μικρό μέρος απ’ αυτούς αδυνάτισαν από αυτό το γεγονός και θέλουν ειδική βοήθεια. Καθήκον του κόμματος και της κυβέρνησης είναι να επεξεργαστεί ένα λεπτομερειακό και μακρόχρονο πλάνο για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν και με τα όποια θα επιτραπεί να φανεί πιο γερά η υπεροχή των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών έτσι που τα σοσιαλιστικά αγροκτήματα να γίνουν ελκυστικά παραδείγματα και να αναπτύσσονται παραπέρα και ποσοτικά.
Οι προϋποθέσεις της ποσοτικής τους ανάπτυξης εξασφαλίζονται από το δυνάμωμα και την άνθιση των τωρινών αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών. Εκτός από την υλική και παραγωγική ενίσχυση, πρέπει να εξασφαλίσουμε τη συνεταιριστική δημοκρατία και όλα τα δικαιώματα των μελών και των ίδιων των συνεταιρισμών. Αυτό να το έχουν πάντα υπόψη τους τα λαϊκά συμβούλια, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις.
Πρέπει να πετύχουμε ώστε το εισόδημα των μελών των παραγωγικών συνεταιρισμών να ξεπεράσει το εισόδημα των μεσαίων αγροτών.
Γι’ αυτό πρέπει να φροντίσουμε όπως οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί, οι αγροτικές κοπερατίβες, καθώς και τα λαϊκά συμβούλια να βοηθήσουν ακόμα περισσότερο, οι γεωπόνοι και τα καλύτερα στελέχη να ‘ναι στη διάθεσή τους και τα εργοστάσια να πλαταίνουν το πατρονάρισμά τους προς τους συνεταιρισμούς.
Ακόμα πιο προσεχτικά πρέπει να μελετηθεί το ζήτημα της ακόμα καλύτερης και πιο σοβαρής ειδίκευσης των καθοδηγητικών στελεχών των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών. Πρέπει να δυναμώσουμε την πολιτική δουλιά στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς έχοντας υπόψη μας ότι την ανάπτυξη των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών δεν την προετοιμάσαμε πολιτικά καλά – δουλιά που πρέπει να γίνει τώρα.
Για τη στιγμή, το κυριότερό μας καθήκον είναι το δυνάμωμα, η οικονομική και πολιτική σταθεροποίηση, η αύξηση των εισοδημάτων της απόδοσης των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών που υπάρχουν.
Πρέπει να στρέψουμε τη προσοχή μας ώστε ο εχθρός να μη μπορέσει να στρέψει τους ιδιοκτήτες μικρούς και μεσαίους αγρότες ενάντια στους αγρότες των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών. Πρέπει να κάνουμε το παν, για να δημιουργήσουν καλές φιλικές σχέσεις ανάμεσα στους ιδιοκτήτες αγρότες και στα μέλη των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών.
Αν και το συνεταιριστικό μας κίνημα, συνέχισε ο σ.Ράκοσι, είναι νέο, υπάρχουν πια εκατοντάδες τέτοιοι συνεταιρισμοί που με την σωστή και φροντισμένη καλλιέργεια τους, με τα μεγάλα εισοδήματα τους, με τη πειθαρχία και επιμέλεια και την ευημερία των μελών δίνουν το καλό παράδειγμα στους άλλους. Αγροτικοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί σαν τους «Κόκκινο αστέρι», του Μπαρτς, «Απελευθέρωση», του Σέντες, «Λευτεριά», του «Πέρεστεγκ, Μιτσούριν», του Μπαλφ είναι γνωστοί σ’ όλη τη χώρα και αποτελούν ελκυστικά παραδείγματα της κολλεχτιβίστικης καλλιέργειας σε μεγάλη έκταση. Ορισμένοι αγροτικοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί για την καλή τους δουλιά βραβεύτηκαν απ’ την κυβέρνηση. Πολλοί πρόεδροι, αγρονόμοι, μπριγκαδιέροι η άπλά μέλη πολλών αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών βραβεύτηκαν με το βραβείο Κόσσουτ, είτε, με τον τίτλο του ήρωα της σοσιαλιστικής δουλιάς και με περηφάνια φορούν αυτό το διακριτικό–τιμητικό τίτλο της Λ. Δ. της Ουγγαρίας.
Το περασμένο φθινόπωρο, οι αγροτικοί παραγωγικοί μας συνεταιρισμοί πέρασαν από μια πάρα πολύ σκληρή δοκιμασία. Ενάντια στην λυσσασμένη επίθεση του ταξικού εχθρού, η καταπληχτική πλειοψηφία των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών μας σταθεροποιήθηκαν πολιτικά, αν και προσωρινά μειώθηκε η δύναμη και η έκταση ορισμένων συνεταιρισμών.
Για τη στιγμή, οι αγροτικοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί, κατέχουν τα 18% της οργώσιμης γης της χώρας και η συνολική έκτασή τους ξεπερνά τα 17 εκατομμύρια μαγυάρικα χόλντ. Στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς συμπεριλαμβάνονται 299 χιλιάδες οικογένειες και ο συνολικός αριθμός των μελών ξεπερνά το 1/4 του εκατομμυρίου. Για τη στιγμή, στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς περίπου τα 30% των μελών είναι μεσαίοι αγρότες.
Το ότι υπερασπίσαμε τους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς μας καθόλου δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσέξουμε στο μέλλον. Πρέπει περισσότερο να επαγρυπνούμε γιατί τώρα υπάρχουν συμπτώματα που δείχνουν πως η διαλυτική δουλιά των κουλάκων και άλλων εχθρικών στοιχείων που κάπως άλλαξε μορφή, ενάντια στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς συνεχίζεται. Πρέπει έγκαιρα να ξεσκεπάζουμε από την αρχή μόλις εκδηλώνεται αυτή τη διαλυτική δουλιά.
Οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί αποτελούν αποφασιστικό μέσο για την οικονομική ενίσχυση των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών, για το ανέβασμα της απόδοσής τους, για τη σοσιαλιστικοποίηση της υπαίθρου.
Βέβαια, οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί πρέπει να βοηθάνε στην παραγωγή και τους ιδιοκτήτες αγρότες. Όμως το κύριο τους καθήκον είναι το ανέβασμα της παραγωγής των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών, η αύξηση των προϊόντων, η εκλαΐκευση της ανώτερης αγροτεχνικής, της αγροτικής κουλτούρας Στα χωριά, ιδιαίτερα στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς.
Οι αποφάσεις του κόμματος και της κυβέρνησης της 23 του Δεκέμβρη 1953, δίνουν μεγάλη προσοχή στη βελτίωση της δουλιάς των μηχανοτρακτερικών σταθμών. Οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί μας για πρώτη φορά πέρσι πραγματοποίησαν τα παραγωγικά τους πλάνα. Μεγάλωσε σημαντικά η παραγωγή τραχτέρ, βελτιώθηκε η ποιότητα της δουλιάς, αν και υπάρχουν ακόμα πολλές ελλείψεις. Πριν λίγα χρόνια ακόμα οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί ήσαν άγνωστοι για μάς, ενώ τώρα έχουν βαθιές ρίζες στη μαγυάρικη αγροτική οικονομία και σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να ζει χωριό χωρίς αυτούς.
Για τη στιγμή, οι κρατικοί μηχανοτρακτερικοί σταθμοί μας διαθέτουν περίπου 12.000 τραχτέρ και αυτοί θα πάρουν το σημαντικό μέρος από τις πέντε χιλιάδες τραχτέρ που φτιάχνονται φέτος.
Φέτος οι μηχανοτρακτερικοί σταθμοί πήραν μια πάρα πολύ σημαντική ενίσχυση από τα εργοστάσια με τη μορφή του κινήματος–πατροναρίσματος, που ξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και που βελτίωσε τη δουλιά τους, όμως και τώρα υπάρχουν ακόμα πολλά παράτονα για τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς. Η ριζική βελτίωση της δουλιάς των μηχανοτρακτερικών σταθμών, η σταθεροποίηση σ’ αυτούς της πειθαρχίας στη δουλιά, το ανέβασμα της ποιότητας της δουλιάς, αποτελούν το κεντρικό ζήτημα της ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, της ανόδου της αγροτικής παραγωγής και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ύπαιθρο.
Μιλώντας παρακάτω για τα κρατικά αγροκτήματα ο σ. Ράκοσι ανάφερε, ότι αυτά καταλαμβάνουν τα 12,5% ολόκληρης της καλλιεργήσιμης γης της χώρας. Αν κι έχουμε κρατικά αγροκτήματα που δουλεύουν καλά π.χ. του Όρμινκους, Σούργιαν, Γκόρζια κλπ, η πλειοψηφία τους δουλεύουν χωρίς να καλύπτουν τα έξοδά τους. Όσον αφορά την παραγωγή σταριού, τα κρατικά μας αγροκτήματα έχουν κιόλας ξεπεράσει το μέσο δυο παραγωγής στη χώρα. Έτσι, το 1953, τα κρατικά αγροκτήματα ξεπέρασαν το ανώτερο μέσο όρο στη χώρα κατά 109 κιλά στο στάρι, κατά 170 στη βρύζα, κατά 180 κιλά στο φθινοπωρινό κριθάρι. Τα 22,5% του σταριού, τα 29% της βρύζας, τα 22,6% των γουρουνιών, τα 21% των βοδιών και αγελάδων, και τα 29% του γάλακτος παραδόθηκαν στο κράτος το 1953 από τα κρατικά αγροκτήματα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι τα κρατικά αγροκτήματα μας παίζουν και τώρα ένα σημαντικό ρόλο στην τροφοδοσία της χώρας μας.
Ταυτόχρονα όμως πρέπει να πούμε πως η πλειοψηφία των κρατικών αγροκτημάτων μας δεν λειτουργούν ακόμα καλά, κακή είναι η πειθαρχία στη δουλιά, σπαταλούν την κρατική λαϊκή περιουσία. Στα κρατικά αγροκτήματά μας, είναι πολύ χαμηλή η απόδοση ειδικά στα φυτά που θέλουν τσάπισμα. Πολύ χαμηλός είναι και ο ρυθμός της μηχανοποίησης στην κτηνοτροφία.
Και στα κρατικά αγροκτήματα, το πιο απαραίτητο και το κεντρικό καθήκον είναι: η βελτίωση της καλλιέργειας, η βελτίωση της καθοδήγησης, η σταθεροποίηση της πειθαρχίας, η μονιμοποίηση των εργατικών δυνάμεων, η διαφύλαξη της κρατικής περιουσίας, η πάλη ενάντια στη σπατάλη και η δημιουργία της πιο αυστηρής τάξης στην όλη δουλιά των αγροκτημάτων.
Στην πραγματοποίηση των αποφάσεων του κόμματος και της κυβέρνησης, ανέφερε σε συνέχεια ο σ. Ράκοσι, το εμπόριο παίζει ένα σοβαρό ρόλο και το κρατικό και το συνεταιριστικό εμπόριο των ιδιωτών αγροτών. Φέτος η εμπορευματική κυκλοφορία του μικρού εμπορίου θα ‘ναι μεγαλύτερη από της περσινή κατά 17%. Και μονάχα αυτό το γεγονός επιβάλει τεράστια καθήκοντα στο εμπόριό μας. Οι κομματικές μας οργανώσεις και τα κομματικά καθοδηγητικά όργανά μας πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι στις δικές μας συνθήκες το εμπόριο αποτελεί ένα σπουδαίο κρίκο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, είναι ένα απαραίτητο μέσο για τα ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου του εργαζόμενου λαού.
Όμως το εμπόριό μας μόνο τότε μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το τόσο σπουδαίο καθήκον, όταν τη δουλιά του τη βάλει κάτω απ’ τον έλεγχο τον εργαζόμενου λαού, της μάζας, όταν κάνει τη δουλιά του με την κριτική των καταναλωτών, όταν ενθαρρύνει και χρησιμοποιεί τις σωστές πρωτοβουλίες, όταν μελετά προσεχτικά τις απαιτήσεις των καταναλωτών, όταν φροντίζει για την πιο συστηματική διανομή των εμπορευμάτων , όταν εξυπηρετεί προσεχτικά τους αγοραστές, με λίγα λόγια, όταν δουλέψει με καινούργιους τρόπους.
Μετά, ο σ. Ράκοσι έκανε μια κριτική εξέταση της δουλιάς των υπουργείων που καθοδηγούν τους διάφορους τομείς της παραγωγής και. ανέφερε τις πιο χαραχτηριστικές αδυναμίες που παρουσίασαν.
ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ 5ΧΡΟΝΟΥ ΠΛΑΝΟΥ ΜΑΣ
Μιλώντας για τις αρχές του δεύτερου πεντάχρονου πλάνου ο σ. Ράκοσι ανέφερε ότι πρέπει στην επεξεργασία του, στον καθορισμό των κυριότερων χαραχτηριστικών και των αρχών του, να παρθούν υπόψη τα συμπεράσματα που βγαίνουν απ’ την πείρα, απ’ τα αποτελέσματα και τις αδυναμίες που παρουσιάστηκαν κατά την πραγματοποίηση του 1ου πεντάχρονου πλάνου. Πρέπει – είπε – να εξασφαλίσουμε την εξάλειψη των δυσαναλογιών που υπάρχουν στη λαϊκή μας οικονομία. Πρέπει να εξασφαλίσουμε να μη γίνουν πάλι λάθη υπερβολικής εκβιομηχάνισης. Πρέπει να εξασφαλίσουμε στο δεύτερο πεντάχρονο πλάνο να πραγματοποιείται συνεχώς το ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού και η ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας. Επίσης να εξασφαλιστεί αρμονία ανάμεσα σ’ αυτά τα δυο,
Για να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε καλύτερα από το πρώτο το δεύτερο πεντάχρονο πλάνο μας, συνέχισε ο σ. Ράκοσι, η Κ.Ε. μας προτείνει στο συνέδριο να εκμεταλλευτούμε το χρόνο 1955 για την προετοιμασία, κι έτσι το δεύτερο πεντάχρονο πλάνο μας ν’ αρχίσει από το 1956 και να τελειώσει το 1960. Αυτό θα μας δώσει την δυνατότητα να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε στην επεξεργασία του δεύτερου πεντάχρονου πλάνου, όχι μόνο την πείρα που έχουμε από την πραγματοποίηση του πρώτου πεντάχρονου, άλλα και την πείρα της στροφής που έγινε στο 1953-‘54. Αυτά τα χρόνια για το δεύτερο πεντάχρονο πλάνο, ταιριάζουν ακόμα καλύτερα γιατί και στη Σ. Ένωση και στις άλλες Λ. Δημοκρατίες τα καινούργια πεντάχρονα πλάνα, όπως φαίνεται, θα καταρτιστούν για το 1956-‘60.
Σε συνέχεια ο σ. Ράκοσι ανέφερε τα βασικά ζητήματα που πρέπει να προσεχτούν στο δεύτερο πεντάχρονο πλάνο στους διάφορους τομείς της λαϊκής οικονομίας. Και έκλεισε έτσι, σχετικά με το θέμα αυτό: σαν αποτέλεσμα της πραγματοποίησης του δεύτερου πεντάχρονου πλάνου η αγροτική οικονομία που τώρα καθυστερεί θα πλησιάζει στο ύψος της σοσιαλιστικής βιομηχανίας, σε όλη τη λαϊκή οικονομία θα κυριαρχεί η σοσιαλιστική παραγωγή και θα εφαρμόζεται, γενικά στη λαϊκή μας οικονομία ο βασικός νόμος του σοσιαλισμού. Με όλα αυτά βάζουμε στη χώρα μας τα θεμέλια του σοσιαλισμού.
H ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Λ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ή σοσιαλιστική μας ανοικοδόμηση και η ανάπτυξη της λαϊκής μας οικονομίας – συνέχισε ο σ. Ράκοσι – όπως ήταν φυσικό επέδρασε πάνω στην ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Αυτή την εξέλιξη χαραχτηρίζει το γεγονός ότι γρήγορα μεγαλώνει ο αριθμός των εργατών, κι ανάμεσα σ’ αυτούς ακόμα γρηγορότερα μεγαλώνει ο αριθμός των εργατών βιομηχανίας και της τεχνικής διανόησης. Αντίθετα, κάτω απ’ την επίδραση της σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης και της χρησιμοποίησης μηχανών στη γεωργία, ελαττώνεται ο αριθμός των αγροτών.
Αριθμητικά, αυτή η εξέλιξη παρουσιάζεται με το ότι ο αριθμός όλων των μισθωτών της χώρας ανέβηκε απ’ τα 3.910.409 άτομα που ήταν την 1η του Γενάρη του 1949 σε 4.000.400 άτομα την 1η τον Γενάρη του 1954. Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, εξαιτίας της κρατικοποίησης της βιομηχανίας και του εμπορίου καθώς και της ανάπτυξης των παραγωγικών συνεταιρισμών, ο αριθμός των μισθωτών στο σοσιαλιστικό τομέα ανέβηκε από 1.170.100 άτομα σε 2.946.400 άτομα, δηλαδή, ανέβηκε κατά 1.776.399 άτομα, ήτοι κατά 151.8%. ο αριθμός των αγροτών στο ίδιο διάστημα έπεσε κατά 231.000 ήτοι 11,7%. Σ’ αυτή την ελάττωση εκδηλώνεται η δυνατή επίδραση της εκβιομηχάνισης. Ο αριθμός των μισθωτών που διεξάγουν σωματική εργασία μέσα στα 5 χρόνια μεγάλωσε από 1.200.000 άτομα σε 1.660.009 άτομα, δηλαδή, κατά 460.000 άτομα, ανέβηκε δηλαδή πάνω από 38%.
Μια ιδέα για την αριθμητική ανάπτυξη της διανόησης δίνει το γεγονός ότι τώρα ο αριθμός των φοιτητών των πανεπιστημίων και των ανώτατων σχολών είναι πέντε φορές μεγαλύτερος απ’ ό,τι ήταν στα 1938.
Οι ανεξάρτητοι βιοτέχνες το Γενάρη αυτού του χρόνου δεν έφταναν ακριβώς στις 60.000, οι ανεξάρτήτοι μικρέμποροι τις 4.600. Οι ατομικά εργαζόμενοι χωρικοί, οι ανεξάρτητοι βιοτέχνες και οι έμποροι την 1 του Γενάρη αυτού του χρόνου απασχολούσαν 17.000 εργάτες και υπαλλήλους. Οι ανεξάρτητοι βιοτέχνες παράγουν τα 0,7% του εθνικού εισοδήματος, οι έμποροι διεξάγουν το 1% της εμπορικής κυκλοφορίας.
Η κρατική υπηρεσία στατιστικής το Γενάρη αυτού του χρόνου εξέτασε την κοινωνική καταγωγή του ανώτερου διοικητικού προσωπικού των επιχειρήσεων τριών νομών και 8 υπουργείων. Στις 18 μεγάλες επιχειρήσεις, ανάμεσα στις όποιες συγκαταλέγονται το Μ.Ρ. Μοΰβεκ (σ.parapoda: Πρόκειται για την τεράστια χαλυβομεταλλουργία που ανήκε προπολεμικά στην εβραϊκή οικογένεια των Βάις και μεταπολεμικά εθνικοποιήθηκε και μετονομάστηκε σε Μάτυας Ράκοσι), τα χυτήρια Λένιν, το Μάβαγκ, από τους 1.448 που εργάζονται σαν καθοδηγητές κύκλων εργασίας, 843 ήταν εργατικής καταγωγής και 149 αγροτικής καταγωγής. Από τους 289 εργαζόμενους που παίζουν καθοδηγητικό ρόλο στα συμβούλια των νομών Μπόρσοντ, Γκιόρ και Μπίκες και τα επαρχιακά συμβούλια, 123 ήταν εργατικής καταγωγής και 95 αγροτικής καταγωγής. Ανάμεσα στους προέδρους και αντιπροέδρους νομαρχιακών και επαρχιακών συμβουλίων, εργατικής καταγωγής είναι 62,5%, αγροτικής καταγωγής 34,4%. Στα 8 υπουργεία που έγινε η έρευνα, ανάμεσα στους 5.788 εργαζόμενους που καθοδηγούν κύκλους εργασίας, 2.600 είναι εργατικής καταγωγής και 736 αγροτικής. Αυτή η αναλογία στα ανώτατα στελέχη είναι ακόμα μεγαλύτερη προς όφελος των εργατών και αγροτών. Στο σώμα αξιωματικών του στρατού, 52,8% είναι εργατικής καταγωγής και 25% αγροτικής. Στα πέντε τελευταία χρόνια, 1.120 εργάτες της επιχείρησης Μ.Ρ. Μοΰβεκ πήραν καθοδηγητικά πόστα στην οικονομική ζωή, στην πολιτική δουλιά, στη διοίκηση του κράτους και στο σώμα των αξιωματικών, 420 επίσης εργάτες από το Μάβαγκ, 510 από το τραστ ανθρακωρυχείων της TATA μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα διατέθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Το κράτος μας ολοένα και πιο πολύ το διευθύνουν διανοούμενοι, εργάτες, αγρότες πιστοί στη Λ. Δημοκρατία (χειροκροτήματα).
Οι αριθμοί που παραθέσαμε δείχνουν ότι μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια δυνάμωσε και αναδείχτηκε ακόμα περισσότερο η σοσιαλιστική βάση της Λ. Δημοκρατίας μας, λιγόστεψαν ακόμα πιο πολύ τα καπιταλιστικά υπολείμματα, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την παραπέρα σταθεροποίηση της ενότητας και δύναμης του εργαζόμενου ουγγρικού λαού. Αυτή η ενότητα εκδηλώθηκε στις βουλευτικές εκλογές τον περασμένου χρόνου κατά τις όποιες ο εργαζόμενος λαός μας εκδηλώθηκε υπέρ της λαϊκής εξουσίας (σ.parapoda: στις εκλογές της 15/5/1949 από τους 6.053.972 εγγεγραμμένους, το Ουγγρικό Λαϊκό Μέτωπο Ανεξαρτησίας πήρε 5.478.515 ψήφους, ενώ όσοι είχαν ψηφίσει εναντίον του, άκυρο ή απείχαν ανήλθαν σε 575.457, δηλ.9,5% του εκλογικού σώματος, ενώ στις εκλογές της 17/5/1953, από 6.501.869 εγγεγραμμένους, 6.256.653 ψήφισαν Ουγγρικό Λαϊκό Μέτωπο Ανεξαρτησίας, ενώ όσοι ψήφισαν εναντίον του, άκυρο ή απείχαν ανήλθαν σε 245.216, δηλ. υπήρχε ακόμα μια μεγάλη κοινωνική βάση για αντεπανάσταση, χωρίς να υπολογίζονται οι εντός του Μετώπου).

Ο Ράκοσι μιλάει στην προεκλογική συγκέντρωση το Μάη του 1953 στην πλατεία Κόσουθ της Βουδαπέστης (πηγή)
Σε συνέχεια ο σ. Ράκοσι ανέφερε ότι η σπουδαιότερη αλλαγή των περασμένων χρόνων είναι η αύξηση του αριθμού, του ρόλου και της σημασίας των εργατών βιομηχανίας. Άλλαξε επίσης η εργαζόμενη αγροτιά. Ένα μέρος των αγροτικών παραγωγικών συνεταιρισμών άρχισε την ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού στο χωριό και συνεργαζόμενη με τους εργάτες της βιομηχανίας δυναμώνει τις βάσεις της Λ. Δ. και συσφίγγει ακόμα πιο πολύ τους δεσμούς συμμαχίας εργατών-αγροτών. Και οι ατομικά εργαζόμενοι αγρότες είναι διαφορετικοί απ’ ό,τι ήταν μπροστά από την απελευθέρωση.
Ολόκληρη η εργαζόμενη αγροτιά μας – τόνισε ο σ. Ράκοσι – είναι πλουσιότερη, περισσότερο αναπτυγμένη πολιτικά και πολιτισμένη, πιο απαιτητική. Ευρύνθηκε ο ορίζοντάς της και σήμερα ξέρει να εκτιμά καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη φορά τη συμμαχία των εργατών και αγροτών. Η πολιτική της νέας περιόδου που συγκεντρώνει την προσοχή της στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, στη βοήθεια όλων των εργαζόμενων αγροτών, έπεισε τους ατομικά εργαζόμενους χωρικούς ότι το Κόμμα και η Κυβέρνηση, αναγνωρίζει ειλικρινά, ξεσκεπάζει και διορθώνει τα λάθη που διέπραξε στην οικονομική πολιτική του και έτσι συσφίγγει ακόμα περισσότερο τη συμμαχία των εργατών-αγροτών.
Μιλώντας παρακάτω για τη διανόηση ο σ. Ράκοσι ανέφερε ότι μέσα στη μάζα των διανοουμένων μας δεν υπάρχουν πια αμφιβολίες για το ότι η διανόηση βρίσκει τη θέση της στη Λαϊκή μας Δημοκρατία, αν και ένα μικρό της μέρος ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να βλέπει προς τα πίσω. Η καταπληχτική πλειοψηφία της παλιάς διανόησης έχει πειστεί για το ότι η Λαϊκή δημοκρατία, εκτιμά, σέβεται την εργασία της διανόησης που είναι πιστή στην πατρίδα της και της προσφέρει τέτοιες δυνατότητες για ανάδειξη των ικανοτήτων της που στην εποχή της κεφαλαιοκρατίας ούτε λόγος μπορούσε να γίνεται. Πάνω σ’ αυτή την παλιά διανόηση, βαθιά εντύπωση εξάσκησε η ορμή και το μεγαλείο της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης, η ειλικρινής αγάπη του εργαζόμενου λαού για την πατρίδα του, ο αγνός πατριωτισμός του κι αυτή η επίπονη συνεπής προσπάθεια της Λαϊκής Δημοκρατίας όπως διατηρεί, ενισχύει και παραπέρα αναπτύσσει, σε κάθε τομέα, τις πανάρχαιες προοδευτικές παραδόσεις του έθνους μας, όπως διατηρήσει και ξαναζωντανέψει κάθε τι που ο ουγγρικός λαός στον τομέα του πολιτισμού έχει παρουσιάσει.
Η πολιτική των καπιταλιστών επιδίωκε πολύ προσεχτικά να δημιουργεί φράγμα ανάμεσα στη διανόηση και τους σωματικά εργαζόμενους, να τους χωρίζει. Σε μας, ο μορφωμένος εργάτης, ο αγρότης που λευτερώθηκε και ο διανοούμενος πλησιάζουν ο ένας τον άλλο όλο και περισσότερο.
Πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας μας συγχωνεύεται ο εργαζόμενος λαός με τη διανόηση.
Όσο πιο ενιαίο και σταθερό είναι το κρατικά και κοινωνικό σύστημά του της Λαϊκής Δημαοκρατίας – συνέχισε ο σ. Ράκοσι –τόσο περισσότερο συμπιέζονται εκείνα τα υπολείμματα του νικημένου παλιού καπιταλιστικού συστήματος, που δεν διδάχτηκαν από την εξέλιξη και τηρούν αμετάβλητα εχθρική στάση: οι πρώην εργοστασιάρχες, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι, σπεκουλάντες, κουλάκοι, κακοποιοί και κλέφτες της λαϊκής περιουσίας, οι σαμποταριστές της λαϊκής ανοικοδόμησης. Αυτά τα στοιχεία λουφάζουν εδώ κοντά μας, δεν ξέχασαν το παρελθόν , δεν κατάθεσαν τα όπλα, δεν εγκατάλειψαν την ελπίδα ότι με ξένη βοήθεια θα ξανακερδίσουν τη χαμένη εξουσία τους. Όμως η αυξανόμενη, δύναμη της Λαϊκής Δημοκρατίας τους αναγκάζει να είναι προσεχτικοί. Πολλοί απ’ αυτούς ήδη τοποθετήθηκαν σε διάφορα ιδρύματα, σε επιχειρήσεις, στις οικοδομές, στα κρατικά αγροχτήματα και από κει συνεχίζουν τώρα σαν εργαζόμενοι την επίμονη ύπουλη υπονομευτική τους δουλιά για την υπόσκαψη της Λαϊκής Δημοκρατίας. Η πείρα του ταξικού πολέμου δείχνει ότι ο εχθρός, με μια λύσσα που μεγαλώνει, υπερασπίζει το έδαφος που του έμεινε και δοκιμάζει να ξανακερδίσει ότι έχασε. Σ’ αυτή την προσπάθειά του έχει την υποστήριξη των ιμπεριαλιστών που με χίλιους τρόπους τρέχουν να βοηθήσουν τους στριμωγμένους πράχτορές τους, τους ενθαρρύνουν, δοκιμάζουν να εξασκήσουν πίεση πάνω στην κοινωνία μας, για να διευκολύνουν έτσι τη θέση των πραχτόρων τους και στη χώρα μας. Αυτό το δοκιμάσαμε τον περασμένο χρόνο, όταν ο εχθρός προσπάθησε να δώσει στραβή εξήγηση και να χρησιμοποίησει προς όφελός του τέτοια σωστά μέτρα όπως είναι η αμνηστία, η κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το χάρισμα των καθυστερούμενών φόρων και των υποχρεώσεων των αγροτών προς την συγκέντρωση αγροτικών προϊόντων, λέγοντας ότι αυτά τα μέτρα είναι σημάδια αδυνατίσματος της λαϊκής εξουσίας. Οι κουλάκοι στο χωριό γρήγορα δραστηριοποιήθηκαν. Άρχισε επίθεση ενάντια στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς. Παρακινούσαν τους αγρότες να μην πληρώνουν φόρους λέγοντας ότι και φέτος θα τους απαλλάξουν εκ νέου από τις υποχρεώσεις τους. Ο εχθρός που κρύβεται στα εργοστάσια έκανε ζύμωση ενάντια στην πραγματοποίηση των σχεδίων, ενάντια στην εργατική και παραγωγική πειθαρχία.
Τη ζύμωση του εχθρού διευκόλυνε ο απαράδεχτος φιλελευθερισμός που έδειξαν σ’ αυτή την περίπτωση τα κομματικά μας όργανα, τα συμβούλια, τα κρατικά όργανα, μη ξεσκεπάζοντας αρκετά δυναμικά τέτοια φαινόμενα. Το χτύπημα τέτοιων εχθρικών επιθέσεων και αποπειρών δεν είναι μόνο κρατικό καθήκον, πολύ περισσότερο μια που συχνά το κράτος δεν μπορεί να το εκπληρώσει, γιατί πολλές φορές εμφανίζονται με τέτοια καμουφλαρισμένη μορφή, που το ξεσκέπασμά τους μόνο με πολιτικά μέσα, μόνο με τη διαφωτιστική δουλιά των κομματικών μελών και των κομματικών οργανώσεων, ακόμα και κάθε οπαδού της Λαϊκής Δημοκρατίας, είναι δυνατό να πετύχουμε. Αν και για πολύ καιρό ο τύπος μας και η ζύμωσή μας υπογράμμιζαν έντονα τι πρόσφεραν τα μέτρα του Κόμματος και της κυβέρνησης, εντούτοις παράλειψαν να τονίσουν ότι για την ανύψωση της λαϊκής ευημερίας είναι απόλυτα απαραίτητη η σταθεροποίηση της πειθαρχίας των πολιτών, η εκπλήρωση των υποχρεώσεων των πολιτών καθώς και το ξεσκέπασμα των κακοποιών, των ανατρεπτικών στοιχείων και των σαμποταριστών.
Κάποια βελτίωση σ’ αυτό τον τομέα παρουσιάζεται μόνο τον τελευταίο καιρό. Στο μεταξύ όμως, η υπονομευτική δουλιά τον εχθρού προξένησε αρκετά σοβαρές ζημιές στην οικονομική και πολιτική ζωή της Λαϊκής μας Δημοκρατίας. Οι κομματικές μας οργανώσεις, τα κομματικά μας μέλη, κάθε οπαδός της Λαϊκής Δημοκρατίας πρέπει να ‘ναι στο πόστο τους και να αγρυπνούν ώστε να δια κρίνουν αμέσως κάθε εκδήλωση του ταξικού εχθρού και να την αποκρούουν. Ο εχθρός που στην ανοιχτή σύγκρουση έχασε τη μάχη, τώρα λούφαξε και με την ίδια αποφασιστικότητα, άλλά κρυφά, σκεπασμένα, συνεχίζει την πάλη και γι’ αυτό είναι δυσκολότερο να πιαστεί επ’ αυτοφώρω και να εξουδετερωθεί. Το καμουφλάρισμά του διευκολύνεται απ’ τη γραφειοκρατία, απ’ την αμέλεια, απ’ την έλλειψη ελέγχου, απ’ την έλλειψη πειθαρχίας, απ’ τη σκάρτη παραγωγή, απ’ τις κακές σχέσεις προς τη δουλιά, απ’ την κλοπή είτε τη σπατάλη της λαϊκής περιουσίας. Όλα αυτά τα φαινόμενα, όχι μια φορά, ο εχθρός τα μεγαλώνει, γιατί αυτά είναι το κάλυμμα πίσω απ’το οποίο μπορεί να προξενήσει την μεγαλύτερη ζημιά. Απ’ αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι η πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία, την έλλειψη πειθαρχίας, την αμέλεια, συνδυασμένη με τη βελτίωση του έλέγχου και τη μεγαλύτερη επαγρύπνηση, είναι το καλύτερο μέσο για το ξεσκέπασμα τον ταξικού εχθρού. Προϋπόθεση της επιτυχίας αυτού του αγώνα είναι όπως οι μάζες των εργαζομένων ελεύθερα και τολμηρά μπορούν να κάνουν κριτική και αυτοκριτική, να ξεσκεπάζουν τις αιτίες των λαθών, να βοηθούν τον έλεγχο. Γι’ αυτό με κάθε τρόπο πρέπει να υποβοηθούμε την κριτική και τις πρωτοβουλίες που έρχονται από κάτω, κοντά στ’ άλλα, σαν ένα απ’ τα κυριότερα όπλα για το ξεσκέπασμα του καμουφλαρισμένου εχθρού.
Στη σημερινή περίοδο ανάπτυξης της Λαϊκής Δημοκρατίας, πρέπει συνεπώς να μεγαλώσουμε την επαγρύπνηση. Άλλά ταυτόχρονα πρέπει να προσέξουμε η επαγρύπνηση αυτή να μην πάρει τη μορφή γενικής δυσπιστίας και υπονοιών για κείνους που μπροστά απ’την απελευθέρωση δεν ήταν στο πλευρό μας είτε ήταν μέλη διάφορων οργανώσεων του καθεστώτος του Χόρτυ· οι επιτυχίες των ετών που πέρασαν από την απελευθέρωση – όπως είπαμε –έπεισαν τη μάζα τέτοιων ανθρώπων για το δίκιο της Λαϊκής Δημοκρατίας. Ανάμεσά τους πάρα πολλοί έγιναν οπαδοί της Λαϊκής εξουσίας και ειλικρινά συνεργάζονται μαζί μας στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Παρακάτω ο σ. Ράκοσι ασχολείται με τη δουλιά, τη σημασία και το ρόλο των λαϊκών συμβουλίων και του Λαϊκού Μετώπου της Ανεξαρτησίας. Αναφερόμενος στο λαϊκό στρατό τονίζει, ότι παράλληλα με τη σταθεροποίηση του κοινωνικού και κρατικού συστήματος της Λ. Δ. μεγαλώνει και ο λαϊκός στρατός, ο φρουρός και εγγυητής της ανεξαρτησίας, της ειρηνικής ανοικοδομητικής μας δουλιάς. Μεγαλώνει το υγιές μαχητικό πνεύμα, οι γνώσεις του, η πειθαρχία, η δύναμη κρούσης του. Ένα απ’τα κύρια καθήκοντα της Λ. Δ. είναι η με κάθε τρόπο υποστήριξη αυτής της εξέλιξης του λαϊκού στρατού.
Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Σε συνέχεια, ο σ. Ράκοσι αναφέρθηκε στα ζητήματα της παιδείας, της επιστήμης και της κουλτούρας και υπογράμμισε τις επιτυχίες που σημειώθηκαν σε όλους τους σχετικούς τομείς.
Για την παιδεία ανάφερε πως σήμερα τρεις φορές μεγαλύτερος από προπολεμικά είναι ο αριθμός των μαθητών των οκτατάξεων δημοτικών σχολείων, τρεις φορές των μαθητών των μέσων σχολειών και πέντε φορές των σπουδαστών των ανώτερων σχολών. Η πλειοψηφία των σπουδαστών και των μαθητών των μέσων σχολών είναι εργατικής και αγροτικής καταγωγής – η Λαϊκή Δημοκρατία δημιουργεί τη δική της διανόηση.
Σαν κύρια ζητήματα της παιδείας ο σ. Ράκοσι τόνισε την ανάγκη της διαμόρφωσης ενιαίου, συνεχούς, επιστημονικά εδραιωμένου σταθερού συστήματος «που θα βάλει, οριστικά τέρμα στην αναδιοργάνωση και θα εξαφανίσει την αβεβαιότητα, τον πειραματικό χαραχτήρα από κάθε τομέα της δημόσιας παιδείας».
‘Όσον αφορά το περιεχόμενο της παιδείας, είπε, «δίπλα στη σταθερή ανάπτυξη των γνώσεων για τον κόσμο πρέπει να τείνουμε στο βάθεμα της διδασκαλίας των αξιών του εθνικού μας πολιτισμού». Στην ανώτατη παιδεία να εξασφαλιστεί η πραγματική πανεπιστημιακή, επιστημονική πλήρη επαγγελματική κατάρτιση και η πιο βαθειά μελέτη του μαρξισμού– λενινισμού.

Ράκοσι και Έρνε Γκέρε παρακολουθούν στις 23 Μάη 1954 τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ουγγαρίας-Αγγλίας (όπου οι Ούγγροι συνέτριψαν τους Άγγλους με 7-1) (πηγή)
Μέσα σε χειροκροτήματα ο σ. Ράκοσι αναφέρθηκε στα λαμπρά αποτελέσματα στον τομέα τον αθλητισμού.
Μιλώντας για την επιστημονική ζωή της χώρας, υπογράμμισε το ρόλο και το έργο της ακαδημίας επιστημών και ιδιαίτερα τόνισε την ανάγκη της ανάπτυξης της οικονομολογίας.
Για την νέα ουγγρική καλλιτεχνία και λογοτεχνία τόνισε ότι σημείωσε σημαντική πρόοδο στα τελευταία χρόνια. Ο κινηματογράφος είχε υπολογίσιμες επιτυχίες στη χώρα και στο εξωτερικό. Η θεατρική παραγωγή βρίσκεται στην ανάπτυξή της. Η μεγάλη κρατική βοήθεια που δόθηκε στις εικαστικές τέχνες διευκόλυνε το ξετύλιγμα της δημιουργικής εργασίας. Κοντά στις νεώτερες επιτυχίες που σημείωσαν οι μουσικοί, επιτυχίες είχαν και οι μουσικοσυνθέτες.
Η νέα ουγγρική λογοτεχνία έχει μεγάλη εξάπλωση μέσα στη χώρα άλλά και στις χώρες της Λ. Δημοκρατίας, ξεχωριστά μάλιστα στη Σ. Ένωση όπου πέρσι μεταφράστηκαν 25 ουγγρικά έργα και κυκλοφόρησαν σε 1.200.000 αντίτυπα.
Ο λαός μας όμως, είπε ο σ. Ράκοσι, περιμένει πολύ περισσότερα από τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες μας. Η πολιτική του κόμματος στο σημείο αυτό κάνει πιο εύκολα σε κάθε πιστό στο λαό συγγραφέα να βρει τη δημιουργική του θέση στη Λ. Δημοκρατία περιλαμβάνοντας ακόμα κι αυτούς που μόλις τώρα αρχίζουν να αναγνωρίζουν τη λαϊκοδιαπαιδαγωγική αποστολή της καλλιτεχνικής εργασίας.
VI.ΤΟ ΚΟΜΜΑ
Συνεχίζοντας την εισήγησή του, ο σ. Ράκοσι πέρασε στα ζητήματα του Κόμματος.
Το μεγάλο μας Κόμμα – είπε αρχίζοντας – για τέταρτη πια δεκαετηρίδα αγωνίζεται για τη λευτεριά του λαού μας, για τη νίκη της υπόθεσης του σοσιαλισμού. Επί ένα τέταρτο του αιώνα αγωνίζονταν κάτω απ’ τη γη, στις δύσκολες συνθήκες της παρανομίας για τα ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και με τον ηρωικό και γεμάτο αυτοθυσία αγώνα του ακόμα τότε, μέσα στις πιο άγριες διώξεις, κέρδισε την υποστήριξη των πιο άξιων παιδιών του λαού, την αγάπη και την αναγνώρισή τους. Στη διάρκεια των δέκα σχεδόν χρόνων που πέρασαν μετά την απελευθέρωση, το Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων έγινε η αναγνωρισμένη καθοδηγήτρια δύναμη της χώρας και με σίγουρο χέρι κατεύθυνε όλη εκείνη την εξέλιξη, που, σαν αποτέλεσμά της, έγινε στην πατρίδα μας, με την καθοδήγηση της εργατικής τάξης, ο εργαζόμενος λαός νοικοκύρης της χώρας. Αυτή την εξέλιξη εκφράζει το προσχέδιο του νέου μας καταστατικού όταν διαπιστώνει ότι: «Με την καθοδήγηση του Κόμματος, στηριζόμενος στη βοήθεια της κραταιάς Σ. Ένωσης που απελευθέρωσε την πατρίδα μας, ο ουγγρικός λαός ανέτρεψε την κυριαρχία των εκμεταλλευτών και δημιούργησε στην Ουγγαρία το καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας».
Οι αγώνες του Κόμματός μας για το δυνάμωμά της πατρίδας μας και τη διαρκή άνοδο της ευημερίας του λαού μας στεφανώνονται με επιτυχία, γιατί δυναμώνει ακατάπαυστα η πολιτική και ιδεολογική ενότητα του Κόμματός μας, γίνεται όλο και πιο στέρεα. Σ’ αυτή την όλο και πιο δυνατή πολιτική και οργανωτική του ενότητα βρίσκεται η ακατανίκητη δύναμη του Κόμματος.
Οι ιστορικής σημασίας αποφάσεις της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του Ιούνη του περασμένου χρόνου, πολλαπλασίασαν τη δύναμη του Κόμματός μας, ανέβασαν τη μαχητικότητά του και ανέπτυξαν παραπέρα την πολιτική και οργανωτική ισχύ και την ιδεολογική ενότητα του Κόμματός μας. Η πείρα των δέκα και πάνω μηνών που πέρασαν από τότε επιβεβαιώνουν ότι το Κόμμα είναι σήμερα πιο συσπειρωμένο, πιο ενιαίο από κάθε άλλη φορά.
Συνεχίζοντας ο σ. Ράκοσι αναφέρθηκε στις σημαντικές από άποψη άρχών μεταβολές που έγιναν στους τρόπους καθοδήγησης του Κόμματος. Η βλαβερή μέθοδος της ατομικής καθοδήγησης, από όπου προήλθαν τόσα λάθη και ζημιές, αντικαταστάθηκε με τη λενινιστική αρχή και πράξη της συλλογικής καθοδήγησης. Η ενότητα του Κόμματος, είπε, δυνάμωσε και είναι, σήμερα πιο ισχυρή από κάθε, άλλη φορά γιατί δυνάμωσε και η ενότητα της κομματικής καθοδήγησης.
Με βάση αυτά – είπε σε συνέχεια – διαπιστώνουμε ότι το μεγάλο μας Κόμμα έφτασε στο συνέδριο ενισχυμένο, συσπειρωμένο σε ακατάλυτη ενότητα. Εδώ βρίσκεται, σύντροφοι, ένα απ’ τα πιο αξιόλογα αποτελέσματα του αγώνα και της δουλιάς του Κόμματός μας.
Συνεχίζοντας, ο σ. Ράκοσι είπε: Στη διάρκεια των περασμένων χρόνων το κόμμα μας απόδειξε και πάλι ότι μπορεί σε κάθε κατάσταση να επεξεργάζεται για το λαό μας τα πιο καλά μέτρα, ότι δεν φοβάται ανοιχτά, θαρραλέα, αυτοκριτικά να αποκαλύπτει τα λάθη που έκανε και να φέρνει γρήγορα και αποφασιστικά στροφή εκεί όπου το απαιτεί το συμφέρον της Λαϊκής μας Δημοκρατίας.
Ο σ. Ράκοσι αναφέρθηκε στη συνεδρίαση της Κ. Ε. του περασμένου Ιούνη που εξέτασε τα προβλήματα του Κόμματος και του κράτους και έδειξε τα λάθη και τον τρόπο της διόρθωσής τους. Οι αποφάσεις που πήρε η Κ.Ε. απόβλεπαν στο να εξαλείψουν μέσα στο Κόμμα την απαράδεχτη ατομική καθοδήγηση και την προσωπολατρεία, να δυναμώσουν την ιδεολογική δουλιά και εσωκομματική πειθαρχία, το πνεύμα της κριτικής και αυτοκριτικής, ιδιαίτερα της κριτικής από τα κάτω, να εξαλείψουν τους γραφειοκρατικούς τρόπους στους όποιους συνήθισαν τα στελέχη του Κόμματος, να δυναμώσουν την οργανωτική και ιδεολογική δουλιά στο Κόμμα που είχε παραμεληθεί, να δυναμώσουν τη δραστηριότητα και την πρωτοβουλία των μελών του Κόμματος που είχε ελαττωθεί και τους δεσμούς του Κόμματος με τις εργαζόμενες μάζες που είχαν χαλαρώσει.
Έτσι, οι αποφάσεις αυτές έφεραν ουσιώδη αποτελέσματα στη βελτίωση της εσωτερικής ζωής του Κόμματος και των μεθόδων καθοδήγησης.
Τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος ήρθαν πιο κοντά στα μέλη του Κόμματος και το Κόμμα ήρθε πιο κοντά στο λαό. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, μεγάλωσε η δύναμη του Κόμματος, η δραστηριότητα των κομματικών μελών, έγινε πιο ζωντανή η ζωή σ’ όλους τους τομείς του Κόμματος.
Η αυξανόμενη συνείδηση της ευθύνης και η πρωτοβουλία των κομμουνιστών εκφράζεται με την όλο και πιο έντονα εκδηλούμενη δραστηριότητα των μελών του Κόμματός μας. Αυτές οι μεταβολές επιδρούν ευνοϊκά στην εσωτερική ζωή του κόμματος και στους δεσμούς του με τις μάζες. Αυτό το διαπιστώσαμε με την ευκαιρία των εκλογών των καθοδηγήσεων των ΚΟΒ και των Κομματικών Επιτροπών φέτος την άνοιξη.
Σε συνέχεια, ο σ. Ράκοσι τόνισε πως η κριτική και η αυτοκριτική είναι απ’τους σοβαρότερους παράγοντες για την ανάπτυξη του κόμματος και υπογράμμισε την ανάγκη της υπεράσπισης της σωστής γραμμής του Κόμματος από κάθε διαστρέβλωση.
ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ, ΠΙΟ EΝIΑIO
Μετά το 2ο συνέδριο, είπε σε συνέχεια ο σ. Ράκοσι, το Κόμμα μας δυνάμωσε παραπέρα, βάθυνε τις ρίζες του, έγινε πιο πεπειραμένο, πιο σφυρηλατημένο, πιο ατσαλωμένο και πιο ενωμένο. Αυτή την ενότητα που είναι αποτέλεσμα της συνεχούς και αδιάκοπης πάλης ενάντια στους παλιούς εκμεταλλευτές τη δυναμώνει περισσότερο η μαρξιστική–λενινιστική θεωρία, η εφαρμογή της στην πραχτική δουλιά στις μαγυάρικες συνθήκες, πάνω στο παράδειγμα του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ένωσης, η ενότητα των ιδεών που καθοδηγεί το Κόμμα μας σε κάθε του δουλιά και που για το δυνάμωμά της και το βάθεμά της χρειάζεται η ακατάπαυστη πάλη.
Οι αλλαγές που έγιναν μετά το 2ο συνέδριο του Κόμματος, οι όποιες συμβάδιζαν με την άνοδο της πολιτικής και ηθικής ενότητας του εργαζόμενου λαού μας και οι όποιες ανεβάζουν τις απαιτήσεις των μελών του Κόμματός μας, έκαναν απαραίτητο να φέρουμε μπροστά στο συνέδριο το καινούριο καταστατικό του Κόμματος το όποιο καθορίζει: «το Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού, το όποιο ενώνει στις γραμμές του τις πιο προοδευτικές ουγγρικές δυνάμεις, τους πιο καλύτερους της εργατικής τάξης, της εργαζόμενης αγροτιάς και της διανόησης. Το κόμμα είναι εθελοντική μαχητική ένωση. Στη δράση του καθοδηγείται από τη διδασκαλία των Μάρξ-Ένγκελς–Λένιν–Στάλιν».
Η ανάπτυξη του Κόμματος φαίνεται επίσης και στο γεγονός πως μετά το δεύτερο συνέδριο ανέβηκε σημαντικά ο αριθμός των οργανώσεων βάσης. Το Γενάρη του 1951 είχαμε 12.933 οργανώσεις βάσης, μέχρι το Γενάρη τον 1954 ο αριθμός των οργανώσεων βάσης ανέβηκε σε 21.553. Στο διάστημα αυτό ο αριθμός των οργανώσεων βάσης του σοσιαλιστικού τομέα της αγροτικής οικονομίας από 2.129 ανέβηκε σε 4.250 και μέσα σ’ αυτές οι οργανώσεις βάσης των παραγωγικών συνεταιρισμών από 1.681 σε 3.122.
Η σημερινή δύναμη των μελών του Κόμματος είναι 864.607 μέλη. Απ’ αυτά, ταχτικά μέλη 810.227, δόκιμα 54.380. Η δύναμη των μελών του Κόμματος από το δεύτερο συνέδριο ανέβηκε κατά 2.493. Η αιτία αυτής της αργής ανόδου βρίσκεται στο γεγονός ότι ανάμεσα στα δύο συνέδρια ταχτοποιούνταν το ζήτημα αυτών που παρέμειναν πολλά χρόνια δόκιμα μέλη του Κόμματος και απ’αυτούς διώχτηκαν από το Κόμμα σχεδόν 20.000. Η αλλαγή των βιβλιαρίων που έγινε πέρσι μίκρυνε τον αριθμό αυτών που ήταν γραμμένοι σε δύο οργανώσεις και οι όποιοι, γι’ αυτό, το 1951, δύο φορές φαίνονταν γραμμένοι σε διαφορετικές καταστάσεις.
Την ανάπτυξη του Κόμματος την καθυστέρησε και το γεγονός ότι φροντίζουμε να μην προσλαμβάνονται στο Κόμμα νέοι κάτω από 24 χρόνων για να δουλέψουνε μέσα στην ΝΤΙΣ με σκοπό να δυναμώσουμε τη δουλιά ανάμεσα στους νεολαίους. Σχετικά με τη σύνθεση του Κόμματος: ο αριθμός των εργατών από 490.046 ανέβηκε σε 521.251, σε εκατοστά από 56,9 σε 60,5. Μεγάλωσε η αναλογία και δ αριθμός της διανόησης. Από 34.503 που ήταν τον Γενάρη του 1951, το Γενάρη του 1954 ανέβηκε σε 43.161. Ο αριθμός των αγροτών μέσα σε ένα χρόνο λιγόστεψε κατά ένα εκατοστό και τώρα είναι 124.976.
Με βάση την απασχόληση, η σύνθεση των δοκίμων μελών του Κόμματος, η όποια κατά ένα βαθμό δείχνει την παραπέρα πορεία της ανόδου του Κόμματος είναι η παρακάτω: μετά το δεύτερο συνέδριο ο αριθμός των εργατών δοκίμων μελών από 56,1% ανέβηκε στα 62,8%. Την 1η του Γενάρη 1951 τα 14,1% των δοκίμων μελών ήταν αγρότες, την 1η του Γενάρη του 1954 τα 19,2%. Μέσα σ’ αυτούς ανέβηκε ο αριθμός των αγροτών που δουλεύουν σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς και των ατομικών καλλιεργητών. Το ποσοστό των διανοουμένων από 3,9% σε 4,2%. Σοβαρά μίκρυνε το ποσοστό των υπαλλήλων δοκίμων μελών από 17,4% σε 7 ,6%.
Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν, είπε σε συνέχεια ο σ. Ράκοσι, πως η ανάπτυξη του Κόμματός μας είναι αργή και πρέπει απαραίτητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση, στην πρόσληψη όμως δεν πρέπει να δίνεται φροντίδα μόνο για την αριθμητικά ποσοτική άνοδο αλλά για την ποιοτική.
Στο σημείο αυτό ο σ. Ράκοσι τόνισε την ανάγκη να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην πρόσληψη μελών στο Κόμμα στις κομματικές οργανώσεις των παραγωγικών συνεταιρισμών. Υπάρχουν σήμερα χίλιοι περίπου παραγωγικοί συνεταιρισμοί που δεν έχουν κομματικές οργανώσεις.
Συνεχίζοντας, τόνισε πως πρέπει απ’ όλους τους τομείς της Δημοκρατίας οι καλλίτεροι εργαζόμενοι να γίνουν δόκιμα μέλη του Κόμματος και πρέπει επίσης να επιστηθεί η προσοχή στο γεγονός ότι ο αριθμός των διανοουμένων είναι ακόμα μικρός, ενώ ταυτόχρονα να δυναμώσει η επαγρύπνηση ώστε να μην περάσουν Στα Κόμμα καριερίστες, συνθηκολόγοι ή εχθρικά στοιχεία. Όλα αυτά, είπε, συμβάλλουν στο να γίνει το Κόμμα μας ακόμα πιο λενινιστικό, να γίνει πραγματικό Κομουνιστικό Κόμμα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΟΥΛΙΑ
Η απόφαση της Κ.Ε. του περασμένου Ιούνη – συνέχισε ο σ. Ράκοσι – έδειξε πως στο Κόμμα μας παρουσιάζεται καθυστέρηση στον ιδεολογικό και θεωρητικό τομέα. Τα καθήκοντα της καινούργιας περιόδου απαιτούν μεγαλύτερη συμβολή και δραστηριότητα του εργαζόμενου λαού. Γι’ αυτό ο ρόλος της προπαγάνδας και της αγκιτάτσιας μεγαλώνει εξαιρετικά. Το δυνάμωμα και η παραπέρα ανάπτυξη της ιδεολογικής δουλιάς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το καλυτέρεμα της προπαγανδιστικής και διαφωτιστικής δουλιάς. Στους τελευταίους μήνες η Κ.Ε. συζήτησε τα ζητήματα της προπαγάνδας-αγκιτάτσιας, της μαζικής διαπαιδαγώγησης και της λογοτεχνίας και καθόρισε τα σχετικά μ’ αυτά καθήκοντα. Οι αποφάσεις αυτές της Κ.Ε. βοηθάνε να γνωριστεί και να πραγματοποιηθεί καλύτερα η καινούρια πολιτική του Κόμματος. Διορθώθηκε σ’ αυτό τον τομέα η δουλιά του Κεντρικού Οργάνου του Κόμματος «Σάμπατ-Νέπ» και του θεωρητικού περιοδικού «Κόκκινη Επιθεώρηση». Πιο συχνά ασχολούνται με τα θεωρητικά και ιδεολογικά ζητήματα που έχουν σχέση με την περίοδο της καινούριας ανάπτυξης της Λ. Δημοκρατίας. Όλα αυτά όμως είναι μόνο μια καλή αρχή.
Οι αποφάσεις της Κ.Ε. απαιτούν οι εφημερίδες και τα περιοδικά μας να καταπιάνονται αδιάκοπα με τα ιδεολογικά ζητήματα, να κριτικάρουν ανοιχτά και θαρραλέα, συγκεκριμένα και όχι γενικά, με τα ουγγρικά δεδομένα και χωρίς να υπολογίζουν πρόσωπα. Πρέπει να βοηθήσουμε ανοίγοντας συζητήσεις τέτοιες που εξυπηρετούν την παραπέρα ιδεολογική πρόοδο, συζητήσεις στη λογοτεχνία, στην επιστήμη, στην καλλιτεχνία και στους πιο διαφορετικούς τομείς. Στην πραγματοποίηση αυτών των απαιτήσεων βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της αρχής. Αυτά που μετά τις αποφάσεις πραγματοποιήθηκαν πρέπει να τα βλέπουμε μόνο σαν πρώτα βήματα. Για να ξεπεράσουμε τη καθυστέρηση χρειάζεται περισσότερη, πλατύτερη και βαθύτερη ιδεολογική δουλιά.
Η αλλαγή που χρειάζεται απαραίτητα να πραγματοποιηθεί στον ιδεολογικό τομέα ακόμα δεν έγινε. Γι’ αυτό με κάθε τρόπο πρέπει να βοηθηθεί και να ενθαρρυνθεί η ανάπτυξη της ιδεολογικής και θεωρητικής δουλιάς.
Τα καινούργια καθήκοντα απαιτούν την δραστηριοποίηση και συμβολή σ’ αυτό των πλατιών μαζών. Γι’ αυτό χρειάζεται ζωντανή και θαρραλέα αγκιτάτσια και προπαγάνδα, τέτοια αγκιτάτσια και προπαγάνδα, που καθαρά και κατανοητά στη γλώσσα του λαού δίνει απαντήσεις στα ζητήματα που παρουσιάζονται, που κινητοποιεί τους εργαζομένους στο ξεπέρασμα των δυσκολιών και ταυτόχρονα αυστηρά και μαχητικά παλεύει ενάντια στη φανερή ή κρυφή προπαγάνδα. Η αγκιτάτσια μας να γίνεται πιο δυνατή, να απασχολείται με τα επίκαιρα και φλέγοντα καθήκοντα, με τα προβλήματα των εργατών, να δείχνει τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στις πραγματοποιήσεις της δουλιάς των εργαζομένων με τα καθήκοντα της χώρας και έτσι ν’ ανοίγει πλατύτερους ορίζοντες και προοπτικές. Ξεκινώντας απ’ αυτό πρέπει να μελετήσουμε και να καλυτερεύσουμε όχι μονάχα τη δουλιά των αγκιτατόρων αλλά και τη δουλιά της εφημερίδας και του ραδίου. Η παλιά πείρα της ταξικής πάλης μάς διδάσκει ότι ο εχθρός τρυπώνει σ’ αυτά τα μέρη που εμείς δεν ασχολούμαστε. Αυτό φυσικά αφορά και τον ιδεολογικό τομέα. Στένεψε πολύ η υλική βάση του καπιταλισμού. Όμως η καπιταλιστική σκέψη και χωρίς οικονομική βάση ζει και ακόμα για μεγάλο χρονικό διάστημα θα εξακολουθεί να επιδράει με τις πιο διαφορετικές μορφές σε όλους τους τομείς της Λαϊκής μας Δημοκρατίας. Η κεφαλαιοκρατική ιδεολογία βοηθάει με όλα τα μέσα τα υπολείμματά της στη χώρα μας, ξαναζωντανεύει παραπέρα τον ιμπεριαλιστικό κύκλο του οποίου η μέθοδος εκφράζεται στο μπάσιμο από διαφορετικά κανάλια της ιδεολογίας του σε μάς. Στους τελευταίους μήνες διαπιστώσαμε ότι οι πιστοί στο παλιό καθεστώς εθνικιστές, με την διάδοση σοβινιστικών συνθημάτων προσπάθησαν και δοκίμασαν να ξαναζωντανέψουν τον αντισημιτισμό, το αισχρό όπλο του φασισμού. Οι προσπάθειες της αντίδρασης κατευθύνονται κυρίως στο να βάλουν κάτω απ’ την πολιτική τους επίδραση τις εργαζόμενες αγροτικές μάζες.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες γίνεται μεγαλύτερη η ανάγκη όλα τα μέλη του κόμματος να καταχτήσουν το βαθμό αυτό της θεωρητικής και πολιτικής προετοιμασίας που είναι αναγκαίος για την εκπλήρωση των καθηκόντων στον τομέα που δουλεύουν, αυτό τους κάνει ικανούς να καταλαβαίνουν τα καινούργια προβλήματα που προκύπτουν και να μπορούν κατάλληλα να αποφασίζουν.
Συνεχίζοντας ο σ. Ράκοσι είπε: Πολλές φορές διαπιστώθηκε ότι η διαλυτική δουλιά του εχθρού εμφανίζεται δημαγωγικά, προσπαθεί να διασπάσει την πειθαρχία με τη μορφή των απαιτήσεων, ζητά παράλογα πράγματα που ξεπερνούνε την ικανότητα της Λαϊκής μας Δημοκρατίας φέρνοντας εμπόδια στη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση. Αυτό το φαινόμενο είναι πιο επικίνδυνο ακόμα για το γεγονός ότι συχνά συναντούμε τέτοια πλάνα και προτάσεις που γίνονται με καλή διάθεση, τα όποια, όμως παραγνωρίζουν τις πραγματικές δυνατότητες και την υλική κατάσταση της Λαϊκής Δημοκρατίας.
Η παραδοχή τέτοιων πλάνων οδήγησε ώστε σε πολλούς τομείς στη θέση της οικονομίας να δίνουμε παραπάνω απ’ ότι χρειάζεται, δεν απλώνουμε τα πόδια ως εκεί που φτάνει το πάπλωμα, πράγμα που φέρνει σοβαρές ζημιές στη λαϊκή μας οικονομία και εμποδίζει το καλυτέρεμα του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
Συνεχίζοντας ο σ. Ράκοσι αναφέρθηκε στην πολιτική στελεχών και τόνισε την ανάγκη της γρήγορης και ριζικής έξάλειψης των αδυναμιών που παρουσιάζονται ακόμα στο τομέα αυτόν. Ιδιαίτερα στάθηκε στο γεγονός ότι η ανάδειξη και η προώθηση στελεχών γίνεται με βάση γνωμοδοτήσεις, αναφορές, ερωτηματολόγια, και παλιές βιογραφικές εκθέσεις, δηλαδή με τρόπο γραφειοκρατικό. Ταυτόχρονα τόνισε την ανάγκη της σοβαρής επαγγελματικής κατάρτισης των στελεχών δίπλα στη θεωρητική μόρφωσή τους. Σχετικά με τις κομματικές σχολές ανάφερε ότι τώρα λειτουργούν δίχρονες και χρονιάτικες, πεντάμηνες και τρίμηνες σχολές. Το φθινόπωρο θα αρχίσει να λειτουργεί και η τρίχρονη κομματική σχολή. Απ’ τη δίχρονη σχολή τελειώνουν αυτό το εξάμηνο 356, από τη χρονιάτικη 583. Από την πεντάμηνη αποφοίτησαν από το 2ο συνέδριο ως τα τώρα 4.988, από την τρίμηνη 15.822. Συνολικά στις σχολές φοιτούνε τώρα 3.203. Εκτός από τις σχολές φοιτούν στα μαθήματα 400.000 απ’ τους όποιους 15% είναι εξωκομματικοί. Από την ύλη εξαλείφτηκαν ορισμένα ιδεολογικά λάθη που υπήρχαν και η όλη εργασία θα ευκολυνθεί με την έκδοση της ιστορίας του ουγγρικού εργατικού κινήματος που ετοιμάζεται με εντολή και με έλεγχο της ΚΕ.
Τελειώνοντας πάνω σ’ αυτό ο σ. Ράκοσι τόνισε την ανάγκη να ξαναστέλνονται πίσω στις κομματικές οργανώσεις από τις όποιες στάλθηκαν, οι σ. που αποφοιτούν από τις σχολές.
Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Ο έλεγχος για την πραγματοποίηση των αποφάσεων – τόνισε στην συνέχεια της εισήγησής του ο σ. Ράκοσι – πρέπει να γίνει πιο αυστηρός. Η έλλειψη υπεύθυνου και αποφασιστικού έλεγχου, είπε, είναι μια απ’ τις αδύνατες πλευρές της κομματικής και κρατικής καθοδήγησης. Ανάφερε στο σημείο αυτό περιπτώσεις όπου σοβαρές αποφάσεις πραγματοποιούνται με καθυστέρηση ή με ελλείψεις, πράγμα που δείχνει πως ο έλεγχος είναι ανεπαρκής ή λείπει ολότελα. Έτσι και οι πιο καλές αποφάσεις μπορούν να ξεφτίσουν και να αχρηστευθούν. Πρέπει συνεπώς να δυναμώσει ο έλεγχος από πάνω σε απαραίτητο συνδυασμό με τον έλεγχο των πλατιών εργαζόμενων μαζών.
Η γραφειοκρατία και αξεχώριστος συνοδός της ο συγκεντρωτισμός, αρχίζει να γίνεται εμπόδιο σε όλη μας την ανάπτυξη, είπε σε συνέχεια ο σ. Ράκοσι.
Λιγότερο χαρτί, λιγότερες συνεδριάσεις, λιγότερες επιτροπές, τα στελέχη να μη μελετούν τη ζωή απ’ τα χαρτιά, γιατί από αυτά ούτε καν θα τη γνωρίσουν, αλλά να κρατούν ζωντανή σύνδεση με τη ζωή. Και τότε οι αποφάσεις τους θα είναι σωστότερες, θα πετύχουν το στόχο και θα εφαρμοστούν.
ΟΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
Περνώντας στο ζήτημα των μαζικών οργανώσεων και των σχέσεων του κόμματος μ ’ αυτές ο σ. Ράκοσι αναφέρθηκε πρώτ’ απ’ όλα στις λαθεμένες αντιλήψεις ότι στην περίοδο της διχτατορίας του προλεταριάτου που είναι εξασφαλισμένη η καθοδήγηση του κόμματος δεν είναι σπουδαίος ο ρόλος των μαζικών οργανώσεων. Ο σ. Ράκοσι χαραχτήρισε σεχταριστικές αυτές τις «αριστερές» απόψεις και τόνισε ότι εντελώς αντίθετα, μέσα στην περίοδο των καινούργιων καθηκόντων του κόμματος, η σημασία των μαζικών οργανώσεων ανέβηκε και μόνο το κλείσιμο του κόμματος στον εαυτό του το εμπόδισε να ασχοληθεί με αυτές. Το κόμμα – είπε ο σ. Ράκοσι– δεν πρέπει να προσέξει μόνο πως θα δυναμώσουν οι μαζικές οργανώσεις αριθμητικά, μα και πως θα κάνουν πλατύτερη πολιτική, εκπολιτιστική, οικονομική, διαπαιδαγωγική δουλιά, πως θα ικανοποιήσουν πιο καλιά τις απαιτήσεις των εργαζόμενων. Από την αριθμητική άποψη, η δύναμη των μαζικών οργανώσεων είναι η εξής: Συνδικάτα 1.813.001 μέλη, ΝΤΊΣ 577.000 μέλη, ΜΝΔΣΖ (σ.parapoda: Ουγγρική Δημοκρατική Ένωση Γυναικών) 560.000, αγροτικοί συνεταιρισμοί 1.300.000. Εκείνο που χρειάζεται, είναι να ανεβεί η δουλιά και να καλυτερέψει σ’ αυτές η καθοδήγηση και η διεύθυνση. Αυτό αφορά πρώτ’ απ’ όλα τη δουλιά στα συνδικάτα που είναι σχολειό του σοσιαλισμού. Οι κομμουνιστές και οι οργανώσεις των συνδικάτων πρέπει ν’ αλλάξουν από τη βάση τους τις σχέσεις τους απέναντι στη συνδικαλιστική δουλιά και κυρίως να βλέπουν πως στα συνδικάτα διαπαιδαγωγούνται εκατοντάδες χιλιάδες εξωκομματικοί εργάτες που πάνε στα εργοστάσια και που αποτελούν το απόθεμα απ’ όπου το κόμμα αντλεί τις καινούργιες δυνάμεις του, μα και γενικότερα να βλέπουν το σπουδαίο ρόλο των συνδικάτων στην κινητοποίηση των μαζών για το χτίσιμο του σοσιαλισμού. Η Άμιλλα, οι νεωτερισμοί, η κάθε είδους παραγωγική πρωτοβουλία των εργαζομένων είναι μέσα στα καθήκοντά τους, για το ανέβασμα της παραγωγικότητας, για τη μείωση του κόστους της παραγωγής, για την οικονομία, για την πειθαρχία στη δουλιά, ενάντια στην παραγωγή σκάρτων προϊόντων.
Η εργατική μας τάξη – είπε ο σ. Ράκοσι – μπορεί να κάνει θαύματα στην παραγωγή, στην άμιλλα, αν εμψυχώνουμε και υποστηρίζουμε τις πρωτοβουλίες, την εφευρετικότητα και δείχνουμε τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην απλή καθημερινή δουλιά και στους μεγάλους μελλοντικούς σοσιαλιστικούς σκοπούς. Παράλληλα, τα συνδικάτα να εκπροσωπούν με συνέπεια τα δίκαια και τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Για τη ΝΤΙΣ, ο σ. Ράκοσι είπε ότι τα όργανα και οι οργανώσεις του κόμματος δεν βοηθάν ικανοποιητικό τη δουλιά της. Η ΝΤΙΣ, είπε, η αγωνιστική οργάνωση της νεολαίας, αγαπημένο παιδί του κόμματος, πρέπει να βλέπει πως το κόμμα τη βοηθάει, την υποστηρίζει, τη σκέφτεται. Αυτή τη στιγμή, για τη ΝΤΙΣ το βασικό καθήκον είναι το χωριό. Το κόμμα λοιπόν και το κράτος ας κάνουν τα πάντα για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα σοβαρά καθήκοντα της.
Η ΜΝΔΣΖ, για την παραπέρα αποτελεσματικότερη δουλιά της, χρειάζεται περισσότερη κατανόηση και βοήθεια απ’ τις κομματικές οργανώσεις και τα κρατικά όργανα. Οι κομματικές οργανώσεις με το ίδιο πνεύμα πρέπει να προσέξουν και τις αδύνατες μαζικές οργανώσεις, όπως οι επιτροπές παραγωγής στα χωριά και με ασύγκριτα περισσότερη δουλιά να ασχοληθούν με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, να εξαλείψουν την γραφειοκρατία, τον παρεμβατισμό, τις παραβιάσεις των νόμων.
ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Καθορίζοντας στο κλείσιμό του τα καθήκοντα του κόμματος ο σ. Ράκοσι τόνισε πως πρώτα–πρώτα πρέπει να δυναμώσουμε την πολιτική και οργανωτική δουλιά εκεί που απαιτούν οι καινούργιοι σκοποί της νέας περιόδου. Στους τομείς αυτούς πρέπει να εξασφαλιστεί ή βελτίωση της μαζικής πολιτικής δουλιάς. Και πρώτ’ απ’όλα σε τέτοιους κύριους βιομηχανικούς τομείς, σαν τα ορυχεία, τις υψικάμινες, την ηλεκτρενέργεια, τις επιχειρήσεις που δουλεύουν για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και σε τέτοιες βασικές επιχειρήσεις που παράγουν είδη για το εξωτερικό εμπόριο.
Άλλος βασικός τομέας της κομματικής δουλιάς είναι το χωριό. Τώρα, είπε ο σ. Ράκοσι, πρέπει να διορθώσουμε πρώτ’ απ’όλα την κομματική δουλιά στο χωριό, να δυναμώσουμε ουσιαστικά την κομματική οργάνωση της επαρχίας και του χωριού. Γι’ αυτό το σκοπό, ανάφερε, μέχρι τώρα στάλθηκαν στο χωριό 800 στελέχη πολιτικά καταρτισμένα και έμπειρα.
Η κύρια γραμμή του κόμματος, είπε συνεχίζοντας ο σ. Ράκοσι, είναι να βάλει τις βάσεις του σοσιαλισμού στη χώρα και, μαζί μ’ αυτό, να ανεβάζει συνεχώς το υλικό και εκπολιτιστικό επίπεδο του λαού, καθώς επίσης αδιάκοπα να αγωνίζεται για να εφαρμόζεται η ειρηνική συνέχιση της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης. Για την επιτυχή πραγματοποίηση της κύριας γραμμής του κόμματος χρειάζεται: Ενότητα του κόμματος, η συσπείρωση γύρω από το κόμμα της εργατικής τάξης που είναι η ηγετική δύναμη μέσα στη λαϊκοδημοκρατική κοινωνία, η στερέωση της εργατο-αγροτικής συμμαχίας, το δυνάμωμα και το πλάτεμα του Λαϊκού Μετώπου της Ανεξαρτησίας, το δυνάμωμα του κράτους της εργατιάς και αγροτιάς, η στερέωση και το βάθεμα της φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της Λ. Δημοκρατίας. Πρέπει να φυλάμε την ενότητα του κόμματός μας, είπε ο σ. Ράκοσι, σαν την κόρη του ματιού μας, σαν το πιο ακριβό μας θησαυρό (χειροκροτήματα). Πρέπει να εξασφαλίσουμε ώστε το κόμμα μας ο εχθρός να μην μπορεί να βρει μέρος άλλά ούτε χαραμάδα για να μπει (παρατεταμένα χειροκροτήματα).
Η πραγματοποίηση της κύριας γραμμής του κόμματός μας βασικά εξαρτάται από την συσπείρωση με πλήρη ενότητα, συνείδηση και πειθαρχία γύρω από το κόμμα, της καθοδηγητικής δύναμης του κοινωνικού μας καθεστώτος, δηλαδή της ουγγρικής εργατικής τάξης. Γι’ αυτό, με όλες μας τις δυνάμεις πρέπει να στερεώνουμε τους δεσμούς του κόμματος και της εργατικής τάξης και να εξασφαλίσουμε τον ηγετικό ρόλο της βιομηχανικής εργατιάς σε όλους τους τομείς της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης.
Για την επιτυχή εκπλήρωση της κύριας γραμμής του κόμματός μας είναι, απαραίτητα αναγκαίο να συνεχίσουμε το πιο παραπέρα δυνάμωμα της εργατοαγροτικής συμμαχίας και να την κάνουμε αδιάσπαστη γιατί αυτή είναι η βάση του λαϊκοδημοκρατικού μας κράτους, το θεμέλιο των μέχρι τώρα καταχτήσεων και η εγγύηση των παραπέρα νικών μας.
Για την αποτελεσματική πραγματοποίηση της κύριας γραμμής του κόμματός μας πρέπει να πλαταίνουμε τη βάση αυτή πάνω στην όποια στηρίζεται η πολιτική του κόμματός μας και τον λαϊκού μας κράτους. Να δημιουργήσουμε και να αναπτύξουμε το Λαϊκό Μέτωπο της Ανεξαρτησίας που σαν λαϊκό κίνημα όλων των φιλειρηνικών δυνάμεων είναι η πιο πλατιά οργάνωση στη χώρα μας, να αγωνιστεί για την ευτυχία και άνοδο της χώρας μας.
Για την εκπλήρωση της κύριας γραμμής του κόμματός μας επιβάλλεται σε μάς να δυναμώνουμε αδιάκοπα το κράτος της εργατιάς-αγροτιάς, το κράτος της Λ. Δημοκρατίας, για να μπορούν έτσι να παίρνουν δραστήριο μέρος οι πιο πλατιές μάζες στη δουλιά του κράτους και του ελέγχου.
Για τη νικηφόρα πραγματοποίηση της κύριας γραμμής του κόμματός μας είναι απαραίτητα αναγκαίο να βαθαίνουμε και να στερεώνουμε πιο πέρα τους δεσμούς με τη χώρα που χτίζει, τον κομμουνισμό, τον πιο ειλικρινή φίλο του λαού μας, τον ελευθερωτή της χάρης μας, το σημαιοφόρο της ειρήνης, τη Σοβιετική ‘Ένωση (παρατεταμένα θυελλώδη χειροκροτήματα), καθώς επίσης με τις χώρες των Λ. Δημοκρατιών και να δημιουργούμε δεσμούς με κάθε χώρα που παλεύει ενάντια στο ληστρικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την ανεξαρτησία της και για την ειρήνη.
Σύντροφοι, είπε καταλήγοντας ο σ. Ράκοσι, η στροφή που έγινε τον περασμένο Ιούνη του περασμένου χρόνου με πρωτοβουλία της Κεντρικής Επιτροπής μας στέριωσε τους δεσμούς του κόμματός μας και της εργαζόμενης αγροτιάς, τους δεσμούς της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, τους δεσμούς του κόμματος με όλο τον εργαζόμενο ουγγρικό λαό. Πάνω στη βάση της στροφής του Ιούνη ξαναγεννήθηκε η εργατοαγροτική συμμαχία, η στροφή του Ιούνη απελευθέρωσε καινούργιες δυνάμεις για το χτίσιμο του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Ο δρόμος ο οποίος καθορίστηκε στη στροφή του Ιούνη είναι σωστός δρόμος. Αυτό το δρόμο πρέπει να τον ακολουθούμε ακατάπαυστα. Αυτό το δρόμο ακολουθεί το κόμμα μας, η εργατική τάξη, η εργαζόμενη αγροτιά μας, η διανόησή μας, ο λαός μας. Αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος της ανόδου, ο δρόμος της στερέωσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας, είναι ο δρόμος για μια δυνατή πολιτισμένη, ανθηρή Ουγγαρία.
Ζήτω η υπέροχη εργατική μας τάξη που ατσαλώθηκε στους αγώνες, η ηγετική τάξη της Λ. Δημοκρατίας
Ζήτω η αδιάσπαστη ενότητα της εργατιάς-αγροτιάς, στέρεα βάση της Λ. Δημοκρατίας.
Να ζει και να δυναμώνει ο ηγέτης της κοινωνίας μας και του κράτους μας το ΜΔΡ, που ατσαλώθηκε μέσα σε ηρωικούς αγώνες δεκαετηρίδων.
Ζήτω το κόμμα του Λένιν-Στάλιν, το δοξασμένο Κομμουνιστικό Κόμμα της απελευθερώτριας της πατρίδας μας, της Σ. Ένωσης.
Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ σ. ΡΑΚΟΣΙ
Αξιότιμο συνέδριο, αγαπητοί σύντροφοι.
Το συνέδριο του ΜΔΡ τελείωσε τις εργασίες του, έκανε εκτίμηση των αποτελεσμάτων των περασμένων χρόνων, έδειξε τις επιτυχίες που είχαμε στον τομέα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, στην ανάπτυξη του βιοτικού και εκπολιτιστικού επιπέδου των εργαζομένων και στην ολοένα αυξανόμενη ενότητα και το δυνάμωμα του έθνους μας.
Το συνέδριο διαπίστωσε ότι σαν αποτέλεσμα της καλής δουλιάς του Κόμματός μας, μεγάλωσε ο πατριωτισμός του λαού μας, πλάτυνε η ενότητα του έθνους μας, δυνάμωσε η χώρα μας, στερεώθηκε η ανεξαρτησία της.
Έγινε πιο στερεά η βάση της Λαϊκής εξουσίας, αναπτύχθηκαν πιο πολύ οι σχέσεις ανάμεσα στο Κόμμα και στην εργατική τάξη, δυνάμωσε ή εργατοαγροτική συμμαχία. Το συνέδριο δίπλα σ’ αυτά τα ικανοποιητικά αποτελέσματα ειλικρινά και ανοιχτά ξεσκέπασε και κριτίκαρε τα λάθη πού κάναμε στα περασμένα χρόνια, στην κομματική και οικονομική πολιτική μας – ιδιαίτερα με τους υπερβολικά γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης της εκβιομηχάνισης – επεξεργάστηκε τους τρόπους για τη διόρθωση των λαθών και καθόρισε τα καθήκοντα πού στέκουν μπροστά στο Κόμμα μας και στη Λαϊκή μας Δημοκρατία.
Ανάμεσα σ’ αυτά τα καθήκοντα, το πρώτο είναι: Το παραπέρα αδιάκοπο ανέβασμα της υλικής ευημερίας και του πολιτιστικού επιπέδου του λαού μας. Ο πιο σοβαρός παράγοντας γι’ αυτό το ανέβασμα είναι η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, που το Κόμμα και η κυβέρνηση εκεί πρέπει να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους.
Το συνέδριο καθόρισε τις βασικές αρχές του 2ου πεντάχρονου πλάνου και σαν σκοπό έβαλε στην περίοδο του 2ου πεντάχρονου πλάνου στο σύνολο της εθνικής οικονομίας δηλ. και στην αγροτική οικονομία, να βάλουμε τις βάσεις του σοσιαλισμού.
Το συνέδριο έδειξε τα αποτελέσματα και τα λάθη της κρατικής διοίκησης και των τοπικών συμβουλίων και επεξεργάστηκε τα μέτρα που η εκτέλεσή τους δυναμώνει την κρατική εξουσία της Λαϊκής μας Δημοκρατίας και κάνει πιο στέρεα την εργατοαγροτική συμμαχία.
Το συνέδριο δέχτηκε το καινούργιο καταστατικό το όποιο ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη του Κόμματός μας, βάζει μεγαλύτερες απαιτήσεις στις οργανώσεις και στα μέλη μας. Το συνέδριο έστρεψε την προσοχή του στο ότι πρέπει να μεγαλώσει το ενδιαφέρον προς τη νεολαία μας και αντί στοιχα μ’ αυτό να δυναμώνουμε την ΝΤΙΣ και να της εξασφαλίσουμε μεγαλύτερο πεδίο δράσης στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Επίσης το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τις εργαζόμενες γυναίκες σ’ όλους τους τομείς της Λαϊκής Δημοκρατίας.
Τέλος, το συνέδριο, παράλληλα με τις επιδιώξεις, υπογράμμισε πως στα κοντινά χρόνια, το μεγαλύτερο βάρος πρέπει να το ρίξουμε στο διόρθωμα της κομματικής δουλιάς στο χωριό. Αποφασιστικός όρος για την εκτέλεση των αποφάσεων του συνεδρίου, για τη γενική βελτίωση της κομματικής μας δουλιάς είναι η εξασφάλιση της κολλεχτίβας, σ’ όλα τα όργανα του Κόμματος, το δυνάμωμα του πνεύματος της κριτικής και αυτοκριτικής και της εσωκομματικής δημοκρατίας.
Αυτά τα εξασφαλίζει το παραπέρα δυνάμωμα και στερέωμα των δεσμών του Κόμματος με την εργατική τάξη, της εργατικής τάξης με την αγροτιά. Από μέρα σε μέρα περισσότερο πρέπει να βαθαίνουμε την επιρροή του Κόμματος ανάμεσα στις εργαζόμενες μάζες, να στερεώνουμε με κάθε τρόπο τις σχέσεις του Κόμματος και της κυβέρνησης με το λαό. Όλα τα μέλη του Κόμματος, ιδιαίτερα οι αντιπρόσωποι του συνεδρίου, πρέπει να παλαίψουν για να γίνουν οι επιδιώξεις μας κοινή υπόθεση εκατομμυρίων εργαζόμενων. Όλες οι εκδηλώσεις του συνεδρίου, δείξανε, πως το Κόμμα μας και ο λαός μας σε αδιάρρηχτη ενότητα υποστηρίζουν τα σχέδιά μας που αφορούν την παραπέρα οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Αυτό δεν το ‘δειξε μόνο η στάση και οι ομιλίες των αντιπροσώπων του συνεδρίου, άλλά και η αναπτυσσόμενη ορμή της σοσιαλιστικής άμιλλας που ολοένα μεγάλωνε, όταν ο λαός πληροφορήθηκε για τους σκοπούς του συνεδρίου.
Η άμιλλα που ξετυλίγονταν με ολοένα αναπτυσσόμενους ρυθμούς, δεν δείχνει μόνο πως όλη η χώρα, όλος ο εργαζόμενος λαός, με εντατική προσοχή συνόδευε τη δουλιά μας αλλά αποτελεί και μια δημιουργική έκφραση της ομόθυμης θέλησής του, που τον εμψύχωνε στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στους μηχανοτραχτερικούς σταθμούς, στα χωριά και σ’ όλο το μέτωπο της δουλιάς να αναλάβει νέες υποχρεώσεις στην παραγωγή και να πραγματοποιεί καινούργιες επιτυχίες. Αυτές οι εκδηλώσεις δείχνουν πως ο εργαζόμενος λαός μας κάνει δικούς του και σύμφωνα μ’ αυτούς τους σκοπούς και τους φέρνει σε επιτυχή πραγματοποίηση.
Η πορεία του συνεδρίου δεν δικαίωσε μόνο, ότι ο εργαζόμενος λαός ενωμένος στέκει πίσω μας και σωστά μάς υποστηρίζει. Οι σύντροφοι ακούσανε τις ομιλίες των αντιπρόσωπων των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων 30 χωρών, ανάμεσα τους τον αντιπρόσωπο του δοξασμένου Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, της απελευθερώτριας της πατρίδας μας, τον σ. Βοροσίλοφ, τον οποίο ο μαγυάρικος λαός από παλιά τον έκλεισε στην καρδιά του. Τους αντιπροσώπους τον Κομμουνιστικού Κόμματος του Μεγάλου κινέζικου λαού. Τους αντιπροσώπους των εργαζομένων της Κορέας και του Βιέτ Νάμ, που τόσο ηρωικά αγωνίζονται ενάντια στους ιμπεριαλιστές, τους αντιπροσώπους των Λαϊκών Δημοκρατιών που με επιτυχία χτίζουν το σοσιαλισμό.
Απ’ όλα τα σημεία των πέντε ηπείρων του κόσμου τα αδελφά Κόμματα στείλαν τους αντιπροσώπους τους όχι μόνο για να δείξουν την αλληλεγγύη τους, για να πούνε πόσο χαίρονται για τις επιτυχίες μας και πόσο ποθούν παραπέρα καλά αποτελέσματα στη δουλιά μας, αλλά και για να υπογραμμίσουν τη διεθνή σημασία της σοσιαλιστικής οικοδόμησής μας.
Οι αντιπρόσωποι των αδελφών Κομμάτων μπόρεσαν να πειστούν πως ο εργαζόμενος λαός μας συναισθάνεται ότι η σοσιαλιστική οικοδόμηση της χώρας μας συνδέεται αχώριστα όχι μόνο με την ανεχτίμητη και συνεχή βοήθεια την όποια η Σοβιετική Ένωση μάς παρέχει από την πρώτη μέρα της Απελευθέρωσης της χώρας μας, όχι μόνο με την αμοιβαία συνεργασία των Λαϊκών Δημοκρατιών , άλλά και με τη σωστή και θαρραλέα υποστήριξη των εργαζομένων όλου τού κόσμου.
Μπόρεσαν να πειστούν ότι μέσα στον εργαζόμενο λαό μας ζωντανά ζει το αγωνιστικό πνεύμα του προλεταριακού διεθνισμού, πως όλοι μας ξέρουμε ότι η υπόθεση της σοσιαλιστικής μας οικοδόμησης είναι αδιαχώριστη απ’ την υπόθεση όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας. Κάθε μαγυάρος εργαζόμενος ξέρει επίσης πως η κάθε επιτυχία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης της Λ Δ. της Ουγγαρίας συμβάλλει και στην υπεράσπιση της ειρήνης. Οι αντιπρόσοοπυι των αδελφών κομμάτων, στην εδώ σύντομη παραμονή τους, μπόρεσαν να πειστούν με πολλούς τρόπους πως ο μαγυάρικος λαός ενωμένος στέρεα βρίσκεται φρουρός στο μέτωπο της ειρήνης που του εμπιστεύτηκαν.
Εμείς πρέπει να υπογραμμίσουμε τι καινούργια πηγή δύναμης σήμαινε για μάς αυτό που ακούσαμε με τόσους τρόπους στο συνέδριο, ότι δηλαδή παντού στον κόσμο όπου διεξάγεται αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστές εμπρηστές του πολέμου για την απελευθέρωση των εργαζομένων, παντού προσέχουν με ενθουσιώδη χαρά τα αποτελέσματα της σοσιαλιστικής οικοδομητικής μας δουλιάς, και ότι απ’ τις επιτυχίες μας οι στρατιώτες της Λαϊκής λευτεριάς αντλούν θάρρος. Πρέπει να εκλαϊκεύουμε τη διεθνή σημασία της ανοικοδομητικής μας δουλιάς, ότι τα αποτελέσματά μας και τα λάθη μας το ίδιο επιδρούν στον αγώνα για την ειρήνη και τη λευτεριά που διεξάγουν οι λαοί σ’ όλα τα μέρη της γης. Αυτή η γνώση, αυτή η αναγνώριση ας ανεβάσει το συναίσθημα της ευθύνης μας και ας ωθήσει σε καινούργιες προσπάθειες, σε καινούργιες επιτυχίες.
Ταυτόχρονα με το συνέδριό μας συνεδρίασε στο Βερολίνο και το Παγκόσμιο Συμβούλιο της Ειρήνης και επεξεργάστηκε τα καινούργια καθήκοντα για την υπεράσπιση της ειρήνης. Στο όνομα του συνεδρίου, μπορώ να δηλώσω πως μπορούν μ’ εμπιστοσύνη να στηρίζονται στο μαγυάρικο λαό για κάθε ζήτημα πού αφορά τη μεγάλη υπόθεση της υπεράσπισης της ειρήνης.
Ταυτόχρονα με το συνέδριο μας διεξάγονται οι συνομιλίες στη Γενεύη όπου με πρωτοπόρους τους αντιπροσώπους της Σοβιετικής Ένωσης, οι αντιπρόσωποι των λαών της Κίνας, του Βιέτ Νάμ, αγωνίζονται για τη σταθεροποίηση της ειρήνης, για τη δημιουργία καλών σχέσεων ανάμεσα στους λαούς. Οι μαγυάροι εργαζόμενοι όπως τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο, απαιτούν την ειρήνη, επιθυμούν από καρδιάς την πλήρη επιτυχία αυτής της μεγάλης δουλιάς για την ειρήνη. Σύντροφοι, οι εργασίες του συνεδρίου μας καθόρισαν το δρόμο που θα ακολουθήσει το Κόμμα, ο εργαζόμενος λαός μας, τα ερχόμενα χρόνια στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τα καθήκοντα δεν είναι εύκολα, η πραγματοποίησή τους απαιτεί πολλές θυσίες και προσπάθειες, όμως υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και η εγγύηση ότι το Κόμμα μας, που ατσαλώθηκε στους αγώνες, με τη σκληρή του δουλιά, θα πραγματοποιήσει όλες τις επιδιώξεις μας.
Το πρώτο και αποφασιστικό είναι η αλύγιστη ιδεολογική, πολιτική ενότητα και σταθερότητα του Κόμματός μας, ο αδιάσπαστος δεσμός του Κόμματός μας με τον εργαζόμενο λαό.
Αυτό ήταν το μυστικό των επιτυχιών μας, όπως και θα ‘ναι η βάση των μελλοντικών μας νικών. Η ενότητα δίνει δύναμη. Γι’ αυτό φροντίζουμε και φυλάμε σαν τα μάτια μας την στέρεα ενότητα του Κόμματός μας.
Οι σωστές μας επιδιώξεις εκφράζουν τους πόθους και τις επιθυμίες ολάκερου του λαού μας που τις στηρίζει η θαυμάσια δημιουργική δύναμη που αναπτύσσει ο εργαζόμενος λαός μας, με την καθοδήγηση του Κόμματος και της εργατικής τάξης.
Τέλος, σίγουρη εγγύηση των επιτυχιών μας, όπως και στο παρελθόν, έτσι και στο μέλλον, είναι ότι η δουλιά της σοσιαλιστικής οικοδόμησής μας υποστηρίζεται από την απελευθερώτρια αδελφή Σοβιετική Ένωση και βοηθιέται από τις φιλικές Λαϊκές Δημοκρατίες.
Σύντροφοι,
η ορμή, η εμπιστοσύνη και η ενότητα που εκδηλώθηκαν στη δουλιά του 3ου συνεδρίου του Κόμματός μας, αποτελούν για μας πηγή καινούργιας δύναμης. Κατά τη διάρκεια τού συνεδρίου με χίλιους τρόπους αποδείχτηκε ότι ολόκληρος ο μαγυάρικος εργαζόμενος λαός αγαπά θερμά το Κόμμα μας, βρίσκει σωστές τις επιδιώξεις μας και τις κάνει κτήμα του ο εργάτης, ο αγρότης, ο διανοούμενος και κάθε παιδί εργαζόμενου της πατρίδας μας. Σε μάς μπαίνει τώρα το ζήτημα να πραγματοποιήσουμε πέρα για πέρα και γρήγορα, με όλες τις προσπάθειες μας, αυτές τις σωστές επιδιώξεις για το καλό και την άνθιση ολάκερου του εργαζόμενου λαού μας. Ο δρόμος είναι ελεύθερος, ο σκοπός είναι καθαρός, εξαρτάται από μάς να πραγματοποιήσουμε αυτά που έχουμε αποφασίσει.
Ζήτω το αγαπημένο μας, ηρωικό δοκιμασμένο, ενιαίο, Κόμμα μας, ο καθοδηγητής του λαού μας, το ΜΔΡ.
Ζήτω το παράδειγμά μας, σημαιοφόρος ολάκερης της προοδευτικής ανθρωπότητας το ΚΚ της Σ. Ε.
Κάτω απ’ τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού, τη σημαία των Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Στάλιν, εμπρός για καινούργιες επιτυχίες και νίκες.
Δημοσιεύτηκε στον «Λαϊκό Αγώνα», όργανο των προσφύγων της Ελλάδας στην Ουγγαρία, αρ.φ.664, Πέμπτη 27 Μάη 1954, σ.σ. 1-4, αρ.φ.665, Σάββατο 29 Μάη 1954,σ.σ.1-2,5-6, αρ.φ.667,Τετάρτη 2 Ιούνη 1954, σ.σ.1-2.
Βλ.επίσης
Ματίας Ράκοσι: Λαϊκοδημοκρατικός μετασχηματισμός στην Ουγγαρία-Εισήγηση στην 3η συνδιάσκεψη του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Κόμματος (συντομευμένη) (01/02/1948)
Ματίας Ράκοσι: Νίκη της λαϊκής δημοκρατίας στην Ουγγαρία (01/05/1948)
Για τη σχέση ρόλου και μεγέθους ενός κόμματος (Ματίας Ράκοσι: Το Κόμμα- Η πρωτοπορία) (01/06/1948)
Ματίας Ράκοσι: Ενισχύοντας τη λαϊκοδημοκρατική τάξη (01/05/1949)
Ματίας Ράκοσι: Λογοδοσία στο 2ο συνέδριο του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων (25/2/1951)
Ματίας Ράκοσι: Μερικά Προβλήματα της Λαϊκής Δημοκρατίας (Απρίλης 1951)
Ματίας Ράκοσι: O δρόμος μας για τη λαϊκή δημοκρατία (29/2/1952)
Ματίας Ράκοσι: Λόγος κατά την Κατάθεση του Προϋπολογισμού του 1953 (15/12/1952)
Ματίας Ράκοσι: Ομιλία σε προεκλογική συγκέντρωση του Μετώπου Ανεξαρτησίας του Ουγγρικού Λαού (10/5/1953)
Πρακτικά συζητήσεων Ουγγρικής & μετασταλινικής σοβιετικής ηγεσίας (13-16/6/1953)
Το ουγγρικό «20ό συνέδριο» (Απόφαση Ολομέλειας της ΚΕ του Κόμματος Ούγγρων Εργαζομένων) (28/6/1953)
Ομιλία Ματίας Ράκοσι για την εφαρμογή των αποφάσεων του Ιούνη του 1953 (11/07/1953) (+κάποια περαιτέρω σχόλια για την αυτοκριτική)
Μάτυας Ράκοσι: Ομιλία στη συγκέντρωση προς τιμήν της κινέζικης αντιπροσωπείας (16/01/1956)
Η «παραίτηση» του Ματίας Ράκοσι (Ιούλης 1956)